Σε παλιότερα κείμενα φιλοπαγανιστικού περιεχομένου που κυκλοφορούσαν στο διαδίκτυο με σκοπό την κριτική στον χριστιανισμό, υπήρχε μια αξιοπρόσεκτη αναφορά. Υποστηριζόταν ότι το επεισόδιο της Παλαιάς Διαθήκης όπου ο Μωυσής λαμβάνει τις εντολές του Θεού στο όρος Σινά είναι αντιγραφή ελληνικού μύθου και συγκεκριμένα από αυτόν που λέει ότι ο Μίνωας έλαβε τους νόμους από τον Δία σε κάποια ορεινή σπηλιά.
Ιδού ένα δείγμα.
http://xemandrios1.blogspot.com/2012/06 ... t_6827.htm
Βεβαία μπορεί να αναρωτηθεί κανείς υπήρχε κάτι το κακό στις 10 εντολές του Χριστιανισμού το οποίο ερχόταν σε σύγκρουση με τον ελληνικό πολιτισμό; Η απάντηση σε αυτό είναι, ότι στην Ελλάδα, τέτοιου είδους εντολές ήταν τελείως εκτός εποχής και άχρηστες.
Καταρχήν, όλη αυτή η παράδοση περί εντολών είναι καθαρά ελληνική. Ο Μίνωας ανέβαινε στο ορός Ίδη της Κρήτης κάθε τόσο, συνομιλούσε με το Δια και επέστρεφε κρατώντας εντολές ραμμένες πάνω σε πέτρινες πλάκες που τις έδινε στους ανθρώπους Αυτή λοιπόν η παράδοση εκλάπη και κατεγράφη και στην Παλαιά Διαθήκη. Αλλά εδώ συμβαίνει το εξής παράδοξο: πήρανε τη δίκη μας μυθολογία,
την παραλλάξανε και μας τη ξανασερβίρανε ως ιστορία. Και εμείς τους πιστεύουμε!
Εκτός αυτού, αν οι Έλληνες θέλανε εντολές μπορούσαν να πάνε στο μαντείο των Δελφών. Εκεί υπήρχαν γραμμένες 147 εντολές(ΔΕΛΦΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ)... Και αυτό ήταν και συμβολικό. Γιατί 1+4+7=12. Οι 12 Θεοί...
Και συνεχίζει να διαδίδεται σε άλλα φιλοπαγανιστικά blogs.
https://olympianstone.blogspot.com/2015/01/10.html
"Οι Νόμοι του Μίνωα": Οι εντολές που έδωσε ο Δίας στον Μίνωα, γραμμένες πάνω σε πλάκες χαλκού(τις οποίες κρατούσε και φύλαγε ο Τάλως), τέχνασμα το οποίο αντέγραψε - "έκλεψε" ο Μωυσής, παρουσιάζοντας τις 10 εντολές του θεού των Εβραίων.
Το είχα ψάξει παλιότερα το θέμα και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι αν και η σύγκριση των δύο μύθων είναι λογική, δεν μπορεί να τεκμηριωθεί ότι ο μύθος του Μωυσή είναι παρμένος από αυτόν του Μίνωα. Κατ’ αρχήν η ιδέα ότι οι νόμοι της ανθρωπότητας δόθηκαν από τους θεούς θα μπορούσε να προκύψει ανεξάρτητα στις μυθολογίες των λαών. Π.χ. το ότι οι νόμοι είναι δώρο των θεών υπάρχει στη μυθολογία της Μεσοποταμίας. Βέβαια, στην περίπτωση που εξετάζουμε εδώ είναι πιο συγκεκριμένη η περιγραφή καθώς ο μυθικός ήρωας ανεβαίνει σε ένα όρος για να πάρει τους «νόμους» από την θεότητα.
Ο κύριος λόγος που δεν έχω πεισθεί για την αντιγραφή είναι το χρονολογικό κριτήριο. Ο μύθος της παραλαβής των εντολών από το Μωυσή περιλαμβάνεται στην Έξοδο και στο Δευτερονόμιο. Τα βιβλία αυτά χρονολογούνται από τους ειδικούς μεταξύ 6ου και 5ου αιώνα π.Χ. Οι ελληνικοί μύθοι που αναφέρουν τον Μίνωα να παραλαμβάνει νόμους σε κάποια σπηλιά όρους απαντούν στον Πλάτωνα (4ος αιώνας π.Χ.), Στράβωνα (1ο αιώνας π.Χ.), Διόδωρο Σικελιώτη (1ο αιώνας π.Χ.), Διονύσιο Αλικαρνασσέα (1ος αιώνας π.Χ) και δεν αναφέρεται παντού η άνοδος σε ορεινή σπηλιά.
Ο μοναδικός ελληνικός μύθος που μπορεί να σχετίζεται με τον βιβλικό και είναι παλιότερος απαντά στον Όμηρο. Στην Οδύσσεια (ραψ. τ,178-179) αναφέρεται ότι ο Μίνωας βασίλευε 9 χρόνια και ήταν σύντροφος του Δία.
http://www.mikrosapoplous.gr/homer/odm19m.htm
Κι είν' η Κνωσό, χώρα τρανή, που ο Μίνωας του μεγάλου του Δία σύντροφος εννιά, κι εννιά κυβέρναε χρόνους,
Παρατηρούμε όμως ότι στο εν λόγω απόσπασμα δεν υπάρχει πουθενά αναφορά για παραλαβή νόμων από τον Δία, πόσο μάλλον...μέσω αναρρίχησης σε ορεινό σημείο.
Χρειάζεται λοιπόν προσοχή όταν μιλάμε για κλοπές και αντιγραφές μύθων. Πρέπει πάντα να λαμβάνουμε υπόψη τις χρονολογίες των κειμένων. Κρατώντας μια επιφύλαξη για κείμενα που δεν γνωρίζω, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ο εβραϊκός μύθος δεν αντέγραψε τον ελληνικό.
