Το τέλος των Ισαυρων, η Εικονομαχία, η Δυναστεια του Αμοριου και οι Μακεδόνες

[George_V]

Toν Αυγουστο του 775 ο Αυτοκράτορας Κωνσταντινος Ε’ εχοντας σπάσει τη συνθήκη ειρήνης με τους Βουλγάρους ηδη από το προηγούμενο ετος εκστράτευσε εναντιον τους για άλλη μια φορά.

Αυτή τη φορά όμως εμελλε να είναι και η τελευταία. Πολύ γρήγορα επιδεινώθηκε η ποδάγρα που τον ταλαιπωρουσε για χρόνια και του προκάλεσε υψηλο πυρετό. Οι γιατροί του δεν μπορουσαν να αντιμετωπίσουν πλεον την ασθένεια και ο Κωνσταντίνος Ε’ αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Αρκαδιόπολη (σημερινο Μπουργκάζ στη Βουλγαρια) μεταφερόμενος από τους στρατιωτες του πάνω σε φορείο καθως λογω της ποδάγρας και του πυρετου δεν ηταν σε θεση να περπατησει η να καθίσει σε άλογο.

Στη Σηλυβρία η κατάσταση του επιδεινώθηκε ακομα περισσότερο και οι γιατροι κατάλαβαν ότι πλεον βρισκεται στο χείλος του θανάτου. Ετσι κλήθηκε ο Βασιλικος Δρόμωνας ο οποιος παρέλαβε τον ετοιμοθανατο Αυτοκράτορα από την Σηλυβρία για να τον μεταφέρει στην Κωνσταντινουπολη
ώστε να πεθάνει εκει.

Στις 14 Σεπτεμβρίου 775 όταν ο Βασιλικος Δρόμωνας εφτανε στο Κυκλόβιον ελαχιστα μιλια πριν φτάσει στην Κωνσταντινουπολη ο Αυτοκράτορας πέθανε εν πλω.

Τα τελευταια λογια του όπως καταγράφηκαν από τους υπηρέτες που βρισκονταν γυρω του ηταν:

“Αλλιμονο! Οι φωτιές της Κολασης με κατατρωγουν ενώ ειμαι ακόμα ζωντανος!”

Και βυθιστηκε σε κώμα. Αλλα δεν ειχε πεθάνει ακόμα. Λιγα λεπτά αργότερα ξυπνάει και λεει τα εξης:

“Aντίο Αγία Σοφία! Αντιο Παναγια των Βλαχερνων! Αντιο Παναγία των Χαλκοπρατείων! Αντίο Αγιοι Απόστολοι! Αντίο Υιε μου και Αυτοκράτορα! Αντίο και σε σένα Θεοφάνη που κρατάς το μεγάλο μυστικό μου!”

Μετα επεσε νεκρος λιγο πριν φτάσουν στην Κωνσταντινουπολη.

Μετα την κηδεία του Αυτοκράτορα, ο διάδοχος του ο Λεων Δ’ ρώτησε τον Θεοφάνη τον Κουβικουλάριο:
“Ποιο μεγάλο μυστικο εκρυβε ο πατέρας μου? Εσυ πρεπει να ξέρεις. Εσενα κατονομασε πριν πεθάνει”.

Kαι ο Θεοφάνης του απαντησε:

“Iσως ο πατέρας σου ειχε αλλάξει γνωμη και μυαλα όταν μου μιλησε και μου ειπε να σου αποκαλυψω πως θάψαμε σε συγκεκριμένο μέρος 500 Κεντηνάρια χρυσου για σενα και τα αδέλφια σου.”

O Λεοντας όμως εστειλε δικους του ανθρώπους στο μέρος που του υπέδειξε ο Θεοφάνης και πηρε και τα 500 Κεντηνάρια χρυσου για τον εαυτο του χωρις να πει τιποτα στα αδέλφια του. Ο Κωνσταντινος Ε΄ δεν εμπιστευοταν το γιο του και τον θεωρουσε ανικανο να κυβερνησει καθως τον εβρισκε πολυ μαλθακο. Για αυτο ο Θεοφάνης λεει οτι ο Κωνσταντινος μπορει να ειχε αλλαξει ιδεες πριν πεθανει.

Στο μεταξυ ο νεος Χαλίφης Μαχντι (ο Κωνσταντινος Ε’ και ο προηγουμενος Χαλιφης ειχαν πεθάνει σχεδον ταυτόχρονα) θέλοντας να εκμεταλλευτει τη συγκυρια με το θάνατο του Αυτοκράτορα και την ανοδο στο θρόνο ενός νεου και απειρου ατόμου έστειλε τον Εμίρη Αμπάς με στρατό να εισβάλλει στην Αυτοκρατορία για να την αποσταθεροποιησει ετι περισσότερο.

Ο Εμίρης Αμπάς προχώρησε μεχρι την Αγκυρα και λεηλάτησε την Καππαδοκια. Στην Αγκυρα όμως εμαθε ότι κινειται ο Αυτοκρατορικός Στρατος εναντιον του και ετσι επέστρεψε πισω στην Βαγδάτη εχοντας λεηλατησει τα παντα στο περασμα του και αποκομισε τεράστια λάφυρα.

Πισω στην Κωνσταντινουπολη ο Λεοντας σπαταλουσε τα λεφτα που του αφησε ο πατέρας του. Τα χρησιμοποιησε κυριως για να δωροδοκήσει ευγενεις και στρατηγους για να στερεωσει την εξουσια του καθως αρκετοι δεν τον εμπιστευονταν ακομα.

Βεβαια οι ευγενεις και οι στρατηγοι μπορει να μην τον εμπιστευονταν αλλα ηταν διατεθειμένοι να εμπιστευτουν οποιονδηποτε αρκει να τους πληρωνε. Και ο Λεοντας αυτό ακριβως εκανε.

Δημιουργησε ένα κυκλο γυρω του με τα λεφτα που βρηκε θαμμενα και επανδρωσε τις καιριες θέσεις με δικους του ανθρώπους. Διορισε Μητροπολιτες μοναχους που του ηταν απολυτα πιστοι ενώ αυξησε τον αριθμο των Βασιλικων Ταγμάτων και διορισε διοικητες ατομα τα οποια ηταν στο payroll του.

Αυτό βεβαια δυσαρέστησε τον Θεματικό Στρατο στις επαρχίες οι οποιοι ενιωθαν να αδικουνται και να παραγκωνιζονται από τους Αυτοκρατορικους της Κωνσταντινουπολης την ιδια στιγμη που μονοι τους αυτοι σηκωναν το βάρος της αμυνας εναντι των Αράβων στα ανατολικα συνορα.

Ετσι οι Διοικητες του Θεματικου Στρατου αποφάσισαν να κάνουν μια επιδειξη δυναμης στην Κωνσταντινουπολη στην οποια εισήλθαν ενοπλοι και συνοδευόμενοι από αποσπασματα τους και απαίτησαν από τον Λέοντα να γινει ο γιος του Κωνσταντίνος Αυτοκράτορας.

Ο Λεοντας καταλαβε ότι δεν τα βγάζει περα ευκολα μαζι τους αλλα ουτε και τα Βασιλικα Ταγματα μπορουν να τον υποστηριξουν επαρκως σε μια συγκρουση μαζι τους και ετσι κατέφυγε στη διπλωματια.

Τους κάλεσε λοιπον στο Αυγουσταίο και τους ειπε:

“Ο γιος μου είναι μικρό παιδι ακομα και διστάζω να κανω αυτό που μου ζητάτε καθως φοβάμαι και για τη δικη μου ζωη αν κατέβω από το θρόνο αλλα και για τη ζωη του γιου μου τον οποιο θα σκοτώσετε και θα εκλέξετε νέο Αυτοκράτορα”

Οι Διοικητες αρνηθηκαν ότι αυτή είναι προθεση τους και ορκίστηκαν στο Θεο πως θα υπηρετουν πιστά τον Κωνσταντίνο εάν τυχον ο Λέοντας πεθάνει αλλα και πως δεν εχουν κακη προθεση εναντιον κανενος από τους δυο.

Ο Λεοντας όμως υποκριθηκε ότι δεν τους πιστεύει και αποσυρθηκε στα Ανακτορα.
Επικράτησε αναταραχη στο λαο και στο στρατο και μετα από διαβουλευσεις αποφασιστηκε να σταλει μηνυμα στον Λεοντα ότι δεχονται οι Διοικητες να ορκιστουν και γραπτώς.

Ο Λεοντας όμως συνέχισε το παιχνίδι του και τους εκανε το δυσκολο.
Από την Κυριακή των Βαιων μεχρι τη Μεγάλη Πέμπτη ολες οι διαπραγματευσεις απεβησαν ακαρπες.

Τελικα την Μεγάλη Παρασκευη ο Αυτοκράτορας Λεων Δ’ συμφωνησε να δεχτει τους όρκους μονο εάν ορκιζονταν ολοι λαος, ευγενεις και στρατος.
Τελικα το δέχτηκαν και οι υπολοιποι και την ιδια μερα, οι Στρατηγοι του Θεματικου Στρατου, οι Συγκλητικοι, τα Βασιλικα Ταγματα και ολοι οι κάτοικοι της Πολης ορκίστηκαν στον Τιμιο Σταυρό ότι δεν θα δεχτουν άλλο Αυτοκράτορα εκτος από τον Λεοντα, τον Κωνσταντινο και τους απογόνους τους. Οι ορκοι καταγράφηκαν σε περγαμηνες και υπογράφτηκαν και σφραγιστηκαν από όλα τα συμβαλλομενα μερη (για το λαο υπεγραψαν οι Δημαρχοι).

Την επομένη μέρα το Μεγάλο Σάββατο θα επισφραγιζόταν η συμφωνια και ο Αυτοκράτορας Λεων Δ’ πηγε στον Τρίκλινο των 19 Ακκουβιτών οπου και εκει ονόμασε τον μικρότερο αδελφο του Ευδόκιμο Νοβελίσσιμο (τα υπολοιπα αδελφια του ειχαν ηδη ονομαστει οι μεν 2 μεγαλυτεροι Καισαρες και οι αλλοι 2 μικροτεροι Νοβελισσιμοι από τον πατερα τους Κωνσταντινο Ε’ και δεν χρειαζοταν κατι άλλο. Μονο ο μικροτερος δεν ειχε τιτλο).

Μετα τον διορισμο του Ευδοκιμου ως Νοβελισσιμου ο Λεων μαζι με τον Κωνστατινο και τα 5 αδέλφια του (τους 2 Καισαρες και τους 3 Νοβελίσσιμους) κατευθυνθηκαν εν πομπη στην Αγία Σοφία οπου εκει αφου κατά το έθιμο του Πάσχα εντυσαν την Αγία Τράπεζα με νεα καλυμματα ανεβηκε αμεσως μετα μαζι με το γιο του Κωνσταντινο και τον Πατριάρχη στον Αμβωνα.

Από εκει παρακολουθουσαν αυτους που ορκιστηκαν χτες να εισέρχονται στην Αγια Σοφία και να καταθέτουν στην Αγια Τράπεζα τις περγαμηνες με τους ορκους τους.

Όταν τελειωσαν ο Λεοντας τους ειπε:

“Iδου αδελφοι! Εκπληρωνω και εγω τον ορκο μου και σας δινω τον γιο μου ως Αυτοκράτορα. Iδου ο Χριστος και η Εκκλησια σας τον παραδίδουν!”

Kαι ο λαος αποκρίθηκε:

“Μαρτυς μας ο Υιος του Θεου ότι δεχόμαστε τον Κωνσταντινο ως Αυτοκράτορα από το χέρι σου και θα τον προστατευσουμε και θα πεθάνουμε για αυτόν!”

Την επομένη μέρα Κυριακή του Πάσχα 16 Απριλίου 775 ο Αυτοκράτορας πηγε στον Ιππόδρομο και ανέβηκε στο Κάθισμα οπου ειχε ήδη στηθει μια φορητή Αγια Τράπεζα με Αντιμήνσιο και ο Πατριάρχης αφου ειπε τις καθιερωμένες ευχές της στέψεως ενωπιον του λαου που ειχε συγκεντρωθει, ο Αυτοκράτορας Λεων Δ’ έστεψε τον γιο του Κωνσταντινο ως Συναυτοκράτορα.

Μετα τη στέψη ο Αυτοκράτορας με τον νέο Συναυτοκράτορα μπηκαν επικεφαλης πομπής προς την Αγία Σοφία. Πισω ακολουθουσαν τα αδέλφια του Λέοντα, οι δυο Καισαρες και οι τρεις Νοβελίσσιμοι.

Η πομπη όμως ειχε και μια καινοτομια. Πισω από τα αδέλφια του Αυτοκράτορα στη θέση οπου κανονικά ακολουθουσαν τα Ρωμαικά Λάβαρα βρισκόταν η Αυτοκράτειρα Ειρήνη η Αθηναια ως επικεφαλης της πομπης των Λαβάρων. Κανονικά δε θα επρεπε να βρισκόταν στην πομπη και να πηγαινε απευθειας από το Παλατι στην Αγια Σοφια από μυστικο περασμα αλλα ηταν η πρωτη φορά μετα την εποχη του Ιουστινιανου και της Θεοδώρας που Αυτοκράτειρα μετειχε σε επίσημη πομπή. Εν τουτοις δεν ακολουθησε ολη την πομπη αλλα μολις εφτασαν στις Σχολές η Ειρήνη ανέβηκε τις σκάλες προς την Χαλκή Πυλη και από εκει πηγε αθεατη στο Λογειο της Αυτοκράτειρας στην Αγια Σοφία χωρις να εμφανιστει στη Μέση Οδο που περασε η πομπή.

Εχοντας ξεπεράσει αυτό το σκόπελο ο Λεοντας πιστεψε πως δεν θα ειχε σοβαρα προβληματα. Αλλα εκανε λαθος.
Τον επομενο μηνα του κατήγγειλαν ότι ο αδελφος του ο Καίσαρας Νικηφόρος συνομωτει εναντιον του με καποιους Σπαθαριους και Στρατηγους για να του αρπάξει το θρόνο.

Ο Λεων κάλεσε Σιλέντιο στη Μαγναυρα και ενωπιον της Συγκλητου εθεσε υπ΄οψιν τους τις καταγγελιες.
Η Συγκλητος ομοφωνα καταδικασε τα προσωπα που αναφέρονταν στις καταγγελιες ως επιορκους προδότες που πατησαν τον ορκο που ειχαν κανει μολις 1 μηνα πριν και απαίτησε την απομακρυνση τους.

Ετσι ο Λεοντας συνέλαβε ολους οσους ειχαν καταγγελθει τους καταδικασε σε μαστίγωση, κουρα σε μοναχους, δημευση της περιουσιας τους και εξορία στην Χερσώνα.

Οι Αραβες παλι εκμεταλλευτηκαν το χαος στην Αυτοκρατορια για να ξαναεισβάλλουν υπο τον Εμίρη Τουμιμ ο οποιος λεηλάτησε όλα τα ανατολικα συνορα και εφυγε ανενοχλητος με παρα πολλα λάφυρα.

Το 777 ηρθε στην Κωνσταντινουπολη ο ηγεμονας των Βουλγάρων Τελεριγκ πιεζόμενος από ισχυρους Βογιάρους και ζήτησε ασυλο και βοήθεια από τον Αυτοκράτορα για να επανακτησει την εξουσια του. Ο Λεων ηταν προθυμος να του δωσει οση βοηθεια θέλει αρκει να βαφτιστει χριστιανος.
Ο Τελεριγκ δέχτηκε και βαφτιστηκε χριστιανος με αναδοχο τον Λέοντα ο οποιος τον παντρεψε κιολας με μια ξαδέλφη της γυναικας του Ειρηνης της Αθηναιας ενώ η Συγκλητος του απένειμε τον τιτλο του Πατρικιου. Εν τουτοις τον Τελεριγκ δεν τον ακολουθησαν οι Βογιαροι και ο λαος στον εκχριστισανισμο με αποτελεσμα η Βουλγαρια να παραμεινει παγανιστικη για αλλα 100 χρονια ακομα σχεδον.

Το ιδιο ετος ο Εμιρης Τουμιμ επαναστάτησε κατά του Χαλίφη και ο Λέοντας θεώρησε πως αυτό είναι μια πολύ καλη ευκαιρια για να εισβάλλει στην επικράτεια του Χαλίφη για να εκδικηθει τις προηγουμενες εισβολες.

Ετσι στρατος 100000 ανδρων εισέβαλλε στη Συρία υπο τις διαταγες του Στρατηγου των Θρακησιων Μιχαήλ Λαχανοδράκοντα, του Στρατηγου των Ανατολικών Αρταβασδου Μαμικονιαν, του Στρατηγου των Αρμενιακων Καριστερότζη, του Κομητα των Βουκελλαριων Τατζάτη και του Κομητα του Οψικίου Γρηγοριου γιου του Μουσουλάκιου.

Ο Αυτοκρατορικος στρατος πολιόρκησε την Γερμανικεια την γενετειρα των Ισαυρων οπου πολλα λαφυρα επεσαν στα χέρια τους αναμεσα τους και οι φημισμένες καμήλες του Εμιρη της Γερμανικειας Ισβααλ (ο οποιος τυγχανε και θειος του Χαλιφη) και παρολιγο να επαιρναν και την πολη εάν ο Εμίρης Ισβααλ δεν επειθε με δωροδοκια τον Στρατηγο Μιχαήλ Λαχανοδράκων να αποχωρησει.

Ο Λαχανοδράκων παιρνοντας τα δώρα του Εμιρη ελυσε την πολιορκια και κατευθυνθηκε βορεια οπου λεηλάτησε την υπαιθρο και κατέστρεψε χωρια αιρετικών Συροιακωβιτων Μονοφυσιτων και μετα επεστρεψε στη Γερμανικεια.

Στο μεταξυ όμως ο Εμιρης Τουμιμ εστειλε ενισχυσεις στον Εμίρη Ισβααλ και εγινε σφοδρη μάχη όταν επεστρεψε ο Αυτοκρατορικος Στρατος.
H μάχη ηταν σφοδρη αλλα κατέληξε σε πανωλεθρια για τους Αραβες οι οποιοι ειχαν 6000 νεκρους στο πεδιο της μάχης και 5 Εμίρηδες σφαγμένους.
Ο Λαχανοδράκων με το στρατο επεστρεψαν στο στρατοπεδο στις Σοφιανες οπου περιμενε ο Αυτοκράτορας και μαθαινοντας για τη νικη μοιρασε πλουσια δώρα σε αξιωματικους και στρατιωτες που διακριθηκαν στη μάχη ενώ παρακολουθησε και θριαμβευτικη παρελαση του στρατου καθημενος επι θρόνου μαζι με το γιο του.

Οσο για τους αιχμαλωτους Συροιακωβιτες Μονοφυσιτες που ειχε παρει ο Λαχανοδράκων από τη Γερμανικεια ο Λεων δεν τους πουλησε για σκλάβους όπως θα ανεμενε κανεις αλλα τους απελευθερωσε και τους εγκατέστησε ως αγρότες στην Θράκη για να ξαναγεμισει την περιοχη η οποια ειχε ερημωθει από τις Βουλγαρικες επιδρομες ηδη από την εποχη του Κωνσταντινου Ε’ και μετα επεστρεψαν πισω στην Κωνσταντινουπολη με το στρατο.

Ο Χαλίφης Μαχντι όταν εμαθε τα νεα της ηττας των Εμίρηδων στη Γερμανικεια εγινε εξαλλος και διέταξε τον Εμίρη Χασάν να εισβάλλει στην Αυτοκρατορια.

Ο Εμιρης Χασάν αφου συγκρότησε στρατο από Συριους, Περσες και Μεσοποτάμιους εισέβαλλε στην Αυτοκρατορια λεηλατωντας τα παντα και φτάνοντσς μεχρι το Δορύλαιο το 778.

Η γρηγορη προέλαση των Αράβων θορύβησε τον Αυτοκράτορα ο οποιος διέταξε τους Στρατηγους του να μην προκαλέσουν τον Εμιρη σε ανοιχτο πολεμο αλλα να εφαρμοσουν τακτικη καμμενης γης και παράλληλα να ενισχυσουν όλα τα καστρα από το Δορυλαιο μεχρι τα συνορα με στρατιωτες και εφοδια.

Παράλληλα διορισε νεους αξιωματικους ως διοικητες αποσπασμάτων με δυναμικοτητα εως 3000 στρατιωτες το καθενα και τους εδωσε οδηγίες να κρατανε το στρατο του Εμιρη υπο ελεγχο. Δλδ να μην απλωθει παρα πολύ και λεηλατησει ολη την περιοχη αλλα να μενει σε συγκεκριμενα σημεια κάθε φορά αναγκαστικά ενώ φυσικα θα κατεστρεφαν τα παντα γυρω για να μη μπορει να συντηρηθει ο Αραβικος στρατος από την περιοχη.

Το σχέδιο του Λεοντα δουλεψε. Ο Εμιρης Χασάν αφου εμεινει 15 μερες στο Δορυλαιο ξέμεινε από τρόφιμα. Επεσε λιμος στο στρατο ενώ τα αλογα του αρχισαν να πεθαινουν ελλειψει ζωοτροφων. Πολύ γρηγορα αρχισαν να πεθαινουν και οι στρατιωτες του.

Ο Εμιρης καταλαβε ότι δεν μπορει ουτε να προχωρησει ετσι αλλα ουτε και να μεινει στο Δορυλαιο και ετσι αποφάσισαν να υποχωρήσουν.
Υποχωρόντας πολιόρκησαν το Αμόριο αλλα μετα από 1 μερα πολιορκιας αποχωρησαν και από εκει καθως ηταν πολύ καλα εξοπλισμένο και ενισχυμένο και επεστρεψαν στην Βαγδάτη χωρις να εχουν πετυχει τιποτα από τους στοχους τους.

Ο Χαλιφης Μαχντι εξοργίστηκε ακομα περισσότερο και αποφάσισε να παρει την κατάσταση στα χέρια του.
Ετσι το 779 εφτασε στα συνορα με μεγάλο στρατο και εκει εστειλε το γιο του Χαρούν να εισβάλλει στην Αυτοκρατορια ενώ ο ιδιος πηγε στην Ιερουσαλημ για προσκυνημα και προσευχη. Πριν φυγει ομωε εξουσιοδότησε τον Εμιρη Μουχτίς τον καλουμενο και “Zηλωτή” να εξισλαμισει τον χριστιανικο πληθυσμο και να γκρεμισει τις εκκλησιες στην Συρία.

Ο Εμίρης εφτασε στην Εμεσσα και ξεκινησε από εκει το εργο του οπου ανακοινωσε ότι δεν θα υποχρεωσει κανεναν σε εξισλαμισμο εκτος από οσους ηταν πρωην μουσουλμάνοι. Φυσικα αυτό ηταν κολπο για να ξεδιαλυνει ποιοι ηταν χριστιανοι, ποιοι εβραιοι και ποιοι μουσουλμανοι.

Όταν ο πληθυσμος επεσε στην παγιδα του και διαχωριστηκαν οι χριστιανοι με τους εβραιους και τους μουσουλμάνους ο Εμίρης αρχισε το τοτε να τους βασανιζει απανθρωπα για να εξισλαμιστουν. Ο Εμίρης εφτασε μεχρι τη Δαμασκο με αυτό τον τροπο και εκει φαινεται να σταματα αποτομα η δράση του. Ισως πεθανε η ανακληθηκε από τον Χαλιφη εάν εφτασαν παραπονα σε αυτόν για την αγριοτητα του. Δεν ξερει κανεις.

Στις 3 Φεβρουαριου 780 Κυριακη της Τυρινής πεθαίνει ο Πατριάρχης Νικήτας ο Σλάβος και στις 17 του ιδιου μηνα ο Αυτοκράτορας επέλεξε τον Αναγνώστη της Αγιας Σοφίας Παυλο τον Κυπριο ως νέο Πατριάρχη.

3 μερες μετα την εκλογη του νεου Πατριαρχη ο Λεων Δ’ ανανεωσε τους διωγμους των Εικονοφιλων που ειχαν κοπάσει για λιγο μετα το θάνατο του Κωνσταντινου Ε’ και συνελαβε μεταξυ αλλων τον Πρωτοσπαθαριο και Παπία Ιάκωβο, τους Κουβικουλάριους Στρατηγιο και Θεοφάνη και τους Παρακοιμωμενους Λεοντα και Θωμα καθως και αλλους που ειχαν αξιωματα στα ανακτορα με την κατηγορία της Εικονοφιλίας

Ο Λεοντας τους καταδικασε σε δημόσια μαστίγωση στον Ιπποδρομο, τους κουρεψε μοναχους και μετα αλυσοδεμένους τους διαπομπευσε στη Μέση Οδο και από εκει τους πέταξε στις Φυλακές του Πραιτωριου. Εκει ο Θεοφάνης πέθανε από τα βασανιστηρια και αργοτερα οι αλλοι διασκορπιστηκαν σε διαφορα μοναστηρια.

Στο μεταξυ ο γιος του Εμιρη ο Χαρουν ειχε εισβάλλει στην Αυτοκρατορια, λεηλατησε το Θεμα των Αρμενιακων και πολιορκησε το Φρουριο Σεμαλουο ολο το καλοκαιρι.

Το φρουριο συνθηκολογησε τον Σεπτεμβριο και ο Χαρουν εστειλε τον Εμιρη Τουμιμ με 50000 ανδρες να διεισδυσει βαθυτερα στην Αυτοκρατορια.
Όμως η εμπροσθοφυλακη του Εμιρη επεσε σε αποσπασμα του Αυτοκρατορικου Στρατου υπο τον Στρατηγο Μιχαηλ Λαχανοδράκων και εξοντώθηκε.

Αναμεσα στους νεκρους ηταν και ο αδελφος του Εμιρη Τουμιμ ο οποιος σκοτώθηκε από τον Στρατηγο Λαχανοδράκοντα μετα από προσωπικη μονομαχία. Αυτό ειχε ως συνεπεια να σταματησει η Αραβικη προέλαση.

Πισω στην Κωνσταντινουπολη ο Αυτοκράτορας Λεων Δ’ σε μια επισκεψη του στην Αγία Σοφια θαυμασε τα Στέμματα των προηγουμενων Αυτοκρατορων τα οποια κρέμονταν από το θόλο του Βηματος πανω από την Αγια Τράπεζα.

Ηταν παλαιο εθιμο μετα το θάνατο και την κηδεια του Αυτοκράτορα το Στέμμα που φοραγε ο Αυτοκρατορας κατά την κηδεια του (και συνηθως ηταν αυτό με το οποιο τον ειχαν στέψει) να περνάει στον διάδοχο του. Αλλα εάν αυτος δεν το ηθελε για ΧΥΖ λογους τοτε το Στέμμα αφιερωνοταν στον Θεο και το κρεμουσαν από μια σχεδον αδιορατη πετονια από το θολο του Βηματος πανω από την Αγια Τραπεζα της Αγιας Σοφιας οπου θα εμενε αιωνια.

Ο Λεοντας λοιπον βλέποντας τα Στέμματα των προηγουμενων Αυτοκρατορων εντυπωσιαστηκε από το Στέμμα του Αυτοκράτορα Ιουστινιανου Α’ και ζητησε να το φορέσει.

Ματαια διαμαρτυρηθηκαν οι ιερεις και ο Πατριαρχης ότι αυτό που κάνει είναι ιεροσυλία και πως θα προκαλέσει την οργη του Θεου εάν απλωσει χέρι σε αντικειμενα αφιερωμένα στο Θεό.

Ο Λεων δεν τους ακουγε. Ετσι διέταξε τη φρουρα του να ξεκρεμάσουν το Στέμμα και να του το δωσουν και αυτος το φορεσε.
Πολύ γρηγορα όμως ανοιξε πληγη στο κεφάλι του Λεοντα η οποια κακοφόρμισε και εν μεσω υψηλου πυρετου ο Λεων Δ’ πέθανε σε ηλικια 30 ετών από σηπτικο σοκ.

Ολοι μιλησαν και ειπαν ότι ο Λεων επεσε θυμα της κατάρας του Ιουστινιανου, η ότι ηταν θεια τιμωρία για την ιεροσυλια του να πάρει το Στέμμα που ειχε αφιερωθει στο Θεο.

Η αληθεια είναι μαλλον πιο πεζη από αυτά. Εχοντας μεινει το Στέμμα 300 χρονια σε αυτό το περιβάλλον προφανως ειχε αναπτυξει μουχλα και αλλα βακτηρια τα οποια πιθανοτατα μολυναν τον Λεοντα από καποια ανοιχτη μικροπληγη που ειχε στο κεφαλι (η που απεκτησε φορωντας το στέμμα) με αποτελεσμα να κακοφορμισει το τραυμα και να προκαλεσει το θανατο του με σηπτικο σοκ.

Βεβαια αξιζει να σημειωθει ότι ο Λεων επασχε καιρο από φυματίωση η οποια του ειχε εξασθενησει τον οργανισμο και για αυτό υπεκυψε τοσο ευκολα σε μια μολυνση.

Ετσι πεθανε ο Λεων μετα από βασιλεια 5 ετων παρα 6 ημερων στις 8 Σεπτεμβριου 780 αφηνοντας στον θρόνο τον 9χρονο γιο του Κωνσταντινο ΣΤ’ υπο την Αντιβασιλεια της Ειρήνης της Αθηναίας.


Συνεχιζεται....

[Στύγιος]

[George_V]

Την ιδια μέρα του θανάτου του Αυτοκράτορα Λεοντα Δ’ στις 8 Σεπτεμβρίου 780 ανακηρύχτηκε Μονοκράτορας ο γιος του Κωνσταντινος ΣΤ’.
Αλλα επειδη ηταν ανήλικος η Συγκλητος ανέθεσε την Αντιβασιλεία στη μητέρα του Αυγούστα Ειρήνη την Αθηναια.

Αλλα η εξουσια της άρχιζε με προβληματα. Αξιωματουχοι και αυλικοι εβλεπαν με μισο μάτι μια γυναικα και ένα ανηλικο στην εξουσια και δεν τους πηρε πολύ να αρχίσουν να συνομωτουν εναντιον τους.

Μολις 40 μέρες μετα το θάνατο του Λέοντα αποκαλυφθηκε αυλικη συνομωσια η οποια ειχε σκοπο να ανατρέψει την Αντιβασίλισσα και τον νεαρο
Κωνσταντίνο ΣΤ’ και να ανεβάσει στον θρόνο τον Καίσαρα Νικηφόρο τον αδελφό του μακαρίτη Λέοντα Δ’.

Αρχηγός της συνομωσίας ηταν ο Γρηγόριος ο Λογοθέτης του Δρόμου και μελη της περιλαμβαναν τον Βάρδα πρωην Στρατηγό των Αρμενιακών, τον Δομέστικο των Εξκουβιτόρων Κωνσταντινο Βικάριο, τον Θεοφύλακτο Ραγκαβή Δρουγγάριο των Δωδεκανήσων και αλλους παλατιανους.

Η Ειρήνη μαθαινοντας για την συνομωσια εδρασε αστραπιαια αναθέτοντας σε ατομα της απολυτου εμπιστοσυνης της τη συλληψη των συνομωτων και την μεταφορά τους στις φυλακές των Ανακτόρων.

Όταν ολοι βρισκοντουσαν υπο κράτηση η Ειρήνη συγκρότησε στα γρήγορα ένα εκτακτο δικαστήριο και τους καταδίκασε ολους σε μαστίγωση, κουρά σε μοναχους και ισοβια εξορία σε διαφορετικο μέρος τον καθένα.

Οσο για τα αδέλφια του μακαρίτη του αντρα της τους εκανε με τη βια κληρικους και για να κανει την ντροπη τους μεγαλύτερη αλλα και για να δειξει στον κοσμο ότι πλεον ηταν ιερεις και δεν ειχαν κανένα δικαιωμα στο θρόνο πια τους εβαλε να κοινωνήσουν τον κόσμο στη Θεια Λειτουργία των Χριστουγέννων του 780.

Στην ιδια Λειτουργια η Ειρήνη με τον Κωνσταντινο ΣΤ’ μετέβησαν εν πομπη στην Εκκλησια της Αγίας Σοφίας και εκει η Ειρήνη επαναφιερωσε το Στέμμα του Ιουστινιανου που ειχε κοστισει τη ζωη στον αντρα της και η φρουρά το ξανακρέμασε στη θέση που βρισκόταν πριν κρεμασμένο πανω από την Αγια Τράπεζα.

Μετα τις γιορτές αφου ενημερώθηκε για τον κίνδυνο που διέτρεχε η Σικελία από Αραβες και Λομβαρδούς διόρισε τον Πατρίκιο Ελπίδιο Στρατηγό της Σικελίας.

Ο Ελπίδιος ειχε διατελέσει και παλαιοτερα Στρατηγος της Σικελίας με αρκετη επιτυχία και ηταν εγγυημενη επιλογη για να σταθεροποιησει το νησι και να ενισχυσει την άμυνα του.

Ετσι τον Φεβρουαριο του 781 εφυγε για να αναλαβει τη νεα του διακυβερνηση. Όμως στις 15 Απριλιου 781 ο Ελπίδιος καταγγέλθηκε από καποιους ότι ηταν μελος της συνομωσιας που ειχε εξοντωσει η Ειρήνη προτυτερα και πως ηταν φιλος του πρωην Καισαρα Νικηφόρου.

Η Ειρήνη εγινε εξαλλη που διορισε τετοιο φίδι σε θέση ισχυος και διακινδυνευσε ετσι τη ζωη της και του γιου της και διέταξε τον εμπιστο της Σπαθάριο Θεόφιλο να φυγει αμέσως για τη Σικελία και να γυρίσει με τον Ελπιδιο αλυσοδεμένο.

Όταν όμως εφτασε εκει ο Θεόφιλος οι κατοικοι της Σικελιας υπερασπιστηκαν τον Στρατηγο τους και αρνηθηκαν να τον παραδωσουν.
Ο Θεοφιλος ενημέρωσε την Ειρήνη ότι δεν μπορει να συλλάβει τον Ελπίδιο γιατι είναι πολύ δημοφιλης και δεν θα τον παραδώσουν ποτε οι στρατιωτες του.

Όταν ελαβε την επιστολη η Ειρήνη στις αρχες Ιουνιου εξοργίστηκε και διέταξε τη φρουρά να συλλάβει τη γυναικα και τους γιους του Ελπίδιου και να τους φέρει στο Παλάτι μπροστά της.

Η φρουρά εκανε όπως διατάχτηκε και η Ειρήνη κοκκινη από το θυμο της αφου κακοποιησε λεκτικά τη συζυγο και τα παιδια του Ελπιδιου τους μαστίγωσε η ιδια και αφου τους εκανε με το ζορι μοναχους τους πέταξε στις Φυλακες του Πραιτωριου ουρλιάζοντας ότι δεν τελειωσε ακόμα με τον Ελπίδιο αλλα ουτε και με την οικογένεια του.

Αλλα ειχε άλλες προτεραιοτητες τωρα καθως αρχισαν να καταφτάνουν αναφορές ότι επικειται Αραβική εισβολή.
Ετσι διέταξε τα Ασιατικά Θεματα να τεθουν υπο την διοικηση του αγαπημενου της Ευνουχου του Ιωάννη του Σακελλάριου και να φυλανε όλα τα ορεινα περάσματα για να αποτρέψουν την εισβολή.

Οι αναφορές ελεγαν την αληθεια. Οι κατασκοποι της Ειρήνης στη Βαγδάτη ειχαν μαθει πως ο Χαλίφης διέταξε τον Εμίρ Αμπνταλ Κεμπιρ να μαζεψει στρατο και να κατευθυνθει προς το Μηλον και να στρατοπεδευσει εκει περιμένοντας ενισχυσεις.

Οι κατάσκοποι διοχέτευσαν και αυτή την πληροφορια στην Κωνσταντινουπολη και από εκει ο στρατος διατάχθηκε να αιφνιδιασει τους Αραβες στο στρατοπεδο τους.

Η μάχη ηταν σφοδρη αλλα οι Αραβες ηττηθηκαν χανοντας πολλους ανδρες και υποχωρησαν ατακτως πισω στην Βαγδάτη.
Εχοντας αντιμετωπίσει για την ωρα αυτή την απειλη η Ειρήνη στράφηκε σε ένα άλλο εσωτερικο ζήτημα.

Επρεπε να βρει νυφη για το γιο της. Μετα από πολύ σκέψη κατέληξε στην κόρη του Βασιλια των Φράγκων Καρλομάγνου τη Ροτρουντ ή Ερυθρώ όπως την ελεγαν στα Ελληνικά.

Ετσι έστειλε τον Σακελλάριο Κωνστα και τον Πριμικηριο Μάμαλο ως πρεσβεις στον Καρλομάγνο με πληρεις εξουσιες για να συζητησουν για τον γάμο, την προικα και όλα τα σχετικα.

Η αποστολη ειχε επιτυχια και ο Καρλομάγνος συμφωνησε σε όλα οποτε υπογράφηκαν οι σχετικες συμφωνιες, προγαμιαια συμβολαια και δοθηκαν ορκοι και από τις δυο πλευρες για την τηρηση των ορων της επιγαμιας.

Οι πρέσβεις ενημέρωσαν αμεσα την Ειρήνη για την επιτυχία και αυτή τοτε τους εστειλε αμέσως τον Ευνουχο Ελισσαίο τον Νοτάριο ο οποιος θα ηταν ο δάσκαλος της Ερυθρώς στα Ελληνικα και θα τις μαθαινε τις συνήθειες της Βυζαντινης Αυλης.

Εχοντας λυσει και αυτό το προβλημα η Ειρήνη στράφηκε ξανα στον επαναστάτη Στρατηγο Ελπίδιο.
Εξόπλισε μια μεγάλη μοιρα του Αυτοκρατορικου Στόλου και διόρισε τον Πατρικιο Θεόδωρο τον Ευνουχο ως Ναυαρχο και τον διέταξε να της φέρει τον Ελπίδιο αλυσοδεμένο στην Κωνσταντινουπολη.

Ο Θεόδωρος μετα από μια σειρα αψιμαχιων στη Σικελια στις αρχές του 782 με τους ανδρες του Ελπίδιου καταφερε να επικρατησει.
Ο Ελπίδιος πανικοβληθηκε και το εσκασε από τη Σικελία μαζι με τον Δουκα Νικηφόρο και το Αυτοκρατορικο Ταμειο της Σικελιας και κατέφυγαν και οι δυο στον Εμίρη της Αφρικης απεναντι ζητωντας του ασυλο.

Ο Εμίρης τον δεχτηκε με τιμές σαν να ηταν Αυτοκράτορας. Μεχρι και απομιμηση στέψης του οργάνωσε και τον έντυσε με πορφυρες μποτες και στέμμα.

Η Σικελια βρισκόταν και παλι υπο Αυτοκρατορικο ελεγχο με τον Ναυαρχο Θεοδωρο επικεφαλης αλλα ο Στρατηγός Ελπιδιος το ειχε σκάσει για άλλη μια φορα και ουσιαστικα εξαφανιζεται από την ιστορια εκτος από μια φορα το 792 που εμφανιζεται να λαμβανει μερος στο πλευρο των Αραβων όταν εισεβαλλαν στην Ανατολια ελπιζοντας να μπορέσει να κοψει εδάφη από την Αυτοκρατορια και να φτιαξει κρατιδιο ως αντιπαλος Αυτοκράτορας με την στηριξη των Αββασιδών και από εκει να διεκδικησει τον θρόνο της Κωνσταντινουπολης με Αραβικη στηριξη. Αλλα η εκστρατεια κατεληξε σε φιασκο και δεν ξαναπηρε ενεργο ρολο ποτε ξανα και πιθανοτατα πεθανε στη Βαγδατη μετα το 802 μ.Χ.

Οσο η Ειρήνη ηταν απασχολημένη με το να κυνηγάει τον Ελπίδιο στη Σικελία, οι Αραβες αρχισαν να κινουνται και πάλι.

Ο γιος του Χαλιφη ο Xαρουν με ένα μεγάλο στρατο εισέβαλλε στην Μ. Ασια και εφτασε μεχρι τη Χρυσόπολη και από εκει εστειλε τον Εμιρη Γιουνους να πολιορκήσει την Νακόλεια για να ασφαλισει τα νωτα του.

Παραλληλα εστειλε ένα δευτερο στρατο 30000 ανδρων να εισβάλλει από ξηρα στην Ανατολια υπο τις διαταγές του Εμίρη Γιαχια ιμπν Χαλιντ Βαρμακιδη.

Η Ειρήνη αιφνιδιάστηκε αλλα δεν εχασε το κουράγιο της. Διέταξε τα Αυτοκρατορικα Ταγματα υπο τον Δομεστικο Αντώνιο να καταλαβουν αμεσα όλα τα περάσματα του Σαγγάριου ετσι ώστε να αποκόψουν τις δυο στρατιες και να μη μπορουν να ενωθουν.

Παράλληλα ο Στρατηγος των Θρακησιων Μιχαήλ Λαχανοδράκων διατάχθηκε να προχωρησει με 30000 στρατο και να συντρίψει το στρατο του Βαρμακιδη.

Oμως στη μάχη που εγινε στο Δαρηνό ο Λαχανοδράκων ηττήθηκε κατά κράτος και εχασε 15000 στρατιωτες.

Αλλα και ο Χαρουν δεν ηταν σε καλυτερη θέση. Ο Εμιρης Γιουνους ειχε αποτυχει να καταλαβει τη Νακόλεια και τωρα με τα Ταγματα μπροστα και τη Νακολεια πισω ηταν παγιδευμενος. Και δεν μπορουσε να υπολογιζει στις ενισχυσεις του Βαρμακιδη καθως αυτοι βρισκονταν πισω από το Σαγγάριο και επρεπε να περάσουν τα Αυτοκρατορικα Ταγματα για να τον βοηθησουν.

Στο μεταξυ όμως στον Σαγγάριο ο Στρατηγος των Βουκελλαριων Τατζάτης που διοικουσε ένα από τα Αυτοκρατορικα Τάγματα αυτομόλησε στους Αραβες καθως μισουσε τον Ευνουχο Σταυράκιο το Λογοθέτη του Δρόμου.

Ο Τατζάτιος συμβουλεψε τους Αραβες να ζητησουν διαπραγματευσεις για ειρήνη για να κερδισουν χρόνο. Αλλα αυτος ειχε αλλα σχέδια με αυτή τη συμβουλη.

Όταν εφτασε η προταση για διαπραγματευσεις στην Κωνσταντινουπολη εφυγαν ως πρεσβεις ο Ευνουχος Σταυράκιος, ο Μαγιστρος Πέτρος και στο δρόμο πήραν και τον Δομέστικο Αντώνιο.

Οι πρέσβεις πανω στη βιασυνη τους να κλεισουν ειρηνη ξεχασαν να ζητησουν όπως συνηθιζόταν εγγυησεις για την ασφαλεια τους και τη διαβαση τους και τελικα κατέληξαν κρατουμενοι του Τατζάτιου ο οποιος κακοποιησε τον Σταυρακιο (αλλα δεν τον σκοτωσε) παιρνοντας την εκδικηση του με αυτό τον τροπο.

Τελικα με παρεμβαση της Ειρήνης κατευθειαν στον Χαλίφη οι δυο πλευρες εκλεισαν ειρήνη. Η Ειρήνη και ο Χαρουν αντάλλαξαν πλουσια δώρα και συμφωνησαν ότι οι Βυζαντινοι θα πληρωναν ετησιο φόρο στους Αραβες.

Ετσι οι Αραβες αποχωρησαν και ο Τατζάτης πηρε την οικογένεια του και την περιουσια του και αναχώρησε μαζι τους και διορίστηκε κυβερνητης στον Καυκασο οπου και τελικα σκοτωθηκε το 785 σε μαχη με τους Χαζάρους.

Αφου εληξε η ιστορια με τους Αραβες η Ειρήνη εστειλε τον Ευνουχο Σταυράκιο σε εκστρατεια στην Ελλάδα οπου υπέταξε τις διαφορες σλαβικες φυλές που ειχαν αρχισει να επαναστατουν σε Μακεδονια, Ελλαδα και Πελοπονησο. Και αφου τις υπεταξε ο Σταυράκιος επεστρεψε το 783 στην
Κωνσταντινουπολη φορτωμένος λαφυρα και σκλαβους.

Τον Μαιο του 784 η Αντιβασίλισσα Ειρήνη με το γιο της Κωνσταντινο ΣΤ’ βγήκαν περιοδεία για να δουν την κατάσταση και να δρομολογησουν ενεργειες για την βελτιωση των περιοχων και των κατοικων.
Περιοδευσαν στην Μακεδονια φτάνοντας μεχρι τη Βέροια την οποια την βρηκαν καμμενη και ερειπωμενη και εκει η Ειρήνη διέταξε να ξαναχτιστει η πολη, να επιστρέψουν οι κάτοικοι και να μετονομαστει σε Ειρηνόπολις.

Από εκει γυρισαν πισω και περιοδευσαν στη Θράκη επιθεωροντας τις πολεις και τα χωρια που ειχε ξαναγεμισει ο Λεοντας με Συρους Μονοφυσιτες από την Γερμανικεια και εφτασαν μεχρι την Φιλιππουπολη και από εκει επεστρεψαν στην Κωνσταντινουπολη αφου πρωτα η Ειρήνη διέταξε να ξαναχτιστει και να εποικιστει εκ νεου η κατεστραμμένη Αγχίαλος.

Παράλληλα στη Βαγδάτη πέθανε ο Χαλιφης Μαχντί και στο θρόνο ανέβηκε ο γιος του Μουσά.

Στις 31 Αυγουστου 784 ο Πατριάρχης Παυλος αρρωστησε βαρεια και αφου υπέβαλλε την παραιτηση του στην Ενδημουσα Συνοδο εγκατέλειψε την Κωνσταντινουπολη χωρις να ενημερώσει την Ειρήνη και πηγε να περάσει οσες μερες του απεμειναν στη Μονη Φλώρου στη Βιθυνία.
Όταν το εμαθε αυτό η Ειρήνη πηγε μαζι με το γιο της στη Μονη του Φλώρου και ρώτησε τον Πατριάρχη γιατι το εκανε αυτό.
Και ο Πατριάρχης (που ηταν κρυφος Εικονόφιλος) απάντησε στην Ειρήνη:

“Πως θα μπορουσα να παραμείνω σε αυτό το θρονο όταν η Εκκλησια δεχεται καταπιεση από παντου και είναι χωρισμένη από τα υπολοιπα Πατριαρχεία και εχει το ανάθεμα πάνω της?”

Η Ειρήνη ταράχτηκε από αυτά τα λογια και ζήτησε να ερθει μια επιτροπη από Συγκλητικους και ευγενεις στο Μοναστηρι και εβαλε τον Πατριάρχη να επαναλάβει τα ιδια λογια και μπροστα τους.
Και συμπληρωσε μετα ο πρωην Πατριάρχης:

“Αν δεν συγκληθει Οικουμενικη Συνοδος και δεν διορθωθει το σφάλμα που εχουμε μπροστα στα ματια μας τοτε κανεις μας δεν εχει σωτηρία”

Η επιτροπη απορησε και τον ρωτησε:

“Aν πραγματικα τα πιστεύεις αυτά που λες τοτε γιατι όταν χειροτονηθηκες εδωσες ομολογια πιστεως ότι δεν θα λατρευεις εικόνες?”
Kαι απαντα ο Πατριαρχης:

“Για αυτόν ακριβως το λογο κλαιω και οδυρομαι. Για αυτό ηρθα στο μοναστηρι για να μετανοησω και να ζητησω συγχωρεση από το Θεο ώστε να μη με τιμωρησει που σαν Αρχιερεας του παρέμεινα σιωπηλος και δεν μιλησα από φοβο για την οργη σας.”

Ο Πατριαρχης εκανε μια παυση και μετα από λιγο παρέδωσε το πνευμα του στον Κυριο. Αλλα η επιτροπη ηταν διχασμένη. Ηδη η εικονομαχία αρχισε να αμφισβητειται και στα υψηλοτερα στρωματα της κυβέρνησης.

Επιστρέφοντας στην Κωνσταντινουπολη η Ειρήνη συγκάλεσε τη Συγκλητο στο Παλάτι της Μαγναυρας και απευθυνθηκε σε αυτους λεγοντας:
“Γνωρίζετε ηδη ω αδελφοι πως ο Πατριαρχης Παυλος εκοιμηθη εν Κυρίω. Εάν ειχε ακομα τις δυναμεις του δεν θα εγκατελειπε το θρόνο για το μοναστηρι. Αλλα αφου πλεον δεν είναι εν ζωη πεφτει σε μας το βαρος να εκλεξουμε το νέο Ποιμένα μας και αυτόν που θα ενδυναμώσει την Εκκλησία.”

Σε αυτό το σημειο η Ειρήνη προτεινε ως διάδοχο του Παυλου τον Ταράσιο ο οποιος ηταν Ασηκρίτης (γραμματέας). Οι Συγκλητικοι ομοφωνα συναινεσαν σε αυτή την υποψηφιοτητα και η Ειρηνη ειπε:

“Eχει και τη δικη μου ψήφο ο Ταράσιος. Αλλα ειμαι σιγουρη ότι δεν θα δεχτει τη θέση. Ας τον καλέσουμε εδώ να του εξηγησουμε ότι η αποφαση δεν είναι μονο δικη μου αλλα και ολοκληρου του λαου.”

Όταν εφεραν τον Ταράσιο στην Αιθουσα της Συγκλητου και του εξηγησαν τι θελουν από αυτόν τοτε απευθυνθηκε σε αυτους προσπαθωντας να αποποιηθει την εκλογη μη θελοντας να είναι Πατριαρχης Εκκλησιας σε σχισμα.

Οι Συγκλητικοι τον ακουσαν και αποφάσισαν να παραπέμψουν το ζητημα της εκλογης του Ταρασιου στην Ενδημουσα Συνοδο του Πατριαρχείου η οποια εξελεξε και αυτή τον Ταράσιο Πατριαρχη.

Εν τελει ο Ταράσιος καμφθηκε αλλα δεσμευτηκε ότι θα εγκαταλειψει την ΕΙκονομαχια και στις 25 Δεκεμβριου 784 χειροτονηθηκε Πατριαρχης Κωνσταντινουπολεως εχοντας περάσει από ολους τους βαθμους της ιεροσυνης μεσα σε μια βδομαδα καθως όταν εξελεγη ηταν λαικος ακομη.
Ακολουθησαν ησυχοι μηνες στην Αυτοκρατορια χωρις επεισόδια και πολεμους ως που τον Σεπτεμβριο του 786 ο Χαλιφης Μουσά πέθανε και τον διαδέχτηκε στο θρόνο ο αδελφος του Χαλιφης Χαρουν ελ-Ρασιντ.

Την ιδια εποχη η Ειρήνη συγκάλεσε Οικουμενικη Συνοδο η οποια ανοιξε τις εργασιες της στις 7 Αυγουστου 786 με σκοπο να εξεταστει το θεμα της Εικονομαχίας.

Ενώ προχωρουσαν οι συζητησεις της Συνόδου επι του θεματος επικρατουσε αναβρασμος στα Αυτοκρατορικα Ταγματα και ειδικότερα στα Ταγματα των Σχολαριων και των Εξκουβιτόρων τα οποια ηταν αμιγως Εικονομαχικα και από τα πιο φανατισμένα.

Ετσι ενώ προχωρουσε η πορεια της Συνοδου μια μερα εισέβαλλαν στον Ναο των Αγιων Αποστολων οπου συνεδριαζε η Συνοδος με σπαθια στα χέρια και απειλησαν να σκοτώσουν τον Πατριάρχη και οποιον άλλο Επίσκοπο ψηφιζε εναντιον της Εικονομαχίας.

Η Ειρήνη που παρακολουθουσε τις εργασιες της Συνόδου από τον Γυναικωνιτη των Αγιων Αποστόλων επιχειρησε να παρέμβει αλλα οι στρατιωτες της ειπαν να το βουλωσει και πως αυτά δεν είναι θέματα για γυναίκες και να γυρισει καλυτερα στο Παλατι να μεγαλωσει το γιο της από το να ασχολειται με αντρικες δουλειες.

Ο Πατριαρχης με τους Εικονοφιλους κρυφτηκαν στο βημα του ναου ενώ αντιθετα οι Εικονομάχοι Επισκοποι με τους στρατιωτες βγήκαν εξω από την Εκκλησια φωνάζοντας “Nενικηκαμεν!”.

Η Συνοδος διαλυθηκε και δεν εκδοθηκε ουτε Τομος, ουτε Ορος, ουτε καμια άλλη αποφαση.

Η Ειρηνη προσβεβλημένη από τη συμπεριφορα τους εναντιον τους εγινε κοκκινη από το θυμο της και ορκιστηκε να κανει αυτό που θελει και δεν θα την εμποδισει κανεις.

Ετσι αφησε να περάσει λιγος καιρος και τον Σεπτέμβριο του 786 έστειλε τον Λογοθετη Σταυράκιο στη Θράκη οπου ειχαν στρατοπεδευσει τα Ασιατικα Θεματα με αποστολη να πεισει τους διοικητες τους να υποστηρίξουν την Ειρήνη εναντιον των Εικονομαχικών Ταγμάτων.

Οι διοικητες δεχτηκαν να την υποστηριξουν και ετσι η Ειρήνη εβαλε σε εφαρμογη την δευτερη φάση του σχεδιου της να εξουδετερωσει τους Εικονομάχους.

Προσποιηθηκε ότι ειχε αναφορες ότι επικειται Αραβικη εισβολη και με αυτό το προσχημα διέταξε τα Αυτοκρατορικα Ταγματα και την προσωπικη φρουρα της να μεταβουν στη Μαλαγινη της Καππαδοκιας.

Μολις εφυγαν τα Αυτοκρατορικα Τάγματα, ηρθε ο Θεματικος στρατος από την Θρακη που στρατοπεδευε και πηρε τις θεσεις των Αυτοκρατορικών Ταγμάτων μεσα στην Πολη.

Η Ειρήνη περιμενε να φτάσουν τα Αυτοκρατορικα Ταγματα στη Μαλαγινη για να είναι μακρια σε αποσταση ασφαλειας και όταν εφτασαν τους εστειλε επιστολη λεγοντας:

“Παραδωστε τον οπλισμο σας. Δεν σας εχω πια αναγκη”

Όταν καταλαβαν ότι τους επιασε κοροιδο η Ειρηνη ηταν πια αργα. Παρέδωσαν τον οπλισμο τους στην κεντρικη στρατιωτικη βάση της Καισάρειας και διαλυθηκαν πηγαινοντας ο καθενας στον τοπο του.

Αμεσως μετα η Ειρήνη προχώρησε στην τριτη φάση του σχεδιου εκκαθάρισης της Κωνσταντινουπολης από τους Εικονομάχους.
Ξηλωσε οποιον αξιωματικο για τον οποιο ειχε την παραμικρη υπονοια ότι είναι Εικονομάχος και τον αντικατέστησε με δικο της εμπιστο που ειχε τυφλη υπακοη.

Μετα μαζεψε ολες τις οικογένειες των στρατιωτων των πρωην Αυτοκρατορικων Ταγματων τους εβαλε σε καράβια και τους εστειλε τον καθενα στον τοπο του.

Εχοντας εκκαθαρισει την Πολη από Εικονομαχικα στοιχεια και εχοντας τον στρατο στο πλευρο της η Ειρήνη εστειλε ξανα επιστολες στα Πατριαρχεια συγκαλωντας νεα Συνοδο αλλα αυτή τη φορα στη Νικαια της Βιθυνιας καθως δεν ηθελε να ρισκαρει καποια “εκπληξη” στην Κωνσταντινουπολη. Η Νικαια αλλωστε ειχε βαθια εικονοφιλη παράδοση και ειχε αμιγως εικονοφιλο πληθυσμο.

Ετσι ξαναμαζευτηκαν οι Επισκοποι στην Βιθυνια και ξεκινησε εκ νεου η διακοπεισα Συνοδος με παρουσια 350 Επισκόπων από ολο τον (τοτε γνωστο) κοσμο.

Τελικα η Συνοδος αυτή δεν ενεκρινε κανενα νέο δογμα αλλα διακηρυξε ότι κρατει αναλλοιωτη την πιστη και τα δογματα που κληρονομησε από τους Πατέρες απορριπτοντας και καταδικαζοντας ως αιρεση την Εικονομαχία.

Επισης καταδικασε και αναθεμάτισε τους πρωην Πατριάρχες Αναστάσιο, Κωνσταντινο και Νικήτα και οποιον άλλο ειχε τις ιδιες ιδεες μαζι τους.
Τον Νοεμβριο του 787 οι Συνοδικοι επεστρεψαν στην Κωνσταντινουπολη οπου σε κοινη συνεδριαση της Συνόδου και της Συγκλητου στη Μαγναυρα
διαβάστηκε το Συνοδικο και υπογραφτηκε ο Τομος της Συνόδου από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντινο ΣΤ’ και την Αντιβασιλισσα Ειρήνη.

Ετσι τελειωσε η πρωτη φάση της Εικονομαχίας αλλα δεν ειχε ηττηθει οριστικα ακομα.

Συνεχίζεται….

Gherschaagk Καραμελίτσα Ελάτε σας εχω γυναικειο φεμινιστικο προτυπο (ο θεος να το κανει) την Ειρήνη την Αθηναια

[Δημοκράτης]

το τέλος των ισαύρων και η εικονομαχία θα μπορούσε να κάνει μια σειρά υπερπαραγωγή που να σπασει κάθε ταμείο. Τι game of thrones και breaking bad. Στην αυτοκρατορική αυλή εκείνα τα χρόνια ζούσαν σεναριάρες που δεν τις φαντάζεται άνθρωπος

[George_V]

το τέλος των ισαύρων και η εικονομαχία θα μπορούσε να κάνει μια σειρά υπερπαραγωγή που να σπασει κάθε ταμείο. Τι game of thrones και breaking bad. Στην αυτοκρατορική αυλή εκείνα τα χρόνια ζούσαν σεναριάρες που δεν τις φαντάζεται άνθρωπος

Βασικά και μόνο η ζωή αυτού εδώ του τύπου μπορεί να γίνει υπερπαραγωγαρα biopic και να στείλει το Game of Thrones να κλαίει στη γωνία του.

viewtopic.php?t=31299

[stavmanr]

Ο Γράμμος αργεί;

[George_V]

Ο Γράμμος αργεί;

Nα απευθυνθείς σε πιο ειδικούς για αυτό.

[Δημοκράτης]

το τέλος των ισαύρων και η εικονομαχία θα μπορούσε να κάνει μια σειρά υπερπαραγωγή που να σπασει κάθε ταμείο. Τι game of thrones και breaking bad. Στην αυτοκρατορική αυλή εκείνα τα χρόνια ζούσαν σεναριάρες που δεν τις φαντάζεται άνθρωπος

Βασικά και μόνο η ζωή αυτού εδώ του τύπου μπορεί να γίνει υπερπαραγωγαρα biopic και να στείλει το Game of Thrones να κλαίει στη γωνία του.

viewtopic.php?t=31299

Ναι καλά είσαι. Βασικά αυτές τις μέρες βλέπω μια ισπανόφωνη παραγωγή στο amazon prime με τον Ελ Σιντ και σκέφτομαι πόσο έπος θα ήταν να γύριζε κάποιος μια ελληνόφωνη ή έστω στα αγγλικα ΄με το Ανδρόνικο, τον Νικηφορο Φωκα ή τον Μέγα Βασίλειο

[George_V]

Οσο στην Κωνσταντινουπολη η Ειρήνη εκκαθάριζε Εικονομάχους και οργάνωνε την Ζ’ Οικουμενικη Συνοδο οι Αραβες βρηκαν ευκαιρία να κανουν επιδρομές στην Αυτοκρατορια και εφτασαν μεχρι την Ποδανδο στο Θέμα Ανατολικών.

Εκει ενωθηκαν οι Στρατηγοι των ομορων Θεμάτων για να αντιμετωπισουν την Αραβικη απειλή αλλα στη μάχη ηττήθηκαν οι Βυζαντινοι χάνοντας πολλους άνδρες. Αναμεσά τους και ο ηρωικός Τουρμάρχης των Ανατολικών Διογένης (ο οποιος θεωρείται ότι υπηρξε το ιστορικό προτυπο πανω στο οποιο βασίστηκε η μυθικη φιγούρα του Διγενή Ακρίτα) και σχεδον ολο το Επιτελείο του Κομητα του Οψικίου. Οι δε Αραβες συνέχισαν τις επιδρομές λεηλατωντας περιοχες και καταστρεφοντας τα παντα πριν επιστρέψουν πισω.

Το επόμενο έτος το 788 η Ειρήνη διέλυσε τον αρραβώνα του γιου της Κωνσταντινου ΣΤ’ με την κόρη του Καρλομάγνου και τον πάντρεψε με την Μαρία της Αμνια μετα από προταση του Πρωτοσπαθαρίου Θεοφάνη ο οποιος την έφερε στην Κωνσταντινουπολη για πιθανη νυφη.

Ο Κωνσταντινος όμως δεν την ηθελε καθως ειχε ερωτευτει την κορη του Καρλομάγνου (δεν την ειχε δει ποτε του δια ζώσης παρα μονο από πορτραιτα της) αλλα μετα από κανα δυο χαστουκια που εφαγε από τη μανα του αναγκάστηκε να συμμορφωθει και τελικα παντρευτηκε την Μαρία τον Νοέμβριο του 788.

Την ιδια περιοδο παρατηρείται κινητικοτητα και στα βορεια συνορα της Αυτοκρατορίας με τους Βουλγάρους να ξεκινουν και αυτοι επιδρομές σε Μακεδονια και Θράκη.

Για να αντιμετωπιστει ο Βουλγαρικος κινδυνος διατάχτηκε ο Στρατηγος της Θράκης Φιλητος να περάσει στην Βουλγαρια και να υποτάξει τους Βουλγάρους.

Εν τουτοις πηγαινοντας προς τα εκει στρατοπεδευσε στον Στρυμωνα και επειδη υποτιμησε τους Βουλγάρους δεν πηρε τα ενδεδειγμένα μέτρα ασφαλειας, με αποτέλεσμα οι Βουλγαροι να κανουν νυχτερινη επιθεση και να σφαγιάσουν τον Στρατηγο και το μεγαλυτερο μέρος του στρατου του.

Παράλληλα η Ειρήνη για να ενισχύσει τα δυτικα συνορα της Αυτοκρατορίας και να αποσταθεροποιησει τον Καρλομάγνο έστειλε τον Σακελλάριο Ιωάννη τον Λογοθέτη του Γενικού μαζι με τον Αδελγίζο πρωην Βασιλια των Λομβαρδων που ειχε ζητησει άσυλο στην Κωνσταντινουπολη το 775 (εκει ειχε ονομαστει Πατρίκιος και πηρε το ονομα Θεόδοτος) για να παρουν μετρα εναντιον του Καρλομάγνου και ει δυνατον να αποσταθεροποιησουν την εξουσια του στην Ιταλία

Ο Ιωάννης με τον Αδελγιζο αποβιβάστηκαν με ισχυρες δυνάμεις στην Καλαβρια στα τέλη του 788 και ενωθηκαν με τις δυνάμεις του Στρατηγου της Σικελίας Θεοδώρου και εισέβαλλάν στην Νοτια Ιταλια.

Εκει συνάντησαν τις ενωμένες δυνάμεις του Δουκα του Σπολέτο Χιλδεβράνδου και του Δουκα Γκριμοαλντ Γ’ του Μπενεβεντο και προς μεγάλη εκπληξη των Βυζαντινων ανακαλυψαν ότι οι Λομβαρδοι Δουκες τα ειχαν βρει με τους πρωην εχθρους τους τους Φράγκους και ειχαν κλεισει συμμαχια μαζι τους. Το αποτέλεσμα ηταν οι Λομβαρδικές δυνάμεις να ενισχυθουν από Φραγκικο στρατο υπο τον Ουινίγη.

Η μάχη υπήρξε αιματηρη και κατέληξε σε ηττα των Βυζαντινων. Ο Σακελλάριος Ιωάννης συνεληφθη αιχμάλωτος και εκτελεστηκε αμεσως μετα τη μάχη.

Πισω στην Κωνσταντινουπολη επικρατουσε εκνευρισμος στο Παλάτι. Όχι για τις ηττες και άλλες υποθέσεις που δεν πηγαιναν καλα αλλα ο Κωνσταντινος ΣΤ’ ηταν θυμωμενος με τη μανα του καθως ηταν ηδη 18 χρονων το 789 αλλα η Ειρήνη συνέχιζε να του φέρεται σαν να είναι 10χρονο και φυσικα ουτε κουβέντα για να του παραδωσει την εξουσια. Ειχε ενηλικιωθει από το 787 αλλα η Ειρήνη συνέχιζε ακομα να είναι Αντιβασίλισσα και αυτό τον εκνευριζε τρομερα.

Επίσης ετρεφε μισος για τον Λογοθέτη Σταυράκιο που ειχε συγκεντρώσει ολη την εξουσια πανω και τη μοιραζοταν με την Ειρηνη ενώ αυτος ηταν ένα μηδενικο οπου κανεις δεν του εδινε σημασια.

Ετσι αρχισε τις πρωτες νυξεις για συνομωσια κατά του Σταυράκιου με μελη της ακολουθιας του και φιλους του όπως ο Μάγιστρος Πέτρος, ο Πατρικιος Θεόδωρος Καμουλιανος και ο Πατρίκιος Δαμιανος.

Οι συνομώτες αποφάσισαν να συλλάβουν τον Σταυράκιο και να τον εξορίσουν στην Σικελια και ο Κωνσταντινος να αναγκάσει την μητέρα του να μοιραστει την εξουσια μαζι του.

Όμως ο Σταυράκιος ειχε κατασκόπους παντου και εμαθε για την συνομωσια εναντιον του.

Πριν προλάβουν να δράσουν οι συνομώτες, ενας ισχυρότατος σεισμός έπληξε την Κωνσταντινουπολη γκρεμιζοντας πολλα σπίτια και πολλοι αναγκάστηκαν να κοιμουνται σε σκηνες σε κηπους, πλατειες και αυλες ακομα και αν το σπιτι τους δεν ειχε πεσει καθως φοβουνταν να μπουν μεσα.

Η Ειρήνη με το γιό της αναγκαστηκαν για μεγαλυτερη ασφάλεια να καταφύγουν στο Παλάτι του Αγιου Μάμα το οποιο ηταν πιο σταθερο και δεν ειχε υποστει ζημιες από το σεισμό.

Εκει ο Σταυράκιος εβαλε σε εφαρμογη το σχέδιο του για να αντιμετωπισει τη συνομωσια. Ενημέρωσε την Ειρήνη για την υπαρξη συνομωσίας αλλα της ειπε ότι εκτος από εναντιον του η συνομωσία στρέφεται και εναντιον της. Κατι το οποιο ηταν ψευδες καθως οι συνομωτες μονο τον Σταυράκιο ηθελαν να βλάψουν και όχι την Ειρηνη.

Η Ειρήνη εγινε έξαλλη από το γεγονος ότι το ιδιο της το παιδι στράφηκε εναντιον της και διέταξε να συλληφθουν άμεσα ολοι οι ακολουθοι του γιου της ηταν δεν ηταν μελη της συνομωσιας. Δεν την ενοιαζε αν ειχαν συνομωτησει εναντιον της. Τους ηθελε ολους αλυσοδεμένους.

Η φρουρα εκανε όπως διατάχτηκε και τους συνέλαβε ολους. Ακομα και τον δάσκαλο του Κωνσταντινου ΣΤ’ τον Ιωάννη Πικρίδιο.
Η Ειρήνη γεμάτη θυμο τους καταδικασε ολους σε μαστιγωση, κουρα σε μοναχους και εξορία στην Σικελια.

Ο Μαγιστρος Πέτρος καθαιρέθηκε και φυλακιστηκε όπως και ο Πατρικιος Θεοδωρος Καμουλιανος. Ο δε Πατρίκιος Δαμιανος μαστιγωθηκε και εξορίστηκε στο φρουριο της Απολλωνιαδος.

Οσο για το γιο της τον Κωνσταντινο ΣΤ’ αφου τον ελουσε με κάθε κοσμητικο επίθετο που υπηρχε, τον χαστουκισε πολλάκις και τελικα τον μαστιγωσε με τα ιδια της τα χέρια πριν τον κλειδώσει στο δωματιο του για μέρες.

Μετα η Ειρήνη συγκέντρωσε τον στρατο και τους εβαλε να ορκιστουν πως “Οσο ζει η Ειρήνη, δεν θα ανεβει στο θρόνο ο Κωνσταντινος”.
O στρατος ορκιστηκε αμεσως και κανενας δεν εφερε αντιρρηση καθως ειχαν μαθει τι ειχε προηγηθει στο παλάτι.

Στο μεταξυ οι Αραβες εκαναν παλι εισβολη αλλα αυτή τη φορά από τη θάλασσα καθως ενας Αραβικος στόλος επλευσε κατά της Κύπρου.
Η Ειρήνη ειδοποιηθηκε εγκαιρως για αυτή την εισβολη από τους κατασκοπους της στην Αυλη του Χαλίφη και αμεσως διεταξε τον απόπλου του Αυτοκρατορικου Στόλου για να αντιμετωπιστει η απειλή.

Ο Αυτοκρατορικος Στόλος εφτασε στα Μυρα και από εκει παραπλεοντας το Ακρωτηρι Χελιδόνιον μπηκαν στον Κόλπο της Αττάλειας.
Ο Αραβικος στολος παρέπλευσε την Κυπρο και εσπευσε να βρει τον Αυτοκρατορικο Στόλο αλλα στα μισα της διαδρομης ο αέρας επεσε και αναγκάστηκαν να βγάλουν κουπια για να κινηθουν.

Όταν εφτασαν κοντα στην Αττάλεια εγιναν αντιληπτοι από περιπολικα πλοια του Αυτοκρατορικου Στόλου και αμέσως ο Στολος πηρε διάταξη μάχης βγαίνοντας από τον Κόλπο.

Η μοιρα που διοικουσε ο Στρατηγός των Κιβυρραιωτων Θεόφιλος με διαταγές του βγηκε πιο μπροστα από τους υπολοιπους και συνεπλάκη πολύ νωρίς με τους Αραβες.

Η τολμη του δεν του βγηκε σε καλο καθως χωρις την υποστηριξη του υπολοιπου Στολου η ναυαρχιδα του βυθιστηκε και ο ιδιος πιαστηκε αιχμάλωτος από τους Αραβες.

Μετα τη καταστροφη της μοιρας των Κιβυρραιωτων οι υπολοιποι 3 Στρατηγοι εγκατέλειψαν την ναυμαχια αφηνοντας τον Θεοφιλο στην τυχη του. Ο στολος των Αραβων εγκατέλειψε και αυτος και επεστρεψε πισω ενώ οι αιχμάλωτοι παρουσιαστηκαν στον Χαλιφη Χαρουν.

Εκει ο Χαρουν του ζητησε να προδόσει την Αυτοκρατορια και να ταχθει με το μερος τους δινοντας του κτηματα, λεφτα και ότι άλλο θελει.
Ο Θεοφιλος όμως αρνηθηκε τα πάντα και ειπε πως δεν θα προδοσει ποτε ουτε την Αυτοκρατορια ουτε την πιστη του.
Ειδε ο Χαλιφης ότι δεν προκειται να του αλλάξει γνωμη με τιποτα και διέταξε να τον φυλακισουν. 4 χρονια μετα και αφου δεν ειχε αλλαξει παλι γνωμη διέταξε τον αποκεφαλισμο του.

Στα τελη του 790 η Ειρήνη εστειλε απεσταλμένους σε όλα τα Θεματα για να ορκίσουν τον Θεματικο στρατο με τον ορκο που ειδαμε πιο πανω.
Το Θεμα των Αρμενιακών όμως αρνηθηκε να ορκιστει και αυτό εξόργισε την Ειρήνη η οποια έστειλε τον Αλέξιο Μοσλέμ τον Σπαθαριο και Δρουγγάριο της Βιγλας να αναλαβει τη διοικηση του Θεματος και να της στειλει τους αντιφρονουντες δεμενους στην Κωνσταντινουπολη.

Όμως μολις εφτασε στο Θεμα Αρμενιακων συνεληφθη ο ιδιος ο Αλεξιος Μοσλεμ από τους στρατιωτες οι οποιοι καθαίρεσαν τον Στρατηγό Νικηφόρο και προσφεραν τη Στρατηγια στον Αλέξιο (προσθέτοντας ότι αν την αρνουνταν θα τον σκοτωναν).
Υπο αυτές τις συνθηκες και αυτό το διλημμα ο Αλέξιος δέχτηκε τη θέση (δεν μπορουσε να κανει και αλλιως) και αμεσως οι στρατιωτες στασιασαν κατά της Ειρήνης ανακηρύσσοντας τον Κωνσταντινο ως μονο Αυτοκρατορα.

Η στάση εξαπλώσθηκε γρηγορα και σε αλλα Θεματα οπου οι στρατιωτες συνελαβαν και καθαιρεσαν του Στρατηγους τους και ενωθηκαν με το Θεμα Αρμενιακων επευφημωντας τον Κωνσταντινο ως μονο Αυτοκράτορα

Τον Οκτώβριο του 790 οι στασιαστες ειχαν φτάσει στην Ατρώα της Βιθυνιας και ζητησαν να έρθει ο Αυτοκράτορας Κωνσταντινος ΣΤ’ εκει.
Η Ειρήνη η οποια αντιληφθηκε ότι πλεον δεν ειχε τον ελεγχο της κατάστασης αναγκάστηκε να τον αφήσει να παει στη Βιθυνια μονος του.

Όταν εφτασε εκει ο Κωνσταντινος ο στρατος τον προσκυνησε ως μονο Αυτοκράτορα και καθαιρεσε τη μητέρα του από τα αξιωματα της.
Αμεσως ο Κωνσταντινος εστειλε τον Στρατηγό Μιχαήλ Λαχανοδράκων και τον δασκαλο του Ιωάννη Πικρίδιο και ορκισαν το Θεμα των Αρμενιακων ότι δεν θα δεχτουν ποτε τη μητέρα του ως Αυτοκρατειρα και επιβεβαιωσε τη θεση του Αλεξιου Μοσλεμ ως νεου Στρατηγου των Αρμενιακων.

Ο Κωνσταντινος ΣΤ’ επεστρεψε στην Κωνσταντινουπολη ως πανισχυρος μονος Αυτοκρατορας τον Δεκεμβριο του 790 και αρχισε να εκκαθαρίζει την Αυλη από τα τσιράκια της μητέρας του.

Ο Ευνουχος Σταυράκιος καθαιρέθηκε μαστιγώθηκε και εξορίστηκε στο Θεμα Αρμενιακων. Ο άλλος έμπιστος της Ειρήνης ο Ευνουχος Αέτιος ο Πρωτοσπαθάριος εξορίστηκε μαζι με κάθε Ευνουχο που ειχε την παραμικρη εστω σχέση με την Ειρήνη.

Οσο για τη μάνα του την Ειρήνη αυτην την φυλακισε στο Ανάκτορο του Ελευθερίου το οποιο ειχε χτίσει η ίδια και εκει εκρυβε τους θησαυρους που υπεξαιρουσε από το Δημοσιο Ταμειο (αυτό δεν το ηξερε ο Κωνσταντινος) σε μυστικες κρυπτες εντος του Ανακτόρου.

Αφου επικράτησε πολιτικα ο Κωνσταντινος επρεπε να επικρατησει και στρατιωτικα. Επρεπε να καταγάγει μια εστω περηφανή νικη για να μπορέσει να στερεωσει την εξουσια του.

Ετσι τον Απρίλιο του 791 τεθηκε επι κεφαλης εκστρατειας κατά των Βουλγάρων και εφτασε μεχρι το Φρουριο Πρόβατον διπλα από το ρέμα του Αγιου Γεωργιου.

Εκει αντιμετώπισε τον Ηγεμόνα των Βουλγάρων Καρντάμ και η μαχη ηταν σκληρη. Όμως ο Κωνσταντινος με τις αλλοπροσαλες διαταγες του μπερδεψε τους στρατιωτες και τελικα εσπασε το μετωπο και οι Βυζαντινοι τραπηκαν σε φυγη το βράδυ.

Αλλα και οι Βουλγαροι δεν κατάλαβαν τι εγινε και δεν κυνηγησαν τους Βυζαντινους καθως θεωρησαν ότι είναι κόλπο και ετσι υποχώρησαν και αυτοι. Ο δε Κωνσταντινος την ειχε κοπανησει ηδη και επεστρεφε αδοξα στην Κωνσταντινουπολη.

Το Σεπτέμβριο του 791 ο Κωνσταντινος αποφασισε να εκστρατευσει κατά των Αράβων. Αφου δεν του βγηκε με τους Βουλγάρους ειπε να δοκιμάσει με Αραβες μηπως είναι πιο ευκολοι.

Ετσι πηγε με το στρατό του στο Αμόριο και από εκει βαδισε κατά της Ταρσου. Αλλα φτάνοντας στην περιοχη του Ανυδρου Πυργου τον Οκτώβριο ο χειμωνας επεσε πολύ νωρις εκεινη τη χρονια και οι προμηθειες του (οπου λογω τσιγκουνιας δεν ειχε παρει πολλες) τελειωναν και ετσι αναγκάστηκε να εγκαταλειψει την εκστρατεια και να επιστρέψει στην Κωνσταντινουπολη.

Τελικα ειδε και αποειδε και αποφάσισε ότι μονος του δεν τα πολυβγάζει πέρα οποτε στις 15 Ιανουαριου 792 ανακάλεσε την μητέρα του και την εκανε εκ νεου Αυγούστα.

Αλλα πάλι όμως το Θεμα των Αρμενιακών ειχε αντίρρηση και παλι στασίασε. Ο δε Κωνσταντινος για να προλάβει τα χειρότερα συνέλαβε τον Αλέξιο Μοσλέμ ο οποιος ειχε διατελεσει Στρατηγος στην προηγουμενη επανασταση των Αρμενιακων και τον φυλακισε στο Πραιτώριο. Αυτό το εκανε γιατι οι στρατιωτες των Αρμενιακων ζητουσαν να ερθει εκει ο Αλέξιος και φοβηθηκε ότι θελουν να τον κανουν Αυτοκράτορα.

Τελικα ηρέμησαν τα πράγματα και η σταση κατεστάλλη οποτε ο Κωνσταντινος ηταν ελευθερος να οργανωσει ακομα μια εκστρατεια κατά των Βουλγάρων αυτή τη φορά. Αφου δεν του πετυχε η πρωτη, δεν του πετυχε και η δευτερη ε τωρα ηταν σιγουρος ότι αυτή η εκστρατεια θα του πηγαινε πολύ καλα.

Ετσι ξεκινησε το καλοκαιρι κατά των Βουλγάρων και τον Ιουλιου του 792 εφτασε στα συνορα και ανοικοδόμησε το Φρουριο των Μαρκελλών.
Παραλληλα ξεκινησε και ο Ηγεμόνας των Βουλγάρων Καρντάμ να συναντησει τον Κωνσταντινο με τον στρατο του.

Ο Κωνσταντινος ηταν πεπεισμένος πως θα νικησει καθως ολοι οι αστρολογοι, μαντεις, γοητες και προφητες που ειχε μαζεψει στην Αυλη του του ελεγαν ότι θα επιστρέψει νικητης κρινοντας από το ωροσκόπιο του.

Στις 20 Ιουλιου εφτασε και ο Βουλγαρικος στρατος αλλα για μερες απλα κοιτουσαν ο ενας τον άλλο καθως δεν τολμουσε να κανει καποιος την πρωτη κινηση.

Τελικα εκανε την πρωτη κινηση ο Κωνσταντινος όταν του ειπε ο αστρολογος του ότι τα αστρα σημερα δειχνουν περιφανη νικη.
Ετσι διέταξε γενικη επιθεση χωρις σχέδιο χωρις τιποτα.

Οι Βουλγαροι όμως ειχαν σχέδιο και ειχαν κρυψει ιππικο στους λοφους πισω από τους Βυζαντινους.
Λογω του ανισοπεδου εδάφους οι φαλαγγες των Βυζαντινων εχασαν τη συνοχη τους και αρχισαν να πορουσιαζουν ρηγματα.
Αυτό το ειδε ο Καρντάμ και διέταξε αντεπιθεσεις κατευθειαν μεσα στα ρηγματα διευρυνοντας και άλλο τα ρηγματα και δημιουργοντας νεα.

Παραλληλα το κρυμμενο Βουλγαρικο ιππικο περασε πισω από τους Βυζαντινους και τους εκοψε τους δρομους υποχωρησης προς το στρατοπεδο η το Φρουριο ενώ μέρος του Βουλγαρικου ιππικου λεηλατησε το στρατόπεδο οπου τους πηραν τις προμηθειες, τον οπλισμο, το Αυτοκρατορικο Ταμειο, μεχρι και τη Σκηνή του Αυτοκράτορα εκλεψαν.

Ο δε Κωνσταντινος ΣΤ’ εφυγε κυνηγημένος για την Κωνσταντινουπολη χάνοντας παρα πολλους στρατιωτες.
Αναμεσα στους πεσοντες της μάχης ηταν ο ηρωικός Στρατηγός Μιχαήλ Λαχανοδράκων, ο Πατρίκιος Βάρδας, ο Πρωτοσπαθάριος Στέφανος Χαμέας, οι Στρατηγοι Νικήτας και Θεόγνωστος.

Από Θεια Δικη μάλλον αναμεσα στους νεκρους ηταν και ο Αστρολόγος Παγκράτιος που ειχε προβλέψει από το ωροσκοπιο του Αυτοκρατορα ότι σημερα θα νικουσε.

Όταν τα νεα της καταστροφης έφτασαν στην Κωνσταντινουπολη τα Αυτοκρατορικα Τάγματα βρεθηκαν σε αναβρασμο και ακουστηκε πως θελουν να επαναφέρουν τον πρωην Καισαρα Νικηφόρο τον θειο του Κωνσταντινου ΣΤ’ και να τον κάνουν Αυτοκράτορα.

Όταν το εμαθε αυτό ο Κωνσταντινος διέταξε να μεταφερθουν από την εξορία οι θειοι του (τα παιδια του Κωνσταντινου Ε’ και αδελφια του Λεοντα Δ’) και να φυλακιστουν στο Παλατι του Αγιου Μάμα.

Όταν εφτασαν εκει το Σάββατο 15 Αυγουστου 792 στις 3 το μεσημερι διέταξε να τυφλωθει ο πρωην Καισαρας Νικηφόρος και να κοπουν οι γλωσσες στα υπολοιπα αδέλφια του. Δλδ στους Χριστόφορο, Νικητα, Ανθιμο και Ευδόκιμο.

Επισης μαζι με αυτους τυφλώθηκε και ο Αλέξιος Μοσλεμ με παρέμβαση της Ειρηνης και του Ευνουχου Σταυρακιου (που ειχε επιστρέψει από την εξορία).

Συνεχίζεται....

[Καραμελίτσα]

Μπράβο Γεώργιε, η αγαπημένη μου ηρωίδα είναι η Ειρήνη. Υπερηρωίδα!

[George_V]

Oταν εφτασαν τα νέα στο Θέμα των Αρμενιακών πως ο Αυτοκράτορας τύφλωσε τον Πατρίκιο Αλέξιο Μοσλέμ και φυλάκισε τον Στρατηγό τους Πατρικιο Θεόδωρο Καμουλιανό στασιασαν ολοκληρωτικά.

Ο Κωνσταντινος ΣΤ’ έστειλε τον Πρωτοσπαθαριο Κωνσταντινο Αρτασιρ και τον Στρατηγο τον Βουκελλαρίων Χρυσοχέρη με στρατό για να καταστειλουν τη στάση των Αρμενιακων.

Οι στρατιωτες των Αρμενιακών όμως τους περιμεναν ετοιμοι για μάχη και κατάφεραν μετα από αιματηρο αγώνα να αιχμαλωτισουν και τους δυο απεσταλμένους του Αυτοκράτορα τους οποιους και τυφλωσαν αμεσως.

Τη νυχτα της 25ης Δεκεμβρίου ξεσπασε μια σφοδρή καταιγίδα στην Κωνσταντινουπολη και ενας κεραυνός χτυπησε το Παλάτι αναβοντας πυρκαγια η οποια κατέστρεψε εντελως το Αυτοκρατορικο Υφαντήριο του Χρυσίου το οποιο εφτιαχνε τις Αυτοκρατορικές Στολές. Αυτό θεωρήθηκε πολύ κακός οιωνός για τον Αυτοκράτορα και πολλοι το θεώρησαν ως δειγμα της οργης του Θεου εναντιον του.

Ο Κωνσταντινος ΣΤ’ περιμενε μερικους μηνες ακόμα και μετα το Πάσχα του 793 μπηκε επικεφαλης του Θεματικου στρατου σε εκστρατεια κατά των επαναστατημενων Αρμενιακων.

Στις 26 Μαιου 793 Κυριακη της Πεντηκοστης οι δυο στρατοι συναντηθηκαν σε μάχη και αρχικα ο Αυτοκράτορας βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση. Όμως στο μέσον της μάχης καποιες μονάδες Αρμενιων των επαναστατων αλλαξαν πλευρες και τωρα πολεμουσαν μαζι με τον Αυτοκράτορα σκορπωντας χαος στους επαναστατες.

Στο τέλος της ημερας ο Αυτοκράτορας ηταν νικητης χαρις στην προδοσια των Αρμενιων και καταδίκασε σε θάνατο τους αρχηγους των στασιαστων τον Σπαθάριο Ανδρόνικο, τον Τουρμάρχη Θεόφιλο και τον Επίσκοπο Σινώπης Γρηγόριο οι οποιοι εκτελεστηκαν επι τοπου.

Στους υπολοιπους ευγενεις αιχμαλωτους επιβλήθηκαν προστιμα και δημευσεις περιουσιων. Από τους στρατιωτες αιχμαλωτους επιλεχθηκαν 1000 και αλυσοδεμένοι παρέλασαν στην Κωνσταντινουπολη κατά το Θριαμβο του Κωνσταντινου ΣΤ’.

Ο Αυτοκρατορας μαλιστα ειχε χαράξει στα προσωπα τους με τατουαζ τη φράση “Συνομώτης των Αρμενιακών”.
Όταν τελειωσε η παρέλαση και ο Θριαμβος τους εξόρισε στην Σικελία και σε αλλα νησια.

Οσο για τους Αρμένιους στρατιωτες που με την προδοσια τους εδωσαν τη νικη στον Κωνσταντινο ΣΤ’ αυτοι αγνοηθηκαν παντελως από τον Αυτοκράτορα και δεν ελαβαν ουτε δωρα ουτε επαινο. Ετσι απογοητευμενοι κλειστηκαν στο Φρουριο της Καμάχου και λιγο αργότερα το παρέδωσαν στους Αραβες εναντι μεγάλου χρηματικου ποσου. Ενώ τον Οκτώβριο του 793 οι Αραβες κατέλαβαν και το Φρουρια Θηβασα στη Λυκαονία.

Πισω στην Κωνσταντινουπολη η Ειρήνη παροτι αποκατασταθηκε στη θέση της Αυγουστας δεν ηταν καθολου ευχαριστημένη με αυτό. Ο Κωνσταντινος μπορει να την ειχε βγάλει από την απομόνωση αλλα την ειχε περιορισμένη σε διακοσμητικό ρόλο και αυτό την εξόργιζε καθως ηθελε την εξουσια για τον εαυτό της.

Αλλα δεν ηταν σε θέση να κανει κατι δραστικο ακομα προς αυτή την κατευθυνση. Για αρχη επρεπε να ενισχυσει την επιρροη της στον Κωνσταντινο.
Ετσι του εβαλε λογια εναντιον της γυναικας του και κατάφερε να τους φέρει σε διάσταση. Μετα εκανε πλυση εγκεφάλου στην Μαρια της Αμνια και στο τέλος κατάφερε να την πείσει να γινει μοναχη δινοντας ουσιαστικα διαζύγιο στον Κωνσταντινο.

Ετσι στις 3 Ιανουαριου 795 η Αυτοκράτειρα Μαρια της Αμνια εγινε και επισημα μοναχη παιρνοντας διαζυγιο από τον αντρα της και η Ειρήνη ηταν χαρουμενη καθως η πρωτη φάση του σχεδιου της ολοκληρώθηκε.
Για τη δευτερη φάση θα επρεπε να περιμένει καθως ο Κωνσταντινος εφυγε για εκστρατεια λιγο αργοτερα για να αντιμετωπισει τις Αραβικες
επιδρομες. Αλλα η δευτερη φάση ειχε αρχισει πολύ πιο πριν. Ουσιαστικα πριν ξεκινησει καν η πρωτη.

Η Ειρήνη ηθελε παντα να ελεγχει το γιο της και να ξερει ανα πασα στιγμη τι κάνει. Και για αυτό το λογο επρεπε να εχει ένα κατασκοπο στα ιδιαιτερα
διαμερισματα του. Ετσι έβαλε την υπηρετρια της Θεοδότη να συνάψει ερωτικες σχέσεις με τον Κωνσταντινο και αυτή θα εδινε κάθε μερα αναφορα στην Ειρήνη για το τι κανει και τι σκεφτεται ο γιος της.

Στις 8 Μαιου 795 ο Αυτοκρατορικος στρατος στριμωξε τους επιδρομεις Αραβες κοντα στο χωριό Ανουσάν και στη μάχη που επακολουθησε οι Αραβες ηττηθηκαν και εφυγαν πισω στην πατριδα τους.

Από εκει ο Αυτοκράτορας πηγε στην Έφεσο οπου προσκυνησε τον τάφο του Ευαγγελιστη Ιωάννη και για να τον ευχαριστησει για τη νικη του (8 Μαιου που εγινε η μαχη είναι η γιορτη του Ιωάννου του Θεολογου) δώρησε 100 λιβρες χρυσου στην Εκκλησια του Αγιου Ιωάννη. 100 λιβρες χρυσου ηταν ολα τα εσοδα απο το τοπικο πανηγυρι για τη γιορτη του Αγιου Ιωάννη. Ουσιαστικα τους δωρησε τα εσοδα του πανηγυριου.

Όταν επέστρεψε ο Κωνσταντινος η Ειρήνη θελησε να ολοκληρώσει και τη δευτερη φάση του σχεδιου της και ειπε στον Κωνσταντινο ότι του επιτρεπει να παντρευτει την ερωμένη του Θεοδότη και να την κάνει Αυγουστα και πως αυτή θα κανόνιζε να παρει άδεια από την Εκκλησια για να γινει ο γάμος μιας και η πρωτη γυναικα του ζουσε ακομα (μπορει να πηρε διαζυγιο αλλα στα ματια της Εκκλησιας ηταν ακομα παντρεμενοι).

Ο Κωνσταντινος χάρηκε με αυτή την ειδηση αλλα η Ειρήνη χάρηκε ακομα περισσοτερο. Τωρα πλεον ειχε την κατασκοπο της όχι μονο στην κρεβατοκάμαρα του γιου της αλλα οπουδηποτε στο παλάτι και με προσβαση παντου.

Ετσι τον Αυγουστο του 795 ο Κωνσταντινος ΣΤ’ παντρευτηκε την υπηρέτρια της μανας του την Θεοδοτη και την ιδια μερα την έστεψε Αυγούστα και διέταξε να γινουν γιορτες στο Παλατι αλλα και για το λαο για 40 μερες κάθε μερα.

Τον Απρίλιο του 796 η Κρήτη σείστηκε από ένα τρομερο σεισμο και τον επομενο μηνα η Κωνσταντινουπολη επισης χτυπηθηκε από μεγάλο σεισμό στις 4 Μαιου και αρχισαν ξανα οι ψιθυροι ότι ο Θεος είναι οργισμένος με τον Αυτοκράτορα.

Την ιδια περίοδο ο Ηγεμόνας των Βουλγάρων Καρντάμ εστειλε τελέσιγραφο στον Κωνσταντινο ΣΤ’ λεγοντας του:
“Πληρωσε μου ετησιο φορο αλλιως θα ερθω με το στρατο μου μεχρι τη Χρυση Πυλη και θα λεηλατησω ολη τη Θράκη”.

O Kωνσταντίνος αντι αλλης απάντησης του έστειλε κοπριά αλόγου τυλιγμένη σε ένα μαντήλι και μια επιστολη που ελεγε:
“Nα ο φόρος που σου αξίζει! Εισαι και γέρος ανθρωπος και δεν θελω να σε κουρασω με το να ερχεσαι εσυ εδώ. Αντιθετα θα ερθω εγω μεχρι το Φρουριο των Μαρκελλών και αμα θες ελα κι εσυ κει. Και ας αποφασισει ο Θεος ποιος θα γυρισει πισω”.

O Kωνσταντινος μαζεψε το στρατό του και προέλασε μεχρι τη Βερσινίκια ενώ ο Καρντάμ εφτασε μεχρι την Αβρολέβα. Δεν τολμησε όμως να βγει παρα περα και εμεινε κρυμμένος στο δάσος.

Ο Κωνσταντινος προχωρησε και αυτος στην Αβρολέβα και για 17 μερες εψαχνε τον Καρντάμ στο δάσος για να δώσουν μάχη. Ο Καρντάμ όμως δεν εβγαινε από εκει. Μετα από 17 μερες οι Βουλγαροι υποχώρησαν και εφυγαν πισω στην πρωτευουσα τους.

Και ο Κωνσταντινος δεν τον κυνηγησε καθως εμαθε ότι οι Αραβες κανουν επιδρομες και εχουν φτάσει μεχρι το Αμόριο και γυρισε και αυτος πισω.
Εν τελει οι Αραβες δεν καταφεραν κατι σημαντικο και γυρισαν και αυτοι πισω εχοντας παρει καποια λαφυρα και σκλαβους από τις επιδρομές τους.

Το Σεπτέμβριο του 796 ο Κωνσταντινος συνοδευσε την μητέρα του μεχρι την Προυσα στα ιαματικα λουτρά καθως η Ειρήνη επρεπε να κανει λουτροθεραπεια για καποιο νόσημα και παρέμεινε εκει μαζι της.

Στις 5 Οκτωβρίου 796 η Αυγουστα Θεοδότη γέννησε γιο στον Κωνσταντινο ο οποιος θα ονομαζόταν Λέων.

Όταν το έμαθε αυτό ο Κωνσταντινος παράτησε τη μάνα του και την ακολουθια του στα ιαματικα λουτρα της Προυσας και εφυγε μονος του για την Κωνσταντινουπολη.

Χωρις να το ξέρει βέβαια εδωσε την τελεια ευκαιρια στη μανα του να συνομωτησει εναντιον του.
Η Ειρήνη ηταν πλεον εκτος του ελεγχου το γιου της και ετσι ειχε ολο τον καιρο να μιλησει και να δωροδοκησει Στρατηγους και αξιωματουχους για να τη βοηθησουν να κανει πραξικόπημα εναντιον του Κωνσταντινου. Και χωρις το στενο ελεγχο του Κωνσταντινου κατάφερε να παρει τους πάντες με το μερος της.

Το Μάρτιο του 797 ο Αυτοκράτορας εφυγε ξανα σε εκστρατεια κατά των Αράβων μαζι με τον Πατρίκιο Σταυράκιο και 20000 ελαφρα οπλισμένους στρατιωτες.

Ο Σταυράκιος και οι δικοι του ανησυχουσαν πως αν ο Αυτοκράτορας νικουσε στην εκστρατεια τοτε η δημοφιλια του θα εκτοξευοταν και το πραξικοπημα της Ειρήνης θα ηταν αδυνατον να γινει.

Ετσι δωροδόκησαν τους ανιχνευτες για να πουν ότι οι Αραβες ειχαν εγκαταλειψει την εκστρατεια τους και ειχαν φυγει.

Όταν το ακουσε αυτό ο Αυτοκράτορας αποφάσισε να γυρίσει πισω στην Κωνσταντινουπολη μιας και πλεον η εκστρατεια δεν ειχε νοημα.
Όμως στην Κωνσταντινουπολη τον περιμενε η συμφορα. Την 1η Μαιου 797 ο γιος του Λεων πέθανε πριν κλεισει ένα χρονο ζωης και αυτό τον τσάκισε ψυχικα.

Η Ειρήνη όμως δεν καταλαβαινε από τέτοια και αποφάσισε να θέσει το πραξικοπημα της σε κινηση.

Ετσι την Δευτέρα 17 Ιουλιου 797 ο Αυτοκράτορας αποφάσισε να ξεσκάσει λιγο και πηγε στο Σκεπαστο Ιπποδρομο οπου ασκηθηκε στην αρματοδρομια. Η μερα ηταν πολύ ζεστη και πολύ γρήγορα αποφάσισε να γυρίσει στο Παλάτι του Αγιου Μάμα γιατι δεν αντεχε άλλο τον καυσωνα.

Περνωντας από ένα διαδρομο που οδηγουσε κατευθειαν από τον Σκεπαστο Ιπποδρομο στο Παλατι του Αγίου Μάμα διασταυρωθηκε με δυο αξιωματικους των Βασιλικών Ταγμάτων (οι οποιοι ηταν πρακτορες της Ειρηνης και μελη της συνομωσιας της αλλα αυτό δεν το ηξερε ο Κωνσταντινος) και οι οποιοι προσπαθησαν να τον συλλάβουν.

Ο Κωνσταντινος τους ξέφυγε και αρχισε να τρέχει φωνάζοντας την φρουρά του. Αλλα κανεις δεν απάντησε. Ουτε ηρθε κανεις σε βοηθεια του. Ηταν σαν να είναι μονος στο Παλάτι.

Κατάλαβε ότι μαλλον γινεται πραξικοπημα εναντιον του αλλα δεν ηξερε από ποιον. Ετσι αποφάσισε να φυγει και κατέβηκε στο λιμάνι του Βουκολεοντος με κάθε προφυλαξη και επιβιβάστηκε στον Βασιλικο Δρόμωνα του οποιου το πληρωμα το ειχε επιλεξει ο ιδιος και του ηταν πιστο.
Και εδώ εκανε λαθος. Η Ειρήνη ειχε διαφθείρει και αυτους και ηταν και το πληρωμα στη συνομωσια. Αλλα ουτε αυτό ηξερε ο Κωνσταντινος.

Πριν φυγει όμως ειδοποιησε και την γυναικα του να εγκαταλειψει και αυτή την Πολη και θα συναντιοντουσαν αργότερα όταν τα πραγματα θα ηταν καλυτερα. Η Θεοδότη εφτασε μεχρι το Τρίτον και εκει αναγνωριστηκε από μια περιπολο και τη γυρισαν πισω.

Μολις ανεβηκε και ενιωσε ασφαλης στο πλοιο εδωσε εντολη να ανοιξουν πανια και να πλευσους προς τις Πυλες στην ασιατικη πλευρα του Βοσπορου σκοπευοντας από εκει να παει στο Θέμα των Ανατολικων και να συγκεντρώσει το στρατο του.

Οι ναυτες ειπαν μεταξυ τους πως αν τον αφήσουμε να παει στο στρατο του το χάσαμε το παιχνιδι. Θα μας συντρίψει και ετσι ορμησαν πανω του και τον εδεσαν.

Πισω στην Κωνσταντινουπολη η Ειρήνη εθεσε σε πληρη κινηση ολο το σχέδιο της. Συγκέντρωσε στο Παλάτι του Ελευθεριου τους αξιωματικους των Βασιλικων Ταγμάτων που της ηταν πιστοι και με αυτους εκανε εφοδο στο Μεγάλο Παλάτι το οποιο και κατέλαβε σχεδον αμαχητί.

Εκει εμαθε ότι ο Κωνσταντινος πηγαινε προς το Θεμα Ανατολικών και πως ο στρατος κινουνταν να τον συναντησει και τρομοκρατηθηκε.
Στην αρχη σκεφτηκε να στειλε πρεσβεις στο γιο της προτεινοντας του να μοιραστουν την εξουσια εκ νεου αλλα μετα όταν εμαθε ότι ο γιος της ηταν στον Βασιλικο Δρομωνα τον οποιο ειχε στο payroll της εστειλε κωδικοποιημενο μηνυμα στους ναυτες λεγοντας τους:

“Aν δεν βρειτε συντομα τροπο να μου φερετε τον Κωνσταντινο αλυσοδεμενο και χαλασει το σχέδιο τοτε κι εγω θα ανοιξω το στομα μου και θα αποκαλυψω τις συμφωνιες που καναμε.”

Oι ναυτες φοβηθηκαν και ανεκρουσαν πρυμνα και παρέδωσαν τον Κωνσταντινο στη μητέρα του η οποια τον φυλακισε στο Παλατι της Πορφυρας εκει που ειχε γεννηθει.

Στις 15 Αυγουστου 797 η Ειρήνη τον καταδικασε σε τυφλωση και την ιδια μερα στις 3 το μεσημερι η ποινη εκτελεστηκε ατσαλα και βαρβαρα επιτηδες ετσι ώστε ο Κωνσταντινος να πεθάνει από τα τραυματα του. Δεν ξερουμε ποτε ακριβως πεθανε αλλα σιγουρα πεθανε πριν την Ειρήνη η οποια πεθανε το 803.

Παρεπιπτοντως οταν τυφλωθηκε ο Κωνσταντινος η γυναικα του η Θεοδότη ηταν παλι εγκυος και γέννησε το 798 ενα δευτερο αγοράκι. Αλλα και αυτο δεν ειχε καλυτερη τυχη καθως πεθανε καπου μεταξυ του 802-806 δλδ ηλικιας μεταξυ 4 και 8 ετων.

Ετσι η Ειρήνη ανέβηκε στο θρόνο και στέφθηκε όχι πλεον ως Αυγουστα/Αυτοκράτειρα αλλα ως Βασιλευς. Και στους τιτλους και στα νομισματα χρησιμοποιουσε τον αρσενικο τιτλο και όχι τον αντιστοιχο θηλυκο.

Αμεσως επιασε δουλεια προσπαθώντας να σταθεροποιησει την Αυτοκρατορια στελνοντας τον Ηγουμενο Δωρόθεο και τον Χαρτοφυλακα της Μεγάλης Εκκλησιας Κωνσταντινο ως πρέσβεις στον Εμίρη Αμπντουλαχ ο οποιος λεηλατουσε τοτε την Καππαδοκια και την Γαλατία για να κλεισουν ειρήνη αλλα η αποστολη κατέληξε σε φιασκο.

Τον Οκτώβριο του 797 άλλη μια συνομωσια αποκαλυφθηκε καθως καποιοι εβαλαν τα αδέλφια του μακαριτη Λεοντα Δ’ τα οποια ηταν κλεισμένα στις φυλακες των ανακτορων των Θεραπειων να ζητησουν ασυλο στην Αγια Σοφια καθως κινδυνευε η ζωη τους όπως ελεγαν.

Ηταν ενας τροπος να τους βγάλουν εξω και να τους παρασυρουν στην Αγια Σοφια οπου θα ανακηρυσσαν καποιον από αυτους Αυτοκρατορα.
Το σχέδιο παραλιγο να πετυχει αλλα ο Ευνουχος Αέτιος κατάφερε να τους αποσπασει από το άσυλο της Αγιας Σοφιας με ψευτικες υποσχέσεις και να τους συλλάβει. Και τα 5 αδέλφια καταδικάστηκαν σε ισοβια εξορία στην Αθήνα.

Και εκει που λεει κανεις ότι επιτέλους ησυχασε η Αυλη από ιντριγκες και κοντρες να σου παλι ξεφυτρωνει καινουρια βεντέτα.
Ο Ευνουχος Σταυράκιος με τον Ευνουχο Αέτιο καποτε κολλητοι φιλοι και αχωριστοι τωρα παλευαν για την εξουσια. Και οι δυο τους ηθελαν την απολυτη εξουσια για να διοικουν την Αυτοκρατορια αλλα και για να την παραδωσουν σε συγγενικο τους προσωπο μετα το θανατο (οποτε και αν γινοταν αυτος αλλα οσο πιο γρηγορα τοσο καλυτερα) της Ειρηνης.

Συνεχίζεται...

[George_V]

Μπράβο Γεώργιε, η αγαπημένη μου ηρωίδα είναι η Ειρήνη. Υπερηρωίδα!

Αμοραλισμος, Αρχομανια και Αρριβισμος level 9000.

[Καραμελίτσα]

Μπράβο Γεώργιε, η αγαπημένη μου ηρωίδα είναι η Ειρήνη. Υπερηρωίδα!

Αμοραλισμος, Αρχομανια και Αρριβισμος level 9000.

Επιβίωση και επικράτηση μίας γυναίκας σε έναν ακραία σεξιστικό περιβάλλον.

[Parrot]

Μπράβο Γεώργιε, η αγαπημένη μου ηρωίδα είναι η Ειρήνη. Υπερηρωίδα!

Αμοραλισμος, Αρχομανια και Αρριβισμος level 9000.

Επιβίωση και επικράτηση μίας γυναίκας σε έναν ακραία σεξιστικό περιβάλλον.

[George_V]

Μπράβο Γεώργιε, η αγαπημένη μου ηρωίδα είναι η Ειρήνη. Υπερηρωίδα!

Αμοραλισμος, Αρχομανια και Αρριβισμος level 9000.

Επιβίωση και επικράτηση μίας γυναίκας σε έναν ακραία σεξιστικό περιβάλλον.

Aκομα και εις βαρος του ιδιου της του παιδιου?