ΓΝΩΡΙΣΑ ΤΙΝΤΕΡΟΥ.....

[jason0]

Τίντερ στην Ελλάδα; ετοιμάσου απλά για ένα πρωτο ραντεβού με μπαζακι που θέλει να σε γνωρίσει και βλεπουμε για δευτερο ραντεβού, μην περιμένεις πηδους σαν την Αμερική

Και αν είναι απελπισμένο μπαζακι που θα του κάτσει με το καλημέρα?

Μπα

[Eθνικοκοινωνιστης]

Τίντερ στην Ελλάδα; ετοιμάσου απλά για ένα πρωτο ραντεβού με μπαζακι που θέλει να σε γνωρίσει και βλεπουμε για δευτερο ραντεβού, μην περιμένεις πηδους σαν την Αμερική

[Menios_mikroulis]

Αν είναι κνίτισσα, χώσου όπως και να 'χει. Αλλά μην της πεις αυτα που γράφεις στο πχορουμ. Φόρα ενα μπλουζακι με τον Τσε ή με τον Στάλιν, και δώσε πονο.

naida
BLOGS Ένας χρυσαυγίτης στο κρεβάτι μου! Πηγή: Protagon.gr

Το κορίτσι του διπλανού portal 8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012, 05:58 Παίδες σόρι αλλά έχω κακά νέα. Πήγα προχτες σ΄ένα πάρτι ενός παλιού συμφοιτητή μου, λίγο μαλάκα, από τη σχολή. Το σπίτι του ήταν στη Νέα Ιωνία (που μεταξύ μας δεν έχει τίποτα νέον)- μονοκατοικία, περιποιημένο κηπάκι, ξέρετε τώρα, νοικοκυρεμένα πράματα. Ο κόσμος ήτανε πολύς, τα ποτά σε αφθονία, ο DJ γαμώ τους κούκλους. Παρά το γεγονός ότι εξαρχής ήμουν μουντρούχα, κάτι ζεστό και χαμογελαστό άρχισε να μιλάει στο κεφάλι μου (ναι, είναι αλήθεια παίδες, τελευταία ακούω φωνές. Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό. Το χειρότερο είναι ότι οι περί ων ο λόγος φωνές φωνάζουν κιόλας). Κορίτσι, έλεγε η πιο δυνατή φωνή, θα περάσεις φίνα και ωραία. Καλά έκανες και αποφάσισες να ρθεις στο πάρτυ του λίγο μαλάκα. Στο κάτω κάτω μην είσαι απόλυτη. Ο λίγο μαλάκας δεν μπορεί να εξομοιωθεί με τον πολύ μαλάκα. Από τη στιγμή που μπήκα μέσα χαιρέτησα 3-4 γνωστές φάτσες, απέφυγα να χαιρετήσω 5-6 γνωστές φάτσες και στράφηκα ολόψυχα στο μπουφεδάκι με τους κιοφτέδες και τα ποτά. Την άραξα αναπαυτικά στο πλάι ώστε να έχω πλήρη οπτικοακουστική επαφή με τον Dj και το στέρνο του, ντερλίκωσα καμιά τριανταριά κιοφτεδάκια με τη μία και στο καπάκι άρχισα να χαμηλώνω τη στάθμη του μπουκαλιού με το τζιν. Σημειώνω εδώ ότι η μάνα του συμφοιτητή ήταν εισαγωγέας ποτών, πράγμα στο οποίο βασιζόταν ανέκαθεν η δημοφιλία του (με σας παίδες, βλέπετε, είμαι ειλικρινής. Στον ίδιον βέβαια λέγαμε πως μας αρέσει ο τρόπος που σκέφτεται. Βέβαια το ίδιο είναι αφού το άτομο αυτό συνήθως σκέφτεται το εξής: Τζάμπα είναι ρε μαν, ας πιούμε!) Εκεί γύρω στο 6ο τζιν τόνικ (άμα έχει και τόνικ δεν μετράει για 6ο βέβαια, μετράει για 5ο, να τα λέμε κι αυτά) και ενώ αργοσάλευα ντιρλα στους ήχους εντελώς γελοίων dance κομματιών, βλέπω τον DJ να αφήνει το πόστο του σ΄ένα κοντό και να κατευθύνεται προς το μέρος μου. Ταράχτηκα είναι αλήθεια. Ο ωραιότερος άντρας της βραδιάς έρχεται κατά πάνω σου, σκέφτηκα. Σιγά μην έρχεται για σένα μωρή, για τους κιοφτέδες έρχεται, σφύριξε μια κακιασμένη φωνή στ΄αυτί μου. Όχι αγάπη μου, για πάρτη σου έρχεται το παλικάρι, είπε μια άλλη. Ανασύνταξε δυνάμεις, βγες από το λήθαργο και μην πεις καμιά παπάρα προτού μετρήσεις μέχρι το δέκα. Μέχρι να ανασυνταχτώ όμως το παλικάρι ήρθε και στήθηκε απέναντι μου με το ύφος, έλα τώρα τυχερούλα, με έριξες. Αυτό παίδες πάντα μ΄εκνευρίζει. -Λοιπόν; Τι ήθελες να μου πεις; με ρώτησε μετά ενός λεπτού σιγή (τι σιγή δηλαδή εγώ συνέχιζα να ακούω φωνές να ωρύονται. Μία που έμοιαζε με τη φωνή του Βυζόγκωνα έλεγε: Ζούλα αυτόν τον τετρακέφαλο τώρα. Μπορεί να είναι σιλικόνη. Μια άλλη φωνή που έμοιαζε με τη φωνή της Λογικής έλεγε: Τι μαλακίες είναι αυτές αγάπη μου; Μπαίνει σιλικόνη στο μπράτσο; Μια Τρίτη φωνή που έμοιαζε με του Ηράκλειτου έλεγε στωικά: Δεν μπορείς να περάσεις δυο φορές από το ίδιο ποτάμι.) -Πως σου ρθε ρε φίλε ότι ήθελα να σου πω κάτι; απάντησα αγανακτισμένη. Και δεν έλεγα ψέματα παίδες μου αγαπημένοι. Δεν ήθελα να του πω κάτι. Ήθελα να του κάνω κάτι. -Αφού είσαι καρφωμένη πάνω μου από τη στιγμή που μπήκες ρε μπέμπα. Όπα! Τι άκουσα; Το παλικάρι με είπε Μπέμπα; Mπέμπα;;;!!!Στο μυαλό μου άκουγα μαχαίρια, μολότωφ, ξίφη και οπλοπολυβόλα να βγαίνουν από τα θηκάρια τους. Remaining Time-0:00 Fullscreen Mute -Μπαααα. Τον τοίχο από πίσω σου κοιτάω. Το γκομενάκι έκανε μια κίνηση δυσπιστίας. Είχε προφανώς συνηθίσει όταν κάθεται μπροστά από ένα τοίχο να μην επικεντρώνονται στον τοίχο. Λογικό. -Και γιατί κοίταγες τον τοίχο; -Θα σου αντιστρέψω το ερώτημα. Και γιατί να μην τον κοιτάω; (κοπελιά αρχισες τις μαλακίες , είπε η φωνή νο 567. Αν θες να αντιστρέψεις το παλικάρι πάνω σε κρεβάτι, ποτέ να μην αντιστρέφεις το ερώτημά του.) -Γιατί είχες κάτι πολύ καλύτερο να κοιτάς ακριβώς από κάτω. -Σωστό κι αυτό, παρατήρησα παραιτημένη. Διότι έχω μια επιστημονική τιμιότητα παίδες. Αν ακούσω κάτι σωστό, το δέχομαι ακόμα κι αν μου καταβαραθρώνει το αμυντικό σύστημα. Το παλικάρι άλλωστε τώρα που το άκουγα μου φάνηκε μια χαρά παιδί. (πολύ παιδί, διόρθωσε η 67η φωνή) Μη σας τα πολυλογώ αρχίσαμε το τσατ. Τσατ και ντρινκ μαζί βεβαίως δεν οδηγούν ποτέ σε ασφαλή μέρη. Ο Στάλιν δεν ήταν ντίρλα όταν υπέγραφε με τον Ρούζβελτ και τον Τσόρτσιλ της συμφωνία της Γιαλτας. Αλλά ούτε εγώ ήμουν ο Τσόρτσιλ , ούτε η μοίρα της Ευρώπης παιζόταν. Το μόνο που παιζόταν ήταν σε ποιανού το σπίτι θα καταλήξουμε. Και ευτυχώς καταλήξαμε στο δικό του. (λέω ευτυχώς γιατί αν πας στο σπίτι του άλλου και σκυλοβαρεθείς παίρνεις τα πραγματάκια σου και γίνεσαι μπουχός. Ενώ αν ο άλλος έχει ταφεί κάτω από το πάπλωμα πρέπει να φέρεις γερανό για να τον ξεκουνήσεις.) Δεν θα σας περιγράψω τι έγινε όταν τελικά προσγειωθήκαμε στο κρεβάτι ( Άλλωστε έχετε όλοι δει το shame νομίζω) θα σας περιγράψω όμως τι έγινε μόλις άνοιξα τα μάτια μου και είπα να βγω από το κρεβάτι να πάω δουλειά. Σηκώνομαι λοιπόν βιαστικά και εκεί που πάω να βάλω το παπούτσι σκοντάφτω πάνω σ΄ένα βιβλίο πεταμένο στο πάτωμα. Κύματα χαράς με πλημμύρισαν. Και θεογκόμενος ΚΑΙ διαβαστερός; Κορίτσι έπιασες το τζακποτ. Σηκώνω το βιβλίο και τι να δω; Χρυσή αυγή – προς το μέλλον… Θεωρητικά ζητήματα για την στρατηγική και την τακτική του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος Τμήμα Ιδεολογικών Μελετών Τα χέρια μου άρχισαν να τρέμουν. Τα θεωρητικά ζητήματα που ήξερα εγώ αφορούσαν στη σχολή της Φραγκφούρτης όχι στη Χρυσή Αυγή. Ασε που η λέξη θεωρητικά δίπλα στη Χρυσή αυγή ακούγεται κάπως αλλούταιρη. Πόση θεωρία χρειάζεται εδώ που τα λέμε άμα η συνήθης πράξη σου είναι να πλακώνεις στο ξύλο διάφορους; Κοιτάζω έντρομη πάνω στο κομοδίνο το δικό του και βλέπω Υπερασπίζοντας την εθνική μνήμη ιστορία-γεωπολιτικη Ν.Γ.Μιχαλολιάκος Το χειρότερα όμως ήρθαν όταν σηκώνοντας τη μελέτη Μιχαλολιάκου έριξα το ρολόι του κάτω. Ο Θόρυβος τον ξύπνησε. Έτριψε τα μάτια του και με κοίταξε με απειλητικό ύφος. Για να σας πω την αλήθεια παίδες τα χρειάστηκα. Ποτέ δεν είχα έρθει σε επαφή στήθος με στήθος (πολλώ μάλλον μπούτι με μπούτι) με τον ταξικό εχθρό. Τους έβλεπα σε κανά πογκρόμ στον Άγιο Παντελεήμονα και τους απέφευγα σαν τον διάολο με το θυμίαμα. Ήμασταν σε δυο διαφορετικά σύμπαντα, αδύνατον να συναντηθούμε. Πως διάολο βρέθηκε ο χρυσαυγίτης DJ στο σπίτι ενός φίλου μου, έστω και λίγο μαλάκα; Μήπως συμβαίνει κάτι πολύ ανησυχητικό και εγώ αγρόν αγοράζω; (που λέει ο λόγος δηλαδή. Μακάρι να είχα φράγκα να αγοράσω κανένα αγρό και να την κάνω από το τρελάδικο) -Τι έπαθες παιδάκι μου; με ρωτάει τελικά. Γιατί με κοιτάς έτσι; -Πήρατε 5,3% στις δημοσκοπήσεις, είπα στο εντελώς άσχετο. (Γαμώ την τάση μου να λέω ακριβώς ότι έχω στο μυαλό μου όταν ζορίζομαι!) -Ναι, είδες; χαμογέλασε αυτός όλο περηφάνεια. Κάναμε τους φόβους τους πραγματικότητα! Όχι μόνο τους φόβους τους μεγάλε, σκέφτηκα. Και τους δικούς μας, και τους δικούς μας… (συνεχίζεται παίδες, καλά το καταλάβατε. Είναι αχόρταγοι αυτοί οι τύποι. Δεν φτάνει που θα μπουν στη βουλή, θέλουν να μπουν και στη δικιά μας την αυλή τώρα…) Πηγή: Protagon.gr

[AlienWay]

[jason0]

Ακροδεξιός πχωρουμιτης το χει γράψει αυτό, 100%

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Πώς κι έτσι; Έκανες φανουρόπιτα;

έβαλα φώτο που κάνω μυτούλες


τα 3 δεύτερα που είπα μια πιο σύνθετη πρόταση, εξαφανίστηκε
αλλάζω τις προτιμήσεις σε άνω των 43

Ένοπλος Σοσιαλμιλφάκ...εεε Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης ξέρουμε αν έχει μείνει κανένα μπαράκι σε τέτοιο στυλ;

Φοβερό το πρώτο άλμπουμ των μασελων. Θεοί. Κατά τα λοιπά αφού υπάρχει το ίντερνετ, τα μπαρ είναι για πρωτόγονες καταστάσεις. Δε μας απασχολούν.

[Otto Weininger]

...ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΕΤΙΧ ΜΕ ΤΟ ΥΨΟΣ

ευχηθείτε μου καλή τύχη.....

Μπράβο που τελικά άκουσες την συμβουλή μου

Γιατί δεν κάνεις εγγραφή στο tinder ;

[Naida]

Πώς κι έτσι; Έκανες φανουρόπιτα;

έβαλα φώτο που κάνω μυτούλες


τα 3 δεύτερα που είπα μια πιο σύνθετη πρόταση, εξαφανίστηκε
αλλάζω τις προτιμήσεις σε άνω των 43

Ένοπλος Σοσιαλμιλφάκ...εεε Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης ξέρουμε αν έχει μείνει κανένα μπαράκι σε τέτοιο στυλ;

Κάτσε περίμενε, τώρα έβαλες φώτο ;τόσο καιρό δεν είχες;

[georgebi]

[Menios_mikroulis]

[img]https://i.postimg.cc/RFDK4dfC/2d17 ... .gif[/img]

κάτι είχαμε καταλάβει....

[georgebi]

[img]https://i.postimg.cc/RFDK4dfC/2d17 ... .gif[/img]

κάτι είχαμε καταλάβει....

OK καλά να περάσετε τότε

[EKPLIKTIKOS]

Έχω δύο φίλους κνίτες με χιούμορ.

Φυλα τους σαν κόρη οφθαλμού, θα γίνουν συλλεκτικοι, τυπε

[Menios_mikroulis]

OK καλά να περάσετε τότε

πηγή

BLOGS Πενθώντας τη δημοκρατία
Που είχαμε μείνει παίδες μου αγαπημένοι; Εκεί που έκανα ένα κρότο και ξύπνησα τον χρυσαυγίτη με τον οποίον βρέθηκα στο κρεβάτι, ε;

Το κορίτσι του διπλανού portal

15 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012, 06:05 Πηγή: Protagon.gr

Που είχαμε μείνει παίδες μου αγαπημένοι; Εκεί που έκανα ένα κρότο και ξύπνησα τον χρυσαυγίτη με τον οποίον βρέθηκα στο κρεβάτι, ε; (Όπως βλέπετε κάτι έχω διδαχτεί από το Χόλυγουντ χρυσά μου. Σας άφησα να αγωνιάτε αν θα μου χώσει καμιά μπούφλα ο μπρατσωμένος χρυσαυγίτης ή θα προλάβω να βάλω το καλσόν μου και να την κάνω σώα και αβλαβής . Και ερωτώ: Έπιασε το τρικ; Αγωνιούσατε; Τι; Δεν αγωνιούσατε αναίσθητα ρεμάλια; Τώρα θα φταίω εγώ να σας αφήσω με τον χρυσαυγίτη στο χέρι και να μην σας ενημερώσω πως έσωσα το τομάρι μου εκείνη τη μοιραία μέρα;) Λοιπόοοον. Μόλις ακούστηκε η μοιραία φράση «κάναμε τους φόβους τους πραγματικότητα» έπεσε μέσα στο δωμάτιο μια σιωπή πηχτή σαν ζελέ φράουλα (ναι, πεινάω. Να θυμηθώ να σαβουρώσω κάτι τελειώνοντας το βαθιά πολιτικό σεξόδραμά μου) Εγώ με το βρακί και το καλσόν στο χέρι κι αυτός με την τσίμπλα στο μάτι κοιταζόμασταν βουβοί σαν μπαρμπούνια. Νομίζω ότι εκείνη την τραγική στιγμή καταλάβαμε συγχρόνως και οι δυο τις άθλιες επιπτώσεις του αλκοόλ στην κοινωνική ζωή του σύγχρονου ανθρώπου. Τη σιωπή έσπασε ο Χρυσαυγίτης –διότι η αριστερά είναι κάπως μουδιασμένη στις μέρες μας παίδες, να τα λέμε κι αυτά. Ενώ αυτοί οι νεοναζί είναι ο λίβας που καίει τα σπαρτά να πούμε, δεν καταλαβαίνουν τίποτα και έχουν απάντηση για όλα. -Τι έγινε ρε Μπέμπα; Τρόμαξες; με ρώτησε ψιλοδιασκεδάζοντας. (Τι;;; Τολμά και με αποκαλεί και μπέμπα και χέστρα μαζί το ανθυποανθρωπίδιον; Βαστάτε τούρκοι τ΄άρματα!) -Τι να φοβηθώ ρε Θανάση; απάντησα ταπώνοντάς τον ενώ συνέχισα να βάζω και καλά χαλαρή το καλσόν -τόση ήταν η χαλαρότης μάλιστα που το ψιλοέσκισα σ΄ένα σημείο . Αν μου πεις τώρα, σιγά την απάντηση που τη θεωρείς και γαμάτη, θα σου πω ότι δεν γνωρίζεις ότι τον τύπο δεν τον λένε Θανάση, Μιχάλη τον λένε και θα σε ταπώσω και σένα. Βέβαια αποδείχτηκε ότι κι εγώ δεν γνώριζα κάτι. Ότι τα αγόρια αυτά έχουν πολύ τεστοστερόνη στον εγκέφαλο και αντιδρούν άσχημα όταν τα μπερδεύεις με άλλα αγόρια διότι αυτοί δεν ξεχνιούνται με την καμία. Πετάχτηκε λοιπόν απάνω ξεσκεπάζοντας το (ωραίο, ασταδιάλα, το είπα και ξέσπασα) κορμί του. -Πως με είπες; γρύλισε. -Θανάση. Θανάση δεν σε λένε; συνέχισα εγώ το χαβά μου με μια αθωότητα τόσο ψεύτικη που θα ζήλευε κι η Βουγιουκλάκη φίλε! -Μιχάλη με λένε. Και σε συμβουλεύω να μαθαίνεις πρώτα τα ονόματα των αντρών με τους οποίους πηγαίνεις στο κρεβάτι, μουρμούρισε και πήρε ένα τσιγάρο από το κομοδίνο. Νομίζω μάλιστα πως άκουσα τη λέξη «τσουλάκι» να βγαίνει μαζί με τον καπνό από το στόμα του (μπορεί να ήταν και «πουλάκι» βέβαια αλλά αμφιβάλω) -Συγνώμη ρε Μιχάλη, έγινε μπέρδεμα. Εγώ είχα βάλει πλώρη να πάω σπίτι του Θανάση. Πως βρέθηκα μαζί σου μόνο ο Τζιν Τόνικ το ξέρει. Σόρι ε; Το ύφος μου ήταν απολογητικό και βρωμούσε ενοχή. Τον καταμπέρδεψα. Του χτύπησα κάτω τον εγωισμό τόσο σκληρά που στοιχηματίζω ότι θα ήθελε πάρα πολύ να με κοπανήσει εμένα κάτω. Με τόση απολογία όμως δυσκολευόταν να εκνευριστεί. (εμ παλιά πουτάνα η αριστερά στα κόλπα κύριοι, τι νομίσατε;) -Και ποιος είναι αυτός ο Θανάσης; μουρμούρισε. (Δεν άντεξε τον ανταγωνισμό ο μαλάκας. Τσίμπησε. Ας μην κατηγορούμε εμένα λοιπόν για τα παρακάτω. Ας όψεται ο ναρκισσισμός του.) -Τίποτα μωρέ. Ένας βλαμμένος είναι, μη νομίζεις αλλά τον αγαπάω. Για να καταλάβεις πηγαίνει κάθε καλοκαίρι διακοπές στα Ίμια για να βεβαιωθεί ότι δεν θα την καταλάβουν οι Τούρκοι μεταμφιεσμένοι σε γερμανίδες τουρίστριες. Remaining Time-0:01 Fullscreen Mute Η λέξη Ίμια κινητοποίησε κάτι θερμό μέσα του. Η γαλανόλευκη άρχισε να κυματίζει μέσα στα μάτια του (καλά έχω ρέντα , έτσι;) – Δικός μας είναι; ρώτησε όλο ενδιαφέρον. -Ναι. Ναι. Ακροδεξιός είναι. Βαμμένος. (που κάνει ρίμα με το βλαμμένος) Αυτό ήταν! Η λέξη κλειδί είχε ξεστομιστεί. Το μάτι του κοκκίνισε κι άρχισε να αλληθωρίζει ελαφρώς (προς τα δεξιά. Μετά φταίει ο φονιάς;) -Εμείς δεν είμαστε ακροδεξιοί μπέμπα. Να ξεστραβώνεσαι πρώτα και μετά να μιλάς. Εμείς ανήκουμε σ΄ένα λαϊκό σύνδεσμο με εθνικιστική ταυτότητα! ούρλιαξε. Χαμογέλασα ταχα μου απολογητικά αλλά συνέχισα να τον εκνευρίζω: – Ε, δεξιό δεν είναι αυτό; Αριστερό δεν το λες… Σηκώθηκε πάνω κι άρχισε να ντύνεται. Τον είχα βγάλει έξω απ΄τα ρούχα του και προσπαθούσε συμβολικά να τα ξαναβάλει. -Καλά τόσο ηλίθια είσαι; Μπερδεύεις εμάς με τους χλεχλέδες του Αντωνάκη και του τζουτζούκου; Οι λεγόμενοι δεξιοί είναι αριστεροί με γούνα προβάτου. Κατάλαβες; (ε, όχι και γούνα προβάτου η κυρία Βαρδινογιάννη Μιχαλάκη. Προσβάλλεις τους θεσμούς τώρα. Από μινκ και άνω) Από τα νεύρα του έβαλε τρία τισέρτ ο άνθρωπος. Ξαφνικά σταμάτησε, με άρπαξε από τους ώμους και με ταρακούνησε: Ξέρεις τι είσαι; Μια κοπελίτσα των βορείων προαστίων που βαριέται και κάνει πλακίτσες με τα λεφτά του πατέρα της (άρα των αστείων προαστείων) -Μα… ο πατέρας μου χρωστάει σ΄όλο τον κόσμο…, προσπάθησα εντελώς ειλικρινά να απολογηθώ. -Σταμάτα σου λέω. Κόφτο! Δεν αστειεύομαι τώρα. Μερικές φορές πρέπει να κοιτάζουμε την πραγματικότητα κατάματα και να λέμε: Μου αξίζει αυτό; Μου αξίζει αυτή η σαπίλα; Μου αξίζει να πνιγώ στη βρώμα αυτών των άθλιων που ήρθαν να βρωμίσουν τον τόπο μου;; Μήπως ήρθε η ώρα να πάρω τα πράγματα στα χέρια μου; (εν τω μεταξύ βέβαια δεν είχε πάρει τα πράματα, εμένα είχε πάρει στα χέρια του και με ταρακουνούσε. ) -Μιχάλη μου πολύ ωραία τα λες αλλά πρέπει να πάω δουλειά τώρα, ψέλλισα μπας και με αφήσει. – Βαριέσαι έτσι; Με θεωρείς τρελό που πάσχω για την κατάσταση της χώρας μου. Πιστεύεις ότι χάνω το χρόνο μου που αγωνίζομαι, παίζω τη ζωή μου, διαβάζω, που αντιστέκομαι στα σχέδια των εξολοθρευτών του ελληνισμού αντί να πίνω φρέντο και να γκρινιάζω στα καφενεία. Ξέρεις τι ιστορία έχω εγώ; Ξέρεις ότι ο θείος ο δικός μου άφησε τη δουλειά του και πήγε στη Σρεμπρένιτσα να απωθήσει τους Βόσνιους, αυτά τα μουνιά που σφάζανε τους Σέρβους; Ξέρω καλά ότι ήταν λάθος και κάνω την αυτοκριτική μου παίδες μου αγαπημένοι. Αλλά δεν άντεξα. -Ε, όχι και «να απωθήσει» ρε Μιχαλάκη. Να σφάξει πήγε ο άνθρωπος. Ευτυχώς που είχα βάλει όλα μου τα ρουχαλάκια. Άρπαξα το μπουφάν και πριν αφρίσει τελείως ο Μιχαλάκης έκοψα λάσπη με τέτοια ταχύτητα που θα έπαιρνα χρυσό στα σπέσιαλ ολύμπικς. -Εξαφανίσου μωρή τσούλα πολυτελείας, ούρλιαξε από πίσω μου. Βγαίνοντας από την εξώπορτα έπεσα πάνω στον πατέρα του που προφανώς είχε βγει για γάλα και εφημερίδες. -Τι έγινε δεσποινίς; Τι του κάνατε και θύμωσε; Μου είπε ελαφρώς θορυβημένος από τις βρισιές που εκτοξευόταν από τον κανακάρη του στο βάθος -Του είπα ότι δεν μ΄αρέσει ο Μακεδονικός χαλβάς, απάντησα βιαστικά και έτρεξα στις σκάλες στην περίπτωση που η πάθηση ήταν κληρονομική. Μετά πήγα στο στέκι μου, παρήγγειλα ένα καφέ κι άραξα εκεί για κανένα δίωρο προσπαθώντας να καταλάβω τι σκατά γίνεται. Είχα τόσα χρόνια να δω άνθρωπο να φανατίζεται με τα πολιτικά του πιστεύω που σχεδόν είχα ξεχάσει ότι υπήρχε το είδος. Παράγγειλα ένα κονιάκ στο καπάκι για να πενθήσω τη γαλλική επανάσταση . Τελικά αποκλείεται να έχουμε καλό τέλος, παίδες μου αγαπημένοι, αν οι μόνοι που θέλουν να αγωνιστούν για κάτι είναι αυτοί που θα αγωνιστούν για την καταστροφή μας. Πηγή: Protagon.gr

[EKPLIKTIKOS]

Είναι αχόρταγοι αυτοί οι τύποι. Δεν φτάνει που θα μπουν στη βουλή, θέλουν να μπουν και στη δικιά μας την αυλή τώρα… Πηγή: Protagon.gr

Δεν μπήκε στην αυλή της, απ ότι κατάλαβα στον κωλο της μπήκε λίγο

[georgebi]

OK καλά να περάσετε τότε

Spoiler

πηγή

BLOGS Πενθώντας τη δημοκρατία
Που είχαμε μείνει παίδες μου αγαπημένοι; Εκεί που έκανα ένα κρότο και ξύπνησα τον χρυσαυγίτη με τον οποίον βρέθηκα στο κρεβάτι, ε;

Το κορίτσι του διπλανού portal

15 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012, 06:05 Πηγή: Protagon.gr

Που είχαμε μείνει παίδες μου αγαπημένοι; Εκεί που έκανα ένα κρότο και ξύπνησα τον χρυσαυγίτη με τον οποίον βρέθηκα στο κρεβάτι, ε; (Όπως βλέπετε κάτι έχω διδαχτεί από το Χόλυγουντ χρυσά μου. Σας άφησα να αγωνιάτε αν θα μου χώσει καμιά μπούφλα ο μπρατσωμένος χρυσαυγίτης ή θα προλάβω να βάλω το καλσόν μου και να την κάνω σώα και αβλαβής . Και ερωτώ: Έπιασε το τρικ; Αγωνιούσατε; Τι; Δεν αγωνιούσατε αναίσθητα ρεμάλια; Τώρα θα φταίω εγώ να σας αφήσω με τον χρυσαυγίτη στο χέρι και να μην σας ενημερώσω πως έσωσα το τομάρι μου εκείνη τη μοιραία μέρα;) Λοιπόοοον. Μόλις ακούστηκε η μοιραία φράση «κάναμε τους φόβους τους πραγματικότητα» έπεσε μέσα στο δωμάτιο μια σιωπή πηχτή σαν ζελέ φράουλα (ναι, πεινάω. Να θυμηθώ να σαβουρώσω κάτι τελειώνοντας το βαθιά πολιτικό σεξόδραμά μου) Εγώ με το βρακί και το καλσόν στο χέρι κι αυτός με την τσίμπλα στο μάτι κοιταζόμασταν βουβοί σαν μπαρμπούνια. Νομίζω ότι εκείνη την τραγική στιγμή καταλάβαμε συγχρόνως και οι δυο τις άθλιες επιπτώσεις του αλκοόλ στην κοινωνική ζωή του σύγχρονου ανθρώπου. Τη σιωπή έσπασε ο Χρυσαυγίτης –διότι η αριστερά είναι κάπως μουδιασμένη στις μέρες μας παίδες, να τα λέμε κι αυτά. Ενώ αυτοί οι νεοναζί είναι ο λίβας που καίει τα σπαρτά να πούμε, δεν καταλαβαίνουν τίποτα και έχουν απάντηση για όλα. -Τι έγινε ρε Μπέμπα; Τρόμαξες; με ρώτησε ψιλοδιασκεδάζοντας. (Τι;;; Τολμά και με αποκαλεί και μπέμπα και χέστρα μαζί το ανθυποανθρωπίδιον; Βαστάτε τούρκοι τ΄άρματα!) -Τι να φοβηθώ ρε Θανάση; απάντησα ταπώνοντάς τον ενώ συνέχισα να βάζω και καλά χαλαρή το καλσόν -τόση ήταν η χαλαρότης μάλιστα που το ψιλοέσκισα σ΄ένα σημείο . Αν μου πεις τώρα, σιγά την απάντηση που τη θεωρείς και γαμάτη, θα σου πω ότι δεν γνωρίζεις ότι τον τύπο δεν τον λένε Θανάση, Μιχάλη τον λένε και θα σε ταπώσω και σένα. Βέβαια αποδείχτηκε ότι κι εγώ δεν γνώριζα κάτι. Ότι τα αγόρια αυτά έχουν πολύ τεστοστερόνη στον εγκέφαλο και αντιδρούν άσχημα όταν τα μπερδεύεις με άλλα αγόρια διότι αυτοί δεν ξεχνιούνται με την καμία. Πετάχτηκε λοιπόν απάνω ξεσκεπάζοντας το (ωραίο, ασταδιάλα, το είπα και ξέσπασα) κορμί του. -Πως με είπες; γρύλισε. -Θανάση. Θανάση δεν σε λένε; συνέχισα εγώ το χαβά μου με μια αθωότητα τόσο ψεύτικη που θα ζήλευε κι η Βουγιουκλάκη φίλε! -Μιχάλη με λένε. Και σε συμβουλεύω να μαθαίνεις πρώτα τα ονόματα των αντρών με τους οποίους πηγαίνεις στο κρεβάτι, μουρμούρισε και πήρε ένα τσιγάρο από το κομοδίνο. Νομίζω μάλιστα πως άκουσα τη λέξη «τσουλάκι» να βγαίνει μαζί με τον καπνό από το στόμα του (μπορεί να ήταν και «πουλάκι» βέβαια αλλά αμφιβάλω) -Συγνώμη ρε Μιχάλη, έγινε μπέρδεμα. Εγώ είχα βάλει πλώρη να πάω σπίτι του Θανάση. Πως βρέθηκα μαζί σου μόνο ο Τζιν Τόνικ το ξέρει. Σόρι ε; Το ύφος μου ήταν απολογητικό και βρωμούσε ενοχή. Τον καταμπέρδεψα. Του χτύπησα κάτω τον εγωισμό τόσο σκληρά που στοιχηματίζω ότι θα ήθελε πάρα πολύ να με κοπανήσει εμένα κάτω. Με τόση απολογία όμως δυσκολευόταν να εκνευριστεί. (εμ παλιά πουτάνα η αριστερά στα κόλπα κύριοι, τι νομίσατε;) -Και ποιος είναι αυτός ο Θανάσης; μουρμούρισε. (Δεν άντεξε τον ανταγωνισμό ο μαλάκας. Τσίμπησε. Ας μην κατηγορούμε εμένα λοιπόν για τα παρακάτω. Ας όψεται ο ναρκισσισμός του.) -Τίποτα μωρέ. Ένας βλαμμένος είναι, μη νομίζεις αλλά τον αγαπάω. Για να καταλάβεις πηγαίνει κάθε καλοκαίρι διακοπές στα Ίμια για να βεβαιωθεί ότι δεν θα την καταλάβουν οι Τούρκοι μεταμφιεσμένοι σε γερμανίδες τουρίστριες. Remaining Time-0:01 Fullscreen Mute Η λέξη Ίμια κινητοποίησε κάτι θερμό μέσα του. Η γαλανόλευκη άρχισε να κυματίζει μέσα στα μάτια του (καλά έχω ρέντα , έτσι;) – Δικός μας είναι; ρώτησε όλο ενδιαφέρον. -Ναι. Ναι. Ακροδεξιός είναι. Βαμμένος. (που κάνει ρίμα με το βλαμμένος) Αυτό ήταν! Η λέξη κλειδί είχε ξεστομιστεί. Το μάτι του κοκκίνισε κι άρχισε να αλληθωρίζει ελαφρώς (προς τα δεξιά. Μετά φταίει ο φονιάς;) -Εμείς δεν είμαστε ακροδεξιοί μπέμπα. Να ξεστραβώνεσαι πρώτα και μετά να μιλάς. Εμείς ανήκουμε σ΄ένα λαϊκό σύνδεσμο με εθνικιστική ταυτότητα! ούρλιαξε. Χαμογέλασα ταχα μου απολογητικά αλλά συνέχισα να τον εκνευρίζω: – Ε, δεξιό δεν είναι αυτό; Αριστερό δεν το λες… Σηκώθηκε πάνω κι άρχισε να ντύνεται. Τον είχα βγάλει έξω απ΄τα ρούχα του και προσπαθούσε συμβολικά να τα ξαναβάλει. -Καλά τόσο ηλίθια είσαι; Μπερδεύεις εμάς με τους χλεχλέδες του Αντωνάκη και του τζουτζούκου; Οι λεγόμενοι δεξιοί είναι αριστεροί με γούνα προβάτου. Κατάλαβες; (ε, όχι και γούνα προβάτου η κυρία Βαρδινογιάννη Μιχαλάκη. Προσβάλλεις τους θεσμούς τώρα. Από μινκ και άνω) Από τα νεύρα του έβαλε τρία τισέρτ ο άνθρωπος. Ξαφνικά σταμάτησε, με άρπαξε από τους ώμους και με ταρακούνησε: Ξέρεις τι είσαι; Μια κοπελίτσα των βορείων προαστίων που βαριέται και κάνει πλακίτσες με τα λεφτά του πατέρα της (άρα των αστείων προαστείων) -Μα… ο πατέρας μου χρωστάει σ΄όλο τον κόσμο…, προσπάθησα εντελώς ειλικρινά να απολογηθώ. -Σταμάτα σου λέω. Κόφτο! Δεν αστειεύομαι τώρα. Μερικές φορές πρέπει να κοιτάζουμε την πραγματικότητα κατάματα και να λέμε: Μου αξίζει αυτό; Μου αξίζει αυτή η σαπίλα; Μου αξίζει να πνιγώ στη βρώμα αυτών των άθλιων που ήρθαν να βρωμίσουν τον τόπο μου;; Μήπως ήρθε η ώρα να πάρω τα πράγματα στα χέρια μου; (εν τω μεταξύ βέβαια δεν είχε πάρει τα πράματα, εμένα είχε πάρει στα χέρια του και με ταρακουνούσε. ) -Μιχάλη μου πολύ ωραία τα λες αλλά πρέπει να πάω δουλειά τώρα, ψέλλισα μπας και με αφήσει. – Βαριέσαι έτσι; Με θεωρείς τρελό που πάσχω για την κατάσταση της χώρας μου. Πιστεύεις ότι χάνω το χρόνο μου που αγωνίζομαι, παίζω τη ζωή μου, διαβάζω, που αντιστέκομαι στα σχέδια των εξολοθρευτών του ελληνισμού αντί να πίνω φρέντο και να γκρινιάζω στα καφενεία. Ξέρεις τι ιστορία έχω εγώ; Ξέρεις ότι ο θείος ο δικός μου άφησε τη δουλειά του και πήγε στη Σρεμπρένιτσα να απωθήσει τους Βόσνιους, αυτά τα μουνιά που σφάζανε τους Σέρβους; Ξέρω καλά ότι ήταν λάθος και κάνω την αυτοκριτική μου παίδες μου αγαπημένοι. Αλλά δεν άντεξα. -Ε, όχι και «να απωθήσει» ρε Μιχαλάκη. Να σφάξει πήγε ο άνθρωπος. Ευτυχώς που είχα βάλει όλα μου τα ρουχαλάκια. Άρπαξα το μπουφάν και πριν αφρίσει τελείως ο Μιχαλάκης έκοψα λάσπη με τέτοια ταχύτητα που θα έπαιρνα χρυσό στα σπέσιαλ ολύμπικς. -Εξαφανίσου μωρή τσούλα πολυτελείας, ούρλιαξε από πίσω μου. Βγαίνοντας από την εξώπορτα έπεσα πάνω στον πατέρα του που προφανώς είχε βγει για γάλα και εφημερίδες. -Τι έγινε δεσποινίς; Τι του κάνατε και θύμωσε; Μου είπε ελαφρώς θορυβημένος από τις βρισιές που εκτοξευόταν από τον κανακάρη του στο βάθος -Του είπα ότι δεν μ΄αρέσει ο Μακεδονικός χαλβάς, απάντησα βιαστικά και έτρεξα στις σκάλες στην περίπτωση που η πάθηση ήταν κληρονομική. Μετά πήγα στο στέκι μου, παρήγγειλα ένα καφέ κι άραξα εκεί για κανένα δίωρο προσπαθώντας να καταλάβω τι σκατά γίνεται. Είχα τόσα χρόνια να δω άνθρωπο να φανατίζεται με τα πολιτικά του πιστεύω που σχεδόν είχα ξεχάσει ότι υπήρχε το είδος. Παράγγειλα ένα κονιάκ στο καπάκι για να πενθήσω τη γαλλική επανάσταση . Τελικά αποκλείεται να έχουμε καλό τέλος, παίδες μου αγαπημένοι, αν οι μόνοι που θέλουν να αγωνιστούν για κάτι είναι αυτοί που θα αγωνιστούν για την καταστροφή μας. Πηγή: Protagon.gr

Το διάβασα δυο φορές τύπε...αλλά λυπάμαι....