. Φρίκαρα με εκείνο το όνειρο.
Μπορεί, δεν τον βρήκα.AlienWay έγραψε: 28 Οκτ 2021, 15:01Μπορεί να ήταν ο Zodiac, ή έστω, ο δράκος της Θράκης.Naida έγραψε: 26 Οκτ 2021, 17:14 Έβλεπαν ότι ήμουν σε ένα εστιατόριο πάνω σε ένα κτίριο ψηλό αλλά δεν είχα καθίσει, περπατούσα τριγύρω και χάζευα την θέα. Και μετά αλλαξε τελείως το σκηνικό και το κτίριο έγινε σαν παλιό νοσοκομειακό και υποτίθεται υπήρχε ένας δολοφόνος που τριγύριζε και όποιον συναντούσα τον κοιτούσα καλά καλά να δω αν προδίδει κάτι στο πρόσωπο τους ότι είναι ο δολοφόνος. Μετά μπήκα σε ένα ασανσέρ και ξύπνησα.
Κλαίωνύχτα έγραψε: 16 Νοέμ 2021, 17:47 τους εφιάλτες μου σταμάτησε ένα υπέροχο ανέμελο όνειρο
που είδα με την μπιρμπίλω μου την Naida, με την οποία αλά μπρατσέτα
περιδιαβαίναμε τα σοκάκια της Αθήνας, με τα λουλουδένια μας
φουστανάκια και τα τριανταφυλλένια μας κραγιόν
κάποια στιγμή τη ρωτάω χαρωπά πού πηγαίνουμε, και μου απαντά
"στον Πειραιά, νύχταμου, να βρούμε τον ακατονόμαστόμου, που μού
'σπασε τα νεύρα πάλι, είχε δεν είχε!"
περαστική έγραψε: 20 Ιαν 2022, 11:19 Είμασταν στο εξοχικό του παππού μου στο βουνό με την μάνα μου (από την μέρα που πέθανε δεν πήγαμε) και βλέπαμε να κρέμονται απ' τον γκρεμό 2 αυτοκίνητα, σχεδόν ενωμένα. Βασικά αιωρούνταν και πίστευα πως θα πέσουν να μας πλακώσουν. Είχα αναστατωθεί και μπερδευτεί τόσο που ξύπνησα χωρίς να δω την συνέχεια.
Δεν είμαι ψυχολόγος ή ονειροκρίτης αλλά γράφω τις πρώτες ερμηνείες που μου ήρθαν στο μυαλό. Πάντα δίνω σημασία στις πρώτες ανεπεξέργαστες εντυπώσεις. Δεν ξέρω αν είναι σωστό ή λάθος αλλά σε μένα λειτουργεί.περαστική έγραψε: 27 Ιαν 2022, 21:13 Πάλι με αυτοκίνητο ήταν το χθεσινό αλλά το δικό μου. Είμασταν εγώ, ο παππούς μου και η γιαγιά μου στην Πάρο (δεν ξέρω πώς προέκυψε η Πάρος, δεν έχω πάει και ποτέ). Περπατούσαμε ανέμελα (ήταν και οι 2 υγιείς) και ήταν νωρίς το πρωί. Βρεθήκαμε ξαφνικά σε σταυροδρόμι και μου λέει ο παππούς μου «όπου να’ναι θα νυχτώσει» και αμέσως σκέφτηκα τι λέει; Αφού είναι ακόμα πρωί. Και γύρισα προς την θάλασσα και ο ουρανός είχε ένα μαγευτικό πορτοκαλοκόκκινο χρώμα του ηλιοβασιλέματος. Μετά προχωρήσαμε προς το πάρκινγκ, τους είπα περιμένετε έξω να ξεπαρκάρω πριν μπείτε και όταν προσπάθησα πήρε ανεξέλεγκτη ταχύτητα, πατούσα χειρόφρενο και στοπ και δεν ανταποκρινόταν το αμάξι ό,τι και να έκανα. Με έπιασε πανικός μην τρακάρω τα άλλα οχήματα και χτυπήσω άλλους ανθρώπους, το πάλευα εκεί για ώρα μπας και ανταποκριθεί μέχρι που ξύπνησα.
Συμφωνώ και νομίζω θα σε επιβεβαιώσει και το χθεσινό μου όνειρο. Επειδή ξύπνησα με ανατριχίλα, απορία και αναστάτωση. Τον είδα να κάθεται στην κουζίνα του σε μια πολυθρόνα και πήγα να του βάλω νερό απ' το ψυγιάκι. Για κάποιο λόγο το νερό φαινόταν "λερωμένο", σαν να είχε λίγο γάλα μέσα. Ο παππούς μου έπινε αϊράνι συχνά που γίνεται με γιαούρτι και όταν του το πήγα και τον έβαλα να πιει γυρνάει και μου λέει "ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ, καταλαβαίνω, αυτό που μου έφερες είναι αϊράνι και όχι νερό". Εντάξει του λέω, θα σου φέρω καθαρό νερό. Όντως πήγα να βρω καθαρό νερό, του το πάω και μου λέει "καλύτερα να μου φέρεις αϊράνι". Και εκεί που μπερδεύτηκα στο όνειρο ξύπνησα με ανατριχίλα σκεφτόμενη την φράση "δεν είμαι πεθαμένος".ΓΑΛΗ έγραψε: 28 Ιαν 2022, 16:16 Δεν είμαι ψυχολόγος ή ονειροκρίτης αλλά γράφω τις πρώτες ερμηνείες που μου ήρθαν στο μυαλό. Πάντα δίνω σημασία στις πρώτες ανεπεξέργαστες εντυπώσεις. Δεν ξέρω αν είναι σωστό ή λάθος αλλά σε μένα λειτουργεί.
Στο πρώτο όνειρο, το εξοχικό είναι η σύνδεση που είχες ανάγκη, με την περίοδο πριν το θάνατο. Τα δύο αυτοκίνητα είναι ο παππούς και η γιαγιά σου. Και όντως "έπεσαν" (χάθηκαν) και σας "πλάκωσαν" (ψυχολογικά).
Στο δεύτερο όνειρο, η Πάρος είναι και πάλι ένα μέρος τελείως αποσυνδεδεμένο με αυτά που ξέρεις. Ίσως γιατί έχεις την ασυνείδητη επίγνωση ότι μόνον σε ουτοπικούς χώρους μπορείς να τους συναντήσεις. Ο παππούς σου είπε ότι θα νυχτώσει αλλά εσύ έμεινες στο όμορφο φως του ηλιοβασιλέματος, σα να ήθελες να διαρκέσει για πάντα. Να παγώσεις τον χρόνο λίγο πριν έρθει το βράδυ. Και το αυτοκίνητο είναι ο θάνατος στον οποίο δεν έχεις έλεγχο και η προσπάθεια να ελέγχεις τα συναισθήματα σου για να μην πληγώσεις ή να μην επηρεάσεις τους κοντινούς σου ανθρώπους με αυτά.
Νομίζω ότι ακόμη είσαι στη φάση άρνησης.
Όταν περάσει ο χρόνος θα μπορείς να βλέπεις τους αγαπημένους σου σε πιο καθημερινές και όχι απαραίτητα ειδυλλιακές φάσεις και να το αντιμετωπίζεις ήρεμα χωρίς όταν ξυπνάς. Είναι αυτή η γλυκόπικρη αίσθηση της παρουσίας που μένει για πάντα, όταν περάσει το πρώτο κύμα πόνου και το αποδεχθείς.
Η φάση της άρνησης που λες. Ή ότι απλά τα όνειρα θέλουν να μου πουν πως δεν θα φύγει (η αίσθηση της παρουσίας που μένει για πάντα, όπως λες και εσύ). Πάντως από το πρωί ακόμα το σκέφτομαι.
Πρώτη φορά σε όνειρο εμπλέκεται περσονα από το φόρουμ...προβληματίστηκα...περαστική έγραψε: 20 Ιαν 2022, 11:19 Είμασταν στο εξοχικό του παππού μου στο βουνό με την μάνα μου (από την μέρα που πέθανε δεν πήγαμε) και βλέπαμε να κρέμονται απ' τον γκρεμό 2 αυτοκίνητα, σχεδόν ενωμένα. Βασικά αιωρούνταν και πίστευα πως θα πέσουν να μας πλακώσουν. Είχα αναστατωθεί και μπερδευτεί τόσο που ξύπνησα χωρίς να δω την συνέχεια.
Μάλλον ήταν σε έξαρση οι ιδεοληψίες περί παρακολούθησηςksk έγραψε: 06 Φεβ 2022, 23:57Πρώτη φορά σε όνειρο εμπλέκεται περσονα από το φόρουμ...προβληματίστηκα...περαστική έγραψε: 20 Ιαν 2022, 11:19 Είμασταν στο εξοχικό του παππού μου στο βουνό με την μάνα μου (από την μέρα που πέθανε δεν πήγαμε) και βλέπαμε να κρέμονται απ' τον γκρεμό 2 αυτοκίνητα, σχεδόν ενωμένα. Βασικά αιωρούνταν και πίστευα πως θα πέσουν να μας πλακώσουν. Είχα αναστατωθεί και μπερδευτεί τόσο που ξύπνησα χωρίς να δω την συνέχεια.
Πήρα τηλέφωνο στην μαμά σου και ζητούσα να σου μιλήσω ώσπου να έρθεις και ενώ άκουσα τον διάλογο σου με την μαμά σου που ρωτούσες ποιος είναι και τι θέλει και πως με βρήκε εγώ το έκλεισα...
——————-
....
σου έμεινε μάλλον επειδή γράφω συχνά για άγχος κτλ. Κρίμα πάντως που δεν μιλήσαμε, έστω και στο όνειρο 
