Αυτά είναι όντως τα πιο σημαντικά σημεία. Ο κουμπάρος της Καινούργιου, ο γκόμενος της Τούνη και ο κολλητός του κάθε ινφλουένσερ Χατζηπαντελή, λειτουργούν απλώς ως οι συνήθεις πιασάρικοι αποπροσανατολισμοί.
Γιατί σ' αυτά σαφώς και δεν παίζουν θέματα πατριαρχικής ή φεμινιστικής κουλτούρας, παρά μόνον θέμα σαφέστατης συγκάλυψης, που βασίζεται στην άγνοια και πάντα είναι μια σταθερά σε αυτές τις υποθέσεις. Και ακριβώς γι' αυτό, είναι απαραίτητο
να ξέρουν όλες οι γυναίκες από τη νεαρή ακόμη ηλικία τα ακριβή δικαιώματα τους σε τέτοιες περιπτώσεις και να μην πηγαίνουν στα τυφλά, όταν απευθύνονται στις αρχές. Για την ακρίβεια, να διδάσκονται από το λύκειο, σ' αγόρια και κορίτσια. Η γνώση αυτών των δικαιωμάτων είναι πολύ πιο ουσιαστική από τις αερολογίες τύπου "έχω δικαίωμα να φοράω ό,τι θέλω, να πηγαίνω όπου θέλω και να εκφράζομαι όπως θέλω", απλώς γιατί αυτά δεν βοηθούν σε τίποτα, στις περιπτώσεις βιασμών.
Οκ, είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις τους πολιτικούς μας να κάνουν λάικ ή να δηλώνουν συμπαράσταση στο κίνημα μιτού, να οργανώνουν δράσεις για την έμφυλη βία, να ανεβάζουν σποτάκια για τη βία κατά των γυναικών και συνθήματα τύπου "μιλήστε" αλλά παραδόξως ποτέ δεν είδαμε κάποια καμπάνια με σαφείς οδηγίες για τα συγκεκριμένα βήματα που πρέπει να κάνει μια γυναίκα, όταν θέλει να μιλήσει και το τι πρέπει να απαιτήσει όταν αυτοί στους οποίους μιλάει, πετάνε αητό.
ΥΓ. Μπράβο στον εργοδότη της κοπέλας. Ήταν ο πιο ουσιαστικός αν και αφανής συμπαραστάτης της. Οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι, αν και δαιμόνιοι ρεπόρτερς δεν είδαν κάτι, δεν άκουσαν κάτι (αν και υπήρχαν αστυνομικά δελτία από την αρχή του γεγονότος) απλώς είδαν ψητό και άρχισαν τις δικές τους
ιατροδικαστικές αναλύσεις δυο βδομάδες μετά.
