Αυτή είναι όμως η κλασική αριστερή αντίληψη περί λαού και ελευθεριών.Οι ελευθερίες θεωρούνται μια απάτη και το αποτέλεσμα των εκάστοτε εκλογών θεωρείται ότι είναι η επιλογή της αστικής τάξης άσχετα εάν ψηφίζει ή όχι όλος ο κόσμος.Δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό,όποια κομμουνιστική ανάλυση διαβάσεις αυτή την οπτική θα δεις.Stalker έγραψε: 25 Δεκ 2021, 22:21 Φαίνεται να περιγράφεις μια κατάσταση όπου ο λαός του ΧΚ και του όποιου ΧΚ εξ ορισμού δεν μπορεί να έχει agency, μόνο να άγεται και να φέρεται, είτε προς τον δρόμο της αρετής από το ΚΚΚ είτε της αμαρτίας από τους κακούς ξένους/πλουτοκράτες/λαδέμπορους.
Στο ότι το Χονγκ Κονγκ έχει κινεζικό πληθυσμό έχει δίκιο.Βέβαια και η Αυστρία είχε γερμανικό πληθυσμό και άρα κατά τη λογική αυτή το Άνσλους του Χίτλερ δεν ήταν επιλήψιμο.Πράγματι πολλοί τότε σκέφτονταν έτσι.
Η Κίνα προς το παρόν είναι στη φάση "Αυστρία",δεν έχει επιχειρήσει να διοικήσει μη Κινέζους εάν βέβαια θεωρήσουμε ότι και οι Θιβετιανοί είναι Κινέζοι,κάτι για το οποίο υπάρχουν μεγάλες αμφιβολίες αφού είχε αυτόνομη διοίκηση για αιώνες.Εκεί όμως εξαφανίζεται το επιχείρημα της εθνικής ομοιογένειας και αίφνης αναβιώνει ο μαρξισμός που λέει ότι το σοσιαλιστικό σύστημα είναι ανώτερο του φεουδαρχικού του Δαλάι Λάμα έστω και αν οι Θιβετιανοί δεν αισθάνονται τόσο Κινέζοι.Αυτό πάει πάλι περίπατο στο θέμα της Ταιβάν που έχει μια χαρά βιοτικό επίπεδο ανώτερο της ηπειρωτικής Κίνας και ελεύθερες εκλογές που βέβαια δεν σημαίνουν πολλά αφού χειραγωγούνται από λαδέμπορους (ολίγος μαρξισμός) αλλά πολύ περισσότερο εθνική ομοιογένεια (είστε υποχρεωμένοι να είστε επαρχία μας έστω και εάν δεν το θέλετε επειδή είμαστε το ίδιο έθνος).
Πάντως η αλήθεια είναι ότι τον Ρουβίκωνα δεν τον έχουν περάσει ακόμη,δηλαδή να διεκδικήσουν μια περιοχή με καθαρά μη κινεζικό πληθυσμό π.χ. σαν την Κορέα ή το Βιετνάμ αν και έχουν χωθεί παντού και διεκδικούν βραχονησίδες σαν κάτι άλλους μέχρι και από τις Φιλιππίνες.Επειδή όμως δεν έχουν βάλει χέρι σε μια μεγάλη περιοχή παραδοσιακά εκτός ιστορικής Κίνας ακόμη η παγκόσμια κοινή γνώμη τους δίνει το πλεονέκτημα της αμφιβολίας για επεκτατικές τάσεις.
