Γκουερινο 4 έγραψε: 15 Δεκ 2021, 01:00
taxalata xalasa έγραψε: 09 Δεκ 2021, 23:17
Στα δυσκολα...και αβεβαια...
Λαβρυς
Λαβρυάδες ή Λαβυάδες
viewtopic.php?p=2259980#p2259980
Λάβρυς.
Ετυμολογία <--- 𐤩𐤠𐤡𐤭𐤧𐤳
Από τη Λυδία (λάβρυς) και πιθανόν να σχετίζεται με το λαβύρινθος (labúrinthos, “labyrinth”).
προφορά IPA(κλειδί): /la.brys/ → /ˈla.βrys/ → /la.vris/
ουσιαστικό
λάβρος • (Labrus) f (genitive λάβρος); τρίτη κλίση
Λυδική λέξη για
είδος διπλού πέλεκυ, έμβλημα βασιλικού οίκου (axe, άξοναs)
Λυδοὶ γάρ «λάβρυν» τὸν πέλεκυν ὀνομάζουσι
λάβρος: 1) παρ’ Ὁμ. μόνον ἐπὶ φυσικῶν δυνάμεων,
ὁρμητικός, βίαιος, σφοδρός, Ζέφυρος λάβρος ἐπαιγίζων Ἰλ. Β. 148· οὖρον... λάβρον ἐπαιγίζοντα δι’ αἰθέρος Ὀδ. Ο. 293·
[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. έχει συνδεθεί με τους τ. λαβεῖν και λάζομαι «λαμβάνω, πιάνομαι». Κατ' άλλους, μπορεί να συνδέεται με το λατ.
rabies «ορμή» (πρβλ. ἄκρος-acies), απ' όπου ράβρος και, με ανομοιωτική τροπή του πρώτου -ρ- σε -λ-, λάβρος
rabio
Από την πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *reb- ("
βίαιος"), συγγενής με την παλαιά αγγλική rabbian ("to rage"), σανσκριτικά रभस् (rábhas, "βία, ενέργεια, ζήλος"), Tocharian A rapurñe ("επιθυμία").
labrus - rabrus - rabus - rabio ;
Όλα αυτά που γράφεις και κάποια ακόμα έχουν ρίζα λαβ, από τον αόριστο ελαβον
Αυτή είναι η ριζα για τα λάβρος, λαβή, λάφυρο κτλ
https://lsj.gr/wiki/%CE%BB%CE%B1%CE%BC% ... onolingual
"""""""""""""
[ΕΤΥΜΟΛ. Ο ενεστωτικός τ. λαμβάνω σχηματίστηκε υστερογενώς από τον αόρ. ἔ-λαβ-ον / λαβ-εῖν, με έρρινο ένθημα (-μ- < -ν-) και σχηματιστικό μόρφημα -άνω (πρβλ. μανθάνω: ἔμαθον). Το θ. λαβ- του ἔλαβον ανάγεται σε (σ)λăβ- (< ΙΕ ρίζα (s)lagw- «πιάνω, αρπάζω», πρβλ. λάζομαι, λάβρος)
την εκτεταμένη βαθμίδα (λᾱβ- / ληβ·) εμφανίζει ο τ. του μέλλ. λήψομαι (πρβλ. και λῆψις, λῆμμα). Ο τ. του παρακμ. εἴληφα < σεσλᾱφ-, με σίγηση του -σ- και αντέκταση (το -φ- του θ. κατ' επίδραση ενός θ. λαφ- που απαντά στο λάφυρο και στο ἀμφιλαφής). Η ψίλωση του εἴληφα αντί εἵλειφα (< hειλᾱφ-) λόγω ανομοιώσεως τών δασέων (νόμος του Graffmann). Ο τ. λαββάνω < λαμβάνω, με αφομοίωση, ενώ ο μσν. και ο νεοελλ. τ. λαβαίνω σχηματίστηκε υποχωρητικά από τον αόρ. ἔλαβα (πρβλ. λαγχάνω: λαχαίνω, τυγχάνω: τυχαίνω).
""""""""""""""
Αυτή φαινομενικά είναι και η ρίζα του λαβρυς και του λαβύρινθου
Υπάρχει όμως ένα μεγάλο αλλά
Στα μυκηναικα ο λαβύρινθος εμφανίζεται ως dapuritijo
Εδώ έχουμε δηλαδή δ αντί για λ
Αυτό είναι συχνό φαινόμενο
Για παράδειγμα ο Οδυσσέας είναι γνωστός και ως Ολυσσέας, εξου και η λαϊκή ετυμολογία της Λισαβόνας από το όνομα του
Στα λατινικά το δάκρυ είναι λακριμα και δακριμα
Αυτή η εναλλαγή δείχνει ελληνικό δάνειο
Άραγε το δέλτα ήταν στην αρχική ρίζα, η το λάμδα;
Εντύπωση μεκανε που έφερες και την Δάφνη ως λαφνη,το έψαξα λίγο και βλέπω ότι το γράφει ο ησυχιος
Στα λατινικά η λέξη είναι Laurus και υποτίθεται ότι αρχικά ήταν dacrus
Αυτή η εναλλαγή δ και λ στην ελληνική γλώσσα, είναι το μόνο στοιχείο που με κάνει να αμφισβητώ λίγο την ερασμικη προφορά, ότι δηλαδή το δέλτα προφεροταν ως ντ
ναι, το λαβ, ειναι ρίζα του λαβω '/ ληπτω / ληψω > ελαβον > ελαβιον > alive
αλλά νομίζω
η ρίζα είναι στο Λ που λαμβάνουμε κάθε ἔλα
ἔλα
ἥλιος, αὐγή, καῦμα (Lacon.), Hsch. (ϝελ-, cf.βέλα, γέλαν).
που έ χει συμβεί
II imper. of ἐλάω, v. ἐλαύνω. ἐλάα, Att. for ἐλαία. ἐλάαν, Ep. inf. pres. of ἐλάω, ἐλαύνω, Hom.: but fut. in Il.17.496.
εἵλη: ἡ, η ζέστη του ήλιου ή η θερμότητα, σε Αριστοφ.
ε
λαβες ζωη και
λαμβανεις καθε μερα γιατι αμα το Λ δεν στείλει τα Λ κάθε ἔλα, θα ψοφήσουμε ούλοι.
τα άλλα που έβαλα είναι παράγωγα που δίνουν όμως ρίζα αλλού.
Δίνουν Laurel ως φυτό. Άραγε οι Λαβρυάδες ήταν ιερείς λόγω του κρητικού Λάβρυ ή λόγω του φυτού; Νομίζω το αντίθετο. Πως ο θεσμός έδωσε το όνομα στο φυτό της περιοχής και πως δεν ετυμολογείται στα λατινικά το laurel για όνομα φυτού, όπως ούτε το olio.
το δάκρυ είναι [λείβδην] > ελάFδημα > λάFδημα > λάκρυμα > δάκρυμα...
ο Ουλίσσης [ ολυσσέας ] και το σικελιάνικο Ουλλίβι [Ελιές} είναι επίσης αξιοπρόσεχτα...
να σε πω. λες ο καπετανιος να καμε λαθος και να πηγαινε ουλο ΐσα και τον ειπανε Ουλίσσης ;
'η μηπως την ώρα που πήγαινε για τις Τραγουδιάρες, καταμεσίς τω ποντω, και ήταν δεμενος στο καταρτι ειχε κανει τατουαζ στο κουτελο την φραση "ου λυσεις" για να το βλεπουν τα συντεκνα
όσον αφορά την ερασμική, κάπου είναι λάθος, κάπου σωστή.
στα σύμφωνα νομίζω είναι πιο κοντά παρα στα φωνήεντα.
Παράδειγμα.
ελλ. δίδω
lat. dedo [προφορά > ;]
esp. doy [προφορά > δόι} ανευ ντ > lat. dedo = διδω.
πες το με κλειστη την μυτη. μπορεις να παραγεις τον ηχο δδδδδδδδδδ με την γλωσσα και τα δοντια, αν εχεις , αν δεν εχεις ειναι βοντια, Fοντια, γοντια, εξαρταται ποια -οντια λειπουν....
βεβαια, τα δοντια, μην λες δοdια, αλλα ξεχωρισε τους ηχους στο ν-τ και πες το δον-τια... εμεις κανουμε το λαθος, εικαζω, να λεμε d το ν-τ και δεν λεμε το πραγματικο D που ειναι ενρυνο Δ, αλλα όχι παντα.
τωρα πες Dios / Διος με ανοιχτα τα ρουθουνια και το Δ να βγει από την μυτη με την γλωσσα στα δον-τια
μπορεις να παραγεις τον ηχο συνεχομενα οπως στο δ με κλειστα τα ρουθουνια ; δδδδδδδδδδ; οχι; ναι;
Περίεργα πολλά, όπως.
ελλ. δειχνῠ́ω. γ,κ,χ
lat. dico > dictus [προφορά > ;]
esp. dedo [προφορά > ντέδο] = δάκτυλο > δειχνιτυ > lat. digitus > ντιχιτυς > ντάκτυλο.
κάποιες φορές ειναι κατι σαν νΔ, νΤ, αλλες ειναι καθαρο Δ και αλλες ειναι D(Ντ).
, español. aceite, azeite > ασέιτε, αζέιτε, αθέιτε > ασεϊτούνα, αζεϊτούνα, αθεϊτούνα.
; 
