Πασίγνωστες Εταιρίες που συνεργάστηκαν με την Ναζιστική Γερμα

[ΜπλεΜπουμπυς]

Η Ναζιστική εποχή της Γερμανίας ήταν ένα από τα μελανότερα κεφάλαια στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ευτυχώς για την ανθρωπότητα, “Τα χίλια χρόνια Ράιχ” του Χίτλερ διήρκεσαν μόνο δώδεκα χρόνια πριν σαρωθούν από τον Κόκκινο Στρατό. Και τότε η Γερμανία ήταν μια από τις κορυφαίες οικονομίες του κόσμου, πράγμα που σήμαινε ότι πολλές εταιρείες – κάποιες από αυτές είναι ακμάζουσες και σήμερα – ήταν περισσότερο από ευτυχείς να κάνουν “δουλειές” με τους Ναζί. Ήταν οι Huggo Boss, IBM, Κodak, Ζήμενς, Fanta!!!!, Assosient Press!, BMW, Foklsvangen, Bayern και Ford. Εξαιρούμε από αυτή την αφήγηση τις πολεμικές βιομηχανίες που ήταν οι μεγάλοι κερδισμένοι της εποχής των Ναζί για να ασχοληθούμε μόνο με τις μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις. Θα κάνουμε μόνο μια μικρή ιστορική παρένθεση και για τους υπόλοιπους Γερμανούς επιχειρηματίες, για το πως και γιατί δίνεται ένα χρίσμα ..

Η πρόταση να σχηματίσει ο Χίτλερ τον Γενάρη του 33 κυβέρνηση εγκρίθηκε από τους εκπροσώπους της βαριάς βιομηχανίας, του εμπορίου και των μεγάλων τραπεζών. Έτσι στις 20 Φεβρουαρίου του 1933 στο Βερολίνο μία εβδομάδα πριν τον εμπρησμό του Ραιχστάγκ και δύο εβδομάδες πριν τις εκλογές τρομοκρατίας στις 5 Μάρτη συνάντησαν τον Χίτλερ οι Hjalmar Schacht, Albert Vögler, Friedrich Flick, Krupp von Bohlen, Georg von Schnitzler, Carl Bosch, Hugo Boss και άλλοι πολλοί που οι απόγονοί τους ακόμη κυριαρχούν. Ο Χίτλερ τους ανέλυσε πως ο στόχος του ήταν να κυριαρχήσει απολυταρχικά στην Επικράτεια, να συντρίψει τον κοινοβουλευτισμό, να διαλύσει με την βία κάθε μορφή αντιπολίτευσης και να ξαναδημιουργήσει τον Στρατό που δεν επιτρεπόταν από τις συνθήκες του Α’ Παγκοσμίου. Καθησυχασμένοι από τις δηλώσεις και βλέποντας μπροστά τους να απλώνονται τα κέρδη από την πολεμική βιομηχανία έκαναν ένα μικρό έρανο με στόχο τα 3 εκατομμύρια μάρκα για να ενισχύσουν τον ηγέτη στις εκλογές. Μαζεύτηκαν τελικά 7 εκατομμύρια. Ακόμη κι αν κάποιοι δεν ήθελαν τον Χίτλερ σαν πρόσωπο η προοπτική του κέρδους ξεπέρασε την αριστοκρατική τους ανατροφή. Αμείφθηκαν με το παραπάνω.

Hugo Boss




Αρχίζουμε με την Hugo Boss. Σήμερα, η Hugo Boss είναι μια παγκοσμίως γνωστή μάρκα ρούχων πολυτελείας, η οποία φημίζεται για τις φανταχτερές της γραβάτες και τα κλασικά κουστούμια αλλά και άλλα ρούχα και αρώματα, με περίπου 1100 ιδιόκτητα καταστήματα σε όλο τον κόσμο με στοιχεία του 2016. Υπήρξε μια εποχή που κάποιος Γιάπις ( yuppie) δεν ήταν “cool” εάν δεν είχε στην γκαρνταρόμπα του Hugo Boss πουκάμισα, κοστούμια, κάλτσες, γυαλιά ηλίου, κολόνια και σανδάλια. Λιγότερη «cool» είναι η ιστορία του ιδρυτή της εταιρείας, του σχεδιαστή μόδας Hugo Ferdinand Boss (1885-1948). Ήταν ενθουσιώδης Ναζί που αφιέρωσε το ταλέντο του να κάνει τα τσιράκια του Χίτλερ να φαίνονται όσο το δυνατόν περισσότερο στιλάτα. Η Boss ιδρύθηκε σαν μια οικογενειακή επιχείρηση με εργοστάσιο ρούχων το 1923 και μια από τις πρώτες μεγάλες συμβάσεις που πήρε ήταν η παροχή στολών εφόδου στα Τάγματα Εφόδου, SA, του ναζιστικού κόμματος τα περιβόητα“Καφέ πουκάμισα”. Ο Boss εντάχθηκε τελικά στο Ναζιστικό κόμμα και όταν οι Ναζί άρπαξαν την εξουσία το 1933, σαν ενεργό μέλος του κόμματος, χρηματοδότης του Χίτλερ και ένθερμος υποστηρικτής της πολιτικής του, ήταν μέσα στα πράγματα και κοντά στις αποφάσεις όταν το νέο καθεστώς άρχισε την ανάθεση συμβάσεων σε ρούχα και στολές. Έτσι η εταιρεία παρήγαγε, εκτός από τις στολές για τα Καφέ Πουκάμισα , τα μαύρα ρούχα των SS και τις μαύρες-και-καφέ στολές της νεολαίας του Χίτλερ.

Η παραγωγή συνεχίστηκε και επεκτάθηκε κατά τη διάρκεια του β ‘ Παγκοσμίου Πολέμου. Από τότε, ο Hugo Boss ανέλαβε να εξοπλίσει με στολές τα Ες Ες , τους SA, την νεολαία του Χίτλερ, τους εργαζόμενους στους γερμανικούς σιδηρόδρομους, τους ταχυδρομικούς υπαλλήλους, καθώς και στο Γερμανικό Στρατό, το Ναυτικό, και την αεροπορία. Όσο η πολεμική σύγκρουση μαινόταν, ο Hugo Boss χρησιμοποίησε στο εργοστάσιό του, σαν σκλάβους, εκατοντάδες εργάτες που είχαν συλληφθεί από τους Ναζί και ήταν στον δρόμο για τα Στρατόπεδα συγγέντρωσης, κυρίως από την Πολωνία και την Γαλλία, για να καλύψει την αυξημένη παραγωγή.



Για τους εργάτες-σκλάβους οι συνθήκες εργασίας ήταν φοβερές. Τρέφονταν ανεπαρκώς, είχαν ανεπαρκή ιατρική φροντίδα και ζούσαν σε άθλιους στρατώνες γεμάτους με ψείρες και ψύλλους. Κατά τη διάρκεια αεροπορικών επιδρομών, δεν τους επιτρεπόταν να πηγαίνουν στα καταφύγια, αλλά έπρεπε να παραμείνουν στο εργοστάσιο. Εκείνοι που προσπαθούσαν να δραπετεύσουν στέλνονταν σε ακόμη πιο φοβερά μέρη, όταν συλλαμβανόταν, όπως το Άουσβιτς.

Μετά τον πόλεμο, κατά τη διαδικασία του Απο-ναζισμού, ο Hugo Boss τιμωρήθηκε με βαριά πρόστιμα, του επιβλήθηκε στέρηση των δικαιωμάτων ψήφου και του απαγορεύτηκε να έχει ο ίδιος επιχείρηση. Άσκησε έφεση, και κατάφερε να μειωθούν τις κυρώσεις, αλλά η απαγόρευση άσκησης επαγγέλματος παρέμεινε. Έτσι μετέφερε την ιδιοκτησία και τη διαχείριση της εταιρείας στον γαμπρό του. Το όνομα της φίρμας παρέμεινε όμως το ίδιο. Έτσι επί χρόνια η εταιρεία Hugo Boss, δικαιολογημένα, δεν ήταν πρόθυμη να γιορτάζει τον ιδρυτή της ή να αναφέρεται στην ιστορία της. Το 1999, η εταιρεία τελικά συμφώνησε να συνεισφέρει σε ένα ταμείο για την αποζημίωση των σκλάβων-εργαζομένων. Η αφήγηση θα συνεχιστεί και με τις άλλες εταιρίες που επένδυσαν στον φασισμό και θησαύρισαν πάνω στα πτώματα και στην δυστυχία εκατομμυρίων ανθρώπων.

https://atexnos.gr/10-%CF%80%CE%B1%CF%8 ... %84%CE%B7/

[ΜπλεΜπουμπυς]

Fanta

Η Fanta γεννήθηκε και έκανε μπίζνες στη ναζιστική Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα στην περίπτωση της Fanta. Προέχει πάντα το κέρδος ακόμη και αν η “πατρίδα” της ήταν σε πόλεμο με την Γερμανία.

Η Fanta, ένα από τα πιο δημοφιλή προϊόντα της Coca–Cola, παράγεται σήμερα σε πάνω από 70 γεύσεις, και πωλείται σε 188 χώρες. Παρασκευάστηκε στη ναζιστική Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β ‘ Παγκοσμίου Πολέμου χωρίς να αντιμετωπίσει δυσκολίες παραγωγής και εμπορίας.



Η ιστορία της Coca–Cola στην Γερμανία αρχίζει πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όταν διαπιστώθηκε πως η μεγαλύτερη διεθνής επιτυχία της ήταν στο υποκατάστημα της Γερμανίας, (Coca–Cola, GmbH). Οι Γερμανοί λάτρεψαν την Coca–Cola και την κατανάλωναν σε τέτοιο βαθμό που κάθε χρόνο σημειωνόταν ρεκόρ πωλήσεων. Το γερμανικό υποκατάστημα έφτασε σε μεγάλη ακμή κάτω από την ηγεσία του γεννημένου στην Αμερική διευθυντή Ray Powers και συνέχισε να ακμάζει και από τον διάδοχό του, Max Keith, αφού ο πρώτος σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1938. Από τη στιγμή που ξέσπασε ο Β ‘ Παγκόσμιος Πόλεμος το 1939, ο γίγαντας των αναψυκτικών είχε 43 εργοστάσια εμφιάλωσης και πάνω από 600 τοπικούς διανομείς.

Ο πόλεμος διαταράσσει την ερωτική σχέση μεταξύ Γερμανών και Coca–Cola. Ο Keith επικοινωνούσε με τη μητρική εταιρεία, λέγοντας ότι θα προσπαθήσει να κρατήσει την επιχείρηση σε λειτουργία στην Γερμανία, αλλά ορισμένα βασικά συστατικά για την παραγωγή Coca–Cola μπορούσαν να παρθούν μόνο από Αμερική. Αυτό ήταν ένα πρόβλημα, επειδή η Γερμανία σε μεγάλο βαθμό ήταν αποκομμένη από το εξωτερικό εμπόριο, λόγω του αποκλεισμού της από το Βρετανικό Ναυτικό. Χωρίς γεύση Coca–Cola υπήρχε κίνδυνος να κλείσουν τα εργοστάσια της εμφιάλωσης.

Μετά την συρρίκνωση του εφοδιασμού με συστατικά Coca-Cola από την Αμερική, ο Keith προσπαθεί να διασφαλίσει ότι το αναψυκτικό θα πηγαίνει μόνο σε τραυματίες στρατιώτες, μέλη του ναζιστικού κόμματος!!

Η διακοπή δεν κράτησε πολύ, ωστόσο, η διεύθυνση της Coca–Cola Γερμανίας βρήκε ένα εναλλακτικό αναψυκτικό, χρησιμοποιώντας άμεσα διαθέσιμα εγχώρια υλικά. Μετά από κάποιες δοκιμές και σφάλματα, έφτιαξε ένα νέο αναψυκτικό φτιαγμένο από τα υπολείμματα των άλλων βιομηχανιών τροφίμων, όπως ίνες μήλου, πρεσαρισμένο μηλίτη και ένα υποπροϊόν τυριού.

Για γλυκαντική ουσία, η εταιρεία χρησιμοποίησε αρχικά σακχαρίνη, και κατόπιν εξασφάλισε το δικαίωμα απόκτησης ζάχαρης τεύτλων και η παραγωγή ξεκίνησε το 1941.

Ενώ η Fanta είναι σήμερα ένα αναψυκτικό με γεύση πορτοκαλάδας δεν υπήρχε καμία συγκεκριμένη γεύση κατά τη διάρκεια του Β ‘ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς η εταιρεία χρησιμοποιούσε όποια φρούτα μπορούσαν να είναι διαθέσιμα κατά περίπτωση.



Το νέο αναψυκτικό πήρε το όνομά του, όταν ο Max Keith πραγματοποίησε μια σύσκεψη με τους υφισταμένους του με σκοπό να καταλήξει σε κάτι πιασάρικο όταν έγινε γνωστό πως οι Σύμμαχοι είχαν μπλοκάρει την εισαγωγή των συστατικών της Coca–Cola στην Γερμανία. Ο Keith κάλεσε τους υπαλλήλους του να χρησιμοποιήσουν τη φαντασία τους (fantasie στα γερμανικά) και ένας από αυτούς, ένας πωλητής αναφώνησε «Fanta!».

Η Fanta αποδείχτηκε αρκετά δημοφιλής στους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του πολέμου – πουλώντας για παράδειγμα πάνω από τρία εκατομμύρια φιάλες το 1943 και κράτησε και τους υπαλλήλους της και ανοιχτές τις εγκαταστάσεις της εταιρείας.

Η κεντρική διοίκηση της Coca–Cola ισχυρίζεται πως είχε χάσει την επαφή με το υποκατάστημα της Γερμανίας κατά τη διάρκεια του πολέμου και δεν ήξεραν αν ο Keith δούλευε για αυτούς ή για τους Ναζί. Παρόλα αυτά, παρά τον ισχυρισμό της μητρικής εταιρίας ότι δεν έλεγχε ούτε κατεύθυνε τον Keith κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι ενέργειές του διασφαλίζουν τα συμφέροντα της μητρικής εταιρείας στη Γερμανία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου όπου ο κόσμος κυριολεκτικά “καίγεται”.

Μετά τον πόλεμο, μια έρευνα σχετικά με τις απρόβλεπτες ενέργειες του Keith κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν είχε γίνει Ναζί, κι ας κυμάτιζε η Ναζιστική σημαία πίσω του όταν έκανε εξαγγελίες, παρά την πίεση που δέχτηκε να ενταχθεί στο κόμμα. Ήταν πιστός στην εταιρεία, απέφυγε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία για δικό του συμφέρον.

Κράτησε σχολαστικά όλους τους λογαριασμούς των πωλήσεων και επέστρεψε όλα τα κέρδη, καθώς και το νέο αναψυκτικό πίσω στην μητρική εταιρεία μετά τον πόλεμο το 1946.


Κέρδισε πολλά η Coca–Cola από την δημιουργία της Fanta στην Γερμανία κατά την διάρκεια του πολέμου και πάνω που κανείς καλοπροαίρετα θα πίστευε πως η μητρική εταιρεία δεν είχε καμία ανάμιξη έρχεται η ανακοίνωση της το 2016 που η Fanta έκλεινε 75 χρόνια από την δημιουργία της και ανατρέπει τους ισχυρισμούς της.

“Αυτή η Γερμανική εικόνα κλείνει τα 75, έλεγε η διαφήμιση. Για να τα γιορτάσουμε σας πάμε πίσω στον παλιό καλό καιρό”. Απέσυρε την διαφήμιση η Coca–Cola , ζήτησε συγνώμη όταν άρχισαν να πληθαίνουν οι διαμαρτυρίες και διευκρίνισε ότι δεν είχε σχέση με τον παλιό καλό καιρό επί Χίτλερ και εννοούσε την παιδική ηλικία. Μόνο που ο “παλιός καλός καιρός” είναι το Ολοκαύτωμα, η καταστροφή της Ευρώπης, τα 40 εκατομμύρια νεκροί και όλη η δυστυχία του Β’ Παγκοσμίου όσο η Coca–Cola έκανε απλά μπίζνες.


https://atexnos.gr/10-%CF%80%CE%B1%CF%8 ... %83%CF%84/

[ΜπλεΜπουμπυς]

Volkswagen



Η Volkswagen AG (VW Volkswagen Group ή απλά VW) είναι η γνωστή γερμανική πολυεθνική αυτοκινητοβιομηχανία που ανήκει στο Καρτέλ της Porsche. Η εταιρεία ξεκίνησε σαν Volkswagen αλλά τώρα κατέχει και άλλα εμπορικά σήματα, συμπεριλαμβανομένης της Audi, της Skoda και της Seat.

Ο όμιλος Volkswagen είναι (2017) ο μεγαλύτερος κατασκευαστής αυτοκινήτων στον κόσμο. Πέρασε σε παραγωγή την ιαπωνική Toyota. Ο τζίρος της Εταιρείας για το 2017 ήταν 272 δισεκατομμύρια δολάρια και το κέρδος 13,1 δις δολάρια. Είναι η 16η μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο. Η αξία της υπολογίζεται σήμερα σε 101 δις δολάρια.

Χτίστηκε με χρήματα των Γερμανών εργατών, κατασχεθέντα από τα συνδικάτα που κατάργησε και απαγόρευσε ο Χίτλερ τον Μάιο του 1933 και ολοκληρώθηκε με την καταναγκαστική εργασία εργατών-δούλων των Στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Όταν άρχισε να ανθίζει η παραγωγή παραδόθηκε στην Porsche, της οποίας ο ιδρυτής σχεδίασε το πρώτο μοντέλο “σκαραβαίο” που ενθουσίασε τον Χίτλερ.



Στη δεκαετία του 1930, η αυτοκινητιστική βιομηχανία της Γερμανίας ήταν προσανατολισμένη στα αυτοκίνητα πολυτελείας που ήταν πέρα από τις δυνατότητες του μέσου Γερμανού.

Δεν υπήρχε καμία εγχώρια μαζική παραγωγή ισοδύναμη και το ίδιο προσιτή με την αμερικάνικη Ford, με το Model-T, έτσι ώστε το μέσον που είχαν οι Γερμανοί για προσωπική μεταφορά ήταν μόνο οι μοτοσικλέτες. Οι περισσότεροι δεν είχαν κανένα μέσον και μόνο το 2 τοις εκατό των Γερμανών είχαν αυτοκίνητο.

Ένα τόσο χαμηλό ποσοστό κατόχων αυτοκινήτων δημιουργούσε μια τεράστια δυνητική αγορά για ένα προσιτό αυτοκίνητο και πολλοί προσπάθησαν να αναλάβουν τον ηγετικό ρόλο να προωθήσουν το «αυτοκίνητο του λαού» (Volks-wagen στα γερμανικά).

Ένας από αυτούς ήταν ο Ferdinand Porsche, ένας πολύ γνωστός σχεδιαστής αγωνιστικών και αυτοκινήτων πολυτελείας, ο οποίος επεδίωξε να κινήσει το ενδιαφέρον κατασκευαστών αυτοκινήτων για ένα μικρό και προσιτό οικογενειακό αυτοκίνητο.

Το 1933 ο Porsche κατασκεύασε το αυτοκίνητό του, ένα πρόδρομο του Volkswagen, το γνωστό “σκαθάρι”, που το ονόμασε Volks–auto. Όταν οι Ναζί ήρθαν στην εξουσία το 1933, ο Χίτλερ ενδιαφέρθηκε προσωπικά για το «αυτοκίνητο των ανθρώπων», και το Φεβρουάριο του 1933, μόλις λίγες εβδομάδες πριν γίνει καγκελάριος του Ράιχ, ανακοίνωσε τα σχέδια για το «αυτοκίνητο του λαού».



Η Σβάστικα στο πρώτο σήμα

Το 1934, ο Φύρερ εξέδωσε διάταγμα για την παραγωγή ενός αυτοκινήτου ικανό να μεταφέρει δύο ενήλικες και τρία παιδιά με ταχύτητα 100 χιλ. την ώρα, που θα μπορούσε να σκαρφαλώσει σε ανηφόρες με κλίση 30% και που θα κόστιζε μόνο 990 μάρκα – περίπου 400 δολάρια το 1930. Ο Χίτλερ ενθουσιάστηκε με τον σχεδιασμό του Ferdinand Porsche αλλά η αυτοκινητοβιομηχανία της Γερμανίας δεν μπορούσε να παράξει ένα αυτοκίνητο για την τιμή αυτή με τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις. Έτσι ο Χίτλερ διέταξε την κατασκευή εργοστασίου για την παραγωγή της Volkswagen από την εταιρεία Gezuvor, που ιδρύθηκε στο Βερολίνο το 1937. Το 1938 άλλαξε το όνομά της σε Volkswagenwerk GmbH. Η όλη προσπάθεια κατασκευής του αυτοκινήτου στηρίχτηκε από την Deutsche Arbeitsfront(DAF), Γερμανικό Μέτωπο Εργασίας, με 50 εκατομμύρια μάρκα.

Η διαβόητη Ναζιστική DAF δημιουργήθηκε τον Μάη του 1933 μετά την κατάργηση και απαγόρευση όλων των συνδικαλιστικών Ενώσεων και σωματείων και την αρπαγή όλων των περιουσιακών τους στοιχείων. Με χρήματα των Γερμανών εργατών επομένως άρχισε τo 1938 η παραγωγή των αυτοκινήτων στο καινούργιο εργοστάσιο στην πόλη Βόλφσμπουργκ που ήταν τότε η πλουσιότερη πόλη της Γερμανίας λόγω της ακμάζουσας αυτοκινητοβιομηχανίας. Το εργοστάσιο χτίστηκε σύμφωνα με τα σχέδια των εργοστασίων του Φορντ.


Ωστόσο, μόνο λίγα αυτοκίνητα κατασκευάστηκαν κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο επειδή από το 1939 το εργοστάσιο στράφηκε από τα αυτοκίνητα των καταναλωτών στην παραγωγή στρατιωτικών οχημάτων και τζιπ. Στο εργοστάσιο αυτό συναρμολογήθηκε και ο πύραυλος V-1.

Μεταξύ 1940 – 1945 στην Volkswagenwerk εργάστηκαν καταναγκαστικά περίπου 20.000 άνθρωποι μεταξύ των οποίων αιχμάλωτοι πολέμου και κρατούμενοι των στρατοπέδων συγκέντρωσης Άουσβιτς, Νταχάου και Μπέργκεν-Μπέλσεν. Η Volkswagen χρησιμοποιούσε με καταναγκαστική εργασία εργάτες από την Ανατολική Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Πολωνίας, της Σοβιετικής Ένωσης και της Ολλανδίας.



Η Volkswagen συνεργαζόταν με τα SS, που έδιναν στην εταιρεία εργάτες από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που ο αριθμός τους εκτιμάται σε περίπου 5000 αιχμαλώτους. Οι εργάτες- σκλάβοι των Στρατοπέδων ζούσαν σε άθλιες συνθήκες, σε υπερπλήρεις στρατώνες, υποσιτισμένοι και με κατεστραμμένα ρούχα. Τα παιδιά που γεννήθηκαν εκεί κρατούνταν στο παιδικό τμήμα του εργοστασίου, μεγάλωναν σε απαίσιες συνθήκες και πολλά πέθαιναν από αμέλεια. Πολλοί ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου από τους φρουρούς του εργοστασίου και πολλοί πέθαναν από την καθημερινή κακομεταχείριση ή υπέκυψαν από την σκληρή δουλειά και το κρύο.



Παραγωγή την δεκαετία του 60

Μετά τον πόλεμο, η Volkswagen επαναλαμβάνει την παραγωγή αυτοκινήτων κάτω από αγγλική διοίκηση. Η εταιρεία, όπου το δημόσιο εξακολουθούσε να έχει το 40% προσφέρθηκε σε Αμερικάνους, Βρετανούς και Γάλλους κατασκευαστές αυτοκινήτων, οι οποίοι απέρριψαν την προσφορά – συμπεριλαμβανομένης της Ford, που αρνήθηκε ακόμη και αν της προσφερόταν δωρεάν. Η παραγωγή των αυτοκινήτων συνέχισε να αυξάνεται τόσο, ώστε η Volkswagen να γίνει ένα από τα σήματα κατατεθέν της βιομηχανικής Γερμανίας, αν και βουτηγμένη στο αίμα των αιχμαλώτων των Στρατοπέδων του θανάτου. Την δεκαετία του 60 η εταιρεία απαλλάχθηκε από τα δημόσια ποσοστά, ιδιωτικοποιήθηκε και πέρασε ολοκληρωτικά στην κατοχή της Πόρσε.


https://atexnos.gr/10-%CF%80%CE%B1%CF%8 ... 4%CE%B7-2/

[Cloud87]

Απ οτι έχω καταλάβει εγώ, εκείνη την εποχή όλη η Αμερικάνικη οικονομική ελίτ ήταν αντισημίτες στη καλύτερη ή καραφασίστες στη χειρότερη. (Prescott Bush, Joseph Patrick Kennedy, Henry Ford) και άλλοι. Αν το σκεφτείς κάποιοι από αυτούς εξακολουθούν να κάνουν κουμμάντο στην Αμερική ακόμα και σήμερα.

[ΜπλεΜπουμπυς]

BMW

Οι ιδιοκτήτες της BMW ήταν στενοί φίλοι του Χίτλερ και συνεργοί στο έγκλημα.

Από την ίδρυση της, η Bavarian Motor Works, ή BMW, έχει γίνει γνωστή για την κατασκευή υψηλής ποιότητας πολυτελών αυτοκινήτων και μέχρι το 1945, για τους κινητήρες των αεροσκαφών που κατασκεύαζε.

Η εταιρεία, η οποία σήμερα παράγει πολυτελή αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες, είναι μια πολυεθνική εταιρεία με εργοστάσια σε Γερμανία, ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Κίνα, Ινδία, Βραζιλία και Νότια Αφρική.


Επίσκεψη στα γραφεία της BMW το 1935


Λιγότερο γνωστό είναι ότι οι κυριότεροι μέτοχοι της, η οικογένεια Quandt , ήταν στενοί φίλοι, θαυμαστές του Χίτλερ και των Ναζί και συνεργοί τους σε φοβερά εγκλήματα.


Ένα από τα αρχικά σήματα της εταιρείας


Μετά από την προβολή ενός ντοκιμαντέρ στην Γερμανική τηλεόραση το 2007 που περιείχε δυσάρεστες αποκαλύψεις σχετικά με τις δραστηριότητές της ναζιστικής εποχής, ξεκίνησε μια έρευνα για την οικογενειακή αυτοκρατορία Quandt η οποία κατέληξε σε καταδικαστικά συμπέρασματα σχετικά με το ναζιστικό παρελθόν της BMW. Με λίγα λόγια, ο Πατριάρχης της οικογένειας Quandt, Gunther Quandt, και ο γιος του Herbert, ήταν χωμένοι μέχρι το λαιμό τους στην συνεργασία με το ναζιστικό καθεστώς.

Η σημερινή γενιά των Quandts, πήραν απόσταση από τον ιδρυτή τους, επέλεξαν την διαφάνεια, απέφυγαν να κουκουλώσουν ή να ζαχαρώσουν τα πράγματα. Ίσως να μην είχαν άλλη επιλογή όταν οι αποκαλύψεις ήρθαν στην επιφάνεια. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως δεν ήξεραν απολύτως τίποτα. Ανέθεσαν σε έναν Γερμανό ιστορικό με κύρος την έρευνα του παρελθόντος της εταιρείας και του επέτρεψαν να διεισδύσει στα αρχεία της BMW και της οικογένειας Quandt. Το αποτέλεσμα ήταν μια έκθεση 1200 σελίδων , η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι « οι Quandts συνδέονταν άρρηκτα με τα εγκλήματα των Ναζί… Ο Πατριάρχης της οικογένειας ήταν μέρος του καθεστώτος».

Οι Quandts μεταξύ των άλλων,επωφελήθηκαν το πρόγραμμα «καθαρότητας της Άριας φυλής» των Ναζί, βάσει του οποίου κατασχέθηκαν οι περιουσίες των Εβραίων και όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία παραδόθηκαν σε Γερμανούς που είχαν την έγκριση από το Ναζιστικό καθεστώς. Αξιοποιώντας τις εξαιρετικές διασυνδέσεις μέσω της φιλίας τους με τον Χίτλερ και τους Ναζί, οι ιδιοκτήτες της BMW πήραν δεκάδες κατασχεμένες επιχειρήσεις.


Στο κολαστήριο του εργοστασίου της BMW



Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, τουλάχιστον 50.000 σκλάβων- εργατών από στρατόπεδα συγκέντρωσης δούλευαν καταναγκαστικά στην BMW και στις οικογενειακές επιχειρήσεις Quandt κυρίως για την κατασκευή όπλων και την εκπλήρωση συμβάσεων εξοπλισμών. Πολλοί από τους εργάτες- σκλάβους πέθαναν από τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας. Μερικοί από ατυχήματα που μπορούσαν να αποφευχθούν, κάποιοι από αμέλεια, μερικοί από την πείνα και άλλοι εκτελέστηκαν για παραπτώματα στο χώρο εργασίας.
Ήταν τόσο καθοριστικός ο ρόλος της BMW και των Quandts στον στρατιωτικό τομέα για το Τρίτο Ράιχ που ο Χίτλερ απένειμε στον Gunther Quandt τον τίτλο Wehrwirtschaftsführer, δηλαδή «Ηγέτης άμυνας της οικονομίας» ή κάτι τέτοιο.



Όπως και στην περίπτωση της Φολκσβάγκεν για μια τριετία τιμωρήθηκε με κλείσιμο η BMW από τους Συμάχους και κατόπιν συνέχισε την δραστηριοτητά της σαν να μην έτρεξε τίποτα.

Δεν αποζημείωσε ποτέ τα θυματά της, ούτε βρέθηκε κατηγορούμενος ο ιδρυτής της για τον αφανισμό και τα βάσανα των χιλιάδων αιχμαλώτων που πέρασαν από το κολαστήριο της επιχείρησης. Δεν βρέθηκε κατηγορούμενος για την αρπαγή των περιουσιών και των επιχειρήσεων ούτε για τον ρόλο του στην διάρκεια του πολέμου.

https://atexnos.gr/10-%CF%80%CE%B1%CF%8 ... 4%CE%B7-3/

[talaipwros]

Και η ΕΣΣΔ είχε συνεργασία την κολεξιόν 39-41.
Μετά τα χαλάσαν στο ποσοστό κέρδους

[Jolly Roger]

Kαμία δεν ήταν τόσο άρρηκτα συνδεδεμένη με το γερμανικό ναζισμό και μιλιταρισμό όσο η Bayer (πρώην IG Farben).

Η ίδια εταιρία που κατασκεύασε τα δηλητριώδη χημικά αέρια της μάχης του Υπρ στον Α' ππ.

Και το Zyklon B στον Β' ππ.

Που δεν βομβαρδίστηκε από τους δυτικούς Συμμάχους, και που μεταπολεμικά τα διευθυντικά της στελέχη αθωώθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες από τους Αμερικανούς στη Δ. Γερμανία και άλλαξε το όνομά της από IG Farben σε Bayer.

[ΜπλεΜπουμπυς]

Σε επομενο σχολιο και για την Bayer ναλυτικα και μετα θα πιασουμε τις Αμερικανικες πολυεθνικες που συνεργαστηκαν με τους ΝΑΖΙ.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Ξέχασες την IBM.

[ΜπλεΜπουμπυς]

Kodak




Η Αμε­ρι­κά­νι­κη Kodak, αν και η “πα­τρί­δα” της ήταν σε εμπό­λε­μη κα­τά­στα­ση με την Γερ­μα­νία, έκανε μπίζ­νες με τους Ναζί κατά τη διάρ­κεια του πο­λέ­μου και εκ­με­ταλ­λεύ­τη­κε αιχ­μα­λώ­τους για κα­τα­να­γκα­στι­κή ερ­γα­σία.

Στο με­γα­λύ­τε­ρο μέρος του 20ου αιώνα, η Kodak ήταν μια εται­ρία γί­γα­ντας και μέχρι πρό­τι­νος η κο­ρυ­φαία εται­ρεία φω­το­γρα­φι­κών φιλμ πα­γκο­σμί­ως . Αυτό που λίγοι γνώ­ρι­ζαν για δε­κα­ε­τί­ες μετά το τέλος του β ‘ Πα­γκο­σμί­ου Πο­λέ­μου ήταν ότι η Kodak είχε συ­νερ­γα­στεί με τη να­ζι­στι­κή Γερ­μα­νία και συν­δια­λε­γό­ταν με τους Γερ­μα­νούς, ακόμη και μετά την συμ­με­το­χή της Αμε­ρι­κής είχε στον πό­λε­μο.

Οι δε­σμοί της Kodak με τους Ναζί απο­κα­λύ­φθη­καν στις αρχές του 2000, όταν απο­δει­κτι­κά στοι­χεία που ανα­κτή­θη­καν από εθνι­κά αρ­χεία πε­ριέ­γρα­φαν λε­πτο­με­ρώς την έκτα­ση της συ­νερ­γα­σί­ας της εται­ρεί­ας με το τρίτο Ράιχ. Αυτά ανα­κτή­θη­καν μέσω των υπο­κα­τα­στη­μά­των της εται­ρί­ας στην ου­δέ­τε­ρη Ελ­βε­τία, την Ισπα­νία και Πορ­το­γα­λία, τα οποία ελέγ­χο­νταν άμεσα από κε­ντρι­κά γρα­φεία της εται­ρεί­ας στο Ρό­τσε­στερ στην Νέα Υόρκη και τα οποία έκα­ναν δου­λειές με τη Να­ζι­στι­κή Γερ­μα­νία.



Ενεργώντας μέσω των υποκαταστημάτων της, των ουδέτερων ευρωπαϊκών χωρών, η Kodak αγόραζε υλικά και προμήθειες από τη Γερμανία πληρώνοντας για αυτές με σκληρό νόμισμα που ήταν απεγνωσμένα απαραίτητο για τους Ναζί κατά τη διάρκεια του πολέμου. Η Kodak είχε επίσης μια στενή σχέση με τον προσωπικό οικονομικό σύμβουλο του Χίτλερ και μέσα από αυτόν, η εταιρεία συνέχισε να ασκεί έλεγχο στο Γερμανικό υποκατάστημα, ακόμη και κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, η αμερικανική πρεσβεία στο Λονδίνο σημείωνε ότι η Kodak είχε κάνει «αρκετά σημαντικές αγορές από το έδαφος του εχθρού». Η Πρεσβεία σημείωσε επίσης, « η ιδέα ότι έχει βοηθήσει τον εχθρό δεν φαίνεται να τεκμηριώνεται»! εννοώντας τον διαχειριστή της Kodak στο υποκατάστημα της Ελβετίας όταν έκανε σημαντικές αγορές από τη Γερμανία. Αμερικανός αξιωματούχος ήρθε σε επαφή με τον διαχειριστή της Kodak στο υποκατάστημα της Ελβετίας και αναφέρει στα τέλη του 1943: «Έχω επισημάνει σ ‘ αυτόν ότι το μοναδικό ενδιαφέρον μας είναι να κλείσει κάθε πηγή δυνατού όφελος για τους εχθρούς μας, ανεξάρτητα από το αν τα Αμερικάνικα συμφέροντα (της εταιρείας!) μπορεί να υποστούν ζημιά».


H Kodak Ρετίνα 35μμ που ανήκει σε υψηλόβαθμο στέλεχος των Ες Ες βρέθηκε στην Βιέννη το 1987 και μαζί της 400 φωτογραφίες αιχμαλώτων στο Στρατόπεδο Συγκέντρωσης στο Lotz της Πολωνίας

Το Γερμανικό υποκατάστημα της Kodak, επεκτείνει τις δραστηριότητές της κατά τη διάρκεια του πολέμου για την παραγωγή πυροκροτητών, ενεργοποιητών εκρήξεων, σκανδάλες και άλλο στρατιωτικό υλικό και χρησιμοποιεί εργάτες αιχμαλώτους καταναγκαστικής εργασίας στα εργοστάσιά της.

Στο εργοστάσιο της Kodak στη Στουτγάρδη υπήρχαν τουλάχιστον ογδόντα εργάτες -σκλάβοι, ενώ στο εργοστάσιο Βερολίνου-Kopenick υπήρχαν περισσότεροι από 250 . Εκπρόσωπος της Kodak δήλωσε ότι, σε αναγνώριση της χρήσης της δουλεμπορικής εργασίας, η Kodak είχε συνεισφέρει 500.000 δολάρια στο γερμανικό ταμείο για τα θύματα της καταναγκαστικής εργασίας.

Μετά τον πόλεμο, η Kodak συνέχισε τον έλεγχο του υποκαταστήματός της στην Γερμανία και απορρόφησε τα κέρδη που είχε κάνει κατά την διάρκεια του πολέμου. Τα πράγματα είχαν πάει επίσης πολύ καλά για τον κλάδο της Kodak στην κατεχόμενη Γαλλία. Έκανε τόσα πολλά χρήματα στη διάρκεια του πολέμου που ήταν σε θέση να επενδύσει τα κέρδη στην αγορά ακινήτων, σε ορυχεία άνθρακα και σε εξοχικά σπίτια για το προσωπικό της μετά την απελευθέρωση. Όπως και με την Γερμανική θυγατρικής της, έτσι και στην Γαλλία συνεχίζει την δράση της χωρίς εμπόδια, συνέπειες και καταδίκες και μετά τον πόλεμο.


https://atexnos.gr/10-%CF%80%CE%B1%CF%8 ... 4%CE%B7-4/

[Cloud87]

Και φυσικά, ένα πράγμα που διδαχτήκαμε από τον Β' Παγκόσμιο είναι ακριβώς μέχρι που είναι ικανοί να φτάσουν οι εχθροί του Ισραήλ.

[ritzeri]

Οι περισσότερες μεγαλύτερες εταιρείες έτσι ξεκίνησαν.
Εγώ ξέρω σίγουρα για τη HILTI, αλλά έχω ακούσει για πάρα πολλές ακομα

https://www.quora.com/Was-Eugene-Hilti-a-nazi

[ΜπλεΜπουμπυς]

Ζίμενς

Χορηγός του Χίτλερ



H Ζίμενς , ιδρύθηκε το 1847. Η εταιρεία και οι θυγατρικές της σήμερα απασχολούν περίπου 372.000 άτομα παγκοσμίως έχοντας συνολικά έσοδα ύψους περίπου 83 δισ. ευρώ το 2017 σύμφωνα με την έκθεση των κερδών τους. Η Ζίμενς δεν χρειάζεται ιδιαίτερη παρουσίαση, σε όλη την ιστορία της είναι μπλεγμένη σε διάφορα σκάνδαλα δωροδοκιών σε όλο τον κόσμο. Γνωστή είναι η ιστορία της στην Ελλάδα με δωροδοκίες που φτάνουν τα 330 εκατομμύρια ευρώ.

Πέρασε μια μεγάλη κρίση κατά τα χρόνια του Α’ Παγκοσμίου πόλεμο και εξακολούθησε να μην πηγαίνει καλά τα χρόνια της μεγάλης ύφεσης του μεσοπολέμου. Σώθηκε από τους Ναζί. Όταν ο Χίτλερ & Co. ανέλαβε τον έλεγχο της Γερμανίας το 1933, οι ιδιοκτήτες της Ζίμενς ωφελήθηκαν δεδομένου ότι το νέο καθεστώς άρχισε τους επαναεξοπλισμούς και η εταιρεία γνώρισε τεράστια αύξηση από τα συμβόλαια εξοπλισμών. Ήταν από τους κύριους χορηγούς της προεκλογικής εκστρατείας του Χίτλερ. Τα έσοδα της αυξήθηκαν συνεχώς από το 1934 και μετά και κορυφώνονται κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Ζίμενς γίνεται ο ηγέτης της ηλεκτρικής βιομηχανίας.



Οι απαιτήσεις των Ναζί για εξοπλισμούς αυξήθηκαν και οι Γερμανοί εργάτες στρατολογήθηκαν για τα μέτωπα. Οι Γερμανοί κατασκευαστές στράφηκαν προς σκλάβους εργάτες των Στρατοπέδων συγκέντρωσης για να ανταποκριθούν στην έλλειψη εργατικών χεριών. Από το 1940 και μετά, η Ζίμενς εκμεταλλεύεται όλο και περισσότερο τους αιχμαλώτους πολέμου και στην κυριολεξία σκλάβους από χώρες που καταλαμβάνονται από τη Γερμανία, αλλά και Εβραίους, τσιγγάνους και κρατούμενους από τα Στρατόπεδα συγκέντρωσης . Πράγματι, η Siemens ήταν ένας πρωταγωνιστής στο πρόγραμμα των Ναζί «θάνατος μέσω της εργασίας» και λειτούργησε τα εργοστάσια της μέσα από τους κρατούμενους στα στρατόπεδα όπως το Άουσβιτς, Μπούχενβαλντ, Μαουτχάουζεν, Ravensbruck, Flossenburg, Sachsenhausen και άλλα.



Στα τέλη του 1944 οι εργάτες σκλάβοι που δούλευαν καταναγκαστικά στην Ζίμενς ανέρχονταν σε 50.000. Ο αριθμός των ανθρώπων που καταναγκάστηκαν από τους Ναζί να δουλέψουν στην Ζίμενς σε όλη την διάρκεια του πολέμου είναι ανυπολόγιστος.

Όπως ήταν αναμενόμενο, οι συνθήκες εργασίας ήταν φοβερές. Για παράδειγμα, χρησιμοποιεί γυναίκες κρατούμενους στο Ravensbruck για να κατασκευάσει ηλεκτρικά εξαρτήματα για τους πυραύλους V-1 και V-2. Οι γυναίκες υποβάλλονταν σε όλους τους τύπους της εκμετάλλευσης, με τη διαρκώς παρούσα απειλή του θανάτου, σε περίπτωση άρνησης. Τις χρησιμοποίησε σαν υποζύγια στις κατασκευαστικές της εργασίες όπου έσερναν γιγάντιους οδοστρωτήρες για την διάνοιξη δρόμων.



Ο Γενικός Διευθυντής της Ζίμενς , Rudolf Bingel, ήταν προσωπικός φίλος του διοικητή των Ες Ες Χάινριχ Χίμλερ, και έκανε πλήρη χρήση των διασυνδέσεων του για να εξασφαλίσει την επιτυχία των έργων της με την ευλογία των Ναζί. Περαιτέρω επωφελήθηκε η εταιρεία από το Ολοκαύτωμα μέσω του προγράμματος “καθαρότητας της Άριας φυλής”, όπου κατασχέθηκαν εβραϊκές επιχειρήσεις και περιουσίες, και στην συνέχεια, μεταπουλήθηκαν σε εξευτελιστικές τιμές σε εταιρίες όπως η Ζίμενς.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η Ζίμενς έκανε τα πάντα για να ξεχαστεί ο ρόλος της κατά τη διάρκεια της ναζιστικής εποχής, αλλά το παρελθόν της δεν την αφήνει. Υπενθυμίσεις ξεπηδούν από καιρό σε καιρό.



Το 2001, σε στιγμή εγκατάλειψης της μνήμης ή απύθμενου θράσους και περιφρόνησης η Bosch Siemens Hausgeraete, η θυγατρική εταιρεία οικιακών συσκευών και καταναλωτικών προϊόντων, καταθέτει αίτηση εφαρμογής στο Αμερικάνικο οργανισμό ευρεσιτεχνίας και πατέντας για το όνομα του Zyklon. Το ίδιο όπως και Zyklon B, την τοξική χημική ουσία που χρησιμοποιούνταν στους θαλάμους αερίων του Ολοκαυτώματος για την εξόντωση των κρατουμένων θυμάτων. Η εταιρεία προσπάθησε να χρησιμοποιήσει το όνομα Zyklon σε μια σειρά από προϊόντα οικιακής χρήσης, συμπεριλαμβανομένων των φούρνων αερίου. Μετά από δημόσια κατακραυγή, η Ζίμενς έκανε πίσω και απέσυρε τις αιτήσεις των εμπορικών σημάτων.

Η Ζίμενς την περίοδο του φασισμού βρήκε αυτό που κάθε καπιταλιστική επιχείρηση ονειρεύεται. Πολλές παραγγελίες, αχαλίνωτα κέρδη και εξουσία και εργατικό δυναμικό που δούλευε μέχρι θανάτου μέσω της εργασιακής εξάντλησης.




https://atexnos.gr/10-%CF%80%CE%B1%CF%8 ... ialnetwork

[Λευκός Λύκος]

Και φυσικά, ένα πράγμα που διδαχτήκαμε από τον Β' Παγκόσμιο είναι ακριβώς μέχρι που είναι ικανοί να φτάσουν οι εχθροί του Ισραήλ.

Μέχρι που μπορεί να φτάσουν;

[Χαοτικός]

Μπράβο ρε Μπούμπη. Ωραίο νήμα.