Γράψτε μας τρία βιβλία που όλοι οι νέοι πρέπει να διαβάσουν

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

εγώ θα έβαζα και τη Θεωρία του Πολέμου (Παναγιώτης Κονδύλης)

γι'αυτό σε γουστάρω

[Jolly Roger]

εγώ θα έβαζα και τη Θεωρία του Πολέμου (Παναγιώτης Κονδύλης)

γι'αυτό σε γουστάρω

και όταν έχεις εντρυφήσει στον Π. Κ., πας και στο δάσκαλό του τον Καρλ Σμιτ, επιβάλλεται όμως πρώτα να έχεις διαβάσει το "Destruction of Reason" του Λούκατς για να μην παρασυρθείς από τον χειμαρρωδώς γοητευτικό λόγο του Σμιτ, γιατί θα γνωρίζεις ότι ήταν ένας μισάνθρωπος ναζί ανορθολογιστής και η νομική του φιλοσοφία εκφράζει ακριβώς αυτό.

όπως δε θα συμβούλευα και κανέναν να διαβάσει Χάιντεγκερ, Σπένγκλερ και Νίτσε αν δεν έχει διαβάσει πρώτα το παραπάνω του Λούκατς.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

εγώ θα έβαζα και τη Θεωρία του Πολέμου (Παναγιώτης Κονδύλης)

γι'αυτό σε γουστάρω

και όταν έχεις εντρυφήσει στον Π. Κ., πας και στο δάσκαλό του τον Καρλ Σμιτ, επιβάλλεται όμως πρώτα να έχεις διαβάσει το "Destruction of Reason" του Λούκατς για να μην παρασυρθείς από τον χειμαρρωδώς γοητευτικό λόγο του Σμιτ, γιατί θα γνωρίζεις ότι ήταν ένας μισάνθρωπος ναζί ανορθολογιστής και η νομική του φιλοσοφία εκφράζει ακριβώς αυτό.

όπως δε θα συμβούλευα και κανέναν να διαβάσει Χάιντεγκερ, Σπένγκλερ και Νίτσε αν δεν έχει διαβάσει πρώτα το παραπάνω του Λούκατς.

Σμιτ δεν έχω διαβάσει, αλλά έχω ακούσει πως ήταν καλός πολιτειολόγος και έχει γράψει μια καλή μελέτη πάνω στον Χομπς και μια καλή κριτική στη δημοκρατία
για το ότι ήταν ναζι το γνωρίζω προφανώς, αλλά νομίζω μεταπολεμικά ισχυρίστηκε πως είχε μεταστραφεί κάποια στιγμή και γι'αυτό τον παρακολουθούσε η γκεστάπο
παρόλα αυτά έχω διαβάσει ένα μικρό άρθρο του όπου υποστήριζε πως ο φύρερ προστατεύει το δίκαιο
πάντως γενικά γνωρίζω λίγα πράγματα γι'άυτόν και δεν ήξερα ότι έχει επηρεάσει τον Κονδύλη

[Lord Brum]

Ιστορία του Πελοπονησιακού πολέμου
Ιστορία τους Β' ΠΠ
Αρχιπέλαγος Γουλαγκ

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

εξηγεί το τι και πως από την εισαγωγή ακόμα της φάρμας των ζώων,


δεν είδα πάντως μέχρι στιγμής πρόταση για το Revolt against the modern world του J..Evola

no worries πάντως, έχει αναλάβει άλλος τον "εισοδισμό"

https://www.instagram.com/p/CWxaIYWFvfH ... um=twitter

/hides & prepares for πλανητικό πήξιμο από τα woke

ΛΟΛ ρε, σε λίγο θα μας μιλήσει και για τη Devi ο Rogan χαχαχαχ

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

πάντως όσον αφορά το ερώτημα του νήματος, το "τρία βιβλία" είναι τελείως αόριστο
τρία βιβλία σχετικά με τι; και με ποιον σκοπό;
να μάθει ιστορία; να διαβάσει για την ηθική; να πάρει γενικές και βασικές γνώσεις πάνω στην επιστήμη; στις θρησκείες; στην πολιτική;
υπάρχουν εκατοντάδες βιβλία που θεωρούνται θεμελιακά σε ένα σωρό πεδία

έτσι γενικά θα έλεγα τα παρακάτω τρία, που θεωρώ ότι αφορούν την γενική καλλιέργεια του χαρακτήρα

Απολογία Σωκράτους - Πλάτων
Η Τέχνη του Πολέμου - Σουν Τζου
Τα εις Εαυτόν - Μάρκος Αυρήλιος

[klg]

Έχει δίκιο ο ετσι, τα βιβλία σας είναι για τον poocho, ορίστε λοιπόν φρεντς. Βιβλία που πρέπει να διαβάσουν όλοι οι νέοι

Sipser - Εισαγωγή στη θεωρία υπολογισμού (αγαπημενο)

Structure and Interpretation of Computer Programs (θα το λατρέψετε)

Και φυσικά οπωσδήποτε όλοι πρέπει να διαβάσουν

The Art of Computer Programming (θα χυσετε)

Επίσης
1) K&R
2) Google "the dragon book"

nerds be nerding

[klg]

Είσαι ~50 μωρή κωλόγρια;

Συνομίλυκοι είμαστε μαν.

Αμφιβάλλω.

[Jolly Roger]

γι'αυτό σε γουστάρω

και όταν έχεις εντρυφήσει στον Π. Κ., πας και στο δάσκαλό του τον Καρλ Σμιτ, επιβάλλεται όμως πρώτα να έχεις διαβάσει το "Destruction of Reason" του Λούκατς για να μην παρασυρθείς από τον χειμαρρωδώς γοητευτικό λόγο του Σμιτ, γιατί θα γνωρίζεις ότι ήταν ένας μισάνθρωπος ναζί ανορθολογιστής και η νομική του φιλοσοφία εκφράζει ακριβώς αυτό.

όπως δε θα συμβούλευα και κανέναν να διαβάσει Χάιντεγκερ, Σπένγκλερ και Νίτσε αν δεν έχει διαβάσει πρώτα το παραπάνω του Λούκατς.

Σμιτ δεν έχω διαβάσει, αλλά έχω ακούσει πως ήταν καλός πολιτειολόγος και έχει γράψει μια καλή μελέτη πάνω στον Χομπς και μια καλή κριτική στη δημοκρατία
για το ότι ήταν ναζι το γνωρίζω προφανώς, αλλά νομίζω μεταπολεμικά ισχυρίστηκε πως είχε μεταστραφεί κάποια στιγμή και γι'αυτό τον παρακολουθούσε η γκεστάπο
παρόλα αυτά έχω διαβάσει ένα μικρό άρθρο του όπου υποστήριζε πως ο φύρερ προστατεύει το δίκαιο
πάντως γενικά γνωρίζω λίγα πράγματα γι'άυτόν και δεν ήξερα ότι έχει επηρεάσει τον Κονδύλη

ακριβώς τα περί της μεταπολεμικής δήθεν "μεταστροφής" είναι που αποδομεί ο Λούκατς - ο οποίος να τονίσουμε είχε καλή γνώμη για το δοκίμιο του Σμιτ κατά του πολιτικού ρομαντισμού (1928) και θεωρούσε ότι από όλους τους φασίστες κριτικούς της δημοκρατίας ο πιο οξυδερκής ήταν μακράν ο Σμιτ, αλλά γι' αυτό ακριβώς δεν του χαρίζεται στην κριτική του, επειδή τον θεωρεί επικίνδυνο. Παραθέτει πχ ο Λούκατς αυτό το (γραμμένο μεταπολεμικά) εδάφιο του Σμιτ όπου υμνεί τον Ισπανό συντηρητικό διανοητή του 19ου αιώνα Δονόσο Κορτές:

'His contempt for human beings knew no bounds; their blind understanding,
their feeble wills, the derisory elan of their carnal desires seem so pitiful to him that all the vocabulary of all human languages is not sufficient to express the full baseness of these creatures.'

εδώ μιλάει ο ίδιος ο Σμιτ μέσω του Κορτές, ο μεταπολεμικός Σμιτ, που είναι το ίδιο μισάνθρωπος με τον Σμιτ του μεσοπολέμου. Η όποια διαφωνία του με τους ναζί έχει να κάνει με το ότι ήταν γι' αυτόν πολύ "πληβείοι".

το "ο φύρερ προστατεύει το δίκαιο" το είχε γράψει το 1934 για να δικαιολογήσει τα Μεγάλα Μαχαίρια, και το 1938 έγραψε το "vae neutris" ("ουαί τοις ουδετέροις") όπου, όντας ουσιαστικά ο νομικός εκφραστής του ναζιστικού ιμπεριαλισμού, ισχυρίζεται ότι έχει τελειώσει η εποχή των εθνών, έχει αρχίσει αυτή των αυτοκρατοριών, και γι' αυτό τα μικρά έθνη πρέπει να μπουν στο στρατόπεδο του ενός ή του άλλου ή να πάψουν να υπάρχουν ως έθνη (αυτό το επαναλαμβάνει και ο Κονδύλης στη Θεωρία του Πολέμου). Τη γραμμή αυτή την κράτησε και μετά τον πόλεμο, μόνο που τώρα τη δάνεισε στους Αμερικανούς, επεκτείνοντάς τη με το "cujus regio, ejus economia" (σε όποιου τη σφαίρα επιρροής ανήκεις, αυτή θα ορίζει και το οικονομικό σου σύστημα) για να αποτρέψει τυχόν φυγόκεντρες αντιαμερικάνικες τάσεις Ευρωπαίων όπως ο ντε Γκωλ.

πολιτικά, ο Σμιτ είναι διαχρονικά εχθρός του Vermassung (κάθε μορφής μαζικής έκφρασης-εκπροσώπησης), και η κυριότερη ιδέα του, αυτή του εξαιρετισμού και του κράτους έκτακτης ανάγκης, παραμένει κεντρική σε όλο το έργο του, από τότε που ήταν υπέρμαχος της αυστηροποίησης της δημοκρατίας της Βαϊμάρης και μετατροπής της σε προεδροκεντρική, ως τη ναζιστική του περίοδο, και ως τη μεταπολεμική σύμπραξή του με τους Αμερικανούς νεοσυντηρητικούς. Πάντοτε αυτό που τον διακατέχει είναι μίσος και περιφρόνηση για τις μάζες και επιθυμία για τον περιορισμό των δικαιωμάτων τους. Το ότι η "ενωτική εκτελεστική εξουσία" (σ.σ. ο παντοδύναμος υπερταξικός ηγέτης, είτε Χίντεμπουργκ, είτε Φύρερ, είτε Πρόεδρος ΗΠΑ) πρέπει να έχει πάντα το μονοπώλιο της απόφασης και να μην υπακούει σε νόμους, είναι κεντρική ιδέα του Σμιτ σε όλο το έργο του.

Μόνο τυχαίο δεν είναι, δηλαδή, που νομικοί φίλα προσκείμενοι στην κυβέρνηση Μπους, την περίοδο του Patriot Act, των εκβιαστικών απαγωγών ανήλικων παιδιών καταζητούμενων τρομοκρατών, και των βασανισμών σε Αμπού Γκράιμπ και Γκουαντάναμο, επικαλούνταν ακριβώς τον Σμιτ για να δικαιολογήσουν τέτοιες παρανομίες, και οι υπέρμαχοι της περιστολής των ατομικών δικαιωμάτων τον επικαλούνται σήμερα πριν την κορονοκρίση, μέσα στην κορονοκρίση και θα τον επικαλούνται και μετά την κορονοκρίση.

ο Σμιτ επίσης - όσο ανέλπιστο μπορεί να φαίνεται αυτό για έναν εχθρό της δημοκρατίας - μπορεί να θεωρηθεί και ο πατέρας της ιδέας της "μαχόμενης δημοκρατίας" που εφαρμόζει το σημερινό γερμανικό κράτος κατά ναζιστών και ακροαριστερών (που τους θέτει άμεσα εκτός νόμου). Ο Σμιτ το 1932 είχε προτείνει (στη βάση του πιστεύω του ότι ένα καθεστώς πρέπει να διαχωρίζει φίλο από εχθρό και να κυνηγά ανελέητα τον δεύτερο) να τεθούν άμεσα εκτός νόμου ναζί και κομμουνιστές. Θα μου πεις, πρότεινε τέτοιο πράγμα και εσύ τον λες μετά ναζί; Μα, ουσιαστικά μια καπιταλιστική δικτατορία είχε προτείνει το 1932, απλά πιο "κοστουμαρισμένη", τον χάλαγε η λαϊκότητα του όχλου των SA, και γι' αυτό μετά δύο χρόνια έγινε υπερασπιστής της απόφασης του Χίτλερ να τους σφάξει.

ο Κονδύλης είναι βαθιά επηρεασμένος από Σμιτ, κάνει μπαμ αυτό αν διαβάσεις και τους δυο.

[Jolly Roger]

εξηγεί το τι και πως από την εισαγωγή ακόμα της φάρμας των ζώων,


δεν είδα πάντως μέχρι στιγμής πρόταση για το Revolt against the modern world του J..Evola

no worries πάντως, έχει αναλάβει άλλος τον "εισοδισμό"

https://www.instagram.com/p/CWxaIYWFvfH ... um=twitter

/hides & prepares for πλανητικό πήξιμο από τα woke

ΛΟΛ ρε, σε λίγο θα μας μιλήσει και για τη Devi ο Rogan χαχαχαχ

στον Σπένγκλερ είναι τώρα ο Τζο. Μισό ηλεκτρονικό τσιγάρο δρόμος (κοπυράιτ ατάκας: ΓΑΛΗ) από κανονικούς φασίστες.

[Πτολεμαίος]

Σωστός.

έβαλε ο Άλιεν το Χρονικό του Χρόνου (Στίβεν Χόκινγκ), εννοείται must read.

Δεν το είδα το ποστ αλλά είναι πααααρα πολύ καλό.
Εγώ θα πρότεινα :
- Απαντα από Έντγκαρ Άλαν Πόε
- Η τέχνη του πολεμου
και Scientifica, ένα τεράστιο βιβλίο που πραγματευεται τις 7 βασικές επιστήμες, φυσική, χημεία, μαθηματικά, αστροφυσική, βιολογία, ιατρική, γεωλογία.
Μάλιστα το τελευταίο το έχει ο Λαβύρινθος ουσιαστικά τζάμπα.

πράγματι και η Τέχνη του Πολέμου must read.
εγώ θα έβαζα και τη Θεωρία του Πολέμου (Παναγιώτης Κονδύλης) ως σήκουελ στο Περί Πολέμου του Κλαούζεβιτς, να χαρεί κι ο Αγχίαλος.

και Πόε εννοείται κορυφή, μαζί κι ο αδικημένος Ε. Τ. Α. Χόφμαν που τον επηρέασε, ο Γκόγκολ και ο Γουόλτερ Σκοτ, ο Μαρκ Τουαίην και ο Φλωμπέρ, ο Γκότφριντ Κέλερ και ο Τόμας Μαν.

Κονδύλη δεν έχω διαβάσει.
Να ψαχτω λες;

[Jolly Roger]

Δεν το είδα το ποστ αλλά είναι πααααρα πολύ καλό.
Εγώ θα πρότεινα :
- Απαντα από Έντγκαρ Άλαν Πόε
- Η τέχνη του πολεμου
και Scientifica, ένα τεράστιο βιβλίο που πραγματευεται τις 7 βασικές επιστήμες, φυσική, χημεία, μαθηματικά, αστροφυσική, βιολογία, ιατρική, γεωλογία.
Μάλιστα το τελευταίο το έχει ο Λαβύρινθος ουσιαστικά τζάμπα.

πράγματι και η Τέχνη του Πολέμου must read.
εγώ θα έβαζα και τη Θεωρία του Πολέμου (Παναγιώτης Κονδύλης) ως σήκουελ στο Περί Πολέμου του Κλαούζεβιτς, να χαρεί κι ο Αγχίαλος.

και Πόε εννοείται κορυφή, μαζί κι ο αδικημένος Ε. Τ. Α. Χόφμαν που τον επηρέασε, ο Γκόγκολ και ο Γουόλτερ Σκοτ, ο Μαρκ Τουαίην και ο Φλωμπέρ, ο Γκότφριντ Κέλερ και ο Τόμας Μαν.

Κονδύλη δεν έχω διαβάσει.
Να ψαχτω λες;

Ναι.

Δεν έχει βγάλει άλλο τέτοιο μυαλό η ελληνική διανόηση τα τελευταία 50 χρόνια.

εδώ μέσα θυμάμαι υπήρχε νήμα με την αντιπαράθεση Κονδύλη-Σωμερίτη για τις προοπτικές πολέμου Ελλάδας-Τουρκίας το 1997.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

και όταν έχεις εντρυφήσει στον Π. Κ., πας και στο δάσκαλό του τον Καρλ Σμιτ, επιβάλλεται όμως πρώτα να έχεις διαβάσει το "Destruction of Reason" του Λούκατς για να μην παρασυρθείς από τον χειμαρρωδώς γοητευτικό λόγο του Σμιτ, γιατί θα γνωρίζεις ότι ήταν ένας μισάνθρωπος ναζί ανορθολογιστής και η νομική του φιλοσοφία εκφράζει ακριβώς αυτό.

όπως δε θα συμβούλευα και κανέναν να διαβάσει Χάιντεγκερ, Σπένγκλερ και Νίτσε αν δεν έχει διαβάσει πρώτα το παραπάνω του Λούκατς.

Σμιτ δεν έχω διαβάσει, αλλά έχω ακούσει πως ήταν καλός πολιτειολόγος και έχει γράψει μια καλή μελέτη πάνω στον Χομπς και μια καλή κριτική στη δημοκρατία
για το ότι ήταν ναζι το γνωρίζω προφανώς, αλλά νομίζω μεταπολεμικά ισχυρίστηκε πως είχε μεταστραφεί κάποια στιγμή και γι'αυτό τον παρακολουθούσε η γκεστάπο
παρόλα αυτά έχω διαβάσει ένα μικρό άρθρο του όπου υποστήριζε πως ο φύρερ προστατεύει το δίκαιο
πάντως γενικά γνωρίζω λίγα πράγματα γι'άυτόν και δεν ήξερα ότι έχει επηρεάσει τον Κονδύλη

ακριβώς τα περί της μεταπολεμικής δήθεν "μεταστροφής" είναι που αποδομεί ο Λούκατς - ο οποίος να τονίσουμε είχε καλή γνώμη για το δοκίμιο του Σμιτ κατά του πολιτικού ρομαντισμού (1928) και θεωρούσε ότι από όλους τους φασίστες κριτικούς της δημοκρατίας ο πιο οξυδερκής ήταν μακράν ο Σμιτ, αλλά γι' αυτό ακριβώς δεν του χαρίζεται στην κριτική του, επειδή τον θεωρεί επικίνδυνο. Παραθέτει πχ ο Λούκατς αυτό το (γραμμένο μεταπολεμικά) εδάφιο του Σμιτ όπου υμνεί τον Ισπανό συντηρητικό διανοητή του 19ου αιώνα Δονόσο Κορτές:

'His contempt for human beings knew no bounds; their blind understanding,
their feeble wills, the derisory elan of their carnal desires seem so pitiful to him that all the vocabulary of all human languages is not sufficient to express the full baseness of these creatures.'

εδώ μιλάει ο ίδιος ο Σμιτ μέσω του Κορτές, ο μεταπολεμικός Σμιτ, που είναι το ίδιο μισάνθρωπος με τον Σμιτ του μεσοπολέμου. Η όποια διαφωνία του με τους ναζί έχει να κάνει με το ότι ήταν γι' αυτόν πολύ "πληβείοι".

το "ο φύρερ προστατεύει το δίκαιο" το είχε γράψει το 1934 για να δικαιολογήσει τα Μεγάλα Μαχαίρια, και το 1938 έγραψε το "vae neutris" ("ουαί τοις ουδετέροις") όπου, όντας ουσιαστικά ο νομικός εκφραστής του ναζιστικού ιμπεριαλισμού, ισχυρίζεται ότι έχει τελειώσει η εποχή των εθνών, έχει αρχίσει αυτή των αυτοκρατοριών, και γι' αυτό τα μικρά έθνη πρέπει να μπουν στο στρατόπεδο του ενός ή του άλλου ή να πάψουν να υπάρχουν ως έθνη (αυτό το επαναλαμβάνει και ο Κονδύλης στη Θεωρία του Πολέμου). Τη γραμμή αυτή την κράτησε και μετά τον πόλεμο, μόνο που τώρα τη δάνεισε στους Αμερικανούς, επεκτείνοντάς τη με το "cujus regio, ejus economia" (σε όποιου τη σφαίρα επιρροής ανήκεις, αυτή θα ορίζει και το οικονομικό σου σύστημα) για να αποτρέψει τυχόν φυγόκεντρες αντιαμερικάνικες τάσεις Ευρωπαίων όπως ο ντε Γκωλ.

πολιτικά, ο Σμιτ είναι διαχρονικά εχθρός του Vermassung (κάθε μορφής μαζικής έκφρασης-εκπροσώπησης), και η κυριότερη ιδέα του, αυτή του εξαιρετισμού και του κράτους έκτακτης ανάγκης, παραμένει κεντρική σε όλο το έργο του, από τότε που ήταν υπέρμαχος της αυστηροποίησης της δημοκρατίας της Βαϊμάρης και μετατροπής της σε προεδροκεντρική, ως τη ναζιστική του περίοδο, και ως τη μεταπολεμική σύμπραξή του με τους Αμερικανούς νεοσυντηρητικούς. Πάντοτε αυτό που τον διακατέχει είναι μίσος και περιφρόνηση για τις μάζες και επιθυμία για τον περιορισμό των δικαιωμάτων τους. Το ότι η "ενωτική εκτελεστική εξουσία" (σ.σ. ο παντοδύναμος υπερταξικός ηγέτης, είτε Χίντεμπουργκ, είτε Φύρερ, είτε Πρόεδρος ΗΠΑ) πρέπει να έχει πάντα το μονοπώλιο της απόφασης και να μην υπακούει σε νόμους, είναι κεντρική ιδέα του Σμιτ σε όλο το έργο του.

Μόνο τυχαίο δεν είναι, δηλαδή, που νομικοί φίλα προσκείμενοι στην κυβέρνηση Μπους, την περίοδο του Patriot Act, των εκβιαστικών απαγωγών ανήλικων παιδιών καταζητούμενων τρομοκρατών, και των βασανισμών σε Αμπού Γκράιμπ και Γκουαντάναμο, επικαλούνταν ακριβώς τον Σμιτ για να δικαιολογήσουν τέτοιες παρανομίες, και οι υπέρμαχοι της περιστολής των ατομικών δικαιωμάτων τον επικαλούνται σήμερα πριν την κορονοκρίση, μέσα στην κορονοκρίση και θα τον επικαλούνται και μετά την κορονοκρίση.

ο Σμιτ επίσης - όσο ανέλπιστο μπορεί να φαίνεται αυτό για έναν εχθρό της δημοκρατίας - μπορεί να θεωρηθεί και ο πατέρας της ιδέας της "μαχόμενης δημοκρατίας" που εφαρμόζει το σημερινό γερμανικό κράτος κατά ναζιστών και ακροαριστερών (που τους θέτει άμεσα εκτός νόμου). Ο Σμιτ το 1932 είχε προτείνει (στη βάση του πιστεύω του ότι ένα καθεστώς πρέπει να διαχωρίζει φίλο από εχθρό και να κυνηγά ανελέητα τον δεύτερο) να τεθούν άμεσα εκτός νόμου ναζί και κομμουνιστές. Θα μου πεις, πρότεινε τέτοιο πράγμα και εσύ τον λες μετά ναζί; Μα, ουσιαστικά μια καπιταλιστική δικτατορία είχε προτείνει το 1932, απλά πιο "κοστουμαρισμένη", τον χάλαγε η λαϊκότητα του όχλου των SA, και γι' αυτό μετά δύο χρόνια έγινε υπερασπιστής της απόφασης του Χίτλερ να τους σφάξει.

ο Κονδύλης είναι βαθιά επηρεασμένος από Σμιτ, κάνει μπαμ αυτό αν διαβάσεις και τους δυο.

σ'ευχαριστώ γι'αυτό το εξαιρετικό και κατατοπιστικότατο ποστ

[Jolly Roger]

Σμιτ δεν έχω διαβάσει, αλλά έχω ακούσει πως ήταν καλός πολιτειολόγος και έχει γράψει μια καλή μελέτη πάνω στον Χομπς και μια καλή κριτική στη δημοκρατία
για το ότι ήταν ναζι το γνωρίζω προφανώς, αλλά νομίζω μεταπολεμικά ισχυρίστηκε πως είχε μεταστραφεί κάποια στιγμή και γι'αυτό τον παρακολουθούσε η γκεστάπο
παρόλα αυτά έχω διαβάσει ένα μικρό άρθρο του όπου υποστήριζε πως ο φύρερ προστατεύει το δίκαιο
πάντως γενικά γνωρίζω λίγα πράγματα γι'άυτόν και δεν ήξερα ότι έχει επηρεάσει τον Κονδύλη

ακριβώς τα περί της μεταπολεμικής δήθεν "μεταστροφής" είναι που αποδομεί ο Λούκατς - ο οποίος να τονίσουμε είχε καλή γνώμη για το δοκίμιο του Σμιτ κατά του πολιτικού ρομαντισμού (1928) και θεωρούσε ότι από όλους τους φασίστες κριτικούς της δημοκρατίας ο πιο οξυδερκής ήταν μακράν ο Σμιτ, αλλά γι' αυτό ακριβώς δεν του χαρίζεται στην κριτική του, επειδή τον θεωρεί επικίνδυνο. Παραθέτει πχ ο Λούκατς αυτό το (γραμμένο μεταπολεμικά) εδάφιο του Σμιτ όπου υμνεί τον Ισπανό συντηρητικό διανοητή του 19ου αιώνα Δονόσο Κορτές:

'His contempt for human beings knew no bounds; their blind understanding,
their feeble wills, the derisory elan of their carnal desires seem so pitiful to him that all the vocabulary of all human languages is not sufficient to express the full baseness of these creatures.'

εδώ μιλάει ο ίδιος ο Σμιτ μέσω του Κορτές, ο μεταπολεμικός Σμιτ, που είναι το ίδιο μισάνθρωπος με τον Σμιτ του μεσοπολέμου. Η όποια διαφωνία του με τους ναζί έχει να κάνει με το ότι ήταν γι' αυτόν πολύ "πληβείοι".

το "ο φύρερ προστατεύει το δίκαιο" το είχε γράψει το 1934 για να δικαιολογήσει τα Μεγάλα Μαχαίρια, και το 1938 έγραψε το "vae neutris" ("ουαί τοις ουδετέροις") όπου, όντας ουσιαστικά ο νομικός εκφραστής του ναζιστικού ιμπεριαλισμού, ισχυρίζεται ότι έχει τελειώσει η εποχή των εθνών, έχει αρχίσει αυτή των αυτοκρατοριών, και γι' αυτό τα μικρά έθνη πρέπει να μπουν στο στρατόπεδο του ενός ή του άλλου ή να πάψουν να υπάρχουν ως έθνη (αυτό το επαναλαμβάνει και ο Κονδύλης στη Θεωρία του Πολέμου). Τη γραμμή αυτή την κράτησε και μετά τον πόλεμο, μόνο που τώρα τη δάνεισε στους Αμερικανούς, επεκτείνοντάς τη με το "cujus regio, ejus economia" (σε όποιου τη σφαίρα επιρροής ανήκεις, αυτή θα ορίζει και το οικονομικό σου σύστημα) για να αποτρέψει τυχόν φυγόκεντρες αντιαμερικάνικες τάσεις Ευρωπαίων όπως ο ντε Γκωλ.

πολιτικά, ο Σμιτ είναι διαχρονικά εχθρός του Vermassung (κάθε μορφής μαζικής έκφρασης-εκπροσώπησης), και η κυριότερη ιδέα του, αυτή του εξαιρετισμού και του κράτους έκτακτης ανάγκης, παραμένει κεντρική σε όλο το έργο του, από τότε που ήταν υπέρμαχος της αυστηροποίησης της δημοκρατίας της Βαϊμάρης και μετατροπής της σε προεδροκεντρική, ως τη ναζιστική του περίοδο, και ως τη μεταπολεμική σύμπραξή του με τους Αμερικανούς νεοσυντηρητικούς. Πάντοτε αυτό που τον διακατέχει είναι μίσος και περιφρόνηση για τις μάζες και επιθυμία για τον περιορισμό των δικαιωμάτων τους. Το ότι η "ενωτική εκτελεστική εξουσία" (σ.σ. ο παντοδύναμος υπερταξικός ηγέτης, είτε Χίντεμπουργκ, είτε Φύρερ, είτε Πρόεδρος ΗΠΑ) πρέπει να έχει πάντα το μονοπώλιο της απόφασης και να μην υπακούει σε νόμους, είναι κεντρική ιδέα του Σμιτ σε όλο το έργο του.

Μόνο τυχαίο δεν είναι, δηλαδή, που νομικοί φίλα προσκείμενοι στην κυβέρνηση Μπους, την περίοδο του Patriot Act, των εκβιαστικών απαγωγών ανήλικων παιδιών καταζητούμενων τρομοκρατών, και των βασανισμών σε Αμπού Γκράιμπ και Γκουαντάναμο, επικαλούνταν ακριβώς τον Σμιτ για να δικαιολογήσουν τέτοιες παρανομίες, και οι υπέρμαχοι της περιστολής των ατομικών δικαιωμάτων τον επικαλούνται σήμερα πριν την κορονοκρίση, μέσα στην κορονοκρίση και θα τον επικαλούνται και μετά την κορονοκρίση.

ο Σμιτ επίσης - όσο ανέλπιστο μπορεί να φαίνεται αυτό για έναν εχθρό της δημοκρατίας - μπορεί να θεωρηθεί και ο πατέρας της ιδέας της "μαχόμενης δημοκρατίας" που εφαρμόζει το σημερινό γερμανικό κράτος κατά ναζιστών και ακροαριστερών (που τους θέτει άμεσα εκτός νόμου). Ο Σμιτ το 1932 είχε προτείνει (στη βάση του πιστεύω του ότι ένα καθεστώς πρέπει να διαχωρίζει φίλο από εχθρό και να κυνηγά ανελέητα τον δεύτερο) να τεθούν άμεσα εκτός νόμου ναζί και κομμουνιστές. Θα μου πεις, πρότεινε τέτοιο πράγμα και εσύ τον λες μετά ναζί; Μα, ουσιαστικά μια καπιταλιστική δικτατορία είχε προτείνει το 1932, απλά πιο "κοστουμαρισμένη", τον χάλαγε η λαϊκότητα του όχλου των SA, και γι' αυτό μετά δύο χρόνια έγινε υπερασπιστής της απόφασης του Χίτλερ να τους σφάξει.

ο Κονδύλης είναι βαθιά επηρεασμένος από Σμιτ, κάνει μπαμ αυτό αν διαβάσεις και τους δυο.

σ'ευχαριστώ γι'αυτό το εξαιρετικό και κατατοπιστικότατο ποστ

you're (always) welcome

[nyxtovios]

Foundations of Signal Processing

Ωνσγμσ