George_V έγραψε: 14 Νοέμ 2021, 19:48
Χαοτικός έγραψε: 14 Νοέμ 2021, 19:32
George_V έγραψε: 14 Νοέμ 2021, 19:29
Συγκριτικα με το 40% που επιστρεφει για ληστειες ας πουμε.
Αυτο μας δειχνει οτι ο σωφρονισμος στις περιπτώσεις των σεξουαλικων αδικηματων ειναι εφικτος.
Προς θεου δεν παω να ξεπλυνω κανεναν βιαστη και κανεναν παιδοφιλο/παιδεραστη αλλα αν μπορει να σοφρωνιστει γιατι να μην τον σωφρονισεις ως κράτος?
Τότε γιατί λες κρέμασμα και μαλακίες;
Πρωτη αντιδραση στο αδικημα.
Συναισθηματική. Αλλά όταν διαδίδεται αυτή η ιδέα κάποιος πιο ευάλωτος από εσένα θα περάσει εύκολα στην αυτοδικία. Η οποία δεν είναι κατακριτέα συναισθηματικά από μένα. Είναι όμως κατακριτέα κοινωνικά. δηλαδή ναι μεν έχουμε ανάγκη να ξεσπάσουμε αλλά έχουμε κι ευθύνη του τι κάνουμε στην κοινωνία. Το είπες ξέσπασες το πέταξες από πάνω σου. Καλό είναι να φροντίζεις όμως να μην το πάρει άλλος.
εγώ πολύ λίγες φορές έχω εκφραστεί άσχημα για έναν δράστη. Νομίζω τελευταία εκφράστηκα γι αυτόν που σκότωσε το διανομέα, λέγοντάς τον αρχίδι κλπ. προσέχω όμως να μην πω για σακάτεμα στο ξύλο κλπ. πολλές φορές όμως μέσα στη φαντασία μου ξεσπάω με βία. κάτι που με αρρωσταίνει. να σκοτώσω τον τάδε, να κάνω να δείξω. αυτόν που έκανε κάτι και που το μυαλό μου με έβαλε στη θέση αυτού που έχει πληγεί. Ε θέλω να εκδικηθώ.
Αφού αρρωστήσω αρκετά, αν τύχει να μιλάω δημόσια με κάποιον ή κάποιους επιλέγω να εκστρατεύσω τα ιδανικά μου και να εκφέρω μία αοψη που ωφελεί το καλό της κοινωνίας. Με ικανοποιεί περισσότερο και με ησυχάζει. Το να σε χρησιμοποιήσω για να ικανοποιηθώ, δεν το κάνω. και είναι χρησιμοποίησή σου το να σε βάλω ακροατή, δέκτη και να σου επιδείξω το τι έχω στη φαντασία μου. Θα έπρεπε να σε πληρώνω για να το κάνω. αυτό θα ήταν το ηθικό.
θυμάμαι που 'έλεγα μαλακίες σε κάτι κοπέλες πολλά πολλά χρόνια πριν για κάτι μπάτσους και ότι τους αξίζει αυτό κι εκείνο (επηρεασμένος από εικόνες που έβλεπα μπροστά μου πως χτυπούσαν πιτσιρικάδες και τα έβλεπα από το μπαλκόνι ου που έμενα στα εξάρχεια). Είδα τα πρόσωπά τους και την αντίδρασή τους "... 'ελα μωρέ! Τι λες;...". όχι ότι συνετίστηκα τότε. αλλά σήμερα που το θυμάμαι σκέφτομαι ότι οφείλω σεβασμό στη ψυχή τους και του καθένα.
Άλλοι εδώ βάζανε τον μέγκελε και την εκθείαζαν, μιλούσαν πυρωμένες βελόνες κλπ.
Δεν δικαιώνει την αρρώστια κάτι τέτοιο και δεν τη διαιωνίζει;
Αυτό που προτείνω και θα χαιρόμουν να το περάσω είναι μία σοφή αντίδραση πάντα όποτε ακούμε τέτοια πράγματα (πέταξε το παιδί στο φωταγωγό, έσφαξε τη μάνα του κλπ κλπ). Ήπιο σοφή λοιπόν, μου έχει κάτσει πως είναι κάτι παρόμοιο με αυτό που θα έκανε μία γιαγιούλα η οποία μάλιστα θα είναι και ήπιος χαρακτήρας, φοβισμένη και σιωπηρή σαν τύπος. Ένα τέτοιο συναίσθημα σαν αυτό το εικονίδιο

Ας μην φοβόμαστε αισθητηριακά αυτό το ξεροκατάπημα. Τα κλειστά χείλη και μία εσωτερική φούντωση που μας τρομάζει και θέλουμε να κινηθούμε, να κάνουμε θόρυβο και να το διώξουμε.
Γιατί το θεωρείς υγιές και πιο ζωντανό το να κάνεις το θόρυβό σου, ενώ η γιαγιούλα θα κάνει ένα υπόκωφο "ουίιιι...!" κι ένα "τσ τσ τσ";
και με υπομονή θα δούμε τι θα γίνει παρακάτω. η άμεση αντίδραση και θορυβώδης είναι απλά φοβία και στο χειρότερό της είναι υστερική.
Σαν σκουπίδια τυχαία χυμένα ο πιο όμορφος κόσμος.