https://el.wikipedia.org/wiki/Domesday_BookΤο Domesday Book[2] είναι το κατάστιχο καταγραφής των αποτελεσμάτων της μεγάλης απογραφής που έγινε ύστερα από εντολή του Γουλιέλμου του Κατακτητή το 1085 - 1086 (οπότε και ολοκληρώθηκε)[3] και κάλυψε το μεγαλύτερο τμήμα της Αγγλίας και τμήματα της Ουαλίας. Θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα έγγραφα της μεσαιωνικής Αγγλίας και φυλάσσεται σήμερα στο Κιου (Kew) του Λονδίνου, στα Εθνικά Αρχεία (National State Archives).
...
Προκειμένου να γίνει η καταγραφή, στάλθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα βασιλικοί επίτροποι (royal commissioners) συνοδευόμενοι από υπαλλήλους, προκειμένου να συλλέξουν και να καταγράψουν πληροφορίες για χιλιάδες κοινότητες. Η χώρα διαιρέθηκε σε επτά "περιφέρειες" (circuits) και την κάθε περιφέρεια ανέλαβαν τρεις ή τέσσερις επίτροποι. Καθένας από αυτούς είχε μια ομάδα ερωτήσεων, τις οποίες έθετε σε αντιπροσωπείες της κάθε κοινότητας, στις οποίες συμμετείχαν από κοινού τόσο οι ευγενείς όσο και οι χωρικοί. Οι απαντήσεις στις ερωτήσεις καταγράφονταν στα λατινικά, τη γλώσσα στην οποία συντάχθηκε και το τελικό αντίτυπο. Η όλη διαδικασία ολοκληρώθηκε σε διάστημα ενός περίπου έτους.
Στο Αγγλοσαξωνικό χρονικό αναφέρεται, μεταξύ άλλων, επί λέξει: «not a rood of land, not a peasant's hut, not an ox, cow, pig, or even a hive of bees escaped» που σε ελεύθερη μετάφραση αποδίδεται "ούτε σπιθαμή γης, ούτε καλύβα χωρικού, ούτε βόδι, αγελάδα, χοίρος ή ακόμη και μελίσσι δεν ξέφυγε (ενν. από την καταγραφή)".[6] Η φράση αυτή αιτιολογεί και την ονομασία που δόθηκε στο κατάστιχο: Οι απλοί άνθρωποι το επονόμασαν έτσι από τη σύνθετη λέξη "Doomsday" (η ημέρα της Κρίσης). Η ακρίβεια των παρεχόμενων πληροφοριών ελεγχόταν σχολαστικά από τους Νορμανδούς απεσταλμένους και σε περιπτώσεις ψευδών αναφορών υπήρχαν αυστηρές τιμωρίες. [7]
Ο γραφέας του τελικού αντιτύπου παραμένει άγνωστος, αν και η γενική παραδοχή είναι ότι επρόκειτο για άνθρωπο της Εκκλησίας. Κύριος λόγος για την πεποίθηση αυτή είναι η γραφή του στη λατινική γλώσσα και μάλιστα σε συνεπτυγμένη. Ο γραφέας όμως είναι ο ίδιος και φαίνεται πως ένας έγραφε και ένας έλεγχε τα γραφόμενα για τυχόν λάθη. Σε αρκετά σημεία παρεμβάλλονται όροι με τοπική χρήση, που δεν ήταν δυνατό να αποδοθούν στα λατινικά. Η λατινική γλώσσα παρέμεινε ως γλώσσα των επίσημων κρατικών εγγράφων μέχρι τη βικτωριανή εποχή.[8]
Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν κι άλλα ιστορικά περιουσιολόγια ίσως και νωρίτερα αλλά αυτό μου ήρθε πρώτο στο μυαλό όταν διάβασα τη ρήση του Αρίστος ότι το περιουσιολόγιο είναι "μπολσεβικικό"
.
There are decades where you fuck around and days where you find out