Δυστυχώς το πχορουμ μας κόλλησε την αρρώστια όλων των κοινωνικών δικτύων, ήδη από την εποχή των Αγανακτισμένων: βρισιές και κατάρες, που στην κανονική ζωή προκαλούσαν βαρβατους καβγάδες, έχουν γίνει ο συνηθέστερος τρόπος... επικοινωνίας. Δεν ξέρω αν η δημοσίευση που προκάλεσε όλη αυτή τη συζήτηση εντάσσεται σε αυτό (πιστεύω πως όχι) αλλά το βλέπουμε συνέχεια. Ίσως αυτό να οφείλεται στο τέλος της παιδικής ηλικίας του διαδικτύου γενικά. Όπως και να' χει, ας χαρούμε το πχορουμ όσο μπορούμε γιατί σε ένα βράδυ μπορεί όλα να εξαφανιστούν όπως στο παλιό - Ατλαντίδα - Νουμενορ...
Ο κόσμος που θυμάσαι δεν υπάρχει πια.
Η μόνη πηγή αισιοδοξίας είναι το μεθαύριο.
