Η Φυλακη των Στιγματισμένων

[έργο_μακέτο]

Πάντως έχει ενδιαφέρον που οι πολίτες σοκαρίζονται με τις "άριστες" συνθήκες κράτησης.

Στο μυαλό του έλληνα η φυλακή πρέπει να είναι μπουντρούμι με κεριά να φέγγουν και ξαπλωμένους ντάλτονς να είναι αλυσοδεμένοι σε βαρίδια. Οτιδήποτε καλύτερο απ'αυτό είναι "ποινή χάδι" και ακόμη χειρότερα "ξεπλένει" τα "τέρατα" στα μάτια της κοινωνίας.

Πιστεύω οι ποινές δεν πρέπει να έχουν μόνο τιμωρητικό χαρακτήρα. Πρέπει να γίνεται και κάποια προσπάθεια σωφρονισμού.

Η καταδίκη από μόνη της είναι τιμωρία. Το γεγονός ότι κάποιος αφήνει την μέχρι τώρα ζωή του, κρατείται σε μια φύλακη, και χάνει πολύτιμο χρόνο από τη ζωή του στιγματίζοντας για πάντα την κοινωνική του ταυτότητα, είναι ένα είδος ανταπόδοσης της βλάβης που έχει προκαλέσει στην κοινωνία.

Τα υπόλοιπα πέρι του "νόμου της φυλακής" είναι αστεία πράγματα. Οτι πρέπει δηλαδή οι ειδεχθείς εγκληματίες να "καλοπερνάνε" από τους συγκρατούμενούς τους. Μιλάμε για κεκαλυμμένο σαδισμό. Δε μπορώ να παρώ στα σοβαρά κάποιον ο οποίος εύχεται βασανισμό και κακοποίηση σε έναν άλλον άνθρωπο υπό το πρόσχημα της ηθικής. Είναι σχήμα οξύμωρο, όπως το "πολεμάμε για να επαναφέρουμε την ειρήνη" που έλεγαν οι αμερικάνοι παλιά.

[Fixer66]

Η καταδίκη από μόνη της είναι τιμωρία. Το γεγονός ότι κάποιος αφήνει την μέχρι τώρα ζωή του, κράτειται σε μια φύλακη, και χάνει πολύτιμο χρόνο από τη ζωή του στιγματίζοντας για πάντα την κοινωνική του ταυτότητα, είναι ένα είδος ανταπόδωσης της βλάβης που έχει προκαλέσει στην κοινωνία.

Συμφωνώ. Και όλα πρέπει να γίνονται με μία σειρά. Μια τάξη.

Τα υπόλοιπα πέρι του "νόμου της φυλακής" είναι αστεία πράγματα. Οτι πρέπει δηλαδή οι ειδεχθείς εγκληματίες να "καλοπερνάνε" από τους συγκρατούμενούς τους. Μιλάμε για κεκαλυμμένο σαδισμό. Δε μπορώ να παρώ στα σοβαρά κάποιον ο οποίος εύχεται βασανισμό και κακοποίηση σε έναν άλλον άνθρωπο υπό το πρόσχημα της ηθικής. Είναι σχήμα οξύμωρο, όπως το "πολεμάμε για να επαναφέρουμε την ειρήνη" που έλεγαν οι αμερικάνοι παλιά.

Οι κατάρες μπορεί να έγιναν εν βρασμώ ψυχής. Some things in life are bad. They can really make you mad. Το να μάχεσαι γενικά στη ζωή νομίζω είναι κομματάκι αναπόφευκτο. Οι κοινωνικές διεκδικήσεις κατακτούνται μετά από αγώνα.

[Pogol]

Πάντως έχει ενδιαφέρον που οι πολίτες σοκαρίζονται με τις "άριστες" συνθήκες κράτησης.

Στο μυαλό του έλληνα η φυλακή πρέπει να είναι μπουντρούμι με κεριά να φέγγουν και ξαπλωμένους ντάλτονς να είναι αλυσοδεμένοι σε βαρίδια. Οτιδήποτε καλύτερο απ'αυτό είναι "ποινή χάδι" και ακόμη χειρότερα "ξεπλένει" τα "τέρατα" στα μάτια της κοινωνίας.

Η ζημιά που θα επρεπε να παθαίνουν οι καταδικασμένοι για ειδεχθή εγκλήματα, δεν θα έπρεπε να είναι ίση ή συγκρίσιμη με αυτή που προκάλεσαν; Αλλιώς, ποιο το νόημα; Ο και καλά σωφρονισμός; Πόσοι από αυτούς, πραγματικά μετανοούν και γίνονται αξιόλογοι άνθρωποι;

Πιστεύω οι ποινές δεν πρέπει να έχουν μόνο τιμωρητικό χαρακτήρα. Πρέπει να γίνεται και κάποια προσπάθεια σωφρονισμού.

Η καταδίκη από μόνη της είναι τιμωρία. Το γεγονός ότι κάποιος αφήνει την μέχρι τώρα ζωή του, κράτειται σε μια φύλακη, και χάνει πολύτιμο χρόνο από τη ζωή του στιγματίζοντας για πάντα την κοινωνική του ταυτότητα, είναι ένα είδος ανταπόδωσης της βλάβης που έχει προκαλέσει στην κοινωνία.

Τα υπόλοιπα πέρι του "νόμου της φυλακής" είναι αστεία πράγματα. Οτι πρέπει δηλαδή οι ειδεχθείς εγκληματίες να "καλοπερνάνε" από τους συγκρατούμενούς τους. Μιλάμε για κεκαλυμμένο σαδισμό. Δε μπορώ να παρώ στα σοβαρά κάποιον ο οποίος εύχεται βασανισμό και κακοποίηση σε έναν άλλον άνθρωπο υπό το πρόσχημα της ηθικής. Είναι σχήμα οξύμωρο, όπως το "πολεμάμε για να επαναφέρουμε την ειρήνη" που έλεγαν οι αμερικάνοι παλιά.

[Pogol]

Θα το ξαναγράψω…

Η ζημια που θα έπρεπε να παθαίνουν οι καταδικασθέντες για ειδεχθή εγκλήματα, θα έπρεπε να είναι ίση η συγκρίσιμη με αυτήν που προκάλεσαν.

[George_V]

Το ερώτημα είναι όμως πως σωφρονιζεις κάποιον που είναι ψυχικά άρρωστος και θα έχει πάντα την τάση για αυτό το αδίκημα?

Από ότι κατάλαβα από το βίντεο υπάρχει και μια μερίδα κρατουμένων που είναι ψυχικά άρρωστοι και αυτό τους οδήγησε στη φυλακή.

[Fixer66]

Θα το ξαναγράψω…

Η ζημια που θα έπρεπε να παθαίνουν οι καταδικασθέντες για ειδεχθή εγκλήματα, θα έπρεπε να είναι ίση η συγκρίσιμη με αυτήν που προκάλεσαν.

Πως το μετράμε αυτό;

[George_V]

Θα το ξαναγράψω…

Η ζημια που θα έπρεπε να παθαίνουν οι καταδικασθέντες για ειδεχθή εγκλήματα, θα έπρεπε να είναι ίση η συγκρίσιμη με αυτήν που προκάλεσαν.

Πως το μετράμε αυτό;

Με το παλιό νόμο "οφθαλμού αντί οφθαλμού οδόντα αντί οδοντος και πληγή αντί πληγης".

Διαφωνώ βέβαια με αυτό.

[Pogol]

Θα το ξαναγράψω…

Η ζημια που θα έπρεπε να παθαίνουν οι καταδικασθέντες για ειδεχθή εγκλήματα, θα έπρεπε να είναι ίση η συγκρίσιμη με αυτήν που προκάλεσαν.

Πως το μετράμε αυτό;

Σίγουρα όχι με 18 χρόνια (ευρωπαϊκή) φυλακή.
Για εν ψυχρώ εγκλήματα, τα ισόβια έπρεπε να είναι κυριολεκτικά ισόβια.
Με την παρούσα νομοθεσία. Γιατί προσωπικά, δεν θα ήθελα να αναπνέουν τέτοιοι άνθρωποι.

Για λιγότερα σοβαρά παραπτώματα, η αδικία είναι ακόμα μεγαλύτερη. Κλέφτες και ληστές, θα έπρεπε αντί να καταδικάζονται με φυλακιση με αναστολή (αναστολή=ατιμωρησία) να βλέπουν όλη την περιουσία τους να δημεύεται.

[έργο_μακέτο]

Το ζήτημα με την αύξηση των ποινών συνήθως τίθεται σε λάθος βάση. Αρκετοί άνθρωποι έχουν την πεποίθηση πως το ενδεχόμενο της ποινής λειτουργεί σαν μέσο αποτροπής στο μυαλό ενός δυνητικού δράστη. Και κατά συνέπεια η αύξηση της αυξάνει τους ενδοιασμούς στο μυαλό του πριν διαπράξει το έγκλημα. Αυτή η πεποίθηση ελάχιστη σχέση έχει με την πραγματικότητα καθώς οι περισσότεροι εγκληματίες δεν υπολογίζουν τη δράση τους με σχέσεις κόστους-ωφέλους. Με εξαίρεση ίσως τους οικονομικούς εγκληματίες οι υπόλοιποι σκέφτονται το ενδεχόμενο να τους πιάσει ο νόμος όπως ένας καπνιστής σκέφτεται το ενδεχόμενο να πάθει καρκίνο του πνεύμονα. Ένας βιαστής για παράδειγμα ενδέχεται να μην αντιλαμβάνεται καν τον εαυτό του σαν βιαστή. Όχι μόνο δεν θεωρεί ότι θα το πιάσουν για τα εγκλήματα που κάνει αλλά δεν θεωρεί κάν τη δράση του εγκληματική. Στο μυαλό του εγκληματία ενεργούν διάφοροι ψυχολογικοί μηχανισμοί άμυνας που τουν κάνουν να μην συνειδητοποιεί τη βαρύτητα των πράξεών του.

Άλλοι θεωρούν πως η βαρβάτη τιμωρία με ότι αυτό συνεπάγεται αποτελεί μια μορφή δικαιοσύνης. Δεν μπορώ να αποδομήσω με λογικά μέσα ένα συναισθηματικό κίνητρο όπως είναι η εκδίκηση.

Μετά έρχεται το πιο απτό ζήτημα, αυτό της κοινωνικής ασφάλειας. Ίσως ο πολύχρονος εγκλεισμός των επικίνδυνων ανθρώπων βοηθάει στη μείωση της εγκληματικότητας απομονώνοντας τους φορείς της από το πεδίο δράσης τους. Αυτός είναι ίσως ο πιο δόκιμος λόγος για να αυξηθεί η διάρκεια των ποινών.

[sys3x]

Το ερώτημα είναι όμως πως σωφρονιζεις κάποιον που είναι ψυχικά άρρωστος και θα έχει πάντα την τάση για αυτό το αδίκημα?

Θα περνάνε το υπόλοιπο της ζωής τους μέσα σε ένα μόνιμο vr περιβάλλον μέσα από το οποίο θα μπορούν να μελετηθούν από ανθρώπους επιστήμονες και ai.

[Yochanan]

Το ζήτημα με την αύξηση των ποινών συνήθως τίθεται σε λάθος βάση. Αρκετοί άνθρωποι έχουν την πεποίθηση πως το ενδεχόμενο της ποινής λειτουργεί σαν μέσο αποτροπής στο μυαλό ενός δυνητικού δράστη. Και κατά συνέπεια η αύξηση της αυξάνει τους ενδοιασμούς στο μυαλό του πριν διαπράξει το έγκλημα. Αυτή η πεποίθηση ελάχιστη σχέση έχει με την πραγματικότητα καθώς οι περισσότεροι εγκληματίες δεν υπολογίζουν τη δράση τους με σχέσεις κόστους-ωφέλους. Με εξαίρεση ίσως τους οικονομικούς εγκληματίες οι υπόλοιποι σκέφτονται το ενδεχόμενο να τους πιάσει ο νόμος όπως ένας καπνιστής σκέφτεται το ενδεχόμενο να πάθει καρκίνο του πνεύμονα. Ένας βιαστής για παράδειγμα ενδέχεται να μην αντιλαμβάνεται καν τον εαυτό του σαν βιαστή. Όχι μόνο δεν θεωρεί ότι θα το πιάσουν για τα εγκλήματα που κάνει αλλά δεν θεωρεί κάν τη δράση του εγκληματική. Στο μυαλό του εγκληματία ενεργούν διάφοροι ψυχολογικοί μηχανισμοί άμυνας που τουν κάνουν να μην συνειδητοποιεί τη βαρύτητα των πράξεών του.

Άλλοι θεωρούν πως η βαρβάτη τιμωρία με ότι αυτό συνεπάγεται αποτελεί μια μορφή δικαιοσύνης. Δεν μπορώ να αποδομήσω με λογικά μέσα ένα συναισθηματικό κίνητρο όπως είναι η εκδίκηση.

Μετά έρχεται το πιο απτό ζήτημα, αυτό της κοινωνικής ασφάλειας. Ίσως ο πολύχρονος εγκλεισμός των επικίνδυνων ανθρώπων βοηθάει στη μείωση της εγκληματικότητας απομονώνοντας τους φορείς της από το πεδίο δράσης τους. Αυτός είναι ίσως ο πιο δόκιμος λόγος για να αυξηθεί η διάρκεια των ποινών.

το μεγεθος/διαρκεια ποινης ειναι λιγοτερο σημαντικο στο συνολο απο την πιθαντοτηα να εφαρμοστει αυτη η πιονη. πιο αξια εχει κατι που τον πιανεις 90% φορες κι ας τρωει μονο 1 χρονο φυλακη απο κατι που τον πιανεις 10% φορες κι ας τρωει 90 χρονια φυλακη

[George_V]

Θα το ξαναγράψω…

Η ζημια που θα έπρεπε να παθαίνουν οι καταδικασθέντες για ειδεχθή εγκλήματα, θα έπρεπε να είναι ίση η συγκρίσιμη με αυτήν που προκάλεσαν.

Πως το μετράμε αυτό;

Σίγουρα όχι με 18 χρόνια (ευρωπαϊκή) φυλακή.
Για εν ψυχρώ εγκλήματα, τα ισόβια έπρεπε να είναι κυριολεκτικά ισόβια.
Με την παρούσα νομοθεσία. Γιατί προσωπικά, δεν θα ήθελα να αναπνέουν τέτοιοι άνθρωποι.

Για λιγότερα σοβαρά παραπτώματα, η αδικία είναι ακόμα μεγαλύτερη. Κλέφτες και ληστές, θα έπρεπε αντί να καταδικάζονται με φυλακιση με αναστολή (αναστολή=ατιμωρησία) να βλέπουν όλη την περιουσία τους να δημεύεται.

Kαι ο Δράκων της ίδιας άποψης ήταν αλλά έκανε μια τρύπα στο νερό.

[Pogol]

Το ζήτημα με την αύξηση των ποινών συνήθως τίθεται σε λάθος βάση. Αρκετοί άνθρωποι έχουν την πεποίθηση πως το ενδεχόμενο της ποινής λειτουργεί σαν μέσο αποτροπής στο μυαλό ενός δυνητικού δράστη. Και κατά συνέπεια η αύξηση της αυξάνει τους ενδοιασμούς στο μυαλό του πριν διαπράξει το έγκλημα. Αυτή η πεποίθηση ελάχιστη σχέση έχει με την πραγματικότητα καθώς οι περισσότεροι εγκληματίες δεν υπολογίζουν τη δράση τους με σχέσεις κόστους-ωφέλους. Με εξαίρεση ίσως τους οικονομικούς εγκληματίες οι υπόλοιποι σκέφτονται το ενδεχόμενο να τους πιάσει ο νόμος όπως ένας καπνιστής σκέφτεται το ενδεχόμενο να πάθει καρκίνο του πνεύμονα. Ένας βιαστής για παράδειγμα ενδέχεται να μην αντιλαμβάνεται καν τον εαυτό του σαν βιαστή. Όχι μόνο δεν θεωρεί ότι θα το πιάσουν για τα εγκλήματα που κάνει αλλά δεν θεωρεί κάν τη δράση του εγκληματική. Στο μυαλό του εγκληματία ενεργούν διάφοροι ψυχολογικοί μηχανισμοί άμυνας που τουν κάνουν να μην συνειδητοποιεί τη βαρύτητα των πράξεών του.

Άλλοι θεωρούν πως η βαρβάτη τιμωρία με ότι αυτό συνεπάγεται αποτελεί μια μορφή δικαιοσύνης. Δεν μπορώ να αποδομήσω με λογικά μέσα ένα συναισθηματικό κίνητρο όπως είναι η εκδίκηση.

Μετά έρχεται το πιο απτό ζήτημα, αυτό της κοινωνικής ασφάλειας. Ίσως ο πολύχρονος εγκλεισμός των επικίνδυνων ανθρώπων βοηθάει στη μείωση της εγκληματικότητας απομονώνοντας τους φορείς της από το πεδίο δράσης τους. Αυτός είναι ίσως ο πιο δόκιμος λόγος για να αυξηθεί η διάρκεια των ποινών.

Προσωπικά δεν με νοιάζει αν η αυστηροποίηση δεν έχει ΚΑΙ αποτρεπτική ισχύ. Με νοιάζει το ζώο, να τιμωρηθεί αυστηρά για τις πράξεις του. Ούτως ή άλλως, δεν τον ενδιαφέρει το δίκαιο ή τα αισθήματα των άλλων. Γιατί να μας ενδιαφέρει να μην υποφέρει ή πεθάνει (εκτελεστεί);

Αλλά μιας και το αναφέρεις, αν ένα παραβατικό στοιχείο, ήξερε ότι για εν ψυχρώ δολοφονία, θα τελειώσει η ζωή του (άμεσα ή έμμεσα με τα ισόβια), και θα μείνει η οικογένεια του στον δρόμο (κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων για αποζημίωση), δεν θα επηρέαζε αυτό, τις πράξεις του; Μου φαίνεται αδιανόητο.
Αν ήξερε ο κλέφτης (που δεν πεινάει κυριολεκτικά) ότι όταν τον πιάσουν, θα πρέπει να τα επιστρέψει όλα, να διαπομπευθεί στην κοινωνία, και τα εκτίσει ποινή, θα έκλεβε;

[Pogol]

Πως το μετράμε αυτό;

Σίγουρα όχι με 18 χρόνια (ευρωπαϊκή) φυλακή.
Για εν ψυχρώ εγκλήματα, τα ισόβια έπρεπε να είναι κυριολεκτικά ισόβια.
Με την παρούσα νομοθεσία. Γιατί προσωπικά, δεν θα ήθελα να αναπνέουν τέτοιοι άνθρωποι.

Για λιγότερα σοβαρά παραπτώματα, η αδικία είναι ακόμα μεγαλύτερη. Κλέφτες και ληστές, θα έπρεπε αντί να καταδικάζονται με φυλακιση με αναστολή (αναστολή=ατιμωρησία) να βλέπουν όλη την περιουσία τους να δημεύεται.

Kαι ο Δράκων της ίδιας άποψης ήταν αλλά έκανε μια τρύπα στο νερό.

Ο Τύραννος, που ζούσε 2500 χρόνια πριν;
Και οι γιατροί στην αρχαιότητα, άνοιγαν κρανία για να θεραπεύσουν παθήσεις του εγκεφάλου.
Τρομερό παράδειγμα.

[George_V]

Σίγουρα όχι με 18 χρόνια (ευρωπαϊκή) φυλακή.
Για εν ψυχρώ εγκλήματα, τα ισόβια έπρεπε να είναι κυριολεκτικά ισόβια.
Με την παρούσα νομοθεσία. Γιατί προσωπικά, δεν θα ήθελα να αναπνέουν τέτοιοι άνθρωποι.

Για λιγότερα σοβαρά παραπτώματα, η αδικία είναι ακόμα μεγαλύτερη. Κλέφτες και ληστές, θα έπρεπε αντί να καταδικάζονται με φυλακιση με αναστολή (αναστολή=ατιμωρησία) να βλέπουν όλη την περιουσία τους να δημεύεται.

Kαι ο Δράκων της ίδιας άποψης ήταν αλλά έκανε μια τρύπα στο νερό.

Ο Τύραννος, που ζούσε 2500 χρόνια πριν;
Και οι γιατροί στην αρχαιότητα, άνοιγαν κρανία για να θεραπεύσουν παθήσεις του εγκεφάλου.
Τρομερό παράδειγμα.

Μutatis mutandis.

Μπορεί ο Δράκων να έζησε 2500 χρόνια πριν αλλά το θέμα είναι το ίδιο.

Πως μπορεί η υπερβολική αυστηρότητα να αποτρέψει το έγκλημά?

Ο Δράκων έγραψε ότι για κλοπή μερικών οβολων πας εις θάνατον.

Και όμως αυτό δεν απέτρεψε τις ληστειες/κλοπές. Και έπρεπε να έρθει ο Σόλων για να ξαναγράψει τους νόμους.

Δες και στην Αμερική όπου μπορείς να φας θανατική ποινή για βιασμό ανηλίκου (σε κάποιες πολιτείες). Μειώθηκαν η μηδενισαν τα ποσοστά βιασμών?

Η θανατική ποινή για δολοφονία. Μάλλον αυξήθηκαν στην Αμερική.

Απλά δε δουλεύει το φόβητρο. Πρέπει να βρεθεί άλλος τρόπος.