Beria έγραψε: 26 Αύγ 2018, 15:15
Λοιπόν παιδιά, ή υπάρχει επιδημία με το συγκεκριμένο θέμα (τα παρατημένα γατάκια) ή κάποιος μας παρακολουθεί εδώ μέσα και μας τρολάρει πετώντας γάτες στα πόδια μας.
Σήμερα το μεσημέρι, γυρνώντας στο σπίτι από τη δουλειά, πέτυχα ένα γατάκι μεσ' στον δρόμο. Για την ακρίβεια το είδε ο αδελφός μου που οδηγούσε το φορτηγάκι της δουλειάς. Μόλις είχαμε σταματήσει σε σηματοδότη και μου λέει "ρε συ, κοίτα το καημένο, δεν το βλέπω να τη βγάζει τη μέρα". Ήταν δίπλα στη ρόδα ενός παρκαρισμένου αυτοκινήτου προς τη μεριά του δρόμου (όχι προς το πεζοδρόμιο), και το βλέπω να πάει να κινηθεί και να παραπατάει, σαν να μην ξέρει πού πηγαίνει. Η συγκεκριμένη διασταύρωση έχει πολλή κίνηση, ο δρόμος που βρισκόμασταν είναι μονόδρομος με δύο λωρίδες και ο κάθετος με τέσσερις λωρίδες, δηλαδή όπου και να πήγαινε χαμένο θα ήταν. Στην διαδρομή είχαμε να σταματήσουμε σε τράπεζα που είναι κάπου 200 μέτρα από το σημείο που ήταν το γατάκι, οπότε του λέω "συνέχισε εσύ μέχρι την τράπεζα, έρχομαι να σε βρω με τα πόδια". Κατεβαίνω, το πλησιάζω, σαν λίγο να ταράχτηκε και πήγε να κινηθεί, αλλά δεν μπορούσε να τρέξει οπότε το άρπαξα στη χούφτα μου με σκοπό να ψάξω τριγύρω μπας και βρω τη μάνα του ή τίποτα άλλα γατάκια, ή έστω κάποιο ασφαλές σημείο να το αφήσω. Και τι να δώ; Ήταν Beriaσμένο κι αυτό, τσίμπλες στα μάτια και τα σχετικά. Το πήρα αγκαλιά φυσικά, πήγα και βρήκα τον bro παρακάτω και στη συνέχεια το πήγα στο σπίτι. Στην αρχή ήταν λίγο ανήσυχο, μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι (ούτε δέκα λεπτά) ήδη είχε κουρνιάσει στο χέρι μου και χουρχούριζε. Γαμώτο... άντε να το αποχωριστείς τώρα.
Ευτυχώς είχα πετύχει αυτό το νήμα τις προάλλες και θυμόμουν αυτά που είπε ο Μπέριας ότι το περιποιήθηκε με χαμομήλι (όπως κάναμε με τα μωρά μας κάποτε ή με τη σκύλα μου αργότερα), οπότε είπα στη θυγατέρα να βράσει λίγο για να το καθαρίσω. Μόλις έφαγε λίγο γάλα, και μέχρι να κρυώσει το χαμομήλι, άρχισε να καθαρίζεται μόνο του, να κυκλοφορεί στο μπαλκόνι στην αρχή κάπως δειλά, αλλά σε λίγο είχε ξεψαρώσει και έκοβε βόλτες παντού (εκεί φοβήθηκα αφ' ενός μην πέσει κάτω, αφ' ετέρου μην ανέβει καμία από τις γειτόνισσες γάτες απ' τον κισσό και του την πέσει). Μετά το γράπωσα και άρχισα να το καθαρίζω. Τρελάθηκε το γατί, μπορούσα να νιώσω την ικανοποίησή του. Έκλεινε τα μάτια και χουρχούριζε λες και το έγλειφε η μάνα του και δεν κουνιόταν ρούπι. Περιττό να πω βέβαια, ότι σε χρόνο dt έγινα η "μαμά" του. Δεν ξέρω αν θα το κρατήσουμε ή όχι, ίσως για λίγες μέρες για να παρακολουθήσω πώς θα πάει και για να μεγαλώσει λίγο, μην του κάνουν τσαμπουκάδες οι μεγάλες της γειτονιάς. Μπορεί απλά να το αμολήσω στην αυλή και ας ανεβαίνει κι αυτό απ' τον κισσό όπως οι άλλες (έχω 1-2 μόνιμες και μερικές ακόμα που ανεβαίνουν που και που). Μπορεί να το δώσω σε μια γειτόνισσα "γατού". Θα δούμε...
Πιστεύω ότι είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από το γατί του Μπέρια, γιατί του βάλαμε λίγο γάλα να πιει, το χλαπάκιασε κανονικά και "ζωντάνεψε" με τη μία. Επίσης, μέχρι να κρυώσει το χαμομήλι και να αρχίσω εγώ να το περιποιούμαι, τις περισσότερες τσίμπλες τις είχε ήδη καθαρίσει από μόνο του.
Α, και κάτι ακόμα, για όσους ξέρουν. Όταν τελείωσα με το καθάρισμα και το άφησα να παίζει πάνω στο τραπέζι του μπαλκονιού, ανακάλυψε το κουπάκι με το χαμομήλι που είχα για τον καθαρισμό του. Το μύρισε λίγο, άρχισε να το πίνει και το κατέβασε όλο (καλά, λίγο ήταν). Δεν ξέρω αν θα του κάνει καλό, ή αν αρχίσει κανένα τσιρλιπιπί (δεν έχω ιδέα πώς αντιδρούν σ' αυτά τα ροφήματα οι γάτες).
Είναι κούκλα και ήδη σκεφτόμαστε το όνομα (είτε το κρατήσουμε, είτε όχι).
Η μικρή (Μίλι;), εδώ φαίνεται κάπως η τσίμπλα στο μάτι
Σ' αυτήν τη γλάστρα μπήκε και ξαναβγήκε 2-3 φορές τουλάχιστον...
Με τα μούτρα στο χαμομήλι
