under έγραψε: 24 Αύγ 2018, 11:15
Ο μακαριτης ηταν ενας ξεμωραμενος φανατικος.Ο Μουζαλας ή ο Παρασκευοπουλος θα ελεγα της εποχης του.
Γραφικος που οπως οι συριζαιοι τωρα ενδιαφεροταν για επικοινωνιακες μαλακιες.
Οι φωτο βρωμανε πασοκιλα και αυριανισμο.
Δεν τα θυμάμαι έτσι. Ειδικά ο Τρίτσης αν τον συγκρίνεις με άλλους υπουργούς της εποχής του, πόσο μάλλον με τα παραδείγματα τα μεταγενέστερα που έβαλες. Δεν έβγαζε φανατισμό, ίσα ίσα που έβγαινε και σε όλους σχεδόν τους πολιτικούς της εποχής μια τεχνοκρατίλα που σήμερα είναι προαιρετική, μην πώ περιττή μπροστά στη φανατίλα, να βγαίνει στο προφίλ κάποιου! Αυτό που έκανε λίγο εντύπωση είναι όταν μαθεύτηκε η σχέση του με τη Μιμή Ντενίση, αλλά και πάλι, δεν έγινε θέμα ουσιαστικά, υπήρχαν πολύ πιο γαργαλιστικά για την εποχή. Αυτό με τη βίλα δεν το θυμάμαι σαν φάση, δεν ήταν από τα πάρα πολύ προβεβλημένα θέματα ίσως... Ωστόσο ενδιαφέρουσα η όλη ιστορία. Ίσως χάθηκε μια ευκαιρία τότε, θα είχαν σωθεί περιοχές αρκετές από υποβάθμιση, αν υπήρχε η πολιτική βούληση, αλλά τελικά το πολιτικό κόστος φάνηκε μεγάλο και εγκαταλείφθηκαν πρακτικά τα μεγάλα σχέδια. Από την άλλη, αυτό το ό,τι κάτσει λειτούργησε θετικά σε λίγες περιπτώσεις που η απουσία προσαρμογής στους κανόνες δημιούργησε και αποτέλεσμα συνολικά που ανέβασε την ποιότητα και τη ζήτηση σε περιοχές. Αυτές στα λαϊκά και μεσαία θέρετρα, σχεδόν καταστράφηκαν ανεπιστρεπτί και πήρε δεκαετίες να συνέλθουν κάαααααπως. Πολύ τσιμέντο. Η Αθήνα ως ευρύτερη περιοχή γενικά είχε απαράδεκτη πολιτική στο θέμα αυτό σε σχέση με άλλες περιοχές που δεν τις άγγιξε η "ανάπτυξη" των εξοχικών της δεκαετίας 80. Ήδη βέβαια είχε γίνει σημαντική ζημιά και προ Τρίτση. Και βέβαια δεν ήταν οι μεγάλες ιδιοκτησίες που κυρίως δημιουργούσαν πρόβλημα στο όλο στήσιμο περιοχών και στην υποβάθμισή τους. Άλλο η Σαλαμίνα και άλλο η Βουλιαγμένη. Για την ακρίβεια εφαρμόστηκαν περισσότεροι κανόνες στη Βουλιαγμένη παρά στη Σαλαμίνα.
