Το εργοστάσιο των αδελφών Ρετσίνα ιδρύθηκε το 1871 στον Πειραιά. Τα χρόνια που ακολούθησαν δημιουργείται υφαντήριο/βαφείο και στις αρχές της δεκαετίας του 1890, η επιχείρηση Ρετσίνα διαθέτει πέντε εργοστάσια στον Πειραιά, με 2.000 εργάτες-εργάτριες.
Στις αρχές του 20ού αιώνα η επιχείρηση Ρετσίνα είναι η μεγαλύτερη κλωστοϋφαντουργία της χώρας και χιλιάδες εργατών και εργατριών από όλες τις συνοικίες του Πειραιά εργάζονται στα εργοστάσια της. Η επιχείρηση, που έχει αναπτυχθεί σε υφαντουργία βαμβακερών υφασμάτων, γνωστών με το όνομα "ρετσίνες" γίνεται η σημαντικότερη των Βαλκανίων.
Η οικογένεια Ρετσίνα την εποχή αυτή κυριαρχεί στην οικονομική και πολιτική ζωή του Πειραιά. Ο Θεόδωρος Ρετσίνας εκλέγεται δήμαρχος της πόλης και στη συνέχεια βουλευτής με το κόμμα του Χαρίλαου Τρικούπη.
Οι εργάτριες της εποχής ξεκινούν να δουλεύουν στα ...10 με 12 τους χρόνια
, εργάζονται 12 με 14 ώρες την ημέρα και πληρώνονται με το μισό ή και ακόμα πιο κάτω, από το μεροκάματο που λαμβάνουν οι άνδρες ("Μην πεις κακό για φαμπρικού γιατί ‘ναι αμαρτία γιατί την τρώει ο πάγκος της και η ορθοστασία"). Φτωχοί εργάτες και εργάτριες ελληνικής εθνικότητας από την Κωνσταντινούπολη και από άλλα μέρη της Ανατολής μεταναστεύουν στον Πειραιά για εργασία.Στο εργοστάσιο Ρετσίνα έγινε η ιστορική πρώτη απεργία εργατριών στην Ελλάδα (13 Απριλίου 1892), από τις υφάντριες του δεύτερου εργοστασίου υφαντουργίας, επειδή ήθελαν να τους μειώσουν και αυτό το μεροκάματο πείνας κατά 20%!
Ακολούθησαν και άλλοι αγώνες τα επόμενα χρόνια. Σαν σήμερα, 23 Ιουνίου 1933, ξεσπάει νέα απεργία των εργατριών στο 5ο εργοστασίο, για αυξήσεις/8ωρο. Η απεργία επεκτάθηκε στα υπόλοιπα υφαντουργία.
Έληξε μετά από 27 ολόκληρες μέρες και οι εργάτριες κατάφεραν αυξήσεις 10 %.
