Θα νικούσε η Βουλγαρία στον Β΄Βαλκανικό πόλεμο αν δεν επέμβαιναν η Ρουμανία και η Τουρκία;

[Ζαποτέκος]

Οι Γραικοί υπεύθυνοι για την καταστροφή του βουλγαρικού πολιτισμού !

Απ' το βιβλίο του αειμνήστου Σαράντου Καργάκου Από το μακεδονικό ζήτημα στην εμπλοκή των Σκοπίων :

[Obi Wan Iakobi]

Με τους Βούλγαρους συγκρουστήκαμε και στον Α΄ΠΠ.


Τεθωρακισμένα πυροβόλα Krupp των 57mm , κατασκευής 1894. Ανήκαν στον βουλγαρικό στρατό και περιήλθαν ως λάφυρα κατά τη μάχη του Σκρα ( Μάιος 1918) στον ελληνικό στρατό . Στη μάχη αυτή είχαμε 441 νεκρούς , 2204 τραυματίες και 164 αγνοούμενους. Οι Βούλγαροι είχαν περίπου 600 νεκρούς , 2063 αιχμαλώτους και τους πήραμε και 32 πυροβόλα ως λάφυρα.

Τα εχουμε ακομα αυτα? για την εσχατη αντισταση.

[Ζαποτέκος]

Μια άποψη του Μεταξά το 1934. Οι Βαλκανικοί Σύμμαχοι νίκησαν την Τουρκία στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο εξαιτίας της υπεροχής του ελληνικού ναυτικού έναντι του τουρκικού.

[Ζαποτέκος]

Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος

• Οι έναντι του Ελληνικού Στρατού βουλγαρικές δυνάμεις, ανέρχονταν σε 70.000 περίπου, διατεταγμένες από Δοϊράνης μέχρι Καβάλας.
  Η δύναμη της Ελληνικής Στρατιάς στη Μακεδονία ανερχόταν σε 109.000 άνδρες, 1.000 ιππείς και 180 πυροβόλα.

Η εκκαθάριση της Θεσσαλονίκης απ' τους Βουλγάρους

• Στις 15.00 ώρα της 17ης Ιουνίου 1913 , δυνάμεις της ΙΙ Ελληνικής Μεραρχίας, ύστερα από σχετική έγκριση της κυβερνήσεως, απέκλεισαν με περίσφιξη τις Βουλγαρικές δυνάμεις (2 Τάγματα) στα στρατόπεδά τους και έταξαν προθεσμία παραδόσεώς τους μίας ώρας. Μετά την εκπνοή της προθεσμίας, άρχισε η δια των όπλων εκκαθάριση, η οποία ολοκληρώθηκε την 08.00 της επομένης 18 Ιουνίου. Αιχμαλωτίσθηκαν 19 αξιωματικοί, 1.160 οπλίτες και 80 κομιτατζήδες. Επίσης, βρέθηκαν νεκροί: 54 οπλίτες και 6 κομιτατζήδες και τραυματίες: 17. Από ελληνικής πλευράς οι απώλειες ήταν νεκροί: 18 οπλίτες και 4 αξιωματικοί και τραυματίες: 42 οπλίτες.

Βουλγαρικές θηριωδίες σε Νιγρίτα , Σέρρες , Σιδηρόκαστρο και Δοξάτο.

• Στις 27 Ιουνίου απελευθερώθηκε το Σιδηρόκαστρο και στις 28 οι Σέρρες. Επισημαίνεται ότι από όλες σχεδόν τις πόλεις που αποχωρούσαν οι Βούλγαροι, εδήωναν, φόνευαν ή έπαιρναν ομήρους τους προκρίτους. Βαρύ φόρο αίματος και καταστροφών πλήρωσαν η Νιγρίτα, οι Σέρρες (πυρπολήθηκε η πόλη και σφαγιάστηκαν πολλοί κάτοικοι), το Σιδηρόκαστρο κ.ά.
  Ήταν το 21ο ΣΠ, το οποίο την 1η Ιουλίου απελευθέρωσε τη Δράμα, το Δοξάτο και την ευρύτερη περιοχή. Το Δοξάτο καταστράφηκε ολοσχερώς από πυρκαγιά και σφαγιάστηκαν οι 3.000 κάτοικοί του. Συγχρόνως η VIII ΜΠ απελευθέρωσε διαδοχικά στις 11 Ιουλίου τη Χρυσούπολη, στις 12 την Ξάνθη και στις 14 την Κομοτηνή. Αγήματα τέλος του στόλου απελευθέρωσαν στις 12 Ιουλίου την περιοχή Δεδάαγατς (Αλεξανδρούπολη).

Νεκροί Βαλκανικών Πολέμων



ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ 1912-1913
ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Αντιστρατήγου ε.α. Γεωργίου Δ. Λιάκουρη
Πτυχιούχου Νομικής Α.Π.Θ. τ. Καθηγητού ΣΣΕ
http://www.chcnews.org/books/b14_hist.pdf

[Ζαποτέκος]

Μάχη Κρέσνα - Τζουμαγιά - Σιμιτλή

Την μάχη αυτή οι Βούλγαροι την θεωρούν νίκη τους . Λένε δηλαδή πως αν δεν τους προλάβαινε η ανακωχή , θα έπαιρναν παραμάζωμα τους Έλληνες που θα την πάθαιναν σαν την Μικρασιατική Καταστροφή το '22.
Η αγγλική wiki την έχει ως βουλγαρική νίκη γιατί σταμάτησε την ελληνική προέλαση στην Σόφια. . Η βουλγαρική wiki λέει πως η νίκη διεκδικήθηκε και απ' τους δύο αντιπάλους. Η γαλλική , η τουρκική , η ρώσικη και η ιταλική λένε ισοπαλία. Η "μακεδονική" wiki λέει βουλγάρικη νίκη. Η ελληνική wiki λέει ελληνική νίκη .

Ας δούμε τι έγινε http://www.chcnews.org/books/b14_hist.pdf

Κατά τη διάρκεια της προελάσεως στο εσωτερικό της Βουλγαρίας, συνάφθηκαν πείσμονες, σκληρές και πολυαίμακτες μάχες. Κατά τις μάχες αυτές φονεύθηκαν πολλοί διοικητές μονάδων και υπομονάδων, όπως ο ήρωας των Ιωαννίνων Διοικητής του 9ου Τάγματος Ευζώνων Ταγματάρχης Πεζικού Ιωάννης Βελισσαρίου, ο Διοικητής του Τάγματος Κρητών, Ταγματάρχης Πεζικού Γεώργιος Κολοκοτρώνης, ο Διοικητής του 3ου Τάγματος του 7ου Σ.Π. Ταγματάρχης Πεζικού Κων. Τσιριγώτης. Ο Διοικητής του 3ου Τάγματος του 5ου ΣΠ Τχης Πεζικού Ι. Σταματόπουλος και άλλοι. Ο Ελληνικός Στρατός προελαύνων συνεχώς εντός του βουλγαρικού εδάφους, κέρδιζε τη μια μάχη μετά την άλλη, χωρίς βέβαια να λείπουν και οι στιγμές κινδύνου από τις αντεπιθέσεις του Βουλγαρικού Στρατού, ο οποίος εκμεταλλευόμενος την αδράνεια των Σέρβων στο μεταξύ τους μέτωπο, απέσυρε σημαντικές δυνάμεις από εκεί και τις χρησιμοποίησε εναντίον του Ελληνικού Στρατού. Ο Βουλγαρικός Στρατός υπερασπιζόμενος πλέον τα πάτρια εδάφη του μαχόταν με πείσμα, αρνούμενος να συνθηκολογήσει και μη αποδεχόμενος τη συντριπτική ήττα του. Οι σημαντικότερες από τις μάχες αυτές ήταν οι: Κρέσνας-Σιμιτλή-Τζουμαγιάς, η νικηφόρα για τον Ελληνικό Στρατό έκβαση των οποίων ανάγκασε τη βουλγαρική ηγεσία να αποδεχθεί την ήττα της και να συνθηκολογήσει. Η ύστατη προσπάθεια του βουλγαρικού ΓΣ για να αντιμετωπίσει την προώθηση του Ελληνικού Στρατού εκδηλώθηκε στις 15 Ιουλίου, όταν οι βουλγαρικές δυνάμεις, αφού ενισχύθηκαν σημαντικά από δυνάμεις που απέσυραν από το σερβικό μέτωπο, που αδρανούσε χαρακτηριστικά, εκδήλωσαν αιφνιδιαστικά σοβαρότατο επιθετικό ελιγμό κατά των δύο άκρων της ελληνικής διατάξεως με κύρια προσπάθεια στο Αριστερό (Δυτικό). Ο Ελληνικός Στρατός, ο οποίος μετά την έξοδό του από τη διάβαση Κρέσνας δεν βρισκόταν σε ιδιαίτερα καλή κατάσταση, κυρίως λόγω καθυστερήσεως προωθήσεως του Πυροβολικού από τα στενά, αλλά και λόγω δυσχερειών Διοικητικής Μερίμνης, αιφνιδιάστηκε και προς στιγμή η κατάσταση παρουσιάστηκε απειλητική και επικίνδυνη . Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ο διερχόμενος μέσα από τα στενά Κρέσνας δρόμος ήταν πολύ στενός, λίαν ανεπαρκής για την κίνηση τόσο μεγάλων δυνάμεων σε μικρό χρόνο. Κατόπιν αυτού οι μεν μονάδες πεζικού εξέρχονταν από τα στενά με σχετική τάξη και ταχύτητα, οι μονάδες όμως πυροβολικού είχαν συσσωρευτεί και αναμιχθεί με τις μονάδες ΔΜ, με αποτέλεσμα σημαντικές καθυστερήσεις και αναμίξεις μονάδων. Χάρις όμως στο θάρρος και στην αποφασιστικότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε η απειλή αυτή από το ΓΣ και τις μαχόμενες δυνάμεις, η αντεπίθεση αποκρούστηκε με επιτυχία ύστερα από τριήμερο σκληρό αγώνα. Ιδιαίτερα επισημαίνονται η πολύ καλά σχεδιασθείσα και εκτελεσθείσα σύμπτυξη της ΙΙΙ και Χ ΜΠ του αριστερού (δυτικού) της Ελληνικής Στρατιάς. Ο υποχωρητικός αυτός ελιγμός που έγινε υπό τη συνεχή πίεση του εχθρού, υπήρξε απόλυτα επιτυχής, διότι κάλυψε το πλευρό και τα νώτα του κέντρου της ελληνικής διατάξεως. Συγχρόνως το ΓΣ, αφού εκτίμησε ορθά τη σοβαρότητα της απειλής, η οποία σε περίπτωση επιτυχίας έθετε σε κίνδυνο τα νώτα της Στρατιάς, αποφάσισε, αντί της συμπτύξεως του Κέντρου, η οποία κρίθηκε πολύ επικίνδυνη, να αντιμετωπίσει την απειλή με ένταση της επιθετικής προσπάθειας κατά του κέντρου της βουλγαρικής διατάξεως και συγκεκριμένα εναντίον του υψώματος Χασάν Πασά, που αποτελούσε το ζωτικό έδαφος της αμυντικής τοποθεσίας και εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκε απόλυτα .


Η ισχυρή βουλγαρική αντεπίθεση που εκδηλώθηκε στις 15 Ιουλίου, έφερε τον Ελληνικό Στρατό σε πολύ δυσχερή θέση. Το ότι μπόρεσε να συνέλθει και να αντιμετωπίσει επιτυχώς την κατάσταση αυτή οφείλεται στην αντίδραση της ΙΙΙ και Χ ΜΠ, δηλαδή στην έγκαιρη και αριστοτεχνική σύμπτυξή τους, καθώς και στην επιλογή από το ΓΣ της ενεργητικής αντιδράσεως της Ελληνικής Στρατιάς με τη διατήρηση και επαύξηση της επιθετικής ορμής-πιέσεως προς το ύψωμα Χασάν Πασά, δηλαδή προς το τμήμα του μετώπου όπου οι Βούλγαροι εφαρμόζοντες την αρχή της οικονομίας δυνάμεων αμύνονταν. Επισημαίνεται ότι μια τέτοια απόφαση προαπαιτεί ισχυρή θέληση των διοικήσεων (Αρχιστρατήγου - Μεράρχων), αλλά και ορθή εκτέλεση από τους υφισταμένους. Πράγματι, η αντίδραση των σχηματισμών ΙΙΙ και Χ, VΙΙ στην άμυνα και σύμπτυξη και της ΙV Μεραρχίας στην επίθεση υπήρξε η ενδεδειγμένη. Η μάχη αυτή απέδειξε ότι ο Ελληνικός Στρατός μπορούσε, όπου και όταν έπρεπε, να εκτελεί δυσχερείς υποχωρητικές κινήσεις με συνοχή, πειθαρχία, ενώ παράλληλα, όπου χρειαζόταν, να αποκλείει κάθε ιδέα υποχωρήσεως και να απαντά στην πίεση με πίεση, εάν αυτό απαιτούσε η τακτική κατάσταση. Όλα αυτά προϋπέθεταν διοικήσεις (σε όλα τα κλιμάκια) με ισχυρή θέληση, πρωτοβουλία, επιβολή, τόλμη και κυρίαρχες των περιστάσεων και τμήματα με ηθικό, πειθαρχία, εκπαίδευση, ηρωισμό, μαχόμενα δια της λόγχης. Να μη μας διαφεύγει ότι οι επιχειρήσεις της φάσεως αυτής διεξήχθησαν επί ορεινού εδάφους, μακράν των βάσεων ανεφοδιασμού του στρατού, εναντίον εχθρού ο οποίος αμυνόμενος υπέρ του πατρίου εδάφους εξαντλούσε, θα λέγαμε, την ύστατη δυνατότητά του. Η απόφαση του ΓΣ για συνέχιση της προελάσεως μετά την έξοδο από τα στενά της Κρέσνας ελήφθη για να διευκολύνει τον Σερβικό Στρατό και γενικά για να επιτευχθεί, σε συνεργασία μαζί του, πλήρης υποταγή του Βουλγαρικού Στρατού και για να ασκείται, επίσης, συνεχής πίεση στη βουλγαρική διπλωματία στις επικείμενες διαπραγματεύσεις. Η προσπάθεια όμως αυτή δεν υποστηρίχθηκε αναλόγως από τη σερβική πλευρά , με όλες τις εξ αυτού δυσμενείς για τον Ελληνικό Στρατό συνέπειες. Είναι όμως εξεταστέο εάν και κατά πόσο ο στρατηγικός αυτός σκοπός ήταν εντός των δυνατοτήτων του Ελληνικού Στρατού, δεδομένων των ενδείξεων περί της στάσεως των Σέρβων, των δυνατοτήτων του Ελληνικού Στρατού και της ισχυρής αμυντικής τοποθεσίας που ήταν εγκατεστημένη η 2η Βουλγαρική Στρατιά. Εάν σε όλα αυτά προστεθούν το φτωχό οδικό δίκτυο, η απορροφηθείσα ήδη επιθετική ισχύς του Ελληνικού Στρατού, αλλά και η έλλειψη εθνικού στόχου με τη μορφή εδαφικού κέρδους, σηματοδοτούν αναντιστοιχία σκοπών και δυνατοτήτων.

[Αλιόσα]

Μάχη Κρέσνα - Τζουμαγιά - ΣιμιτλήΤην μάχη αυτή οι Βούλγαροι την θεωρούν νίκη τους . Λένε δηλαδή πως αν δεν τους προλάβαινε η ανακωχή , θα έπαιρναν παραμάζωμα τους Έλληνες που θα την πάθαιναν σαν την Μικρασιατική Καταστροφή το '22.

Το ειδαμε αργοτερα και στις πουτσες που φάγαν οι Βουλγάροι στο Σκρα. Ποσες ήττες μετράνε απέναντι στον Ελληνικο Στρατό απο το 1913 εως το 1918; Μια φορά κάναμε και ντου για κάποια χιλιομετρα μέσα στη Βουλγαρια, επι Παγκάλου μετά απο μεθοριακο επεισόδιο.

Η νίκη του Σκρα θεωρήθηκε ισχυρότατο πλήγμα για τους Βουλγάρους και μέγα κατόρθωμα του ελληνικού στρατού. Συγκεκριμένα ο αρχιστράτηγος των συμμαχικών δυνάμεων στρατηγός Γκυγιωμά, που είχε εν τω μεταξύ αντικαταστήσει τον στρατηγό Σαράιγ από τον προηγούμενο Δεκέμβριο, χαρακτήρισε το ελληνικό πεζικό ως «πεζικό απαράμιλλης ανδρείας και έξοχης ορμητικότητας»

[Ζαποτέκος]

• Κατά την ήττα τους στην Δοϊράνη οι Βούλγαροι απήγαγαν τον μητροπολίτη Πολυανής Φώτιο και 30 προκρίτους και έκαψαν την μητρόπολη.

• Κατά την υποχώρησή τους απ' την Καβάλα παίρνουν επίσης ομήρους μεταξύ των οποίων τον επίσκοπο Μυρέων Αθανάσιο.

• Στην μάχη του Αβρέτ Χισάρ και του Κιλκίς το χόρτο και οι καλύβες είχαν πάρει φωτιά απ' τις βολές του πυροβολικού των αντιπάλων και είχαν μετατρέψει το πεδίο μάχης σε μια ανεξέλεγκτη κόλαση. Το έδαφος καιγόταν. Ομοίως τα άλογα καίγονταν ζωντανά.
  Το ίδιο έγινε και στην Δοϊράνη, αυτή την φορά με καιγόμενα δέντρα.

πηγή : ΓΕΣ/ΔΙΣ, Ιωάννης Χολίδης

[Scouser]

Έχουμε χάσει ποτέ μάχη από τους Βούλγαρους, μετά την κατάληψη της Αδριανούπολης το 1003 μ.Χ.;

[Ζαποτέκος]

Έχουμε χάσει ποτέ μάχη από τους Βούλγαρους, μετά την κατάληψη της Αδριανούπολης το 1003 μ.Χ.;

Ναι. Δες εδώ μερικές.
https://en.wikipedia.org/wiki/Category: ... ian_Empire

[Ζαποτέκος]

Τα βουλγαρικά “Ίμια” του 1952 – Η σαρωτική απάντηση του ελληνικού στρατού
https://slpress.gr/idees/ta-voylgarika- ... y-stratoy/

Τελικά δεν κατάλαβα. Σε ποιον ανήκαν οι νησίδες Γ , Β και Α . Και το κυριότερο : Σε ποιον ανήκουν σήμερα ;