Promising Young Woman: Mια φεμινιστική ιστορία εκδίκησης

[Καραμελίτσα]

Η ταινία ήταν ευχάριστη, αλλά μόνο φεμινιστική δεν την λες.

[the comet the course the tail]

Η ταινία ήταν ευχάριστη, αλλά μόνο φεμινιστική δεν την λες.

γιατί έτσι;

[Καραμελίτσα]

Η ταινία ήταν ευχάριστη, αλλά μόνο φεμινιστική δεν την λες.

γιατί έτσι;

Φεμινιστική σημαίνει να είναι στρατευμένη. Τη νιώθεις αυτή για στρατευμένη ταινία; Σχεδόν ισαποστακίζει στο τέλος.

[the comet the course the tail]

Η ταινία ήταν ευχάριστη, αλλά μόνο φεμινιστική δεν την λες.

γιατί έτσι;

Φεμινιστική σημαίνει να είναι στρατευμένη. Τη νιώθεις αυτή για στρατευμένη ταινία; Σχεδόν ισαποστακίζει στο τέλος.

δεν την έχω δει.

[georgebi]

Βγηκε και στις Ελληνικες αίθουσες

Ας διαβάσουμε την κριτική του Ηλία Φραγκούλη



https://freecinema.gr/movies/promising-young-woman/





Τραυματισμένη από ένα τραγικό συμβάν του παρελθόντος, η Κασάντρα «μεταμφιέζεται» σε αντροπαγίδα και βγαίνει στους δρόμους με μοναδικό σκοπό της… να τιμωρήσει.

Ναι, το ξέρουμε πως οι (περισσότεροι) άνδρες είναι μαλάκες.

Έπρεπε, λοιπόν, να βγει και μια ταινία με ηρωίδα μια μαλακισμένη γυναίκα για να μας το αποδείξει αυτό;

Ειλικρινά, από όλα τα φιλμ της φετινής κινηματογραφικής σεζόν που έχω παρακολουθήσει, τούτο εδώ με έκανε να αισθανθώ τη μεγαλύτερη δυσφορία και απέχθεια!

Και είναι το Όσκαρ καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου για το 2021!

Αυτός ο εμετός «ντουντούκας» και δηθενάδικης «πολιτικής ορθότητας»!

.......................

Ειλικρινά, τίποτε το original δεν υπάρχει στο (ειρωνικά οσκαρικό, τελικά…) σενάριο της Έμεραλντ Φένελ, η οποία σκηνοθετεί ένα πραγματικά κακό φιλμ φεμινιστικής agenda, με μια «ροζουλί» αισθητική… Σούπερ Κατερίνας, καθώς πραγματεύεται (ή επαναλαμβάνει) το κορεσμένο μοτίβο της εκδίκησης / αυτοδικίας, σαν μια κακή φάρσα του «Εκτελεστή της Νύχτας» (1974).

Όχι ότι η Φένελ είναι χαζή. Το ακριβώς αντίθετο! Γνωρίζει πως το κοινό της είναι χαζό.

Γνωρίζει πως ενεργοποιούνται και λειτουργούν οι κώδικες του σημερινού «controversial» στην pop κουλτούρα (ένα ηχηρό #duh γελοιότητας συνόδευσε τη χρήση άσματος της Πάρις Χίλτον!), γνωρίζει την όλη… μόδα του #MeToo, έχει πλήρη συναίσθηση του target group στο οποίο στοχεύει και… τσιτώνει τις εντάσεις της πλοκής της ή τραβάει στα άκρα την έκφραση θυμού της γυναίκας του σήμερα, που «τα χρωστάει» (με την κακή έννοια) στο ανδρικό φύλο, από το μεγαλύτερο ξεφτιλίκι έως και τη σωματική επίθεση σε κατάσταση άμυνας.

Γιατί… female empowerment, ρε μαλάκες! Τρέμε, Τσαρλς Μπρόνσον!

...................

Εάν αυτό είναι το υπόδειγμα της φεμινιστικής ταινίας για τη σημερινή εποχή, κάτι έχουμε κάνει εντελώς λάθος! Λυπάμαι τον χαρακτήρα των ανθρώπων που θα βρουν κάτι καλό σε αυτό το έργο. Υποτίθεται ότι φτιάχτηκε για να προκαλέσει συζητήσεις. Ναι, αυτό το πετυχαίνει. Αλλά στο τέλος θα βρίζετε. Ειλικρινά.