Για να σοβαρευτούμε...(όχι οτι στην προηγούμενη ανάρτηση στο παρόν νήμα δεν μιλούσα σοβαρά...αλλά λέμε τώρα...):
Θα πλατιάσω λίγο την ερώτηση του νηματοθέτη.
Αν φοράς γραβάτα είναι αμαρτία;;
Αν ακούς ρεμπέτικα είναι αμαρτία;
Αν κανεις ερωτα είναι αμαρτία;
Αν ασχολείσαι με την πολιτική ειναι αμαρτία;
Αν διοικείς είναι αμαρτία;
Αν είσαι επιχειρηματίας είναι αμαρτία;
Δίνεις ελεημοσύνη στους φτωχούς, είναι αμαρτία;;;...κ.λ.π
Αμαρτία για τον χριστιανισμό είναι ό,τι δεν γίνεται με αγάπη και με ταπείνωση...Ακόμη κι αν στα μάτια των άλλων κάτι...είτε λόγος είτε έργο, φαίνεται άγιο, ιερό, αγαθό και καλό, αν δεν έχει μέσα του αγάπη, μοίρασμα, νιάξιμο και ταπείνωση...αλλά οίηση, ματαιοδοξία, κενοδοξία, εξουσία, εγωϊσμό, εκμετάλευση και υπερηφάνεια, είναι αμαρτία. Ότιδήποτε κι αν είναι αυτο. Και βέβαια ισχύει και το αντίστροφο.
Επομένως (και με αυτο το κριτήριο), ακόμη και η εμφύτευση μαλλιών μπορεί να είναι αμαρτία αλλά μπορεί και να μην είναι.
Κανω εμφύτευση γιατί θέλω να αρέσω περισσοτερο στην γυναίκα μου που αγαπώ ας πουμε. Ή κανω εμφύτευση γιατί θέλω να αρέσω σε όσο το δυνατόν περισσότερα γκομενάκια για να τα ρίχνω και να τα χρησιμοποιώ χειριστικά για την ηδονή μου. Ή κανω εμφύτευση γιατι σε κάποιο στάδιο της ζωης μου νιωθω αδύναμος και ψυχολογικά μου ενισχύεται η αυτοπεποιθηση.
Στον χώρο του χριστιανισμού υπάρχουν πολλές τέτοιες "θρησκευτικές" πεποιθήσεις (οπως αυτή του νήματος) που καποιος μπορεί να ειρωνευτεί και να περιγελάσει. Και με το δίκιο του βέβαια αφού σε κάποιους χώρους του χριστιανισμού έχουν ξεφύγει τελείως.
Απ την άλλη μεριά πάλι...είναι εύκολο να εκπληρώνουμε την νοητική «νομοτέλειά» μας των ειλημμένων συμπερασμάτων μας και να αυτοεπιβεβαιώνουμε τις ιδέες μας σχολιάζοντας π.χ τους φουκαράδες που κάνουν ουρές στον Βησσαρίωνα ή στην «αγία» Αθανασία του Αιγάλεω, και των επιτήδειων που βιοπορίζονται εν αφθονία εκφυλίζοντας την πίστη σε θρησκευτικό και εξουσιαστικό θεσμό...(πολλές φορές με υλικό όφελος βεβαίως βεβαίως).
Μιλώντας για τον Χριστιανισμό με όρους μικροπολιτικής είναι εύκολο π.χ να στοχεύουμε γενικά στις «ανομίες» του «παπαδαριού» γιατί, βέβαια, αυτό είναι το εύκολο επιχείρημα που καθιστά εύλογη, σωστή κ δημιουργική την αθεϊστική τοποθέτηση κατι που στο φόρουμ πλειοψηφεί.
Η πίστη όμως δεν έχει καμιά σχέση με αυτές τις απλοϊκότητες.
Δεν μπορούμε ας πούμε...επειδή προφανώς το βρίσκουμε πιο εύκολα αντιμετωπίσιμο σαν "ιδεοληπτικό αντίπαλο" (χαριτολογώντας το λέω) ) λαϊκίζοντας να πιάνουμε μια ανοησία που θα πει ή θα κάνει κάποιος αυτοονομαζόμενος χριστιανός (η εικόνα που με κομπίνα δάκρυσε), ο χοντρός παπάς που τα κονομάει, το πατριδοκαπηλικό κήρυγμα του Άνθιμου, οι γελοιότητες του Ελλάς Ελλήνων χριστιανών των βασανιστών της χούντας κ.λ.π) για να βρούμε την
ευκαιρία, πλήρεις ηδονής, χαχανητών και μακαριότητας, να χαβαλεδιάσουμε γενικότερα με την ορθόδοξη πίστη ενώ είμαστε παντελώς άσχετοι με την ουσία της.
Δυστυχώς η «υψηλή ευφυία» μας δεν μας βοηθάει να καταλάβουμε ότι προφανώς υπάρχουν και κάποιοι πιστοί με άθεη, αθεολόγητη, ψευδοευσεβιστική, εγωκεντρική και ουσιαστικά αθεϊστική θρησκευτικότητα.
Και είναι περίεργο πως η κοφτερή ευφυία μας και η μεγάλη μας μόρφωση δεν μας επιτρέπει να διακρίνουμε ποιοτικές διαφορές εννοιών και σημασιών.
Μετά από αρκετά που λόγω καραντίνας διάβασα γενικως στο φόρουμ και ειδικα στη θρησκειολογία κατάλαβα πως ώρες ώρες κάποιοι μέσα στο φόρουμ δημιουργούν την εντύπωση πως και με τον Διονύσιο Αεροπαγίτη, το Γρηγόριο Παλαμά ή τον Άγιο Μάξιμο τον ομολογητή να κουβέντιαζαν θα προσπαθούσαν να τους πείσουν ότι ο αη βασίλης που μπαίνει απ τα τζάκια και φέρνει δώρα στα παιδάκια δεν υπάρχει...άρα μαλακίες λέει ο χριστιανισμός.
πόσο?
Τελικά το φόρουμ θα έπρεπε να λέγεται Ε.Α.Α.
