και ζήσανε αυτοί καλά, παρότι τα αδέρφια της νύφης επιχείρησαν να δολοφονήσουν το ζευγάρι και σκότωσαν τη μάνα του γαμπρούΟ γιός της από τον πρώτον άντρα της, o Γιώργος Γιάννοζας,(Γιάννουζας) αγαπούσε κρυφά τη Βγενή(Ευγενία) κόρη του γέρου καπετάν Χριστόδουλου Κούτση, που ήτανε μ'άλλον αρραβωνιασμένη, μα άγαπούσε κι αυτή το Γιάννοζα. Τού γραψε η κόρη να πάει να την πάρη γιατί ο γάμος της με τον Π.Μέξη θα γινότανε Κυριακή με Κυριακή. Ηρθε ο Γιάννοζας κρυφά στο νησί, κ' ένα βράδυ την έκλεψε και την πήγε να την κρύψη σπίτι του, χωρίς ή μάννα του να ξέρη, τάχα, τίποτε. Απαγωγή εκείνα τα χρόνια ήτανε πράμα ασυνείθιστο και μεγάλη προσβολή στην οικογένεια του κοριτσιού. Ο ερωτεμένος όμως Γιάννοζας, που τα συλλογίστηκε αυτά βέβαια, είχε πάρει εκείνη την απόφαση, γιατί ήξερε πώς αν με το καλό, ζητούσε το κορίτσι , δε θα του το δίνανε. Λένε μάλιστα πως η μάννα του τόχε ζητήσει μα δεν το δώσανε, μ' όλο πού κι ο Γιάννοζας ήταν από καλό σπίτι . Και γιατί; Γιατι Ο Μανώλης Δ.Ορλώφ, αδερφός της Μπουμπουλίνας, είχε παρμένη γυναίκα άλλη μεγαλύτερη αδερφή του κοριτσιού. Δε θα μπορούσε λοιπόν ανιψιός και θειός να πάρουνε δυο αδερφάδες, με τη γνώμη των συγγενήδων και με της εκκλησιάς την άδεια. Αμα ο πατέρας και τα τρία αδέρφια του κοριτσιού Δημήτρης, Γιώργης και Γιάννης Κούτσηδες μάθανε το κακό πού γίνηκε στο σπίτι τους, τρέξαν αρματωμένοι μαζί μ ' άλλους δικούς και φίλους και ζώσανε το σπίτι της Μπουμπουλίνας και με φοβέρες και βρισιές γυρεύαν το κορίτσι.
Η Μπουμπουλίνα, ψυχραμένη από πρίν με τους Κούτσηδες κι’αθυρόστομη γυναίκα , απαντούσε από μέσα πως δεν είχε κανένα κορίτσι κι' ο γυιός της έλειπε. Τότε έφτασε ο αδερφός της, ο καπετάν Μανώλης Ορλώφ, των Κούτσηδων γαμπρός, για να προλάβη άσκημα επακόλουθα. Οι Κούτσηδες πιστεύαν πως η Μπουμπουλίνα ήτανε συνένοχη στην πράξη, και μανισμένοι γυρεύανε να σπάσουν την πόρτα και να μπούνε. Τους ησύχασε όσο μπόρεσε ο καπετάν Μανώλης και φώναξε την αδερφή του: -Βασκαρίνα, Βασκαρίνα!(έτσι οι Σπετσιώτες λέγανε τη Λασκαρίνα). "Ανοιξε το παρά
θυρο!." Ακούοντας τη φωνή του αδερφού της άνοιξε, και τότε άρχισε δυνατώτερος ο καυγάς με βρισιές και με φοβέρες. Αξαφνα ο Γιάννης Κούτσης έρριζε από την πόρτα του αντικρυνού σπιτιού και τη σκότωσε. Η σφαίρα σφηνώθηκε μέσ'το κεφάλι της. Τότε θα γινόταν τα χειρότερα αν οι φρόνιμοι του νησιού δε μπαίνανε στη μέση.
...
Στην απαγωγή βοήθησε το Γιώργο Γιάννoυζα μια σκλάβα Αραπίνα. Ο πατέρας του κοριτσιού, τη στιγμή που έμαθε την απαγωγή, κρατούσε ένα μικρό παιδί του στην αγκαλιά , και το πέταξε κάτου, άρπαξε τ' άρματα, φώναξε τα παιδιά του και βγήκε παίρνοντας μαζίτου και τον αδερφό της μάννας του Γιώργη Κλίσσα. Λένε πως δεν ήταν ο καπετάν Μανώλης Ορλώφ που φώναξε της Μπουμπουλίνας να βγή στο παράθυρο ,παρά οι Κούτσηδες οι ίδιοι, τάχα πως είχανε να της μιλήσουνε. Σφαίρες πέσανε δυό, όχι μιά, η δεύτερη από τον Κλίσσα. Αφού σκοτώσανε τη Μπουμπουλίνα
σπάσανε την πόρτα και μπήκαν-ο Γιάννουζας, που ήτανε στο σπίτι, πήδησε τη μάντρα κ' έφυγε . Τ'αδέρφια οι Κούτσηδες θα σκοτωναν και την αδερφή τους την κλεμμένη, μα ο θειός τους και Κλίσσας τους μπόδισε, πήρε το κορίτσι από το χέρι και το ρώτησε αν το πείραξε ο Γιάννοζας: "μωρή, σε γκάμησε;" (Πρόφερε το «γ» «γκ») Κατόπι μεσιτέψαν άλλοι και πήρε το κορίτσι σε λίγες μέρες ο Γιάννοζας, κ' η φιλονικεία σταμάτησε ως εκεί, κι' από τότε γαμπρός και γυναικάδερφοι ζήσαν ειρηνικά.
...
Βλαχογιάννης
!!! DEVELOPMENT MODE !!!
Family feud: η οικογενειακή βεντέτα και ο θάνατος της Μπουμπουλίνας
Family feud: η οικογενειακή βεντέτα και ο θάνατος της Μπουμπουλίνας
Re: Family feud: η οικογενειακή βεντέτα και ο θάνατος της Μπουμπουλίνας
Είναι δειλινό προς νύκτα της 22ας Μαΐου του 1825. Οι Κουτσαίοι κινούν από την περιοχή της Ευαγγελίστριας που είναι το σπίτι τους προς την περιοχή του Αγίου Αντωνίου (σημερινή Τάπια) που βρίσκεται το κυρίως σπίτι της Μπουμπουλίνας (κληρονομιά από τον δεύτερο άντρα της, τον Δημ. Μπούμπουλη), διαπιστώνουν ότι δεν είναι εκεί, απόδειξη ότι δεν αισθάνεται ένοχη για την απαγωγή, δεν κρύβεται στο πιο ασφαλές σπίτι της Τάπιας και δεν αλλάζει τις συνήθειές της να επισκέπτεται το «εξοχικό» της. Έπειτα, ανυπόμονοι και οργισμένοι, οδεύουν προς το σπίτι της Κουνουπίτσας (περιοχή Σταυρού). Με το φτάσιμο έχει πέσει κιόλας το πρώτο σκοτάδι. Συγγενείς και υποστατικοί περικυκλώνουν το σπίτι με τους μεγάλους κήπους και τις υψηλές πέτρινες μάντρες για να μην το σκάσει το ζεύγος των απαχθέντων. Κάποιοι μπαίνουν στον βορινό κήπο βρίσκοντας κατά πάσα πιθανότητα την πόρτα ξεκλείδωτη (η Μπουμπουλίνα ήταν θαρραλέα, ανδρόφρων γυναίκα, δεν συνήθιζε να κλειδαμπαρώνεται και μάλιστα με το λυκόφως), ή την παραβιάζουν. Πρώτος την καλεί ο ετεροθαλής αδελφός της, προσφωνώντας την με το μικρό της όνομα «Βασκαρίνα! Βασκαρίνα!» (οι Σπετσιώτες το Λασκαρίνα το πρόφεραν Βασκαρίνα). Αυτή, ακούγοντας το κάλεσμα και τη γενικότερη οχλοβοή, ενοχλημένη προφανώς, εγκαταλείπει το καθιστικό ή την κουζίνα, όπου πιθανότατα βρισκόταν την ώρα εκείνη, διασχίζει τις δυο κρεβατοκάμαρες και φτάνει ως το ακραίο αριστερό παράθυρο της βορινής πλευράς που λόγω της ανοιξιάτικης ζέστης πρέπει να ήταν ανοιχτό. Ο τοίχος κάτω από το παράθυρο είναι παχύς, όπως όλων των παλιών σπετσιώτικων σπιτιών, και αναγκάζεται να σκύψει λίγο, για να βλέπει και να ακούει καλύτερα, στηρίζοντας τα χέρια της στο περβάζι. Ο ετεροθαλής αδελφός της και οι Κουτσαίοι της ζητούν να τους παραδώσει τους απαχθέντες. Εκείνη τους απαντάει με τραχύ ύφος και σε αψιά γλώσσα, χρησιμοποιώντας ένα μίγμα ελληνικής και αρβανίτικης ντοπιολαλιάς. Η Μπουμπουλίνα δεν μιλούσε με ευφράδεια τα αρβανίτικα, γιατί δεν ήταν η μητρική της γλώσσα, αφού, όπως απέδειξαν νεώτερες έρευνες από τον ερευνητή της ιστορίας των Κοκκίνηδων κ. Αντώνιο Κοκκίνη, ούτε οι Κοκκίνηδες ούτε οι Πινότσηδες ήταν αλβανικής καταγωγής – ό,τι γνώριζε, το είχε μάθει κοντά στον πρώτο άντρα της και συναναστρεφόμενη τους αρβανιτόφωνους κατοίκους του νησιού. Τους είπε ότι ο Γιώργος με την Ευγενία δεν κρύβονται στο σπίτι. Της ζητούν εξηγήσεις, της επιρρίπτουν ευθύνες. Εκείνη θυμώνει – είναι γνωστό το πόσο οξύθυμη ήταν – σχεδόν τους υβρίζει. Σίγουρα τους ειρωνεύεται. Η παράδοση διέσωσε δύο φράσεις της που είναι πολύ πιθανό να βγήκαν από το στόμα της. Η πρώτη: «Σας τα ’λεγα εγώ και έπρεπε να μ’ ακούσετε, νάνι γιεμ κρουσκ, δηλ. τώρα είμαστε συμπέθεροι». Και η άλλη η πιο ενοχοποιητική: «Αστ ι ντούαμε, εδέ αστ εντρέκεμι, νάνι τσι ντούε κα μένα», δηλαδή «έτσι το θέλαμε, έτσι το φτιάξαμε, τώρα τι θέλεις από μένα» (το τελευταίο ειπώθηκε προς τον αδελφό της). Με τα λόγια της η Μπουμπουλίνα επιβεβαιώνει τις υποψίες τους. Είναι ηθική αυτουργός στο «έγκλημα» της απαγωγής.
https://argolikivivliothiki.gr/2017/11/ ... laskarina/
Re: Family feud: η οικογενειακή βεντέτα και ο θάνατος της Μπουμπουλίνας
bump. Ίσως έπρεπε να προσθέσω το ανέκδοτο του Βλαχογιάννη, με την παράδοση σύμφωνα με την οποία η ηρωίδα ήταν γνωστή για τα ταιράστια βυζιά της, στα οποία αποθήκευσε τα κοσμήματα που λούφαρε απο τα χαρέμια της τριπολιτσάς 
Re: Family feud: η οικογενειακή βεντέτα και ο θάνατος της Μπουμπουλίνας
Ο πρωτότοκος γιος της πάντως, ο Γιάννος Γιάννουζας, έπεσε ηρωικά στο Άργος στις αρχές της Επανάστασης.
-
- Παραπλήσια Θέματα
- Απαντήσεις
- Προβολές
- Τελευταία δημοσίευση