Πως ορίζεται ο Έλληνας;/οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές, aka, διαμάχη ετερόχθων και αυτόχθονων

[Σενέκας]

μακάρι να είχαμε δημοσιογράφους με ιστορικές γνώσεις, όπως ο Αρίστος, να μας κάνουν μια ανάλυση του Τσίπρα ως συνεχιστή του Ρήγα του Παλαμήδη

[πατησιωτης]

Δεν είναι ακριβώς οι ίδιες αναλογίες,το κίνητρο όπως έγραψα είναι διαφορετικό.Φρονώ ότι οι σημερινοί αυτοχθονικοί,οι αριστεροί δηλαδή θα δέχονταν να πάρουν ετερόχθονες κάποιες θέσεις στο δημόσιο αν και με δισταγμούς και καχυποψία,πράγμα που τότε απετέλεσε το αντικείμενο της διαμάχης.
Εκείνο που φοβούνται περισσότερο είναι εκείνοι που ΔΕΝ θα ζητήσουν θέσεις στο δημόσιο και η ψήφος τους ως συνέπεια.
Η μετάφραση της ρήσης "δεν ζουν εδώ και δεν ξέρουν τα προβλήματα" είναι δεν έχουν εξάρτηση από το ελληνικό δημόσιο και άρα δεν αποτελούν λόμπυ για την αύξηση των δημοσίων δαπανών αλλά αντίθετα για τον περιορισμό τους.

[Σενέκας]

Δεν είναι ακριβώς οι ίδιες αναλογίες,το κίνητρο όπως έγραψα είναι διαφορετικό.Φρονώ ότι οι σημερινοί αυτοχθονικοί,οι αριστεροί δηλαδή θα δέχονταν να πάρουν ετερόχθονες κάποιες θέσεις στο δημόσιο αν και με δισταγμούς και καχυποψία,πράγμα που τότε απετέλεσε το αντικείμενο της διαμάχης.
Εκείνο που φοβούνται περισσότερο είναι εκείνοι που ΔΕΝ θα ζητήσουν θέσεις στο δημόσιο και η ψήφος τους ως συνέπεια.
Η μετάφραση της ρήσης "δεν ζουν εδώ και δεν ξέρουν τα προβλήματα" είναι δεν έχουν εξάρτηση από το ελληνικό δημόσιο και άρα δεν αποτελούν λόμπυ για την αύξηση των δημοσίων δαπανών αλλά αντίθετα για τον περιορισμό τους.

Είναι επειδή το βλέπεις επιφανειακά. Σε βάθος οι ομοιότητες είναι μεγαλύτερες. Πχ, ο Παλαμήδης ήτανε προεστός. Δεν είχε ανάγκη να ανταγωνιστεί κανέναν ετερόχθονα για να μπει στο δημόσιο. Το 44 έγινε βουλευτής παρότι δεν εξελέγη, γιατί μετά τις εκλογές πήγανε κάτι μπουλούκια στον συμβολαιογράφο με σακούλες απο ψήφους και έβαλαν την υπογραφή τους "εμείς θέλαμε να το ψηφίσουμε δεν μας άφησαν γιατί έγινε νοθεία", και οι αιτήσεις έγιναν δεκτές Το πρόβλημα του Παλαμήδη ήταν ότι η ετερόχθονες δεν ανήκαν σ'αυτό το τοπικό δίκτυο το οποίο εξουσίαζε και το οποίο τον έκανε βουλευτή με τα σακούλια, ήταν ξένοι και άρα δεν είχαν τοπικά συμφέροντα και δεν ανήκαν στο πελατολόγιο του, που σημαίνει ότι τα συμφέροντά τους, και άρα πιθανότατα και η πολιτική τους τοποθέτηση, ήταν ανεξάρτητη, δεν μπορούσε να την ελέγξει με τον ίδιο τρόπο ου ήλεγχε τους χωρικούς της Μαντίνειας που μάζεψαν τα σακούλια για πάρτι του

[Σενέκας]

btw, το ζήτημα περιορίστηκε στον διορισμό στον δημόσιο απο ανάγκη, γιατί εκεί μπορούσε εύκολα να περιοριστεί σε πολιτικό επίπεδο. Αν μπορούσαν, προφανώς δε θα σταματούσαν εκεί.

[Σενέκας]

Γράφει ο Eλευθέριος Γ. Σκιαδάς Στην Αθήνα –περιοχή Ψυρρή– η οδός και το σπίτι του Ρήγα Παλαμήδη έμειναν να θυμίζουν τον Έλληνα αγωνιστή της Επανάστασης του 1821. Διετέλεσε πληρεξούσιος σε έξι Εθνοσυνελεύσεις, μέλος του Πανελληνίου, γερουσιαστής, σύμβουλος Eπικρατείας, νομάρχης, Πρόεδρος της Βουλής και υπουργός Εσωτερικών σε έξι κυβερνήσεις! Υπήρξε πανίσχυρος τοπάρχης στη Μαντινεία και παντρεύτηκε την κόρη του Πασά της Λάρισας, με την οποία απέκτησε τρεις κόρες. Υπήρξε όμως και ο πολιτικός που απέκτησε ένα από τα πιο περίεργα «παρατσούκλια» στην εποχή του. Στα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1840 όλοι τον αποκαλούσαν ο «βουλευτής των σακουλίων»!

Απ’ όπου περνούσε εκείνη την εποχή ο Ρήγας Παλαμήδης ξεσήκωνε τον κόσμο και οι οπαδοί του ήταν έτοιμοι ακόμη και σε εξεγέρσεις να προχωρήσουν για χάρη του. Κοντά του είχε και τον Κλήρο. Μέχρι που υπήρχαν ιερείς οι οποίοι στέκονταν στην Ωραία Πύλη και έχοντας μπροστά τους το Ευαγγέλιο διάβαζαν τις προεκλογικές προκηρύξεις της παράταξης της ομάδας του Παλαμήδη. Ήταν η εποχή που διεξάγονταν οι πρώτες βουλευτικές εκλογικές αναμετρήσεις και η χώρα εμφάνιζε κυριολεκτικά εικόνα εμφύλιου σπαραγμού με πολλά θύματα.
Σε μια τέτοια αναμέτρηση απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής ο Ρ. Παλαμήδης! Εννοείται πως δεν ήταν το πραγματικό εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά απόρροια των «μαγειρεμάτων» που γίνονταν σε όλες τις ελληνικές επαρχίες. Μετά την εκλογική αναμέτρηση όμως, μεγάλες ομάδες οπαδών του Παλαμήδη από τη Μαντινεία πήγαν στον συμβολαιογράφο Τριπόλεως και του παρέδωσαν σάκους γεμάτους ψηφοδέλτια. Παράλληλα, υπέγραψαν συμβόλαια με τα οποία έδιναν την ψήφο στον εκλεκτό τους, επισημαίνοντας πως δεν είχαν τη δυνατότητα να ψηφίσουν ελεύθερα στις εκλογές. Ύστερα από συζητήσεις και προβληματισμούς η Βουλή των Ελλήνων αποδέχθηκε ως νόμιμα τα συμβόλαια αυτά, ο Ρ. Παλαμήδης ονομάστηκε «βουλευτής των «σακουλίων», αναλαμβάνοντας μάλιστα το 1845 και την Προεδρία της Βουλής.

https://mikros-romios.gr/palamidis/

αυθόρμητοι αγανακτισμένοι ψηφοφόροι