Η ιστορία του μνημονίου

[wooded glade]

Δεν είμαι καλός ιστορικός, αλλά θα προσπαθήσω να γράψω την ιστορία του μνημονίου που φεύγει, με τα μάτια ενός γιάνκη του Κοννέκτικατ στην αυλή της Σάντα Μπάρμπαρα του Αιγάλεω.
Ήταν λοιπόν εν αρχή λοιπόν η κατάσταση "χάσαμε τη θεία στοπ" που προέκυψε το 2010, εν μέσω γαλήνης που μετατράπηκε σε θύελλα. Οι κοινοτικοί εταίροι ανήσυχοι για τα ευρώ (τους) άρχιζουν τις συσκέψεις επί συσκέψεων. Καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να φτιαχτεί ένα πακέτο στήριξης, αν είναι να γίνει κάτι για να πάρουν πίσω τα χρωστούμενα.
Με δεδομένο ότι αυτή ήταν η απόφαση τι θα ήταν λογικό λοιπόν να γίνει σ' αυτή τη φάση ;
Το λογικό θα ήταν να πάρουν τον Καραμανλή στο τηλέφωνο, ή τον Γιωργάκη τον Παπανδρέου, ή όποιον ήταν πρωθυπουργός και να του πουν "άκου να δεις βγήκε το πακέτο στήριξης αλλά πρέπει να πάρεις τώρα αυστηρά μέτρα λιτότητας διότι αν δεν πάρεις το μησαμεγά και it died". End of conversation υποτίθεται, ο άλλος καταλαβαίνει, παίρνει τα μέτρα λιτότητας, τρώει και διαδηλώσεις στο κεφάλι και δεν ξέρω τι άλλο τρώει, αλλά δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω δίκην συνεννοήσεως. Οι κοινοτικοί εταίροι επιστρέφουν στας άλλας εργασίας των.
Τι γίνεται όμως ; Γίνεται ότι ο Έλλην μετά από μερικές προσποιήσεις τους λέει "τι είναι αυτά τα μέτρα λιτότητας που μου λέτε ; πρέπει να ξέρετε ότι εδώ το κλειδί της μηχανής είναι μόνο το 'λεφτά υπάρχουν' και άνευ τούτου ουδέν, τι μέτρα λιτότητας μου τσαμπουνάτε ;".
Ωχ λένε οι άλλοι. Έχει δίκιο. Θα μπορούσαμε να τους είχαμε πει να γίνουν αστροναύτες του διαστήματος. Πετάγεται λοιπόν ένας νεαρός κοινοτικός εταίρος και λέει "αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τους τα γράψουμε εμείς, θα πάει εκεί μία ομάδα κρούσεως, θα καταγράψει όλα τα νίτια γκρίτια σε ένα χαρτί και θα τους το παραδώσουμε".
Έγινε λοιπόν αυτό και έτσι γεννήθηκε το μνημόνιο.
Πήγε στη βουλή και μάλιστα βρέθηκε και ένας Χρήστος από τα Πατήσια ο οποίος είπε "θαυμάσιο, εξαίσιο, δεν το διάβασα αλλά πάω να το ψηφίσω αμέσως".
Συνέχισε λοιπόν για οχτώ χρόνια, πέρασε από φάση α', φάση β', φάση γ' κάποια στιγμή ήρθε η ώρα του.
Ρωτάνε οι κοινοτικοί εταίροι τον επικεφαλής της ομάδος κρούσεως "ρε συ, μάθανε αυτοί να γράφουν μνημόνια μόνοι τους ή πρέπει να είμαστε εσαεί παρόντες να ψάχνουμε για χρυσαφικά σπίτι-σπίτι ;". Μάθανε κάτι ψιλά λέει ο επικεφαλής της ομάδος κρούσεως, αν θα τα τηρούν που να ξέρω αλλά να τα γράφουν μόνοι τους μάθανε. Δόξασι ο Θεός λένε οι κοινοτικοί εταίροι.

Αυτού του είδους "τέλος μνημονίου" έχουμε λοιπόν.
Άλλου είδους τέλος, με κατάληψη της Βαστίλλης, αίματα δυστυχώς εγώ τουλάχιστον δεν βλέπω. Ούτε σταγόνα.
Αλλά ούτε και τον Γκρουσύ βλέπω να έρχεται από πουθενά. Μπλύχερ και πάλι Μπλύχερ.
Να με συγχωρείτε πάρα πολύ αλλά εγώ εξακολουθώ να πιστεύω ότι ένας Γκρουσύ που θα μας απελευθέρωνε, ένα διαγγελματάκι θα μας το είχε κάνει, να πει "Ελληνίδες, Έλληνες από της 21 του Φρουκτιδόρ, θα έχει πάλι τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, έξη το λαδόξυδο, τρεις έντεκα, τρεις δώδεκα, τρεις δεκαπέντε κι έντεκα, τρεις εφτά, τρεις οχτώ, τρεις δεκαπέντε και μισό, vive la France, vive la republique".
Δεν ακούμε λοιπόν ούτε ίχνος απ' αυτά, τρώμε και ξύλο αν ρωτήσουμε "πούντα ;", ακούμε όμως για κάποια πυροτεχνήματα που ετοιμάζονται να πέσουν.

Τι μου λέει εμένα όλο αυτό ;
Μου λέει ότι είναι μία αξιοθαύμαστη οπωσδήποτε επιχείρηση απόκρυψης-παραλλαγής, ως εξής:
Θα βγει η τηλεόραση και θα λέει "μπράβο ρε παιδιά, παχύναμε όλοι, μασαλά (*) μας, σπάνε οι ζυγαριές όταν πηγαίνουμε να ζυγιστούμε στο φαρμακείο". Και σούρτινγκ και φέρτινγκ και δόστην και πάρτην επί μέρες και εβδομάδες.
Επιχείρηση "virtual success story". Αν δουλέψει, δούλεψε.
Έχει κάποιος άλλος άλλη άποψη ;


(*) παραφθορά του ινς-αλλάχ

[Rakomelofronas]

Έχει κάποιος άλλος άλλη άποψη ;

Και βέβαια όχι.

[nikos_hellas]

https://www.facebook.com/permalink.php? ... 9680134505