Όταν ο "θεούλης" του 1.85 ( αλλά με τεράστια αλτικότητα 1 με1.20μ) "κάρφωνε".
Φιλαρακι,με 1,88 υψος καρφωνα μια χαρα.
Μαλιστα ενας γυμναστης που ειχαμε μου ειχε πει χαρακτηριστικα "Ρε βουρλο κατσε κανε ειδικη προπονηση για να βελτιωσεις το αλμα να πηδας στον Θεο".
Αλλα το μυαλο το ειχα στις γκομενες και σε αλλα πηδηματα.
Και γω 1.85 είμαι και κάρφωνα, και πολλοί άλλοι κάρφωναν που ήξερα και πιο κοντοί κιόλας.
Και δεν παίζαμε καν σε ομάδα, απλά ξημεροβραδιαζομασταν στο μπάσκετ και στο ποδόσφαιρο κάθε μέρα...τουλάχιστον 5 ώρες παίζαμε μπάσκετ.
Κόκκορας έγραψε: 03 Μάιος 2021, 01:21
το 86 εγινε ο θρυλικος αγωνας Αρης Τρεησερ
σηματοδοτει εκεινη η περιοδος την στροφη του κοσμου στο μπασκετ
Ο Άρης δεν είναι ομάδα του 2%;
Πώε μπορεί οποιοσδήποτε αγώνας του να είναι θρυλικός;
Αρης και ΠΑΟΚ στο μπασκετ εκεινα τα χρονια ειχαν ευρυτερη υποστηριξη της δικης τους δυναμικης πανελλαδικα
ηταν η εποχη της εκτοξευσης του αθληματος και με δεδομενο πως αυτες οι δυο ομαδες ηταν οι σημαιες του αθληματος για αρκετα χρονια ειχαν και τις αναλογες συμπαθειες ακομα και στον νοτο
προσωπικα εγωμπορω να κατσω να δω ευρωλιγκα ευκολα
τσαμπιονς λιγκ πιο δυσκολα...(βεβαια μπασκετ ΠΑΟΚ κ.λπ χωρις στοχους ακομα πιο δυσκολα,λολ)
πραγμα λογικο αφου η γενια μου ειναι η γενια της Θεσσαλονικης που μεγαλωσε με την κοντρα Αρη ΠΑΟΚ στο μπασκετ,οταν ολα τα υπολοιπα αθληματα βρισκονταν σε δευτερη μοιρα.
Όταν ο "θεούλης" του 1.85 ( αλλά με τεράστια αλτικότητα 1 με1.20μ) "κάρφωνε".
Φιλαρακι,με 1,88 υψος καρφωνα μια χαρα.
Μαλιστα ενας γυμναστης που ειχαμε μου ειχε πει χαρακτηριστικα "Ρε βουρλο κατσε κανε ειδικη προπονηση για να βελτιωσεις το αλμα να πηδας στον Θεο".
Αλλα το μυαλο το ειχα στις γκομενες και σε αλλα πηδηματα.
Και γω 1.85 είμαι και κάρφωνα, και πολλοί άλλοι κάρφωναν που ήξερα και πιο κοντοί κιόλας.
Και δεν παίζαμε καν σε ομάδα, απλά ξημεροβραδιαζομασταν στο μπάσκετ και στο ποδόσφαιρο κάθε μέρα...τουλάχιστον 5 ώρες παίζαμε μπάσκετ.
Εντάξει και το λες σε μένα που έπαιζα 30 χρόνια μπάσκετ και σε μερικές ομάδες.Η κατάληξη είναι μηνίσκος και κύστη Μπέικερ.
Το μπασκετ στην Αυστρια σημερα ειναι κατι σαν το κρικετ στην Ελλαδα.Παρομοια απηχηση εχουν.Ποσο μαλλον πριν 30 χρονια.Ουτε μια στο δις πιθανοτητα να υπηρχε Αυστριακο καναλι που μετεδιδε ζωντανα η σε μαγνητοσκοπηση τον τελικο.
Το μπάσκετ ήταν και είναι ανύπαρκτο στην Αυστρία. Παρ’ όλα αυτά το ORF έκανε μετάδοση του αγώνα.
Κι έτσι να είναι προφανώς ο αυστριακος εκφωνητής να ήταν πανασχετος με το άθλημα και απλά να παρασύρθηκε από τις κραυγές των ουγκανων στις εξέδρες
Ο Αυστριακός ήταν πανασχετος αλλά είσαι σχετικός εσυ που το θεωρείς μη γενόμενο και ασήμαντο πράγμα την κατάκτηση του ευρωμπάσκετ.
Fluffy έγραψε: 25 Αύγ 2021, 12:22
Στον καπιταλισμό κυριαρχεί η αντίληψη της κυρίαρχης τάξης, γιαυτό είναι και κυρίαρχη.
οντως το μπασκετ δεν εχει-ειχε μεγαλη απηχηση σε αρκετες ευρωπαικες χωρες που δεν θεωρειται καν δευτερο πιο δημοφιλες
το γεγονος ομως οτι δεν ειχε κανει τοσο ντορο τοτε ειχε να κανει με την χαμηλοτερη εμπορικοτητα που γνωρισε σε σχεση με την δεκαετια του 90 και αργοτερα και με αυτο που προανεφερα
τοτε μονοπωλουσε το ποδοσφαιρο σε πολυ μεγαλυτερο βαθμο
"Καλύτερα να φορέσω το κράνος του Κόκκινου Στρατού παρά να φάω χάμπουργκερ στα mc Donald's"
Eθνικοκοινωνιστης έγραψε: 03 Μάιος 2021, 13:32
οντως το μπασκετ δεν εχει-ειχε μεγαλη απηχηση σε αρκετες ευρωπαικες χωρες που δεν θεωρειται καν δευτερο πιο δημοφιλες
Τι δευτερο,σε κεντρικη και Βορεια Ευρωπη ουτε στα 10 πρωτα δεν ειναι.Μπασκετ παιζουν στη Μεσογειο,στη Γιουγκοσλαβια και οι ξεχασμενοι Λιθουανοι.Ακομα και στη Ρωσια που εχει παραδοση,δεν ειναι ιδιαιτερα δημοφιλες σπορ.Παιρνει ο Ιτουδης Ευρωλιγκες και τον υποδεχονται στο αεροδρομιο της Μοσχας 5 υπαλληλοι του συλλογου.
Eθνικοκοινωνιστης έγραψε: 03 Μάιος 2021, 13:32
οντως το μπασκετ δεν εχει-ειχε μεγαλη απηχηση σε αρκετες ευρωπαικες χωρες που δεν θεωρειται καν δευτερο πιο δημοφιλες
Τι δευτερο,σε κεντρικη και Βορεια Ευρωπη ουτε στα 10 πρωτα δεν ειναι.Μπασκετ παιζουν στη Μεσογειο,στη Γιουγκοσλαβια και οι ξεχασμενοι Λιθουανοι.Ακομα και στη Ρωσια που εχει παραδοση,δεν ειναι ιδιαιτερα δημοφιλες σπορ.Παιρνει ο Ιτουδης Ευρωλιγκες και τον υποδεχονται στο αεροδρομιο της Μοσχας 5 υπαλληλοι του συλλογου.
τοτε και τωρα (σε μικροτερο βαθμο αλλα και παλι) σε γαλλια-γερμανια-ιταλια (δεν μιλαμε καν για αγγλοσαξωνικες χωρες)
προτιμουσαν να δουν ποδηλατικους γυρους-βολλει-χαντμπολ-αμερικανικο φουτμπολ-στιβο
απο πλευρας διεθνους απηχησης συνολικα τοτε το να παρει η ελλαδα πρωταθλημα ευρωπης στο μπασκετ ισως σαν να πηρε το ευρωπαικο στο χαντμπολ
τωρα εχει ανεβει εμπορικα αλλα δεν νομιζω να εχει προσπερασει τα υπολοιπα ατομικα-ομαδικα αθληματα συνολικα στην ευρωπη
για το ευρωπαικο μπασκετ μιλαμε παντα οχι για το nba
"Καλύτερα να φορέσω το κράνος του Κόκκινου Στρατού παρά να φάω χάμπουργκερ στα mc Donald's"
Με θυμάμαι στον τελικό, μικρός τότε, να φωνάζω ου κουμουνια. Ο πατέρας μου άνοιξε μια σαμπάνια που είχαμε στο σπίτι.
Πολύ απλά, οι Σοβιετικοί δεν είχαν παίχτη να μαρκάρει τον Γκάλη. Ο Μαρτσιουλιονις τον μάρκαρε και ήταν ο καλύτερος, αλλά πάλι τον σεβόταν υπερβολικά. Οι Ισπανοί είχαν τον Σολοθάμπαλ κολλητσιδα πάνω του. Αν ξαναδείτε το ματς, θα διαπιστώσετε ότι άμυνα έπαιζαν όλοι με τα μάτια.
Ετσι ηταν οι αμυνες το 1987. Τις φοβερα πιεστικες αμυνες τις ξεκινησαν αργοτερα ο Μποζινταρ Μαλκοβιτς και ο Γιαννης Ιωαννιδης στον Ολυμπιακο.
Θυμαμαι τον τελικο του 1993 μεταξυ Λιμοζ και Μπενετον Τρεβιζο στην Αθηνα οπου η Λιμοζ κερδισε το ευρωπαικο με προπονητη τον Μαλκοβιτς και σκορ μονο 59-55. Τοτε ο ευρωπαικος τυπος εκραξε τον Μποζα οτι κακοποιει το μπασκετ με το υπερβολικα αμυντικο παιχνιδι.
.
οι φοβερά πιεστικές άμυνες έχουν την αρχή τους εδώ (Μάρτιος 1993, ένα μήνα πριν το Λιμόζ-Μπενετόν):
είναι το ματς που παίζεται ξύλο επί 40 λεπτά και στις 2 ρακέτες (2 ή 3 τάπες έχει ρίξει στον Τάρπλεϊ ένας εντελώς άμπαλος αλλά σκληροτράχηλος μαύρος της Εφές) και μετά το τέλος πέφτει και ξύλο στις κερκίδες από Αρειανούς σε Τούρκους.
ο Σκουντής έχει γράψει για ένα ματς Άρη-ΠΑΟ το '87, για το πρωτάθλημα, όπου ο Κώστας Μουρούζης (τότε προπονητής ΠΑΟ), είχε παίξει ένα μικτό σύστημα με τρεις σε ζώνη και δυο βεντούζες man-to-man κολλημένους σε Γκάλη-Γιαννάκη (τον Πεδουλάκη στον Γκάλη και τον Μέμο Ιωάννου στο Γιαννάκη) - σύστημα παρόμοιο με εκείνο του Ομπράντοβιτς στα ΠΑΟ-Μπάρτσα του '11 που είχε τον Καλάθη βδέλλα στον Ναβάρο και τους άλλους 4 σε ζώνη - και η ιστορία λέει ότι μέχρι το 35' νικούσε ο ΠΑΟ με 9, ώσπου αποβλήθηκε ο Πεδουλάκης και γύρισε το ματς ο Γιαννάκης και το πήρε στον πόντο.
Αυτό, λέει ο Σκουντής, ήταν το μόνο ματς που θυμάται τον Γκάλη στα ντουζένια του να τελειώνει αγώνα με μονοψήφιο αριθμό πόντων. Πρακτικά μόνο με τέτοιο μαρκάρισμα-βεντούζα (τύπου Σολοθάμπαλ) αντιμετωπιζόταν ο Γκάλης (αν άντεχε ο αντίπαλος αμυντικός 40 λεπτά και δεν τα έφτυνε ή έβγαινε έξω με φάουλ), αλλά Γκάλης μαζί με Γιαννάκη ήταν ακόμα πιο δύσκολο, έπρεπε να έχει ο αντίπαλος προπονητής δυο αμυντικούς-σκυλιά του πολέμου, και εκείνη την εποχή σπάνιζαν οι ομάδες που είχαν ακόμα και έναν τέτοιο.
Αυτό με τον σπουδαίο Μουρούζη δεν το ήξερα.
Ωστόσο θυμάμαι χαρακτηριστικά την δήλωση του προπονητή της Μπενετόν Τρεβίζο, Πέταρ Σκάνσι, όταν η Λιμόζ την νίκησε και κατέκτησε το κύπελλο πρωταθλητριών.
"Πως μπορεί να είμαστε 20 χρόνια πίσω από την Αμερική, χωρίς αυτή να είναι 20 χρόνια μπροστά από εμάς;"
Eθνικοκοινωνιστης έγραψε: 03 Μάιος 2021, 15:00
νομιζω οτι ο ετερος Δασκαλος,Μποζα επαιζε ετσι με γιουγκοπλαστικα-μπαρτσα-λιμοζ και ειχε αντιμετωπισει και τον γκαλη
τη "ζώνη του θανάτου" την είχε ξεκινήσει με τη Λιμόζ ο Μπόζα
κατά τα άλλα, η μεν Μπάρτσα και με Ρενέσες και με Μπόζα έπαιζε τον Γκάλη man-to-man (με Σολοθάμπαλ βδέλλα) και, μετά τους 45 που είχε βάλει ο Νικ στη Βαρκελώνη το '87, είχαν βρει τον τρόπο να τον περιορίζουν αποτελεσματικά (βλ. 90-56 το 1989 και 92-64 το 1990, όπου μένει ο Νικ σταθερά κάτω από τους 20)
εδώ είναι με Ρενέσες:
με τη Γιουγκοπλάστικα, πάλι, είχε κάνει ο Νικ ένα από τα καλύτερά του παιχνίδια μέσα στο Σπλιτ (38 πόντους) όταν τον μάρκαρε ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς:
και με Λιμόζ, το '94, ενώ ο Μπόζα είχε περιορίσει τον 37χρονο Νικ για 2 ματς, στο τρίτο έβαλε 30 πόντους και πήγε τον ΠΑΟ φάιναλ φορ:
ο Αϊντίν Ερς, μάλλον ο πραγματικός εφευρέτης της "ζώνης του θανάτου" (αφού την έπαιξε στον τελικό του Τορίνο Εφές-Άρης ένα μήνα πριν τον Μπόζα), νομίζω ότι είναι ίσως ο μοναδικός προπονητής που περιόρισε τον Γκάλη με pure ζώνη (χωρίς man-to-man), τη "ζώνη με τις 5 στημένες καρέκλες" που έλεγε ο Συρίγος, σε αυτό το ματς:
(και στον επαναληπτικό μέσα στην Τουρκία λειτούργησε ακόμα καλύτερα η ζώνη αυτή, γιατί ο Νικ έμεινε στους 5 (!) πόντους, career low για τον Γκάνγκστερ).
βέβαια αυτά είναι με έναν Γκάλη 37 χρονών. Το μαρκάρισμα Πεδουλάκη είναι σε έναν Γκάλη 30χρονο, Απρίλη του '87 στα ντουζένια του, και αφήνει τον Νικ μονοψήφιο (!), γι' αυτό ίσως αξίζει τον τίτλο της καλύτερης ever άμυνας πάνω στον Γκάνγκστερ.
Αρχέλαος έγραψε: 03 Μάιος 2021, 15:06
Αυτό με τον σπουδαίο Μουρούζη δεν το ήξερα.
Ωστόσο θυμάμαι χαρακτηριστικά την δήλωση του προπονητή της Μπενετόν Τρεβίζο, Πέταρ Σκάνσι, όταν η Λιμόζ την νίκησε και κατέκτησε το κύπελλο πρωταθλητριών.
"απόψε πέθανε το μπάσκετ" είχε πει ο Σκάνσι
ο οποίος όμως όταν ξαναπήγε φάιναλ φορ - 1999 με Τιμσίστεμ - το έκανε αντιγράφοντας κατά γράμμα τον "δολοφόνο του μπάσκετ" Μάλκοβιτς, με τον Μαρσέλο Νταμιάο να παίζει ξύλο και των γονέων σε Ράτζα-Μποντιρόγκα:
