Απολλόδωρος Βρυξελλιώτης έγραψε: 02 Μάιος 2021, 23:28
Δεν το διάβασα όλο το νήμα, θα το κάνω εν ευθέτω, αλλά μία παρατήρηση:
Επ' ουδενί δεν ήταν το 87 "πολύ ανώτεροι" οι Γιουγκοσλάβοι των Σοβιετικών. Το 89 ναι (εν μέρει λόγω των θεμάτων με τους Λιθουανούς που ανέφερε ο kameron), αλλά όχι το 87.
Ισάξιες ήταν οι σχολές, όπως φαίνεται και από τους τίτλους στη δεκαετία του 80, αλλά γενικεύοντας το πρώτο μισό των 80ς ειδικά με πλήρη σύνθεση και Σαμπόνις, οι Σοβιετικοί ήταν μάλλον καλύτεροι και με παίκτες σε καλύτερες ηλικίες, ενώ οι Γιουγκοσλαβοι συνερχόντουσαν από την απόσυρση Ντελιμπασιτς, Τσόσιτς, θάνατο Κορατς και γενικά ήταν σε μεταβατική φάση από την υπερομαδα που πήρε το χρυσό στη Μόσχα το 80.
Ημιτελικος στο παγκόσμιο του 86 και τελικός Ολυμπιακών 88 είναι ενδεικτικοί της ισορροπίας των ομάδων.
Βασικά η ΕΣΣΔ 81-88 και η Γιουγκοσλαβία 86-91 είναι μάλλον οι καλύτερες FIBA ομάδες που έχουν υπάρξει ποτέ, μαζί με την Ισπανία 2003-2015.
Σωστός.
Γιουγκοσλαβία '87 ήταν σε φάση αναγέννησης μετά από 6 απανωτές αποτυχίες της παλιάς γενιάς το 1981-86
η νέα γενιά ήταν ακόμα άγουρη (ο Κούκοτς 18 χρονών ακόμα, τρεις ολόκληρους μήνες πριν βγάλει μάτια στην πανεπιστημιάδα του Μπόρμιο, ο Ντίβατς 19, με τη ρετσινιά της διπλής τρίπλας στον ημιτελικό του '86, οι Ράτζα-Ντανίλοβιτς-Πάσπαλι επίσης εντελώς άβγαλτοι ακόμα)
ο Ντράζεν ήταν Θεός, αλλά ήθελε μεγάλο προπονητή να τον τιθασεύσει, το τρεμπλ με την Τσιμπόνα το έκανε με τον δάσκαλο Νόβοσελ, όταν του βάλανε τον Παβλίσεβιτς και τον Ντρβάριτς (!) έχασε πρωταθλήματα εντός έδρας μέσα στο Ζάγκρεμπ από Ζαντάρ και Ερυθρό Αστέρα (και στα δυο ματς είχε βγει με 5 φάουλ πρόωρα επειδή εκνευριζόταν πολύ εύκολα), και στην εθνική το '87 είχε τον μορμόνο Τσόσιτς (καλός άνθρωπος ο σχωρεμένος, αλλά ακατάλληλος για να βάλει σε καλούπι το θηρίο)
οι βετεράνοι ήταν Γκρμπόβιτς, Τσβετίτσανιν και Αλεξάνταρ Πέτροβιτς (κατώτεροι από Νταλιπάγκιτς-Κιτσάνοβιτς-Ντελίμπασιτς)
τους Γιούγκους τους πετύχαμε πάνω που φτιάχνανε την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών εκτός Αμερικής, που ήρθε τελικά το 1989-91. Είχαν το κόμπλεξ με τους Σοβιετικούς από τον ημιτελικό του '86 (κόμπλεξ που επανεμφανίστηκε στη Σεούλ του '88), τους βρήκαμε το '87 να έχουν μια ομάδα με πολύ ταλέντο αλλά που όμως ήταν ακόμα ακατέργαστο, και προπονητή που να μην μπορεί να βάλει στα σωστά καλούπια τον ηγέτη της ομάδας.
οι Σοβιετικοί, αντίθετα, έρχονταν με τον αέρα της με διαφορά καλύτερης ομάδας της Ευρώπης από Ευρωμπάσκετ '85 και Μουντομπάσκετ '82-'86 (και θα το επιβεβαίωναν στη Σεούλ το '88), απλά το '87 ήταν κομβικό που δεν ήρθε ο Σαμπόνις - ο Τσατσένκο είχε γεράσει, ο πραγματικός Τσατσένκο δεν είναι αυτός που είδαμε το '87 αλλά ο απόλυτα dominant center που είχε διαλύσει τους πάντες στο Μουντομπάσκετ του '82 στην Κολομβία, το '87 αντίθετα ήταν τέρμα αργός.