ψυχική υγεία: το μεγαλύτερο πρόβλημα του πλανήτη;

[Prepon]

Με ποιον τροπο μπορει να συγκριθει η απολυταρχικοτητα ενος φεουδαρχικου καθεστωτος και ενος συγχρονου αντιστοιχα;

Δεν μιλάμε για φεουδαρχικά καθεστώτα, δεν μπορώ να συγκρίνω τόσο μακρινές χρονικά μεταξύ τους κοινωνίες.

Στο σήμερα, αν βάλεις από τη μια τις ΗΠΑ , την Γερμανία και το ΗΒ ως κατεξοχήν εκπροσώπους της φιλελε τάξης και από την άλλη την Κίνα , την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία ξέρω γω, που νομίζεις θα βρούμε περισσότερα ψυχολογικά προβλήματα;

Κι αν αυτή η διαφορά δεν οφείλεται στο ποσοστό ελεύθερων επιλογών που αφήνονται στους ανθρώπους, που αλλού μπορεί να οφείλονται;

[Imperium]

Κίνα και Σαουδική θέλουν καμια 200αρια χρόνια εξέλιξη για να πλησιάσουν το επίπεδο ψυχασθενιών των ΗΠΑ, ΗΒ και Γερμανίας.

Απλά στον Δυτικό κόσμο είναι πιο ορατά τέτοια πράγματα. Η Τουρκία δεν είναι όσο άσχημα όσο νομίζεις, σχεδόν σαν την Ελλάδα ένα πράγμα, και σε περιοχές καλύτερα (ΟΚ, σε άλλες αρκετά χειρότερα)

Απλά τα απολυταρχικά καθεστώτα ΚΡΥΒΟΥΝ τα προβλήματα πιο εύκολα. Για να μην πώ οτι η απολυταρχία είναι απόρροια των ψυχασθενειών.

Οδηγός μας εδώ, καλύτερα θα ήταν ο Αίσωπος, πχ. ο μύθος των βατράχων που θέλαν βασηλιά.

[Πάνας]

Το πρόβλημα προέρχεται από την συνεχή αποκοπή του ανθρώπου από την φύση. Η αποκοπή οφείλεται στον υπερπληθυσμό και τις ανάγκες που δημιουργούνται από αυτόν.

άρα το πρόβλημα είναι ο υπερπληθυσμός. όμως, η ανάγκη για απογόνους μπορεί να εξεταστεί από κάποια σκοπιά ψυχολογική, ώστε να καταλήξουμε ότι φταίει κάτι άλλο;;;

Πόσους απογόνους θα ήθελες να έχεις; Ρητορική ερώτηση, δεν ρωτάω εσένα προσωπικά... Αν περιοριζόμασταν στον ένα μέχρι να σταθεροποιηθεί ο πληθυσμός μετά θα μπορούσαμε να έχουμε δύο.
Με τους ρυθμούς που οδεύουμε μαθηματικά οδηγούμαστε στην αυτοκαταστροφή και η πλάκα είναι ότι δεν θα την βιώσουμε εμείς αλλά οι απόγονοι μας.

Το ίδιο είναι να μένεις σε πολυκατοικία στρυμωγμένος με άλλους 20,30,40... και το ίδιο είναι να μένεις σε μονοκατοικία με χώρους να μπορείς να καλλιεργήσεις τις ντοματούλες σου, τα κολοκυθάκια σου ή ό,τι άλλο σου κάνει κέφι;
Εγώ εκεί εστιάζω το πρόβλημα και όχι στην τεχνολογία, αυτή θα μπορούσε να αναπτύσσεται παράλληλα πάντα προς όφελος του ανθρώπου.

[Πάνας]

Ο υπερπληθυσμός βέβαια με την εκμετάλλευσή του δημιουργεί πλούτο και δισεκατομμυριούχους... και ακόμα πιο φτωχούς δυστυχισμένους.

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

exhibit a viewtopic.php?p=1904071#p1904080

[ΟΥΤΙΣ]

Στις κοινωνίες που η ανισότητα είναι μεγάλη, έχει παρατηρηθεί αύξηση των ψυχολογικών προβλημάτων.

Όσο πιο ίση είναι μια κοινωνία τόσο λιγότερα ψυχολογικά προβλήματα υπάρχουν και τούμπαλιν.

Επίσης, όσο πιο ίση είναι μια κοινωνία τόσο καλύτερη αντιμετώπιση έχουν τα άτομα με ψυχολογικά προβλήματα και τούμπαλιν.

[Yochanan]

Στις κοινωνίες που η ανισότητα είναι μεγάλη, έχει παρατηρηθεί αύξηση των ψυχολογικών προβλημάτων.

Όσο πιο ίση είναι μια κοινωνία τόσο λιγότερα ψυχολογικά προβλήματα υπάρχουν και τούμπαλιν.

Επίσης, όσο πιο ίση είναι μια κοινωνία τόσο καλύτερη αντιμετώπιση έχουν τα άτομα με ψυχολογικά προβλήματα και τούμπαλιν.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5775138/

[dna replication]

Στις κοινωνίες που η ανισότητα είναι μεγάλη, έχει παρατηρηθεί αύξηση των ψυχολογικών προβλημάτων.

Όσο πιο ίση είναι μια κοινωνία τόσο λιγότερα ψυχολογικά προβλήματα υπάρχουν και τούμπαλιν.

Επίσης, όσο πιο ίση είναι μια κοινωνία τόσο καλύτερη αντιμετώπιση έχουν τα άτομα με ψυχολογικά προβλήματα και τούμπαλιν.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5775138/

καλό!

[esu]

Από τα μεγαλύτερα προβλήματα σίγουρα. Μαζί με καρκίνο και καρδιακά.

[esu]

αυτου του ειδους τα ποστ ψαχνουμε κατα βαθος.
Αλλιως, να...πιο πισω μπορεις να βρεις μια γουικιπιντιακη προσεγγιση αρκουντως κατανοητη απο τον γουινστον. Αυτο ψαχνεις; Για να ξερω αν πρεπει να ποσταρω ορισμο του ncbi

Έχασες την ουσία αυτού που έγραψα.

Το γεγονός ότι δεν έχουμε εξελιχθεί για να είμαστε ευτυχισμένοι δεν είναι απλά μία γουικιπιντιακή προσέγγιση, αλλά έχει μεγάλες φιλοσοφικές προεκτάσεις. Πάρε για παράδειγμα το στρες για την δουλειά σου, το οποίο είναι μασκαρεμένος φόβος. Όταν βιώνεις στρες ή φόβο υποφέρεις και είσαι δυστυχισμένος έστω και για κάποια λεπτά (στην καλύτερη). Ο φόβος όμως είναι ένα συναίσθημα που ανέπτυξαν οι πρόγονοί μας και τους βοήθησε να επιβιώσουν: νιώθαν φόβο στην θέα ενός λιονταριού και κάναν ότι μπορούσαν για να σταματήσουν να το αισθάνονται. Αυτοί που ανέπτυξαν το συναίσθημα επιβίωσαν και αυτοί που δεν είχαν την ικανότητα να υποφέρουν απλά φαγώθηκαν. Οπότε νομοτελειακά κληρονομήσαμε τα γονίδια αυτών που υποφέραν. Με λίγα λόγια, η δυστυχία είναι αλληλένδετη με την ύπαρξη σου, αν δεν μπορούσες να υποφέρεις τότε δεν θα υπήρχες ώστε να βιώσεις και τα υπόλοιπα κομμάτια της ύπαρξης (χαρά, ευτυχία κλπ). Ο φόβος και η δυστυχία είναι η αιτία που υπάρχεις. Αν δηλαδή μπορέσεις να αποδεκτείς αυτή τη πραγματικότητα σε εμπειρικό επίπεδο και να αποδεκτείς ότι εμπειρίες σαν το στρες για την δουλειά σου, το φόβο, τη δυστυχία κλπ είναι οκ να υπάρχουν, δεν χρειάζεται να τρέχεις μακρυά τους, είναι όχι απλά ένα κομμάτι της ύπαρξής σου αλλά η αιτία της, τότε μπορεί να βιώνεις τέτοια αρνητικά συναισθήματα και να μην υποφέρεις. Είναι εύκολη αυτή η αποδοχή; Όχι.

Δεν γίνεται να βιώσεις ένα συναίσθημα που σε κάνει να υποφέρεις (για να αντιληφθείς τον κίνδυνο και την αιτία και να τ@ν αποφύγεις) χωρίς να υποφέρεις.

Ίσως αυτή η λογική να σε κάνει να καλμάρεις λίγο. Δηλαδή το "μην φοβάσαι που φοβάσαι, μην αγχώνεσαι περισσότερο που είσαι αγχωμένος" κλπ ίσως μετριάσει την κατάσταση, αλλά μέχρι εκεί.

[esu]

τουλάχιστον όχι ακόμα. κάποιοι δεν μπορούν να δεχτούν το διαφορετικό, αλλά θα το εξετάσουμε αργότερα αυτό.

Κατά τους Rogers και Maslow τελικός σκοπός του ανθρώπου είναι η αυτοπραγμάτωση, δλδ ο καθένας μας να εκπληρώσει όλες εκείνες τις ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ δυνατότητες που έχει ώστε να ολοκληρωθεί και να νιώθει πιο γεμάτος. Τότε είναι που θα νιώσει βαθυα ικανοποιημένος.

Ο Rogers και ο Maslow ήταν δύο άνθρωποι. Όπως ο Κώστας και ο Νίκος. Δεν είναι οι μάγοι της φυλής ούτε ξέρουν τον απόλυτο δρόμο για την ευτυχία και τον σκοπό της ύπαρξης.
Χωρίς απαραίτητα να συμφωνώ ή να διαφωνώ, θεωρώ περιττή την πληροφορία του ποιος είπε τι.

[Winston Smith]

Δεν γίνεται να βιώσεις ένα συναίσθημα που σε κάνει να υποφέρεις (για να αντιληφθείς τον κίνδυνο και την αιτία και να τ@ν αποφύγεις) χωρίς να υποφέρεις.

Και όμως γίνεται. Το ότι υποφέρεις είναι αποτέλεσμα της αντίστασης σου στο συναίσθημα και όχι του ίδιου του συναισθήματος. Αυτό δεν είναι προφανές εύκολα ούτε μπορεί να γίνει με κάποια φιλοσοφική ανάλυση, όπως η παραπάνω, καθώς είναι κάτι καθαρά εμπειρικό.

[νύχτα]

Δεν γίνεται να βιώσεις ένα συναίσθημα που σε κάνει να υποφέρεις (για να αντιληφθείς τον κίνδυνο και την αιτία και να τ@ν αποφύγεις) χωρίς να υποφέρεις.

Και όμως γίνεται. Το ότι υποφέρεις είναι αποτέλεσμα της αντίστασης σου στο συναίσθημα και όχι του ίδιου του συναισθήματος. Αυτό δεν είναι προφανές εύκολα ούτε μπορεί να γίνει με κάποια φιλοσοφική ανάλυση, όπως η παραπάνω, καθώς είναι κάτι καθαρά εμπειρικό.

εννοείς ότι μπορείς να βιώσεις το συναίσθημα
του πένθους φερ' ειπείν χωρίς να υποφέρεις;


ή μιλάτε για κάτι άλλο κι έχω μπερδευτεί;

[- Casper -]

Δεν γίνεται να βιώσεις ένα συναίσθημα που σε κάνει να υποφέρεις (για να αντιληφθείς τον κίνδυνο και την αιτία και να τ@ν αποφύγεις) χωρίς να υποφέρεις.

Και όμως γίνεται. Το ότι υποφέρεις είναι αποτέλεσμα της αντίστασης σου στο συναίσθημα και όχι του ίδιου του συναισθήματος. Αυτό δεν είναι προφανές εύκολα ούτε μπορεί να γίνει με κάποια φιλοσοφική ανάλυση, όπως η παραπάνω, καθώς είναι κάτι καθαρά εμπειρικό.

Δηλαδή, όταν πεθαίνεις ένας αγαπημένος μας άνθρωπος, αν σταματήσουμε να παλεύουμε τα αρνητικά μας συναισθήματα και τα ζήσουμε, θα απελευθερώνονται ενδορφίνες και δεν θα υποφέρεις; Ο λόγος που υποφέρουμε είναι η πάλη;

[- Casper -]

Με πρόλαβε η νύχτα