Ρίτα Μπάσσο: η ηθοποιός που έγδυσε την Αθήνα

[Naida]

Ξέρουμε ποιος ευθύνεται για την συμπεριφορά του μπάρμπα Λοντου. Να μην τα ξαναλέω και γίνομαι κουραστική. Αλλά ξέρετε εσείς.

Δεν πάει έτσι. Κι η άλλη που τα δεχότανε άμοιρη ευθυνών;

Σταρ ήταν, δώρα της πέταγαν στη σκηνή. Τι να έκανε; να πέταγε τα αρνιά πίσω;
Εξάλλου αυτό θα ήταν το σύνηθες. Τα δώρα τα δέχεσαι. Ασε που μπορεί και να ήταν προσβολή το να μη τα δεχθεί.

[ST48410]

Ξέρουμε ποιος ευθύνεται για την συμπεριφορά του μπάρμπα Λοντου. Να μην τα ξαναλέω και γίνομαι κουραστική. Αλλά ξέρετε εσείς.

Δεν πάει έτσι. Κι η άλλη που τα δεχότανε άμοιρη ευθυνών;

Σταρ ήταν, δώρα της πέταγαν στη σκηνή. Τι να έκανε; να πέταγε τα αρνιά πίσω;
Εξάλλου αυτό θα ήταν το σύνηθες. Τα δώρα τα δέχεσαι. Ασε που μπορεί και να ήταν προσβολή το να μη τα δεχθεί.

Δεκτόν. Αλλά να μη φταίει η ξέρεις ποια...

[Μαυροβασίλης]

αν ήταν παρθενοπέα θα βγάλω πολύ γέλιο με έναν φρατέλλο, το πλοτ χορταίνει γιατί και ο ιμπρεσσάριος είναι συνώνυμος με κοινό φίλο

χαλάω λίγο την απολιτικ ατμόσφαιρα, αλλά είναι σημαντικό να αναφέρω ότι, παρότι μωραϊτης προύχοντας, ο A LO, ανήκε στην πλέον λελέδικη παράταξη της εποχής. Οι φίλοι του, στους οποίους προπλήρωνε τις θέσεις στις παραστάσεις της Ρίτας, ήταν ο Στέφανος Δραγούμης και ο Παύλος Καλλιγάς. Και οι τρεις τους μέλη του αγγλλόφιλου κόμματος του Μαυροκορδάτου, ο μεν Δραγούμης, ο παππούς των γνωστών Δραγούμηδων του επόμενου αιώνα και πάππος της Ναταλίας Δραγούμη, ο δε Καλλιγάς, λελες μέχρι τα μπούνια, που αρνούνταν ότι το θεοκρατικό βυζάντιο έχει σχέση με τη σύγχρονη Ελλάδα, πολιτικός μέντορας του Χαρίλαου Τρικούπη, καθώς και *drum roll* πάππος του Παύλου του Γερουλάνου.(ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣgasm)

βερτζιν λελέδες δλδ, πέφτω απ'τα σύννεφα
πού ήταν οι τσαντ οπλαρχηγοί να πάρουν μορόζα το ριτάκι;

[enterprise-psi]

Την έβρισκαν μεταξύ τους οι τσαδς

[ST48410]

Τους πρώτους μήνες του 1840, ο θεατρικός επιχειρηματίας, είχε καλέσει έναν ιταλικό θίασο, που ανέβασε την παράσταση «Λουκία του Λαμερμούρου» του Ντονιτσέτι… Συνολικά, δόθηκαν πάνω από εκατό παραστάσεις, αλλά οι Αθηναίοι της εποχής, φαίνεται ότι ξετρελάθηκαν – όχι τόσο με την καλλιτεχνική ποιότητα, όσο με την ομορφιά των πρωταγωνιστριών και ιδιαίτερα τής σοπράνο Rita Borio Basso, που μαζί με την μεσόφωνο Λούλι, ξετρέλαναν κυριολεκτικά τους θεατές. Σε κάθε παράσταση στα πόδια τους έφταναν «πεσκέσια» κάθε λογής – ανθοδέσμες από τους πιο εκλεπτυσμένους, αλλά και φρούτα και αρνιά και κοτόπουλα και ό,τι άλλο τέλος πάντων διέθεταν οι όχι και τόσο εκλεπτυσμένοι παραλήδες τής εποχής. Στις πρώτες θέσεις κάθονταν οι «αριστοκράτες» της εποχής, που πρόσφεραν στην πρωταγωνίστρια τα απαραίτητα λουλούδια αλλά και πανάκριβα κοσμήματα, ενώ στα τελευταία καθίσματα άνθρωποι από τα λαϊκά στρώματα.

...Ακόμη, λόγω της παρουσίας στην Αθήνα της ιταλίδας αοιδού λίγο έλειψε να γίνει «ελληνοαγγλικό διπλωματικό επεισόδιο». Θαυμαστές της ήταν ο Άγγλος πρεσβευτής Λάιονς και ο δήμαρχος Αθηναίων Καλλιφρονάς. Κάποτε ο πρέσβης παρέθεσε γεύμα προς τιμή της Ρίτας Μπάσσο, στο οποίο παρακάθισαν πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες της χώρας, αλλά δεν κάλεσε το δήμαρχο. Ο Καλλιφρονάς άφησε σβηστά τα φανάρια που φώτιζαν την πρόσοψη και την περιοχή της αγγλικής πρεσβείας, της έκοψε το νερό και έδωσε εντολή στην υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου να μην κάνει την αποκομιδή των απορριμμάτων που βρίσκονταν συγκεντρωμένα μπροστά από το κτίριο της πρεσβείας. Ο Λάιονς έστειλε το γραμματέα του να παραπονεθεί για την κατάσταση αυτή. Τότε ο δήμαρχος τού απάντησε: «Περίεργο, ξέρει ο εξοχότατος ότι υπάρχει δήμαρχος στην Αθήνα;». Ο Άγγλος πρεσβευτής κατανόησε την ειρωνική απορία του Καλλιφρονά και τον κάλεσε στην πρεσβεία, όταν ξανατραγούδησε εκεί η Ρίτα Μπάσσο.

Εντυπωσιακό κείμενο από πολλές απόψεις. Σημειώνω τα δύο παραπάνω αποσπάσματα. Δεν φανταζόμουν ότι μερικά μόνο χρόνια μετά την απελευθέρωση τα λαϊκά στρώματα θα πήγαιναν να παρακολουθήσουν ενθουσιωδώς Donizetti κι ας μην είναι τίποτα βαρύ για την εποχή του.

Τι περίμεναν σαν αντίκρυσμα όλοι αυτοί που ξόδευαν περιουσίες στα πόδια της; Δηλαδή στατιστικά να το δει κανείς δεν μπορεί να περίμεναν κάποιου είδους ανταπόκριση/αντάλλαγμα όλοι αυτοί. Υπήρχε μήπως κάποια κουλτούρα επίδειξης; Να δουν οι φίλοι/γνωστοί πόσο ανοιχτοχέρηδες είναι;

[Naida]

Δεν πάει έτσι. Κι η άλλη που τα δεχότανε άμοιρη ευθυνών;

Σταρ ήταν, δώρα της πέταγαν στη σκηνή. Τι να έκανε; να πέταγε τα αρνιά πίσω;
Εξάλλου αυτό θα ήταν το σύνηθες. Τα δώρα τα δέχεσαι. Ασε που μπορεί και να ήταν προσβολή το να μη τα δεχθεί.

Δεκτόν. Αλλά να μη φταίει η ξέρεις ποια...

Αφού φταίει... ξέρεις ποια.

[Papa John]

Η τελευταια φωτο νομιζω ειναι η Παναγιωτου η πρωτη Ελληνιδα ηθοποιος

Γνωστή και ως Ρίτα Μπάζο.

[Eθνικοκοινωνιστης]

ελπίζω να μην το πάρει χαμπάρι ο εθνι btw. Όποιος τον καλέσει, απο 'μενα έχει ignore

γιατι οι παραπλανητικοι τιτλοι by the way?

[Eθνικοκοινωνιστης]

αυτη ειναι η γυναικοκρατια,αυτη ακριβως

[Δημοκρατικός]

Η τελευταια φωτο νομιζω ειναι η Παναγιωτου η πρωτη Ελληνιδα ηθοποιος

Μονόφρυδο.

[Σενέκας]

Τους πρώτους μήνες του 1840, ο θεατρικός επιχειρηματίας, είχε καλέσει έναν ιταλικό θίασο, που ανέβασε την παράσταση «Λουκία του Λαμερμούρου» του Ντονιτσέτι… Συνολικά, δόθηκαν πάνω από εκατό παραστάσεις, αλλά οι Αθηναίοι της εποχής, φαίνεται ότι ξετρελάθηκαν – όχι τόσο με την καλλιτεχνική ποιότητα, όσο με την ομορφιά των πρωταγωνιστριών και ιδιαίτερα τής σοπράνο Rita Borio Basso, που μαζί με την μεσόφωνο Λούλι, ξετρέλαναν κυριολεκτικά τους θεατές. Σε κάθε παράσταση στα πόδια τους έφταναν «πεσκέσια» κάθε λογής – ανθοδέσμες από τους πιο εκλεπτυσμένους, αλλά και φρούτα και αρνιά και κοτόπουλα και ό,τι άλλο τέλος πάντων διέθεταν οι όχι και τόσο εκλεπτυσμένοι παραλήδες τής εποχής. Στις πρώτες θέσεις κάθονταν οι «αριστοκράτες» της εποχής, που πρόσφεραν στην πρωταγωνίστρια τα απαραίτητα λουλούδια αλλά και πανάκριβα κοσμήματα, ενώ στα τελευταία καθίσματα άνθρωποι από τα λαϊκά στρώματα.

...Ακόμη, λόγω της παρουσίας στην Αθήνα της ιταλίδας αοιδού λίγο έλειψε να γίνει «ελληνοαγγλικό διπλωματικό επεισόδιο». Θαυμαστές της ήταν ο Άγγλος πρεσβευτής Λάιονς και ο δήμαρχος Αθηναίων Καλλιφρονάς. Κάποτε ο πρέσβης παρέθεσε γεύμα προς τιμή της Ρίτας Μπάσσο, στο οποίο παρακάθισαν πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες της χώρας, αλλά δεν κάλεσε το δήμαρχο. Ο Καλλιφρονάς άφησε σβηστά τα φανάρια που φώτιζαν την πρόσοψη και την περιοχή της αγγλικής πρεσβείας, της έκοψε το νερό και έδωσε εντολή στην υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου να μην κάνει την αποκομιδή των απορριμμάτων που βρίσκονταν συγκεντρωμένα μπροστά από το κτίριο της πρεσβείας. Ο Λάιονς έστειλε το γραμματέα του να παραπονεθεί για την κατάσταση αυτή. Τότε ο δήμαρχος τού απάντησε: «Περίεργο, ξέρει ο εξοχότατος ότι υπάρχει δήμαρχος στην Αθήνα;». Ο Άγγλος πρεσβευτής κατανόησε την ειρωνική απορία του Καλλιφρονά και τον κάλεσε στην πρεσβεία, όταν ξανατραγούδησε εκεί η Ρίτα Μπάσσο.

Εντυπωσιακό κείμενο από πολλές απόψεις. Σημειώνω τα δύο παραπάνω αποσπάσματα. Δεν φανταζόμουν ότι μερικά μόνο χρόνια μετά την απελευθέρωση τα λαϊκά στρώματα θα πήγαιναν να παρακολουθήσουν ενθουσιωδώς Donizetti κι ας μην είναι τίποτα βαρύ για την εποχή του.

Τι περίμεναν σαν αντίκρυσμα όλοι αυτοί που ξόδευαν περιουσίες στα πόδια της; Δηλαδή στατιστικά να το δει κανείς δεν μπορεί να περίμεναν κάποιου είδους ανταπόκριση/αντάλλαγμα όλοι αυτοί. Υπήρχε μήπως κάποια κουλτούρα επίδειξης; Να δουν οι φίλοι/γνωστοί πόσο ανοιχτοχέρηδες είναι;

Ένα απο τα πιο επαναλαμβανόμενα μοτίβα σε όλα τα επαναστατικά κείμενα, είναι η φιλοδοξία και η ελπίδα "να μοιάσουμε στα φωτισμένα έθνη της Ευρώπης". Απο τα ανώτερα στρώματα, ακόμα και πολλοί προύχοντες προεπαναστατικά είχαν περάσει χρόνο και είχαν σπουδάσει στην Ευρώπη, ήξεραν τι είναι θέατρο. Οι υπόλοιποι απλά ακολουθούσαν τη μόδα των προκρίτων τους. Αν ο γιος του Σωτηράκη του Λόντου, ο μεγαλο-κοτζαμπάσης της Βοστίτας και ήρωας της Αγίας Λαύρας που τάιζε τόσο κόσμο περναγε τα βράδια του στο θάτρο στη Ρίτα Μπάσο, πάει να πει ότι το θέατρο ήτανε καλό. Στην αρχή είναι απλή περιέργεια, μετά γίνεται μίμηση, μετά γίνεται συνήθεια, κάποια στιγμή έρχεται και η κατανόηση.

Όσο για το τι περίμεναν με τα πεσκέσια: αυτοί που λούζουν τη Φουρέιρα τι περιμένουν;

[Eθνικοκοινωνιστης]

ηταν το ριτακι τα μπουζουκια της εποχης λοιπον ή/και οι προχοντες ειναι του ιδιου πνευματικου επιπεδου ανεξαρτητου παραστασεων - μορφωσης και εποχης?

[Eθνικοκοινωνιστης]

Μορφαρα τελικα ο Λοντος, ριχνουμε μια επαναστα, προσφερουμε στον αγωνα, απελευθερωνουμε πατριδα και επειτα προσφερουμε απλοχερα στα ποδια καλιπυγου νεαρας, elan vital, ανηρ με τιμη και φλογα, ευγε του

μαλλον δεν ξερεις τι ρολο επαιξαν οι λοντοι και οι μαυροκορδατοι στην επανασταση

[Σενέκας]

Μορφαρα τελικα ο Λοντος, ριχνουμε μια επαναστα, προσφερουμε στον αγωνα, απελευθερωνουμε πατριδα και επειτα προσφερουμε απλοχερα στα ποδια καλιπυγου νεαρας, elan vital, ανηρ με τιμη και φλογα, ευγε του

μαλλον δεν ξερεις τι ρολο επαιξαν οι λοντοι και οι μαυροκορδατοι στην επανασταση

για πες

[Eθνικοκοινωνιστης]

Μορφαρα τελικα ο Λοντος, ριχνουμε μια επαναστα, προσφερουμε στον αγωνα, απελευθερωνουμε πατριδα και επειτα προσφερουμε απλοχερα στα ποδια καλιπυγου νεαρας, elan vital, ανηρ με τιμη και φλογα, ευγε του

μαλλον δεν ξερεις τι ρολο επαιξαν οι λοντοι και οι μαυροκορδατοι στην επανασταση

για πες

λοντος, ο πρακτορας των αγγλων που ετρωγε τα δανεια της ανεξαρτησιας που ειχαν συναψει οι ιδιοι μαζι με τους μαυροκορδατους και τις λοιπες συμμοριες,δανεια τα οποια οικοδομησαν την χρεωκοπια του 1893

αυτα τα λεφτα ετρωγαν στις τραγουδιαρες οι λοντοι