Oσο για τη γνώμη του για τους Αλβανούς γείτονες μας της μετεπαναστατικής Ελλάδας, αυτή σήμερα θα κινδύνευε να θεωρηθεί ρατσιστική:
«Οσο για τις άλλες εθνότητες, πολύ λίγα λόγια χρειάζεται να πούμε για τους Αρναούτηδες. Ενα σκληροτράχηλο κι αρχέγονο ορεσίβιο λαό…Εν μέρει είναι χριστιανοί, εν μέρει μουσουλμάνοι και σύμφωνα με όσα ξέρουμε για αυτούς, ίσαμε τώρα, απροετοίμαστοι για τον πολιτισμό. Οι ληστρικές τους συνήθειες θα αναγκάσουν την οποιαδήποτε γειτονική κυβέρνηση να τους κρατήσει κάτω από σφιχτό στρατιωτικό ζυγό, ώσπου η βιομηχανική πρόοδος στις γύρω περιοχές να τους δώσει απασχόληση με την ιδιότητα του ξυλοκόπου ή προμηθευτή νερού…»
Αλλά και για τους Ελληνες, σε μία παράγραφο του ίδιου άρθρου που ακολουθεί, δείχνει να αμφισβητεί την «ελληνικότητά» τους:
«Οι Ελληνες της Τουρκίας είναι ως επί το πλείστον σλαβικής καταγωγής, όμως υιοθέτησαν την σύγχρονη ελληνική γλώσσα. Με εξαίρεση λίγες οικογένειες της Κωνσταντινούπολης και της Τραπεζούντας, είναι τώρα γενικά αποδεκτό ότι πολύ λίγο καθαρό ελληνικό αίμα υπάρχει ακόμα και στην Ελλάδας». Ο μαρξιστής φιλόσοφος Π. Κονδύλης έχει εξηγήσει ότι ο Μαρξ και ο Ενγκελς «ακολουθώντας τον Fallmerayer, του οποίου το έργο υπολήπτονται, πιστεύουν ότι ο σύγχρονός τους ελληνικός πληθυσμός είναι σλαβικής καταγωγής». Οι Μαρξ και Ενγκελς όμως δεν χαρίζονταν σε κανέναν. Μέσα από τα άρθρα τους είχαν ασκήσει έντονη κριτική στον δυτικό τύπο, στο ρόλο που έπαιξε και στα συμφέροντα που εξυπηρέτησε -ανάμεσα στα άλλα- και για το «ανατολικό ζήτημα». Είναι ενδιαφέρουσα η κριτική που ασκεί ο Μαρξ στον τύπο του Λονδίνο και ειδικά στους «Times» μέσα από άρθρο του στη «New York Daily Tribune» της 11ης Απριλίου 1853: «Στην αρχαία Ελλάδα έλεγαν για όποιον ρήτορα πληρωνόταν για να σωπάσει, ότι έχει ένα βόδι πάνω στην γλώσσα του: το βόδι, ας το διευκρινίσουμε, ήταν ένα ασημένιο νόμισμα φερμένο από την Αίγυπτο. Μπορούμε να πούμε αναφορικά με τους «Times» ότι σε ολόκληρη την περίοδο της αναζωπύρωσης του ανατολικού ζητήματος είχαν ένα βόδι πάνω στη γλώσσα τους…».
Δεν έχει άμεση σχέση με την επανάσταση του 1821 αλλά δεν μπορεί κανείς να προσπεράσει την αναφορά του Ενγκελς εν έτει 1853 που δείχνει ότι η έφεση των Ελλήνων για το χρηματιστήριο κρατάει από πολύ παλιά:
«Υπάρχει όμως κι άλλος ένας σπουδαίος κλάδος του εμπορίου που κι αυτός διεξάγεται από τη Μαύρη Θάλασσα… Το πόση σπουδαιότητα αποκτά αυτό το εμπόριο, και το εμπόριο της Μαύρης Θάλασσας γενικά, το βλέπει κανείς στο χρηματιστήριο του Μάντσεστερ , όπου οι μελαχρινοί Ελληνες αγοραστές αυξάνουν σε αριθμό και σε σημασία κι όπου τα ελληνικά και οι νοτιοσλαβικές διάλεκτοι ακούγονται παράλληλα με τα γερμανικά και τα αγγλικά». Για την ελληνική επανάσταση ο Μαρξ και ο Ενγκελς αναφέρουν ρητά ότι υποκινήθηκε από Ρώσους πράκτορες που υποστήριξαν τους Ελληνες «προκειμένου η Ρωσία να διαβρώσει την Ευρωπαϊκή Τουρκία». Ακόμα και όσα ακούγονται την περίοδο εκείνη περί «τουρκικής βαρβαρότητας» και «ελληνικού πολιτισμού» πιστεύουν ότι «είναι συνθήματα που διαδίδει η Ρωσία». Γράφει στη «New York Daily Tribune» της 19ης Απριλίου 1853 ο Ενγκελς: «Η σερβική εξέγερση του 1804 και ο ελληνικός ξεσηκωμός του 1821 υποκινήθηκαν λίγο-πολύ άμεσα από ρωσικό χρυσάφι και ρωσική επιρροή…». «Ποιος έκρινε τον αγώνα όταν εξεγέρθηκαν οι Ελληνες; Οχι βέβαια οι συνομωσίες και οι ξεσηκωμοί του Αλή πασά στα Γιάννενα, όχι βέβαια η ναυμαχία του Ναβαρίνου, όχι βέβαια η παρουσία του Γαλλικού στρατού στο Μοριά, ούτε οι συνδιασκέψεις και τα πρωτόκολλα του Λονδίνου, παρά ο Ντίμπιτς που προέλασε με τον ρωσικό στρατό μέχρι την κοιλάδα της Μαρίτσας περνώντας τον Αίμο». Την ελπίδα πολλών Ελλήνων, στα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια του νεοσύστατου κράτους, να αναστήσουν το Βυζάντιο, ο Ενγκελς την αποκαλούσε «ονειροφαντασία». «Οι Ελληνες του λεγόμενου Ελληνικού βασιλείου καθώς και όσοι ζούνε στα νησιά υπό βρετανική κυριαρχία, θεωρούν ως εθνική αποστολή να εκδιώξουν τους Τούρκους απ’ όλα τα μέρη όπου μιλιέται η ελληνική γλώσσα… Φτάνουν μάλιστα να ονειρεύονται και την παλινόρθωση του Βυζαντίου, μολονότι γενικά είναι λαός αρκετά ξύπνιος για να μην πιστεύει σε τέτοια ονειροφαντασία…». Ο Μαρξ, με την κατεξοχήν δυτική ιδιοσυγκρασία του, μας θυμίζει πολύ τους ξένους διπλωμάτες της Εσπερίας κάθε φορά που πρέπει να ασχοληθούν με κάποιο ελληνικό ζήτημα. Ετσι κι εκείνος μέσα από τα γραπτά του μοιάζει να «πελαγώνει» κάθε φορά που πρέπει να ασχοληθεί με τους Ελληνες και καταφεύγει στον μεθοδικότερο και ψυχραιμότερο Ενγκελς. Στις 3/5/1854 ο Μαρξ, με επιστολή του στον Ενγκελς, του ζητούσε υλικό για να γράψει στην «Tribune». «Θα με βόλευε πολύ αν έπαιρνα από σένα κάμποσον ανεφοδιασμό για την «Tribune» γιατί ασχολούμαι πολύ με αυτό το βάσανο, την ιστορία του νεοελληνικού κράτους και μαζί τον king Oθωνα, όμως θα μπορέσω να παρουσιάσω το αποτέλεσμα μόλις σε 2 εβδομάδες, ίσως σε μια σειρά άρθρων. Ο Μεταξάς που ήταν Ελληνας πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη και συνομωτούσε εκεί, ήταν κύριο όργανο του infamous Καποδίστρια».
https://www.kar.org.gr/2014/03/25/%CE% ... %BF%CF%85/
τεραστιες αληθειες
ΚΑΙ αντιαλβανος
"Καλύτερα να φορέσω το κράνος του Κόκκινου Στρατού παρά να φάω χάμπουργκερ στα mc Donald's"
Αλαιν ντε Μπενουα
