Tηλεργασια. Να τη συνεχίσουμε και στη μετα-Covid εποχη?

[Dwarven Blacksmith]

Οι δουλειές του σπιτιού είναι ένα λάθος εξ ορισμού

Είναι μανιακοί οι άνθρωποι, φαντάζονται δουλειές!
Εγώ κοιτάω το σπίτι, λέω "φτού σου καμάρι μου μια χαρά είσαι", και δεν ξανασχολούμαι για μια βδομάδα.
10 λεπτά τη μέρα και μένει μια χαρά. Για μαγείρεμα πάντα φτιάχνω κάτι που το πετάς στο φούρνο και ξανάρχεσαι για να τον σβήσεις.

Πρέπει να επιλέξεις, ή το σπίτι θα υπηρετεί εσένα ή εσύ το σπίτι.

Το σπίτι σου ειναι η εικονα του εαυτού σου, πύτε.
Ειναι άτοπο και ισοπεδωτικό να ταυτίζουμε τη στοιχειώδη καθαριότητα/υγιεινή, με ψυχαναγκασμούς τύπου "σφουγγάρισμα με χλωρίνη 1 φορά κάθε μερα και σκουπισμα 50 φορες τη μερα κτλ".
Πριν πολλα χρονια, ως φοιτητης, τραβηχτηκα στο σπιτι μιας τυπισσας συμφοιτήτριας που φαινοταν οτι γουσταρε πολύ να με πηδήξει, και ηταν αμοιβαία τα αισθήματα, ώσπου ανοιγει την πορτα της και αντικρίζω το πληρες τριμπουρδελο. Πεταμενα βιβλία κάτω, παπλωματα κουλουριασμένα στο πατωμα, 20 δάχτυλα σκόνη και πιτσόκουτα απο την προηγουμενη μερα πανω στα τραπεζια. Ξενερωσα, σηκώθηκα κι εφυγα αφου την προσβαλλα, και μεχρι σημερα δεν το 'χω μετανοιώσει.

Δεν ταύτισα τίποτα τέτοιο, φτάχνει πια με το bragging στις πιο άκυρες φάσεις.

[sharp]

Ρε κάθεστε και απαντάτε σοβαρά σε τρολιές. Αν ο Σατανικ ήταν κατά του παρασιτισμού, θα αγόραζε σπίτια για να τα νοικιάσει;

Κι όμως ταιριάζουν και τα δύο. Τι άλλη μπίζνα μπορείς να κάνεις στην Ελλάδα (για τους λόγους που προανέφερε);

[vantono]

Πάντως το μοντέλο της επιτυχίας κατά vantono δεν είναι τηλεργασία ή γραφείο, αλλά δουλεύω όποτε γουστάρω. Αν έχει και στο γραφείο την δυνατότητα να πηγαίνει βόλτες όταν του κάνει κέφι, τότε αλλάζει πολύ. Και όταν αργότερα βαρεθεί το σπίτι και τις πριονοκορδέλες δεν αποκλείεται να είναι το flexible γραφείο προτιμότερο, να βλέπει και το μάτι τίποτε διαφορετικό βρε αδερφέ.

Το μοντέλο της επιτυχίας κατα βαντονο, είναι να βγαίνει η δουλειά και με το παραπάνω. Να μην εισαι παράσιτο. Εργοδότες/συνεργάτες/συνάδελφοι/πελάτες να σε εχουν μακράν περισσότερο ανάγκη απ'οτι έχεις εσύ αυτούς. Κάθε λεπτο της μερας που περναει να αισθάνεσαι ότι κατι πρόσφερες, άλλοτε λιγότερο άλλοτε περισσότερο. Αν όλα αυτά μπορείς εσυ να τα κάνεις ταίζοντας πάπιες ή και με το να καθεσαι και να λιάζεσαι πανω σε φουσκωτό στρωμα στη μέση μιας θαλασσας, μαγκιά σου!

[EKPLIKTIKOS]

Είναι μανιακοί οι άνθρωποι, φαντάζονται δουλειές!
Εγώ κοιτάω το σπίτι, λέω "φτού σου καμάρι μου μια χαρά είσαι", και δεν ξανασχολούμαι για μια βδομάδα.
10 λεπτά τη μέρα και μένει μια χαρά. Για μαγείρεμα πάντα φτιάχνω κάτι που το πετάς στο φούρνο και ξανάρχεσαι για να τον σβήσεις.

Πρέπει να επιλέξεις, ή το σπίτι θα υπηρετεί εσένα ή εσύ το σπίτι.

Το να πετάς απλα ενα φαγητό στο φούρνο σου γλιτώνει χρονο, αλλά είσαι σίγουρος ότι ακολουθείς μια υγιεινή διατροφή; Σαλάτες και λαχανικά δεν τρως; Φρούτα δεν κόβεις; Κάνα οσπριο δε θα φας; Κάνα φαγητό φούρνου τυπου γεμιστά δε θα φτιάξεις; Κάνα ψαρι;

[Green Dragon]

Ήδη σε πολλές εταιρίες, του πολιτισμένου κόσμου, έχει παρθεί η απόφαση να καθιερωθεί όπως και να χει η τηλεργασία.

Γιατί δεν φτιάχνεις 100 accounts για να μπεις να ψηφίσεις;

[Green Dragon]

Εργοδότη ναι, εργαζόμενο με τίποτα. Στο εξήγησα και παραπάνω γιατί. Είναι το πλέον αντεργατικό μέτρο.
Κανονικά μετά την έξαρση της πανδημίας τα συνδικάτα πρέπει να γαμησουν τον τόπο σχετικά με την πλήρη κατάργηση της.

Είσαι σίγουρα εργοδότης, τύπε;

Ένας εργοδότης ξέρει πολύ καλύτερα τι συμφέρει και τι όχι τον εργαζόμενο.

[Green Dragon]

Πλήρης κατάργηση γιατί είναι αφύσικο. Ακόμα και στην δουλειά η κοινωνική επαφή είναι χρήσιμη.

Διάδοχε, φτιάξε λογαριασμούς!!!!! Πάρε παράδειγμα από τον Γιαννόπουλο!

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Πάντως το μοντέλο της επιτυχίας κατά vantono δεν είναι τηλεργασία ή γραφείο, αλλά δουλεύω όποτε γουστάρω. Αν έχει και στο γραφείο την δυνατότητα να πηγαίνει βόλτες όταν του κάνει κέφι, τότε αλλάζει πολύ. Και όταν αργότερα βαρεθεί το σπίτι και τις πριονοκορδέλες δεν αποκλείεται να είναι το flexible γραφείο προτιμότερο, να βλέπει και το μάτι τίποτε διαφορετικό βρε αδερφέ.

Το μοντέλο της επιτυχίας κατα βαντονο, είναι να βγαίνει η δουλειά και με το παραπάνω. Να μην εισαι παράσιτο. Εργοδότες/συνεργάτες/συνάδελφοι/πελάτες να σε εχουν μακράν περισσότερο ανάγκη απ'οτι έχεις εσύ αυτούς. Κάθε λεπτο της μερας που περναει να αισθάνεσαι ότι κατι πρόσφερες, άλλοτε λιγότερο άλλοτε περισσότερο. Αν όλα αυτά μπορείς εσυ να τα κάνεις ταίζοντας πάπιες ή και με το να καθεσαι και να λιάζεσαι πανω σε φουσκωτό στρωμα στη μέση μιας θαλασσας, μαγκιά σου!

Το ιδανικό μοντέλο για όλους είναι αυτό. Στη πραγματικότητα, τι ισχύει είναι άλλο θέμα. Με τηλεεργασία ή χωρίς δε βγαίνει δουλειά ταϊζοντας τις
πάπιες και το κυριότερο για να φτάσεις να γίνεις περισσότερο αναγκαίος στον εργοδότη σου από ότι είναι αυτός σε εσένα πρέπει να είσαι δε ξέρω
ποιός. Γενικά, με όλο το σεβασμό, όσα περιγράφεις στο παρόν νήμα, αν ισχύουν όντως στο ακέραιο παραπέμπουν σε χαλαρό μετρίως πληρωμένο
φριλανσεριλίκι. Όπως γράφει και ο Sharp πιό πάνω μία εταιρεία που υλοποιεί ομαδικά πρότζεκτς στα οποία συμμετέχουν άνθρωποι διαφορετικών
ειδικοτήτων δε θα περιμένει ποτέ ο καθείς εξ'αυτών θα πάει για γυμναστική και θα γυρίσει. Το πολύ, να είναι λίγο πιό ελαστική στη τήρηση του
ωραρίου σε σχέση με το τι θα ήταν αν η δουλειά έπρεπε να γίνει αποκλειστικά στο γραφείο.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Σε ότι αφορά τις προσωπικές επαφές στο χωρό εργασίας πάντως, ο Vantono μάλλον έχει δίκιο. Συνήθως, οι επαφές αυτές δημιουργούν
περισσότερο στρες παρά χαρά. Δε ξέρω βέβαια τι ισχύει σε κάθε εταιρεία αλλά σε κάθε περίπτωση όλη αυτή η κατάσταση σύμφωνα με
την οποία πρέπει να ντύνεσαι καλά, να προσέχεις τι λες που το λες και πως το λες και γενικά όλο το πακέτο των office politics είναι
επιβαρυντικό για τη ψυχολογία του ατόμου. Ειδικά αν το άτομο αυτό είναι εσωστρεφές.

[zoltan]

Καθένας βιώνει αλλιώς το homeworking. Όσον αφορά τα ωράρια στην δικιά μου περίπτωση δεν έχει αλλάξει κάτι. Η από πάνω μας ζήτησε να είμαστε διαθέσιμοι για μηνύματα/κλήσεις μεταξύ 9 και 4. Άλλος θέλει να ξεκινά τη μέρα του στις 7 άλλος στις 9. Εγώ τηρώ το ωράριο 9 με 6. Απλά έχω κερδίσει μια ώρα ύπνου το πρωί και κοιμάμαι αργότερα το βράδυ. Η μη ανάγκη για μετακίνηση είναι σεβαστό όφελος.
Τώρα και η ανάγκη για κοινωνική επαφή διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Αν έχεις σύντροφο στο σπίτι και παρέες στην περιοχή σου είσαι κομπλέ. Αν όμως είσαι μόνος σου σε μια γκαρσονιέρα χωρίς ουσιαστικά γνωστούς εκτός δουλειάς τότε το γραφείο σου λείπει.

[vantono]

Πάντως το μοντέλο της επιτυχίας κατά vantono δεν είναι τηλεργασία ή γραφείο, αλλά δουλεύω όποτε γουστάρω. Αν έχει και στο γραφείο την δυνατότητα να πηγαίνει βόλτες όταν του κάνει κέφι, τότε αλλάζει πολύ. Και όταν αργότερα βαρεθεί το σπίτι και τις πριονοκορδέλες δεν αποκλείεται να είναι το flexible γραφείο προτιμότερο, να βλέπει και το μάτι τίποτε διαφορετικό βρε αδερφέ.

Το μοντέλο της επιτυχίας κατα βαντονο, είναι να βγαίνει η δουλειά και με το παραπάνω. Να μην εισαι παράσιτο. Εργοδότες/συνεργάτες/συνάδελφοι/πελάτες να σε εχουν μακράν περισσότερο ανάγκη απ'οτι έχεις εσύ αυτούς. Κάθε λεπτο της μερας που περναει να αισθάνεσαι ότι κατι πρόσφερες, άλλοτε λιγότερο άλλοτε περισσότερο. Αν όλα αυτά μπορείς εσυ να τα κάνεις ταίζοντας πάπιες ή και με το να καθεσαι και να λιάζεσαι πανω σε φουσκωτό στρωμα στη μέση μιας θαλασσας, μαγκιά σου!

Το ιδανικό μοντέλο για όλους είναι αυτό. Στη πραγματικότητα, τι ισχύει είναι άλλο θέμα. Με τηλεεργασία ή χωρίς δε βγαίνει δουλειά ταϊζοντας τις
πάπιες και το κυριότερο για να φτάσεις να γίνεις περισσότερο αναγκαίος στον εργοδότη σου από ότι είναι αυτός σε εσένα πρέπει να είσαι δε ξέρω
ποιός.

Προσωπικά, μαλλον ειμαι αυτος ο δενξερωποιος. Ειμαι προϊστάμενος στον τομέα μου, και εχω και δυο βοηθους που δουλευουν υπό τις εντολες μου. Τον Μεγάλο (aka εργοδοτη) φυσικα και τον εχω αναγκη, καθως τα λεφτά ειναι πολυ παραπάνω απο απλώς καλά, αλλά προς το παρον μου εχει δειξει οτι κι αυτός με εχει εξισου(τουλαχιστον) ανάγκη.
Το έργο που μου αναλογεί να παραγω, το παράγω και με το παραπανω, ιδίως απο την εποχη τηλεργασιας και μετά. Τον πρωτο καιρο με τσεκαρε με τηλεφωνα και βιντεοκλησεις και καλά για να δει πως είμαι, τι κανω κτλ, αλλα αργοτερα οταν καταλαβε οτι απο το σπιτι ειμαι καλύτερος και δουλευω και περισσοτερο ουσιαστικα, σπανια εχει ξανα ενοχλησει . Πλέον μου εχει περισσότερη εμπιστοσύνη και απο τον γιο του, απ'οτι μου εχει πει και ο ιδιος *

*βασικά, αυτό δεν πρεπει να ηταν κοπλιμέντο, αλλα μαλλον προσβολή. Και στη γάτα του παιζει να εχει περισσότερη εμπιστοσύνη απο τον κηφήνα γιο του.

[vantono]

Σε ότι αφορά τις προσωπικές επαφές στο χωρό εργασίας πάντως, ο Vantono μάλλον έχει δίκιο. Συνήθως, οι επαφές αυτές δημιουργούν
περισσότερο στρες παρά χαρά. Δε ξέρω βέβαια τι ισχύει σε κάθε εταιρεία αλλά σε κάθε περίπτωση όλη αυτή η κατάσταση σύμφωνα με
την οποία πρέπει να ντύνεσαι καλά, να προσέχεις τι λες που το λες και πως το λες και γενικά όλο το πακέτο των office politics είναι
επιβαρυντικό για τη ψυχολογία του ατόμου. Ειδικά αν το άτομο αυτό είναι εσωστρεφές.

Το ξέρω. Ακριβώς όπως τα λες!

[Γιάννης]

Οι δουλειές του σπιτιού είναι ένα λάθος εξ ορισμού

Είναι μανιακοί οι άνθρωποι, φαντάζονται δουλειές!
Εγώ κοιτάω το σπίτι, λέω "φτού σου καμάρι μου μια χαρά είσαι", και δεν ξανασχολούμαι για μια βδομάδα.
10 λεπτά τη μέρα και μένει μια χαρά. Για μαγείρεμα πάντα φτιάχνω κάτι που το πετάς στο φούρνο και ξανάρχεσαι για να τον σβήσεις.

Πρέπει να επιλέξεις, ή το σπίτι θα υπηρετεί εσένα ή εσύ το σπίτι.

Το σπίτι σου ειναι η εικονα του εαυτού σου, πύτε.
Ειναι άτοπο και ισοπεδωτικό να ταυτίζουμε τη στοιχειώδη καθαριότητα/υγιεινή, με ψυχαναγκασμούς τύπου "σφουγγάρισμα με χλωρίνη 1 φορά κάθε μερα και σκουπισμα 50 φορες τη μερα κτλ".
Πριν πολλα χρονια, ως φοιτητης, τραβηχτηκα στο σπιτι μιας τυπισσας συμφοιτήτριας που φαινοταν οτι γουσταρε πολύ να με πηδήξει, και ηταν αμοιβαία τα αισθήματα, ώσπου ανοιγει την πορτα της και αντικρίζω το πληρες τριμπουρδελο. Πεταμενα βιβλία κάτω, παπλωματα κουλουριασμένα στο πατωμα, 20 δάχτυλα σκόνη και πιτσόκουτα απο την προηγουμενη μερα πανω στα τραπεζια. Ξενερωσα, σηκώθηκα κι εφυγα αφου την προσβαλλα, και μεχρι σημερα δεν το 'χω μετανοιώσει.

Είσαι γάιδαρος και αγενής. Δεν χρειαζόταν να την προσβάλεις πριν φύγεις. Και σε καμμία περίπτωση δεν χρειαζόταν να μην κάτσεις να σε πηδήξει πρώτα.

[vantono]

Είναι μανιακοί οι άνθρωποι, φαντάζονται δουλειές!
Εγώ κοιτάω το σπίτι, λέω "φτού σου καμάρι μου μια χαρά είσαι", και δεν ξανασχολούμαι για μια βδομάδα.
10 λεπτά τη μέρα και μένει μια χαρά. Για μαγείρεμα πάντα φτιάχνω κάτι που το πετάς στο φούρνο και ξανάρχεσαι για να τον σβήσεις.

Πρέπει να επιλέξεις, ή το σπίτι θα υπηρετεί εσένα ή εσύ το σπίτι.

Το σπίτι σου ειναι η εικονα του εαυτού σου, πύτε.
Ειναι άτοπο και ισοπεδωτικό να ταυτίζουμε τη στοιχειώδη καθαριότητα/υγιεινή, με ψυχαναγκασμούς τύπου "σφουγγάρισμα με χλωρίνη 1 φορά κάθε μερα και σκουπισμα 50 φορες τη μερα κτλ".
Πριν πολλα χρονια, ως φοιτητης, τραβηχτηκα στο σπιτι μιας τυπισσας συμφοιτήτριας που φαινοταν οτι γουσταρε πολύ να με πηδήξει, και ηταν αμοιβαία τα αισθήματα, ώσπου ανοιγει την πορτα της και αντικρίζω το πληρες τριμπουρδελο. Πεταμενα βιβλία κάτω, παπλωματα κουλουριασμένα στο πατωμα, 20 δάχτυλα σκόνη και πιτσόκουτα απο την προηγουμενη μερα πανω στα τραπεζια. Ξενερωσα, σηκώθηκα κι εφυγα αφου την προσβαλλα, και μεχρι σημερα δεν το 'χω μετανοιώσει.

Είσαι γάιδαρος και αγενής. Δεν χρειαζόταν να την προσβάλεις πριν φύγεις. Και σε καμμία περίπτωση δεν χρειαζόταν να μην κάτσεις να σε πηδήξει πρώτα.

Ουτε γάιδαρος ουτε αγενης. Ευελπιστώ να πηρε αμεσα το μαθημά της, να διορθώθηκε και σήμερα να ειναι μια πετυχημένη νεαρά. Δεν ειμαι κανενας μιζερος και σπασικλας της καθαριότητας, αλλα αν πηδιομασταν εκει μεσα, οκ γάμησέ τα τα std, αλλα εδω μιλαμε οτι μεχρι και Δάγκειο πυρετο θα κολλαγα, πιθανον και κόβιντ μπηφόρ ιτ γουοζ κουλ. Ακομα και τα σεντονια ειχαν ενα ελαφρως κιτρινωπό χρωμα, ουτε που θελω να φανταστω ποσο καιρο να ειχε να τα αλλαξει.

[Antares]

Ναι, απλά σου εξηγώ ότι δεν γίνεται όλα τα είδη βιομηχανίας να αυτοματοποιηθούν με τον ίδιο τρόπο που φαντάζεσαι. Σε ό,τι αφορά αυτό που ειπώθηκε για το 1 άτομο 10 δουλειές κι εμείς έχουμε rotation ειδικά στους εργάτες. Δεν γίνεται να έχεις τον ίδιο άνθρωπο να κάνει το ίδιο πράγμα συνέχεια, θα αυτοκτονήσει πάνω στη μηχανή.

Eδώ δούλευα. https://valeo.taleo.net/careersection/e ... 179ad01ba2
Πολύ καλή βοήθεια για φοιτητές. Μπορείς να χρηματοδοτείς τις σπουδές σου. Οπότε δεν γνωρίζω όλο το φάσμα της παραγωγής και άλλων διοικητικών εργασιών.
Μου είχαν στείλει και επιστολή να εκπαιδευτώ σαν υπάλληλος (από την ΑΟΚ, το ΙΚΑ δηλαδή) της Γερμανίας.