Eθνικοκοινωνιστης έγραψε: 19 Μαρ 2021, 01:30
Jolly Roger έγραψε: 19 Μαρ 2021, 01:18
Eθνικοκοινωνιστης έγραψε: 19 Μαρ 2021, 01:13
ιεροσυλια
τον γλεντοκοπουσε ο σερφ,ο ντ'αντονι και ο ερεμιν απλα αυτοι ειτε δεν ειχαν τα μπατζετ ειτε δεν ειχαν ξενους
πολύ κάτω και οι 3 αυτοί από ξανθό εκείνα τα χρόνια
επίπεδο Κόρατς και Σαπόρτα ήταν τότε αυτοί
με Μάλκοβιτς και Ομπράντοβιτς εκείνα τα χρόνια ήταν ο κορυφαίος στο να κάνει πρωταθλητισμό επί σειρά ετών ταυτόχρονα σε εγχώριο και Ευρώπη
δεν αναιρεί αυτό τη λουζεροσύνη του σε φάιναλ φορ, άλλωστε την επόμενη δεκαετία ο αντίστοιχος Ιωαννίδης (δλδ ταμάμ για να σου πάρει εγχώριο πρωτάθλημα και να σε πάει φάιναλ φορ) ήταν ο Μεσίνα, αλλά κι αυτόν τον γλένταγε ο μελιτζάνας
απλως σε ισπανια-ιταλια κυριως προτιμουσαν εγχωριους προπονητες για τις ομαδες τους (τυπου ρενεσες
) και δεν εμπιστευονταν ξενους (χωρια οτι δεν υπηρχαν τουρκια-ρωσια σαν εναλλακτικες) γενικα ηταν αλλη η αγορα των παικτων,αλλες οι λιγκες αλλη η αγορα των προπονητων,τοτε ηταν ατυπως κλειστη
στην σημερινη πραγματικοτητα ο ιωαννιδης με την μηδενικη υπομονη που υπαρχει,τους απειρους ξενους τις πολλες και διαφορετικες αγορες που για τα δεδομενα τους ριχνουν χρημα ουτε στον οσφπ θα καθονταν τοσα χρονια ουτε σε αυτα τα φαιναλ φορ θα εφτανε,θα επινε θαλασσα και θα απαξιωνονταν πολυ πιο γρηγορα
και δεν λαμβανω καν υποψιν το στυλ παιχνιδιου και τους κανονισμους που αλλαξαν,θα ηταν ενας ακομη γραφικος μπαρτζωκας που σερνεται σε διαφορες ομαδες της ρωσιας με εκατο διαφορετικους μετριους ξενους
είπαμε, δεν είναι για το σήμερα ο ξανθός, ούτε κατά διάνοια
αλλά για το τότε ήταν καλύτερος και από όλους τους Ισπανούς (Σάινθ, Ρενέσες) και όλους τους Ιταλούς (Μπιανκίνι, Ντ' Αντόνι, Μπούτσι) και από Ισραηλινούς, και από όλους τους Γιούγκους πλην Μάλκοβιτς-Ομπράντοβιτς.
Τον Σερφ ειδικά τον γλέντησε το '93 με τα αμούστακα ενώ ο οβριός είχε Γιαννάκη-Τάρπλεϊ, ο Ντ' Αντόνι που αναφέρεις είχε μόνιμα το μεγαλύτερο μπάτζετ της Ιταλίας με Μιλάνο και Μπενετόν και ούτε φάιναλ φορ δεν έφτανε, ο Ερέμιν πάλι είχε ναι μεν να αντιμετωπίσει το μεσαίωνα του Γέλτσιν, αλλά πάλι δεν έχει να επιδείξει κάτι μέσα στα 90s, αντίθετα τον γλέντησε το '98 η Παρτιζάν του Μπογκόγιεβιτς και το '99 η Τσιμπόνα του Ρέπεσα με μπάτζετ ακόμα μικρότερα.
ο ξανθός αντίθετα, ακόμα και με τα μωρά του γαύρου το '93 και τα τσουρούκια της ΑΕΚ το '98, πάντα επέβαλε το ρυθμό του σε όλες τις μικρομεσαίες ομάδες της Ευρώπης και τις κέρδιζε (κυρίως επειδή οι ομάδες του ήταν οι πιο καλοπροπονημένες στην Ευρώπη), οπότε ξεκάθαρα έπαιζε σε άλλο λέβελ, δε συγκρίνεται με αυτούς, αλλά ανήκει δικαιωματικά εκείνη την εποχή στην ελίτ.
άσε που από '86 ως '98 ποτέ δεν έχασε τίτλο από χαμηλότερου βεληνεκούς προπονητή από αυτόν (ό,τι έχασε το έχασε από Ζοτς, Μάλκοβιτς, Μεσίνα, Ίβκοβιτς) και ποτέ εκτός από Μπανταλόνα '94 δεν έχασε από ομάδα με χαμηλότερο μπάτζετ.
γενικά, εκείνη την εποχή αν υπήρχε ένας προπονητής κατάλληλος να σου φτιάξει την πιο καλογυμνασμένη ομάδα, να σου πάρει ελληνικό πρωτάθλημα (το κορυφαίο στην Ευρώπη από 1990 ως 1997) και ταυτόχρονα να σε πάει στην Ευρώπη ψηλά και να μην έχεις ποτέ early exit από χωριό, ήταν αυτός.
Εκείνα τα 12 χρόνια το μόνο που του έλειπε ήταν το winning mentality σε τελικούς Ευρώπης (κυρίως ελέγχεται για Μπανταλόνα '94 όπου τον παίρνει ο ύπνος και παίζει όλο το β' ημίχρονο με 5 παίκτες που κουτουλάνε μεταξύ τους).
