Σχόλια στο YouTube

[Sid Vicious]

Ωραίο!Λίγο πιο bass γέμισμα και θα ήταν τέλειο!

[Yochanan]

Χειμερινοί Κολυμβητές - Το πολλαπλό σου είδωλο

[stavmanr]

Κατά καιρούς διαβάζω κάποια εξαιρετικά εύστοχα σχόλια κάτω από βιντεάκια στο YouTube.

Εδώ θα ποσταρουμε όσα μας αρέσουν.


Ξεκινώ με κάτι που είδα σήμερα το πρωί




hofmanlsd

This person is getting paid by greek tax-payers as a professor in a state-university.
Just In case someone's wondering about Greek bankruptcy

Και το βρήκες εύστοχο. Ο κάθε εξυπνάκιας που απολαμβάνει τα τοκογλυφικά μνημόνια του έλληνα, τον δουλεύει και στα μούτρα του.

Εύγε πατριώτη!

[Prepon]

Σχετικά με το ίδιο κομμάτι

[- Casper -]

[AlienWay]

Τόσο για αυτό όσο και για τα ομοειδή ισχύει αυτό που σου έγραψα στο προηγούμενο ποστ. Ότι είναι εύκολο σχετικά να κοροϊδέψεις κάποιον βάζοντας ένα αντικείμενο στο χώρο, ακριβώς γιατί το έργο τέχνης δεν είναι το αντικείμενο καθεαυτό. Αρκεί δηλαδή να τον ξεγελάσεις για τα γύρω γύρω που αφορούν το έργο τέχνης. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα βέβαια και δεν κρατάει πολύ. Έχει την πλάκα του αλλά μέχρι εκεί.

Εχουμε συζητήσει ξανά με αυτό το θέμα, αλλά θεωρώ ότι τώρα έχω βρει τις κατάλληλες λέξεις για να σου δώσω να καταλάβεις τι εννοώ.

Οι όροι "μοντέρνα", "μεταμοντέρνα" τέχνη κλπ είναι πλέον παραπλανητικοί. Διότι αφορούν ρεύματα τέχνης που έχουν παλιώσει, έχουν αραχνιάσει και τείνουν να ξεπεραστούν -αν δεν έχουν ξεπεραστεί ήδη.

Ο ορισμός που δίνεις στην τέχνη, τα ίδια τα θεμέλια που θέτεις για να την ορίσεις, δεν είναι πλέον τα ίδια. Σε αυτά τα θεμέλια βασίζεται η "μοντέρνα τέχνη", επομένως για να συνειδητοποιήσεις το γεγονός ότι έχει ξεπεραστεί, θα πρέπει να αναθεωρήσεις συνολικά τον ορισμό.

Η έλευση του διαδικτύου έχει βάλει ένα ακόμη καρφί στο φέρετρο της μοντέρνας τέχνης. Το γεγονός δηλαδή ότι ο κάθε απλός πολίτης μπορεί να έχει πρόσβαση όχι απλώς στο έργο καθεαυτό, αλλά και ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΟΥΣΕΣ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ και να κρίνει από μόνος του αν πάνε να τον παραμυθιάσουν μέσω της ρητορικής, ή όχι.

Διότι πλέον όλο και περισσότεροι κατανοούν ότι αν κάποιος εκθέσει έναν σωρό από μπάζα, ΘΑ ΖΟΡΙΣΤΕΙ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΕΙ το γεγονός ότι πρόκειται για έργο τέχνης. Δεν λέω ότι είναι ακατόρθωτο, απλώς θα ζοριστεί πολύ.

Διότι πρόσβαση στη μοντέρνα τέχνη δεν έχουν μόνο οι ελίτ. Και όχι μόνο αυτό, αλλά επιπλέον ο μοντερνισμός βρίσκεται παντού γύρω μας, επομένως δεν προκαλεί την ίδια αίσθηση με αυτή που προκαλούσε στο παρελθόν.

[gassim]

Τόσο για αυτό όσο και για τα ομοειδή ισχύει αυτό που σου έγραψα στο προηγούμενο ποστ. Ότι είναι εύκολο σχετικά να κοροϊδέψεις κάποιον βάζοντας ένα αντικείμενο στο χώρο, ακριβώς γιατί το έργο τέχνης δεν είναι το αντικείμενο καθεαυτό. Αρκεί δηλαδή να τον ξεγελάσεις για τα γύρω γύρω που αφορούν το έργο τέχνης. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα βέβαια και δεν κρατάει πολύ. Έχει την πλάκα του αλλά μέχρι εκεί.

Εχουμε συζητήσει ξανά με αυτό το θέμα, αλλά θεωρώ ότι τώρα έχω βρει τις κατάλληλες λέξεις για να σου δώσω να καταλάβεις τι εννοώ.

Οι όροι "μοντέρνα", "μεταμοντέρνα" τέχνη κλπ είναι πλέον παραπλανητικοί. Διότι αφορούν ρεύματα τέχνης που έχουν παλιώσει, έχουν αραχνιάσει και τείνουν να ξεπεραστούν -αν δεν έχουν ξεπεραστεί ήδη.

Ο ορισμός που δίνεις στην τέχνη, τα ίδια τα θεμέλια που θέτεις για να την ορίσεις, δεν είναι πλέον τα ίδια. Σε αυτά τα θεμέλια βασίζεται η "μοντέρνα τέχνη", επομένως για να συνειδητοποιήσεις το γεγονός ότι έχει ξεπεραστεί, θα πρέπει να αναθεωρήσεις συνολικά τον ορισμό.

Η έλευση του διαδικτύου έχει βάλει ένα ακόμη καρφί στο φέρετρο της μοντέρνας τέχνης. Το γεγονός δηλαδή ότι ο κάθε απλός πολίτης μπορεί να έχει πρόσβαση όχι απλώς στο έργο καθεαυτό, αλλά και ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΟΥΣΕΣ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ και να κρίνει από μόνος του αν πάνε να τον παραμυθιάσουν μέσω της ρητορικής, ή όχι.

Διότι πλέον όλο και περισσότεροι κατανοούν ότι αν κάποιος εκθέσει έναν σωρό από μπάζα, ΘΑ ΖΟΡΙΣΤΕΙ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΕΙ το γεγονός ότι πρόκειται για έργο τέχνης. Δεν λέω ότι είναι ακατόρθωτο, απλώς θα ζοριστεί πολύ.

Διότι πρόσβαση στη μοντέρνα τέχνη δεν έχουν μόνο οι ελίτ. Και όχι μόνο αυτό, αλλά επιπλέον ο μοντερνισμός βρίσκεται παντού γύρω μας, επομένως δεν προκαλεί την ίδια αίσθηση με αυτή που προκαλούσε στο παρελθόν.

Με τον όρο μοντέρνα τέχνη αναφερόμαστε στα κινήματα που αναπτύχθηκαν στην αρχή του 19ου αιώνα και ο μεταμοντερνισμός ήταν κάπου στο 1920, οπότε ναι δεν είναι και πολύ relevant σήμερα.

[νύχτα]

The Jesus and Mary Chain with Hope Sandoval - Sometimes Always

[ST48410]

Με τον όρο μοντέρνα τέχνη αναφερόμαστε στα κινήματα που αναπτύχθηκαν στην αρχή του 19ου αιώνα και ο μεταμοντερνισμός ήταν κάπου στο 1920, οπότε ναι δεν είναι και πολύ relevant σήμερα.

Προφανώς εννοείς του 20ου αιώνα. Απλά να το διευκρινίσουμε μη μπερδευτεί κάποιος.

[gassim]

Με τον όρο μοντέρνα τέχνη αναφερόμαστε στα κινήματα που αναπτύχθηκαν στην αρχή του 19ου αιώνα και ο μεταμοντερνισμός ήταν κάπου στο 1920, οπότε ναι δεν είναι και πολύ relevant σήμερα.

Προφανώς εννοείς του 20ου αιώνα. Απλά να το διευκρινίσουμε μη μπερδευτεί κάποιος.

α ναι σόρρυ του 20ού.

[ST48410]

Ας τα πάρουμε με μια σειρά

Εχουμε συζητήσει ξανά με αυτό το θέμα, αλλά θεωρώ ότι τώρα έχω βρει τις κατάλληλες λέξεις για να σου δώσω να καταλάβεις τι εννοώ.

Οι όροι "μοντέρνα", "μεταμοντέρνα" τέχνη κλπ είναι πλέον παραπλανητικοί. Διότι αφορούν ρεύματα τέχνης που έχουν παλιώσει, έχουν αραχνιάσει και τείνουν να ξεπεραστούν -αν δεν έχουν ξεπεραστεί ήδη.

Στην ιστορία της Δυτικής σοβαρής τέχνης (για αυτό το πράγμα συζητάμε εδώ και όχι πχ για παραδοσιακή τέχνη) έχουν υπάρξει πολλές φορές που κάποια αλλαγή θεωρήθηκε ορόσημο και οι θεωρητικοί ή οι καλλιτέχνες της εποχής μίλησαν για νέα τέχνη έναντι της παλιάς.

Ο όρος μοντέρνα τέχνη αναφέρεται στην σοβαρή τέχνη χοντρικά από τις αρχές του 20ου αιώνα (για κάποιους μετά τον Β΄ΠΠ) και υπάρχουν επί μέρους όροι για διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα. Υπό αυτή την έννοια δεν είναι χρονικά κυριολεκτικός αφού δεν αναφέρεται μόνο στην τέχνη των ημερών μας. Δεν είναι παραπλανητικός για τους ασχολούμενους με αυτά γιατί γνωρίζουν πολύ καλά που και πως χρησιμοποιείται. Άλλη συζήτηση οι βλακείες που γράφουν οι δημοσιογράφοι δεξιά αριστερά και μπερδεύουν τον κόσμο.
Έτσι λοιπόν κάποιος ξέρει την κλασσική εποχή, μετά την Ρομαντική και ύστερα την νεώτερη σύγχρονη όπου και εκεί το σύγχρονη καλύπτει πλέον τα 100 τελευταία χρόνια. Αυτά έχουν σχέση με θεμελιώδεις αλλαγές στο υλικό και τον τρόπο χειρισμού του. Μία πολύ σημαντική από αυτές είναι ας πούμε η αφαίρεση.

Ο ορισμός που δίνεις στην τέχνη, τα ίδια τα θεμέλια που θέτεις για να την ορίσεις, δεν είναι πλέον τα ίδια. Σε αυτά τα θεμέλια βασίζεται η "μοντέρνα τέχνη", επομένως για να συνειδητοποιήσεις το γεγονός ότι έχει ξεπεραστεί, θα πρέπει να αναθεωρήσεις συνολικά τον ορισμό.

Ο ορισμός που έχω δώσει (και δεν είναι δικός μου βέβαια) στέκει μια χαρά ανεξαρτήτως εποχής. Η τέχνη κάθε εποχής αλλάζει και αυτό που είναι επίτευγμα και απαιτεί προσπάθεια σήμερα, αύριο το ξέρουν και το κάνουν όλοι και παύει να υπάρχει καλλιτεχνικό επίτευγμα. Αλλά το τι είναι τέχνη, και τι δεν είναι και πως ορίζονται αυτά, δεν έχει αλλάξει.

Η έλευση του διαδικτύου έχει βάλει ένα ακόμη καρφί στο φέρετρο της μοντέρνας τέχνης. Το γεγονός δηλαδή ότι ο κάθε απλός πολίτης μπορεί να έχει πρόσβαση όχι απλώς στο έργο καθεαυτό, αλλά και ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΟΥΣΕΣ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ και να κρίνει από μόνος του αν πάνε να τον παραμυθιάσουν μέσω της ρητορικής, ή όχι.

Διότι πλέον όλο και περισσότεροι κατανοούν ότι αν κάποιος εκθέσει έναν σωρό από μπάζα, ΘΑ ΖΟΡΙΣΤΕΙ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΕΙ το γεγονός ότι πρόκειται για έργο τέχνης. Δεν λέω ότι είναι ακατόρθωτο, απλώς θα ζοριστεί πολύ.

Διότι πρόσβαση στη μοντέρνα τέχνη δεν έχουν μόνο οι ελίτ. Και όχι μόνο αυτό, αλλά επιπλέον ο μοντερνισμός βρίσκεται παντού γύρω μας, επομένως δεν προκαλεί την ίδια αίσθηση με αυτή που προκαλούσε στο παρελθόν.

Δεν συμφωνώ. Το διαδίκτυο το βλέπω σαν ευλογία. Δεν θα είχα τα χρήματα να επισκεφτώ μουσεία σε όλο τον κόσμο και να δω εκθέματα και οι βιβλιοθήκες δεν είναι ό,τι πρακτικότερο. Είναι καλό που υπάρχει πρόσβαση σε όλους. Οι προσλαμβάνουσες όμως, δεν αποκτούνται χωρίς μια κάποια ενασχόληση. Δεν φτάνει στη δουλειά σου να έχεις στο διπλανό γραφείο 2 Ινδούς και να τους ακούς να μιλάνε. Άντε θα σου μείνουν κάποιες λέξεις. Θα μάθεις το "καλημέρα" το "ευχαριστώ" κλπ. Για να ακούσεις ποίηση στα Ινδικά και να μπορέσεις να σχηματίσεις μια ιδέα για την ποιότητα του ποιήματος, θέλει κάτι παραπάνω.

[hellegennes]

Δεν φτάνει στη δουλειά σου να έχεις στο διπλανό γραφείο 2 Ινδούς και να τους ακούς να μιλάνε. Άντε θα σου μείνουν κάποιες λέξεις. Θα μάθεις το "καλημέρα" το "ευχαριστώ" κλπ. Για να ακούσεις ποίηση στα Ινδικά και να μπορέσεις να σχηματίσεις μια ιδέα για την ποιότητα του ποιήματος, θέλει κάτι παραπάνω.

Αυτή είναι παραπλανητική σύγκριση γιατί ασφαλώς για να διαβάσεις ποίημα σε μια ξένη γλώσσα πρέπει να ξέρεις την ξένη γλώσσα. Αυτό γιατί το μέσο είναι ξένο για σένα. Αλλά στις άλλες τέχνες το μέσο είναι έμφυτα κατανοητό. Οι μελωδίες, τα χρώματα, οι όγκοι, είναι πράγματα που αντιλαμβάνεσαι εκ γεννησιμιού.

[ST48410]

Αυτή είναι παραπλανητική σύγκριση γιατί ασφαλώς για να διαβάσεις ποίημα σε μια ξένη γλώσσα πρέπει να ξέρεις την ξένη γλώσσα. Αυτό γιατί το μέσο είναι ξένο για σένα. Αλλά στις άλλες τέχνες το μέσο είναι έμφυτα κατανοητό. Οι μελωδίες, τα χρώματα, οι όγκοι, είναι πράγματα που αντιλαμβάνεσαι εκ γεννησιμιού.

Ο Χ Ι

ΥΓ. Αναλυτικά σε λίγο

[hellegennes]

Τι όχι, βρε; Εσύ βλέπεις κόκκινο κι εγώ πράσινο;

[ST48410]

Λοιπόν. Αν ήταν έμφυτα κατανοητό το μέσο θα έβλεπες κάτι που δεν το παρατηρείς ποτέ στην ιστορία των τεχνών. Έργα εκτός εποχής. Θα είχες μία συμφωνία του Beethoven 200 χρόνια πριν, θα είχες πίνακα του Dalí και του Picasso 300-400 χρόνια πριν. Δεν τα έχεις όμως. Ποτέ δεν εμφανίστηκε κάτι τέτοιο. Γιατί;

Και όχι μόνο αυτό. Δεν έχει καν ποίηση Καβάφη 300 χρόνια πριν που η γλώσσα τέλος πάντων δεν άλλαξε και τόσο πολύ. Άρα;

Έχει κάθε γλώσσα φωνήματα και οργανώνονται αυτά σε λέξεις που με τη σειρά τους οργανώνονται σε προτάσεις σύμφωνα με κάποιο σύστημα (γραμματική και συντακτικό). Δεν φτάνει λοιπόν να χρησιμοποιεί τα ίδια χρώματα ο ζωγράφος του 17ου με κάποιον ζωγράφο του 19ου για να μπορέσει να κάνει το έργο του δεύτερου. Πρέπει να ξέρει και τους νέους κανόνες (γραμματική και συντακτικό) της γλώσσας του ζωγράφου 200 χρόνια μετά (τους οποίους προφανώς αγνοεί) για να μπορέσει να κάνει ό,τι και ο συνάδελφός του.

Και εμείς δεν καταλαβαίνουμε τίποτα; Εξαρτάται. Ένας που μιλάει Ολλανδικά καταλαβαίνει πολύ περισσότερα Γερμανικά από μένα. Ομοίως με τα Ιταλικά και τα Ισπανικά.
Στα δικά μας. Αν έχεις δει πολλές ταινίες θρίλερ που έχει μουσική σαν την μοντέρνα του 20ου αιώνα, είναι πολύ πιθανό να μη σε ξενίσει τόσο πολύ η ακρόαση ενός σύγχρονου έργου, όσο θα ξένιζε πχ τον παππού μου. Εσύ μπορεί να πεις αυτό δεν είναι καλή μουσική, ή είναι πειραματική κλπ. Εκείνος θα έλεγε αυτό δεν είναι μουσική, τελεία και παύλα. Αρκεί αυτό για να κάνεις αξιολόγηση; Μάλλον όχι αλλά δεν έχει και μεγάλη σημασία. Αν δεν σου αρέσει κάτι, πας παρακάτω.