Τι συμβαίνει με τον Λιγνάδη;

[Namrail]

Ένας τρόπος για να μην ενθαρρύνει την ανηθικότητα ως στάση αρχής, είναι να μην βάζει πλάτες τόσα χρόνια για να συγκαλυφθούν απο το σύστημα οι απόπειρες καταγγελιών για τον τάδε ή τον δείνα στο χώρο της τέχνης (κι αν δεν έπεφτε γραμμή για "ελληνικό mee too" όλα αυτά θα έμεναν στο σκοτάδι). Τυχαίο υποθετικό πάντα παράδειγμα...

Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, είναι όμως αστείο.

Σίγουρα πάντως κάτι τέτοιο δεν το 'κανε η "δική μας ναζιστική ιδεολογία". Μιας και μιλάμε για στάσεις αρχής...

Ναι βέβαια, με το σεξισμό εσείς δεν έχετε καμία σχέση. Φαίνεται εξάλλου από τις την ιδεολογία σας. Ποτέ δεν αντιμετωπίσατε τις γυναίκες ως μηχανές αναπαραγωγής που θα πρέπει να κάθονται σπίτι και να μεγαλώνουν τα παιδιά, χωρίς καμία σκέψη χειραφέτησης. Ποτέ δεν γυρίσατε να πείτε σε ένα θύμα σεξουαλικής βίας πως τα θελε και τα παθε, γιατί "φορούσε κοντή φούστα", ή γιατί "προκαλούσε" κλπ. Ποτέ δεν κάνατε τσιμπούκια σε όσους βρίσκονται σε σχέση ισχύος, θεωρώντας σωστό να εκμεταλλεύονται τους από κάτω,. Ποτέ με άλλα λόγια δεν θρέψατε συμπεριφορές που μιμήθηκαν όσοι σήμερα κατηγορούνται για εγκλήματα και έχουν βγει στη σέντρα. Όλα κι όλα.

[foscilis]

Εγώ προσπαθώ να σκεφτώ οποιονδήποτε άλλο χώρο στον οποίον είναι νορμάλ να σε παίρνουν τηλέφωνο δέκα η ώρα το βράδι "περνα από το σπίτι μου κατά τις 11 να συζητήσουμε για δουλεια".

Προσέξτε υπάρχει το στοιχείο ότι όλοι αυτοί ήταν αρπακτικά αλλά υπάρχει και το στοιχείο μιας κουλτούρας όπου οκ δεν τρέχει τίποτα έτσι γίνεται στο χώρο μας, 11 η ώρα είχε έμπνευση ο Δάσκαλος να ασχοληθεί η τέχνη δε μπαίνει σε καλούπια.

Άρα ούτε ωράρια, κώδικες συμπεριφοράς, ένσημα κι όλα τα άλλα που έχουμε συνηθίσει να υπάρχουν στις δουλειες. Απλά ψωνάρες που κάνουν το ψώνιο τους.

Βασικά συμπεραίνω ότι ακόμα και η πιο μπουρδελιαρικη καφετέρια στο Γέρακα είναι όαση εργασιακής σοβαρότητας και επαγγελματισμού σε σχέση με το θέατρο.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Εγώ προσπαθώ να σκεφτώ οποιονδήποτε άλλο χώρο στον οποίον είναι νορμάλ να σε παίρνουν τηλέφωνο δέκα η ώρα το βράδι "περνα από το σπίτι μου κατά τις 11 να συζητήσουμε για δουλεια".

Προσέξτε υπάρχει το στοιχείο ότι όλοι αυτοί ήταν αρπακτικά αλλά υπάρχει και το στοιχείο μιας κουλτούρας όπου οκ δεν τρέχει τίποτα έτσι γίνεται στο χώρο μας, 11 η ώρα είχε έμπνευση ο Δάσκαλος να ασχοληθεί η τέχνη δε μπαίνει σε καλούπια.

Άρα ούτε ωράρια, κώδικες συμπεριφοράς, ένσημα κι όλα τα άλλα που έχουμε συνηθίσει να υπάρχουν στις δουλειες. Απλά ψωνάρες που κάνουν το ψώνιο τους.

Βασικά συμπεραίνω ότι ακόμα και η πιο μπουρδελιαρικη καφετέρια στο Γέρακα είναι όαση εργασιακής σοβαρότητας και επαγγελματισμού σε σχέση με το θέατρο.