Πότε πρωτοεμφανίστηκαν αναρχικοί στην Ελλάδα ;

[wooded glade]

Τα παλιά χρόνια οι αριστεροί και οι παπανδρεϊκοί είχαν χαρακτηρισθεί αναρχικοί πολλές φορές, μετά από κάποια επεισόδια.
Αλλά για αναρχικούς-αναρχικούς άκουσα για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1965.
Ήταν τότε που είχε πάει ο Γεώργιος Παπανδρέου από το Καστρί στα γραφεία της Ενώσεως Κέντρου που ήταν στην οδό Βουλής και είχε μειοψηφίσει ο Τσιριμώκος που πρότεινε συμβιβασμό με το βασιλιά. Είχε μαζευτεί πολύς κόσμος και δεν νομίζω ότι τα λεχθέντα στη συνεδρίαση είχαν διαρρεύσει ακόμα, αλλά μία ομάδα διαδηλωτών ανέτρεψε δύο τρόλλεϋ στην Ομόνοια. Οι εφημερίδες έγραψαν ότι "οι αναρχικοί ανέτρεψαν τα τρόλλεϋ".
Είχε προηγηθεί που έκαψαν τη λεωφόρο ένα χρόνο νωρίτερα με τον στημένο ημιτελικό Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός, αλλά δεν έγινε χρήση από τον Τύπο του όρου "αναρχικοί". Αγανακτισμένοι φίλαθλοι έγραφαν.
Μετά στους Ρολλινγκστόουνς έγιναν τα επεισόδια -τα οποία ήταν μίνι επεισόδια όπως έχω γράψει αλλού- αλλά και κάτι παρόμοιες φάσεις με πέτρες που πέταγαν.

Επί μονίμου βάσεως ακούμε για "αναρχικούς", που είναι ξεχωριστοί από το ΚΚΕ κλπ, από το Πολυτεχνείο και μετά καθώς και από την πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου και μετά. Αλλά πότε εμφανίστηκαν για πρώτη φορά σαν οντότητες ;

[GoBack]

Σιγουρα επι τουρκοκρατιας

[Fairfax]

Εγώ θυμάμαι 1978-1982 αναρχικούς όχι ακριβώς είναι τώρα αλλά ξεκάθαρα προς αυτόν το δρόμο. Συνήθως από μικροαστικές οικογένειες στους οποίους είχαν προσκολληθεί και παιδιά από εύπορες οικογένειες γιατί η υπόθεση είχε χαβαλέ, δράση και ναρκωτικά.

[wooded glade]

Εγώ θυμάμαι 1978-1982 αναρχικούς όχι ακριβώς είναι τώρα αλλά ξεκάθαρα προς αυτόν το δρόμο. Συνήθως από μικροαστικές οικογένειες στους οποίους είχαν προσκολληθεί και παιδιά από εύπορες οικογένειες γιατί η υπόθεση είχε χαβαλέ, δράση και ναρκωτικά.

Το 73 έλεγαν ότι ή δεν υπήρχαν "αναρχικοί" ή ήταν βαλτοί από τη χούντα.
Αλλά στην πρώτη επέτειο -Νοέμβριος 1974 με κυβέρνηση Καραμανλή- έγραφε ο Τύπος ότι "οι αναρχικοί αμαύρωσαν την επέτειο".
Πάντως η πρώτη φορά που άκουσα εγώ ήταν το καλοκαίρι του 65 που είπα. Από τότε ως την 21η Απριλίου του 67 μερικές ακόμα φορές αλλά όχι τόσο συχνά - επεισόδια είχε με την ΕΔΑ ως επί το πλείστον απ' ότι θυμάμαι.
Από τη μεταπολίτευση και μετά συνέχεια και είχαν πλέον καθιερωθεί και τα Εξάρχεια σαν η συνοικία τους (δεν ήξερε κανένας Εξάρχεια σαν συνοικία αναρχικών πιό παλιά).
Αλλά πότε ακριβώς σχηματίσθηκαν και πως.

[Sid Vicious]

Το 1977 με το Anarchy in the UK των Sex Pistols. Τοτε δεν ηξερε καλα αγγλικα ο κοσμος στην Ελλαδα και το Αναρκι ιν δι Γιου Κει το διαβαζανε η Αναρχια ειν' ουκει και εμεινε

[Fairfax]

Άλλο τα «αναρχικά στοιχεία» προ χούντας και άλλο οι αναρχικοί με σχετικά συγκεκριμένη ιδεολογία (του κωλου βέβαια...) που εμφανίστηκαν μερικά χρόνια μετά την μεταπολίτευση. Αυτή έκανε τα Εξαρχία άναρχο γειτονιά. Καταλήψεις κτηρίων, μολότοφ, μαύρο κόκκινες σημαίες, μπάφοι δεν υπήρχαν πριν το 1977-1978. Με το ΠΑΣΟΚ το 1981 ξέφυγαν τελείως.

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

.

Ρέ Γούντι πώς ανέτρεψαν τα 2 τρόλευ ;;; .... ...

.

[wooded glade]

Άλλο τα «αναρχικά στοιχεία» προ χούντας και άλλο οι αναρχικοί με σχετικά συγκεκριμένη ιδεολογία (του κωλου βέβαια...) που εμφανίστηκαν μερικά χρόνια μετά την μεταπολίτευση. Αυτή έκανε τα Εξαρχία άναρχο γειτονιά. Καταλήψεις κτηρίων, μολότοφ, μαύρο κόκκινες σημαίες, μπάφοι δεν υπήρχαν πριν το 1977-1978. Με το ΠΑΣΟΚ το 1981 ξέφυγαν τελείως.

Δεν λέω για "αναρχικά στοιχεία" κατ' επέκτασιν του όρου, όπως περιέγραφε τις π.χ. πορείες διαμαρτυρίας ο στρατηγός με τα 114 κεφάλια. Λέω για ανεγνωρισμένους αναρχικούς.
Μετά, στην επέτειο του 74 (πρώτη επέτειος, μετά και από το πόρισμα Καψάσκη) είχε ψιλοκάψιμο, όπως και από εκεί και ύστερα κάθε χρόνο.
Αλλά από που ξεφύτρωσαν ;

[wooded glade]

.

Ρέ Γούντι πώς ανέτρεψαν τα 2 τρόλευ ;;; .... ...

.

Τα είχαν αφήσει οι οδηγοί τους στο δρόμο προφανώς - αντί να μείνουν στο αμαξοστάσιο όσο διαρκούσε η συγκέντρωση.
Είναι εύκολο να τα ανατρέψεις.
Το 18 με τις κλούβες του πίκο στην Ηρώδου του Αττικού η ΚΝΕ παρά λίγο να ανατρέψει μία αλλά δεν τους άφησαν μέχρι τέλους.

[Jimmy81]

Τον 5ο αιώνα π.Χ. με τον Αθηναίο φιλόσοφο Αντιφώντα που αμφισβήτησε τους νόμους της πολιτείας και κήρυξε την ισότητα των ανθρώπων.



https://www.greekschannel.com/gr/arxaio ... filosofoi/

[Fluffy]

Αναρχικές όψεις της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας
Συγγραφέας: opyrgos

Ο αναρχισμός, έγραφε ένας Γάλλος συγγραφέας τη δεκαετία του 1890, όπως το χαρτί πάνω στο οποίο μπορεί κανείς να γράψει οτιδήποτε, έχει ένα τόσο πλούσιο παρελθόν ώστε μπορεί να συμπεριλάβει τα πάντα. Η ιστορία του δεν μπορεί να διαχωριστεί από την ιστορία όλων των άλλων προοδευτικών εξελίξεων και όλων των βλέψεων για ελευθερία. Δεν είναι μια θεωρία παρμένη από βιβλία ή μια "επιστημονική" επινόηση κάποιου "πεφωτισμένου" νου, αλλά αντίθετα είναι η διαχρονική συνειδητή ή ασυνείδητη φιλοδοξία των ανθρώπων για ελευθερία, ριζωμένη μέσα στα ένστικτα και τις καθημερινές τους ανάγκες.

Οι προσπάθειες για ελευθερία μέσα στα πλαίσια της εξουσίας εκδηλώνονταν με διάφορους τρόπους σε ολόκληρη την ιστορία του ανθρώπινου γένους, είτε στην ιδιωτική ζωή των ατόμων, είτε στην κοινωνική συμπεριφορά ατόμων και ομάδων. Άλλοτε εκδηλώνονταν ατομικά, άλλοτε σε μικρές ομάδες και άλλοτε οργανωμένα σε μεγάλα λαϊκά κινήματα. Αν και οι οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες ήταν διαφορετικές, αν και οι επικρατούσες αντιλήψεις και ιδέες άλλαζαν συνεχώς δίνοντας τη θέση τους σε καινούργιες, η ανάγκη και η θέληση για εξασφάλιση και κατοχύρωση μιας συγκεκριμένης ανεξαρτησίας παρέμενε η ίδια. Αυτό εξηγεί το γεγονός ότι οι άνθρωποι συχνά πορεύτηκαν προς την ίδια κατεύθυνση και με τα ίδια αισθήματα που χαρακτηρίζουν τους ανθρώπους όλων των εποχών ανεξαρτήτως χρώματος και καταγωγής. Η ανυπακοή και η εξέγερση ήταν στοιχεία που χαρακτήριζαν τους ανθρώπους στη μακραίωνη πορεία της ιστορίας. Και ήταν αυτά τα αισθήματα που σε κάθε περίοδο, σε κάποια απροσδιόριστη στιγμή, συνέβαλαν στην απαλλαγή από τις δεδομένες προλήψεις και δεισιδαιμονίες του παρελθόντος, επιτρέποντας στην ανθρωπότητα να βαδίσει με ένα σίγουρο βήμα προς τα μπρος. Έτσι η ανθρώπινη πορεία προς την πρόοδο, η οποία κατακτήθηκε στη διάρκεια πολλών αιώνων, ήταν ένας ατέλειωτος αγώνας ενάντια στα εμπόδια και τις αλυσίδες της εξουσίας.

Μπορούμε να ισχυριστούμε επομένως ότι το επίπεδο της προόδου μπορεί να μετρηθεί απ’ τη δύναμη του ενστίκτου για ανυπακοή και εξέγερση. Χωρίς ανυπακοή και εξέγερση δεν συντελείται πρόοδος. Η ανυπακοή και η εξέγερση ήταν οι απαρχές των προόδων που μπόρεσε να πετύχει ο άνθρωπος, όταν ήξερε να λέει «όχι» σε κάθε απόλυτη εξουσία, θεϊκή ή ανθρώπινη. Η ιδέα τους αντιστοιχεί στην άρνηση του συμβιβασμού και είναι ταυτόχρονα η αποδοχή της ανάγκης να εναντιώνεται ο άνθρωπος σε κάθε κατάσταση που απειλεί την ακεραιότητά του, την αξιοπρέπεια και τις επιλογές του. Κάτω από αυτό το πρίσμα, η ίδια η γέννηση της φιλοσοφίας ήταν εκδήλωση αυτών των αισθημάτων, αφού πρακτικά σήμαινε την απελευθέρωση της σκέψης από τα δεσμά των ανιμιστικών και θρησκευτικών παραδόσεων του παρελθόντος. Η ανυπακοή της σκέψης στην ανιμιστική εξήγηση των γεγονότων της φύσης ήταν η απαρχή της φιλοσοφίας. Ο άνθρωπος δεν ικανοποιείται με το να αντιλαμβάνεται και να εξηγεί τα διάφορα γεγονότα της φύσης σαν εκδηλώσεις της θέλησης ενός ή πολλών θεοτήτων, αλλά προσπαθεί να φτάσει πίσω από τα πράγματα, να κατανοήσει την προέλευσή τους και τις σχέσεις μεταξύ τους. Δεν ικανοποιείται πλέον με το να πιστεύει ότι το φεγγάρι δεν βγαίνει επειδή είναι κακό, αλλά προσπαθεί να εξηγήσει το σύνολο των φυσικών συνθηκών που, σε μια δεδομένη στιγμή, μας επιτρέπουν ή μας εμποδίζουν να δούμε αυτό ή εκείνο το ουράνιο σώμα.

Η γέννηση της φιλοσοφίας ήταν η πορεία προς την ενηλικίωση της ανθρωπότητας. «Το παιδί –λέει ο Φώυερμπαχ– δεν μπορεί να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του μέσω της δικής του δύναμης, μέσω αυτενέργειας, αλλά στρέφεται με παρακλήσεις στα όντα από τα οποία αισθάνεται και ξέρει ότι εξαρτάται, στους γονείς του, προκειμένου μέσω αυτών να λάβει ό,τι επιθυμεί». Αλλά το παιδί αρέσκεται επίσης στο να σπάει πράγματα, να ανακαλύπτει κρυφές γωνιές, να ερευνά καθετί καλυμμένο και να δοκιμάζει τον εαυτό του σε όλα. Όταν κάποτε φτάσει σε αυτό που υπάρχει πίσω από τα πράγματα, ξέρει ότι είναι ασφαλές. Αν για παράδειγμα αντιληφθεί ότι η βίντσα είναι πολύ αδύναμη για την ανυπακοή του, τότε δεν τη φοβάται πια, έχει παραμεγαλώσει γι’ αυτήν. Με την ίδια λογική, όταν ο άνθωπος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο κεραυνός δεν είναι η βίαιη εκδήλωση της θέλησης ενός θεού, τότε δεν τον φοβάται πια, έχει ενηλικιωθεί πνευματικά. Καθώς το πρώτιστο μέλημα του παιδιού είναι να ανακαλύψει τον κόσμο που το περιβάλλει, να μάθει το «πώς», το «γιατί» και το «παραπέρα», έτσι και τα πρώτα βήματα της ακηδεμόνευτης ανθρώπινης σκέψης έγιναν για την ερμηνεία του κόσμου και την κατανόηση της φύσης. Γι’ αυτό και οι πρώτοι φιλόσοφοι ονομάστηκαν δικαίως «φυσιολόγοι» (από τη σύνθεση των λέξεων φύσις και λόγος), δεδομένου ότι ασχολήθηκαν, πρώτον με τη φύση και την ωρίμανση, μεταβολή και εξέλιξή της, και δεύτερον με την επιστήμη ή την επιχειρηματολογία περί των πραγμάτων. Και αυτή η κατανόηση και γνώση της φύσης δεν ήταν τυχαία. Ήταν το αποτέλεσμα της συνειδητοποίησης ότι τίποτα δεν είναι ξένο προς τον άνθρωπο ώστε να το αναζητήσει σε έναν εξωτερικό, υπερφυσικό τόπο, ότι το φεγγάρι που δεν βγαίνει ή ο κεραυνός που πέφτει δεν διαχωρίζονται από τη φύση –και κατ’ επέκταση από τον ίδιο τον άνθρωπο–, αλλά είναι αισθητές ιδιότητες και ιδιάζουσες όψεις της φύσης, είναι η μια φυσική λειτουργία, είναι εν τέλει η ίδια φύση.

Συμπερασματικά, "αυτό που αποκαλέσαμε φιλοσοφία ήταν στην πραγματικότητα ένα σύνολο από θεωρίες ανεξάρτητες στο μεγαλύτερο μέρος τους από την θρησκευτική παράδοση". Οι θεωρίες αυτές δεν ήταν προϊόντα υποταγής στη θέληση κάποιας θεότητας ούτε η εκκοσμικευμένη παράστασή της, δεν ήταν προϊόντα προλήψεων και δεισιδαιμονιών, αλλά ήταν συμπεράσματα άμεσων παρατηρήσεων και προσωπικών εμπειριών. Ήταν στοχασμοί για την καταγωγή και την ουσία του κόσμου και των πραγμάτων, για τη συμπεριφορά του ατόμου και τις φιλοδοξίες του, για πολιτική και κοινωνική συλλογική συμπεριφορά, για μια καλύτερη κοινωνική οργάνωση και για τον τρόπο που θα μπορούσε αυτή να πραγματοποιηθεί. Ήταν στοχασμοί για τα προβλήματα που άξιζαν να ελκύσουν την προσοχή του ανθρώπου, πίσω από το αβέβαιο φαίνεσθαι και το μεταβαλλόμενο πρόσωπο των πραγμάτων. Ήταν στοχασμοί που "ψαλίδισαν τα φτερά ενός αγγέλου"…



BIBΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ferrero, Nevinson, Small, Burton, Morgan, Marshal, «Αρχαία Ελλάδα και Αναρχισμός», μτφρ. Χρήστος Μόρφος, Ελεύθερος Τύπος, Αθήνα 1996.

Jean-Paul Dumont, «Η αρχαία φιλοσοφία», μτφρ. Θεοδώρα Κάππου, To Bήμα γνώση, Αθήνα 2007.

Max Nettlau, «Ιστορία της Αναρχίας», μτφρ. Σύλβια – Μ.Κ., Διεθνής Βιβλιοθήκη, Αθήνα 1988.

https://www.filosofia.gr/item.php?id=581

[Fairfax]

Άλλο τα «αναρχικά στοιχεία» προ χούντας και άλλο οι αναρχικοί με σχετικά συγκεκριμένη ιδεολογία (του κωλου βέβαια...) που εμφανίστηκαν μερικά χρόνια μετά την μεταπολίτευση. Αυτή έκανε τα Εξαρχία άναρχο γειτονιά. Καταλήψεις κτηρίων, μολότοφ, μαύρο κόκκινες σημαίες, μπάφοι δεν υπήρχαν πριν το 1977-1978. Με το ΠΑΣΟΚ το 1981 ξέφυγαν τελείως.

Δεν λέω για "αναρχικά στοιχεία" κατ' επέκτασιν του όρου, όπως περιέγραφε τις π.χ. πορείες διαμαρτυρίας ο στρατηγός με τα 114 κεφάλια. Λέω για ανεγνωρισμένους αναρχικούς.
Μετά, στην επέτειο του 74 (πρώτη επέτειος, μετά και από το πόρισμα Καψάσκη) είχε ψιλοκάψιμο, όπως και από εκεί και ύστερα κάθε χρόνο.
Αλλά από που ξεφύτρωσαν ;

Με την μεταπολίτευση έγινε ευρεία διάδοση αριστερίστικων ιδεολογιών. Συν αφέθηκαν τελείως λάσκα όλοι οι συντηρητικοί θεσμοί. Επίσης υπήρχε διάχυτος ο φόβος του κράτους να μην θεωρηθεί «δεξιός-κατασταλτικος» (βλέπε ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς) και διάφοροι νεαροί χωρίς μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας και χωρίς το οικογενειακό κοντρόλ των περασμένων δεκαετιών βρήκαν αυτό το αντικοινωνικό ξέσπασμα. Άλλωστε ο χαβαλές, η βία και συναίσθημα του να ανήκεις κάπου και να κάνεις του κεφαλιού σου ενεργεί σαν διεγερτικό. Και άμα δεν υπάρχει κόστος για τις πράξεις σου γιατί να σταματήσεις.

[wooded glade]

Πάντως σήμερα είναι τρίτο κόμμα.
Με βάση τα αποτελέσματα του 2019 πάντα, το 1/4 του Σύριζα είναι μπαχαλάκηδες - αφού στις ευρωεκλογές αυτό το 1/4 είχε ψηφίσει τα μπαχαλακικά. Βάλε και ένα 3% που πήραν τα μπαχαλακικά μόνα τους τον Ιούλιο μας κάνει 11%. Φώφη-ΚΚΕ είναι στο 6%, Βελό στο 4.5%.

[πατησιωτης]

Αλλά από που ξεφύτρωσαν ;

Στην εποχή μου ως δυναμικό στοιχείο της άκρας αριστεράς το 1978-79 στα πανεπιστήμια.Παρακολούθησα τα γεγονότα εκ του σύνεγγυς.
Το 1976 που μπήκα στο πολυτεχνείο δεν υπήρχαν στον φοιτητικό χώρο ή εάν υπήρχαν ήσαν ελάχιστοι και αδιόρατοι.Υπήρχαν όμως ισχυρότατες ομάδες μαοικών με φοιτητικές παρατάξεις την ΑΑΣΠΕ και την ΠΠΣΠ που ήσαν σε διαρκή κόντρα με τις ομάδες της ΚΝΕ και της ΠΑΣΠ για το επίπεδο του "αγώνα",δηλαδή εάν θα κάνουν καταλήψεις ή όχι.Την εποχή εκείνη ακόμη οι καταλήψεις εθεωρούντο ακραίο μέτρο πάλης.
Συνέπεσαν δύο γεγονότα που οδήγησαν στη διάλυση των ομάδων αυτών και τη μεταλλαγή πολλών από τα μέλη τους σε αναρχοαυτόνομους μαζί με κάποιους από το ΚΚΕεσ,ένα διεθνές και ένα εσωτερικό.Το διεθνές γεγονός ήταν η .άνοδος του Τενγκ Χσιάο Πινγκ στην ηγεσία της Κϊνας και η σύλληψη της χήρας του Μάο και το τοπικό η ψήφιση από την κυβέρνηση Καραμανλή του νόμου 815 για τα πανεπιστήμια που ήταν κάτι ανάλογο με τον σημερινό νόμο Κεραμέως.
Η αλλαγή στην Κίνα έκανε περιττό τον λόγο ύπαρξης των μαοικών ομάδων.Όλοι αυτοί βάσιζαν την επιχειρηματολογία τους κατά του ΚΚΕ στο ότι κατά την άποψή τους μετά τον Στάλιν στην ΕΣΣΔ είχε επιστρέψει μεταμφιεσμένος ο καπιταλισμός.Το ωραίο είναι ότι με άλλα λόγια κάτι παρόμοιο υπονοεί σήμερα και το ΚΚΕ αλλά τότε ήταν σταθερά υπέρ του "παλλαικού κράτους" του Μπρέζνιεφ στο οποίο αντιτάσσονταν οι μαοικοί.Όμως η παρόμοια πορεία της Κίνας οδηγούσε στην ακύρωση και αυτού του σοσιαλισμού οπότε διαλύθηκαν.Ο νόμος 815 από την άλλη προκάλεσε μεγάλη αντίδραση στους φοιτητές αλλά τα επίσημα αντιπολιτευόμενα κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ και το όργανό τους,η ΕΦΕΕ δεν ήθελαν να πάνε πέρα από την αποχή.Οι τέως μαοικοί μαζί με πολλούς άλλους που απλώς ήθελαν να καταργήσουν τον νόμο εμφανίσθηκαν ως τοπικές πρωτοβουλίες και πίεσαν για καταλήψεις που ήσαν και λίγο χαοτικές και ονομάσθηκαν από το σύνολο του πολιτικού συστήματος ως αναρχοαυτόνομοι.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Αλλά από που ξεφύτρωσαν ;

Στην εποχή μου ως δυναμικό στοιχείο της άκρας αριστεράς το 1978-79 στα πανεπιστήμια.Παρακολούθησα τα γεγονότα εκ του σύνεγγυς.
Το 1976 που μπήκα στο πολυτεχνείο δεν υπήρχαν στον φοιτητικό χώρο ή εάν υπήρχαν ήσαν ελάχιστοι και αδιόρατοι.Υπήρχαν όμως ισχυρότατες ομάδες μαοικών με φοιτητικές παρατάξεις την ΑΑΣΠΕ και την ΠΠΣΠ που ήσαν σε διαρκή κόντρα με τις ομάδες της ΚΝΕ και της ΠΑΣΠ για το επίπεδο του "αγώνα",δηλαδή εάν θα κάνουν καταλήψεις ή όχι.Την εποχή εκείνη ακόμη οι καταλήψεις εθεωρούντο ακραίο μέτρο πάλης.
Συνέπεσαν δύο γεγονότα που οδήγησαν στη διάλυση των ομάδων αυτών και τη μεταλλαγή πολλών από τα μέλη τους σε αναρχοαυτόνομους μαζί με κάποιους από το ΚΚΕεσ,ένα διεθνές και ένα εσωτερικό.Το διεθνές γεγονός ήταν η .άνοδος του Τενγκ Χσιάο Πινγκ στην ηγεσία της Κϊνας και η σύλληψη της χήρας του Μάο και το τοπικό η ψήφιση από την κυβέρνηση Καραμανλή του νόμου 815 για τα πανεπιστήμια που ήταν κάτι ανάλογο με τον σημερινό νόμο Κεραμέως.
Η αλλαγή στην Κίνα έκανε περιττό τον λόγο ύπαρξης των μαοικών ομάδων.Όλοι αυτοί βάσιζαν την επιχειρηματολογία τους κατά του ΚΚΕ στο ότι κατά την άποψή τους μετά τον Στάλιν στην ΕΣΣΔ είχε επιστρέψει μεταμφιεσμένος ο καπιταλισμός.Το ωραίο είναι ότι με άλλα λόγια κάτι παρόμοιο υπονοεί σήμερα και το ΚΚΕ αλλά τότε ήταν σταθερά υπέρ του "παλλαικού κράτους" του Μπρέζνιεφ στο οποίο αντιτάσσονταν οι μαοικοί.Όμως η παρόμοια πορεία της Κίνας οδηγούσε στην ακύρωση και αυτού του σοσιαλισμού οπότε διαλύθηκαν.Ο νόμος 815 από την άλλη προκάλεσε μεγάλη αντίδραση στους φοιτητές αλλά τα επίσημα αντιπολιτευόμενα κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ και το όργανό τους,η ΕΦΕΕ δεν ήθελαν να πάνε πέρα από την αποχή.Οι τέως μαοικοί μαζί με πολλούς άλλους που απλώς ήθελαν να καταργήσουν τον νόμο εμφανίσθηκαν ως τοπικές πρωτοβουλίες και πίεσαν για καταλήψεις που ήσαν και λίγο χαοτικές και ονομάσθηκαν από το σύνολο του πολιτικού συστήματος ως αναρχοαυτόνομοι.

Τα γεγονότα που αναφέρεις μπορεί πράγματι να έπαιξαν ρόλο στην αύξηση του αριθμού των αναρχικών, βέβαια να πούμε εδω πως κατά την εξιστόρησή τους μπλέκεις μάλλον τον Α/Α χώρο με τους αριστεριστές που έφτιαξαν τη Β'Πανελλαδική. Μεταξύ αυτών τον Χρύσανθο Λαζαρίδη ή τον Αλέξη Παπαχελά . Εν πάση περιπτώση για να μη μπλέκουμε με λεπτομέρειες η ουσία είναι πως ο Α/Α χώρος υπήρχε στην Ελλάδα
από τα τέλη του 19ου αιώνα. Κάποιες απεργίες στις αρχές του 20ου αιώνα έγιναν χάρη στη πρωτοβουλία αναρχοσυνδικαλιστών όπως ο Σπέρας(που ακολούθησε άλλη πορεία μετά αλλά αυτό είναι θέμα διαφορετικής συζήτησης). Γενικά, ο Α/Α χώρος δεν είχε έντονη παρουσία στα πολιτικά πράγματα και είναι αλήθεια πως δεν έχω βρει στοιχεία για τη δράση του από το Μεσοπόλεμο και μέχρι τη Μεταπολίτευση. Όμως ομάδες αναρχικών προφανέστατα υπήρχαν. Το ότι ο αριθμός των ανθρώπων τους αυξήθηκε από τα 70ς και μετά δε σημαίνει πως ο ελληνικός αναρχισμός προήλθε από
διασπάσεις του μαοισμού. Ίσα ίσα με βάση ένα άρθρο παλαιού αναρχικού που είχα διαβάσει κάποτε στο indymedia, έπεφταν μερικές ψιλές μεταξύ των αναρχικών και των αριστεριστών/αριστερών τα χρόνια των 70ς.