Νομοσχεδιο που απαγορευει συγκεκριμενα τραγουδια.

[Golden Age]

Κάπου διάβασα περί απαγόρευσης του Εθνικού Ύμνου.

Αυτά συμβαίνουν όταν διαβάζεις ψεκασμένους.

[stavmanr]

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι στο τέλος τα δικαστήρια θα κληθούν να ερμηνεύσουν το νόημα ενός έργου που απαγορεύεται με απόφαση δικαστικού λειτουργού.
Δηλαδή, θα περάσουμε σε δίκη καλλιτεχνικών έργων.

Δεν πρέπει η Δημοκρατία να θωρακιστεί απέναντι στους κινδύνους ανατροπής της;

Ένας κίνδυνος ανατροπής της δημοκρατίας είναι η ακραία θωράκιση εναντίον των κινδύνων ανατροπής της.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι στο τέλος τα δικαστήρια θα κληθούν να ερμηνεύσουν το νόημα ενός έργου που απαγορεύεται με απόφαση δικαστικού λειτουργού.
Δηλαδή, θα περάσουμε σε δίκη καλλιτεχνικών έργων.

Δεν πρέπει η Δημοκρατία να θωρακιστεί απέναντι στους κινδύνους ανατροπής της;

Ένας κίνδυνος ανατροπής της δημοκρατίας είναι η ακραία θωράκιση εναντίον των κινδύνων ανατροπής της.

Δεν θα πρέπει να θωρακιστει η δημοκρατία έναντι στους φασίστες;

[Golden Age]

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι στο τέλος τα δικαστήρια θα κληθούν να ερμηνεύσουν το νόημα ενός έργου που απαγορεύεται με απόφαση δικαστικού λειτουργού.
Δηλαδή, θα περάσουμε σε δίκη καλλιτεχνικών έργων.

Δεν πρέπει η Δημοκρατία να θωρακιστεί απέναντι στους κινδύνους ανατροπής της;

Ένας κίνδυνος ανατροπής της δημοκρατίας είναι η ακραία θωράκιση εναντίον των κινδύνων ανατροπής της.

Είναι σαν να λες να αφήσουμε τη Χούντα να κάνει πραξικόπημα εναντίον της γιατί αλλιώς η δημοκρατία θα είναι...αντιδημοκρατική!

[Sid Vicious]

Βρε συ, γράφεις πχ. για τον Κίπλνιγκ και τις δήθεν ανωτερότητες.
Μιλάς για τον άνθρωπο που χαρακτηρίζει το θρίαμβο της επικράτησης "συμφορά" στο έργο του "αν".

Αυτό που δεν μπορούν πολλοί να καταλάβουν είναι ότι η τέχνη χρησιμοποιεί πραγματικότητες της εποχής της (εθνικισμούς, ρατσισμούς, κοινωνικές συνθήκες, πολέμους, δυστυχία κλπ) ως εφαλτήρια για να σημάνουν την αλλαγή.

Με επιβεβαιώνεις οτι δεν έχεις διαβάσει Κιπλινγκ. Τσέκαρε για αρχη τα White Mans Burden και The Beginnings

Για να μην παίζουμε αυτό το παιχνίδι, διάβασε αυτό, όχι εσύ διάβασε εκείνο, γιατί δεν μου γράφεις τι είναι εκείνο που σου παράγει την εντύπωση την οποία υποστηρίζεις εξαρχής;

Δεν χρειάζεται να πω "τι ειναι εκεινο που με παραγει την εντυπωση αυτη" καθότι ειναι ξεκάθαρο. Ρε χωρικέ αφου δεν ξερεις για τι μιλάς τι βελάζεις;

Take up the White Man's burden—
Send forth the best ye breed—
Go bind your sons to exile
To serve your captives' need;
To wait in heavy harness
On fluttered folk and wild—
Your new-caught, sullen peoples,
Half devil and half child.

Take up the White Man's burden—
In patience to abide,
To veil the threat of terror
And check the show of pride;
By open speech and simple,
An hundred times made plain.
To seek another's profit,
And work another's gain.

Take up the White Man's burden—
The savage wars of peace—
Fill full the mouth of Famine
And bid the sickness cease;
And when your goal is nearest
The end for others sought,
Watch Sloth and heathen Folly
Bring all your hopes to nought.

Take up the White Man's burden—
No tawdry rule of kings,
But toil of serf and sweeper—
The tale of common things.
The ports ye shall not enter,
The roads ye shall not tread,
Go make them with your living,
And mark them with your dead!

Take up the White Man's burden—
And reap his old reward:
The blame of those ye better,
The hate of those ye guard—
The cry of hosts ye humour
(Ah, slowly!) toward the light:—
"Why brought ye us from bondage,
Our loved Egyptian night?"

Take up the White Man's burden—
Ye dare not stoop to less—
Nor call too loud on Freedom
To cloak your weariness;
By all ye cry or whisper,
By all ye leave or do,
The silent, sullen peoples
Shall weigh your Gods and you.

Take up the White Man's burden—
Have done with childish days—
The lightly proffered laurel,
The easy, ungrudged praise.
Comes now, to search your manhood
Through all the thankless years,
Cold-edged with dear-bought wisdom,
The judgment of your peers!

[stavmanr]

Ο Νίτσε ήταν φιλόσοφος, ο Καζαντζάκης ήταν λογοτέχνης.

Αν αποκαλείς "φιλοσοφία" τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά του έργα, τότε ναι.
Πχ. αν αποκαλείς φιλοσοφία το "τάδε έφη Ζαρατούστρας" τότε μάλλον δεν έχεις αίσθηση της λογοτεχνίας.

Και πέρα από την Ασκητική, που παίζει σε παραλλαγή του "Τάδε έφη Ζαρατούστρα", τα υπόλοιπα γνωστά έργα του είναι μυθιστορήματα, αυτοβιογραφικές αναφορές και μεταφράσεις.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τον Νίτσε.
Παράγει φανταστικούς χαρακτήρες πχ. "Ζαρατούστρας" και τους ντύνει με εξίσου φανταστικές ιστορίες.

Από την άλλη όλο το πρώτο μέρος του έργου "Πέρα από το καλό και το κακό" είναι μία επίθεση εναντίον της φιλοσοφίας.

[ΓΑΛΗ]

Ο Νίτσε ήταν φιλόσοφος, ο Καζαντζάκης ήταν λογοτέχνης.

Αν αποκαλείς "φιλοσοφία" τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά του έργα, τότε ναι.
Πχ. αν αποκαλείς φιλοσοφία το "τάδε έφη Ζαρατούστρας" τότε μάλλον δεν έχεις αίσθηση της λογοτεχνίας.

Και πέρα από την Ασκητική, που παίζει σε παραλλαγή του "Τάδε έφη Ζαρατούστρα", τα υπόλοιπα γνωστά έργα του είναι μυθιστορήματα, αυτοβιογραφικές αναφορές και μεταφράσεις.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τον Νίτσε.
Παράγει φανταστικούς χαρακτήρες πχ. "Ζαρατούστρας" και τους ντύνει με εξίσου φανταστικές ιστορίες.

Από την άλλη όλο το πρώτο μέρος του έργου "Πέρα από το καλό και το κακό" είναι μία επίθεση εναντίον της φιλοσοφίας.

Δεν συνεχίζω.

[Sid Vicious]

Ο Νίτσε ήταν φιλόσοφος, ο Καζαντζάκης ήταν λογοτέχνης.

Αν αποκαλείς "φιλοσοφία" τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά του έργα, τότε ναι.
Πχ. αν αποκαλείς φιλοσοφία το "τάδε έφη Ζαρατούστρας" τότε μάλλον δεν έχεις αίσθηση της λογοτεχνίας.

Και πέρα από την Ασκητική, που παίζει σε παραλλαγή του "Τάδε έφη Ζαρατούστρα", τα υπόλοιπα γνωστά έργα του είναι μυθιστορήματα, αυτοβιογραφικές αναφορές και μεταφράσεις.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τον Νίτσε.
Παράγει φανταστικούς χαρακτήρες πχ. "Ζαρατούστρας" και τους ντύνει με εξίσου φανταστικές ιστορίες.

Από την άλλη όλο το πρώτο μέρος του έργου "Πέρα από το καλό και το κακό" είναι μία επίθεση εναντίον της φιλοσοφίας.

Εγω το ειπα οτι σε λιγο θα τον βγαλεις ζωγραφο.
Να σε ρωτησω, απο τον τροπο που γράφεις, μηπως εισαι χορευτης;

[stavmanr]

Με επιβεβαιώνεις οτι δεν έχεις διαβάσει Κιπλινγκ. Τσέκαρε για αρχη τα White Mans Burden και The Beginnings

Για να μην παίζουμε αυτό το παιχνίδι, διάβασε αυτό, όχι εσύ διάβασε εκείνο, γιατί δεν μου γράφεις τι είναι εκείνο που σου παράγει την εντύπωση την οποία υποστηρίζεις εξαρχής;

Δεν χρειάζεται να πω "τι ειναι εκεινο που με παραγει την εντυπωση αυτη" καθότι ειναι ξεκάθαρο. Ρε χωρικέ αφου δεν ξερεις για τι μιλάς τι βελάζεις;

Take up the White Man's burden—
Send forth the best ye breed—
Go bind your sons to exile
To serve your captives' need;
To wait in heavy harness
On fluttered folk and wild—
Your new-caught, sullen peoples,
Half devil and half child.

Take up the White Man's burden—
In patience to abide,
To veil the threat of terror
And check the show of pride;
By open speech and simple,
An hundred times made plain.
To seek another's profit,
And work another's gain.

Take up the White Man's burden—
The savage wars of peace—
Fill full the mouth of Famine
And bid the sickness cease;
And when your goal is nearest
The end for others sought,
Watch Sloth and heathen Folly
Bring all your hopes to nought.

Take up the White Man's burden—
No tawdry rule of kings,
But toil of serf and sweeper—
The tale of common things.
The ports ye shall not enter,
The roads ye shall not tread,
Go make them with your living,
And mark them with your dead!

Take up the White Man's burden—
And reap his old reward:
The blame of those ye better,
The hate of those ye guard—
The cry of hosts ye humour
(Ah, slowly!) toward the light:—
"Why brought ye us from bondage,
Our loved Egyptian night?"

Take up the White Man's burden—
Ye dare not stoop to less—
Nor call too loud on Freedom
To cloak your weariness;
By all ye cry or whisper,
By all ye leave or do,
The silent, sullen peoples
Shall weigh your Gods and you.

Take up the White Man's burden—
Have done with childish days—
The lightly proffered laurel,
The easy, ungrudged praise.
Comes now, to search your manhood
Through all the thankless years,
Cold-edged with dear-bought wisdom,
The judgment of your peers!

Βρε σε ρωτώ τι καταλαβαίνεις στο ποίημα. Το έφερες ως απόδειξη ποιου πράγματος;

[stavmanr]

Ο Νίτσε ήταν φιλόσοφος, ο Καζαντζάκης ήταν λογοτέχνης.

Αν αποκαλείς "φιλοσοφία" τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά του έργα, τότε ναι.
Πχ. αν αποκαλείς φιλοσοφία το "τάδε έφη Ζαρατούστρας" τότε μάλλον δεν έχεις αίσθηση της λογοτεχνίας.

Και πέρα από την Ασκητική, που παίζει σε παραλλαγή του "Τάδε έφη Ζαρατούστρα", τα υπόλοιπα γνωστά έργα του είναι μυθιστορήματα, αυτοβιογραφικές αναφορές και μεταφράσεις.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τον Νίτσε.
Παράγει φανταστικούς χαρακτήρες πχ. "Ζαρατούστρας" και τους ντύνει με εξίσου φανταστικές ιστορίες.

Από την άλλη όλο το πρώτο μέρος του έργου "Πέρα από το καλό και το κακό" είναι μία επίθεση εναντίον της φιλοσοφίας.

Εγω το ειπα οτι σε λιγο θα τον βγαλεις ζωγραφο.
Να σε ρωτησω, απο τον τροπο που γράφεις, μηπως εισαι χορευτης;

Καλό το τρολάρισμα, αλλά καλά θα κάνετε να διαβάσετε και λίγο. Κι εσύ και το προφίλ Γαλή.
Όχι μόνο wikipedia.

[Sid Vicious]

Για να μην παίζουμε αυτό το παιχνίδι, διάβασε αυτό, όχι εσύ διάβασε εκείνο, γιατί δεν μου γράφεις τι είναι εκείνο που σου παράγει την εντύπωση την οποία υποστηρίζεις εξαρχής;

Δεν χρειάζεται να πω "τι ειναι εκεινο που με παραγει την εντυπωση αυτη" καθότι ειναι ξεκάθαρο. Ρε χωρικέ αφου δεν ξερεις για τι μιλάς τι βελάζεις;

Take up the White Man's burden—
Send forth the best ye breed—
Go bind your sons to exile
To serve your captives' need;
To wait in heavy harness
On fluttered folk and wild—
Your new-caught, sullen peoples,
Half devil and half child.

Take up the White Man's burden—
In patience to abide,
To veil the threat of terror
And check the show of pride;
By open speech and simple,
An hundred times made plain.
To seek another's profit,
And work another's gain.

Take up the White Man's burden—
The savage wars of peace—
Fill full the mouth of Famine
And bid the sickness cease;
And when your goal is nearest
The end for others sought,
Watch Sloth and heathen Folly
Bring all your hopes to nought.

Take up the White Man's burden—
No tawdry rule of kings,
But toil of serf and sweeper—
The tale of common things.
The ports ye shall not enter,
The roads ye shall not tread,
Go make them with your living,
And mark them with your dead!

Take up the White Man's burden—
And reap his old reward:
The blame of those ye better,
The hate of those ye guard—
The cry of hosts ye humour
(Ah, slowly!) toward the light:—
"Why brought ye us from bondage,
Our loved Egyptian night?"

Take up the White Man's burden—
Ye dare not stoop to less—
Nor call too loud on Freedom
To cloak your weariness;
By all ye cry or whisper,
By all ye leave or do,
The silent, sullen peoples
Shall weigh your Gods and you.

Take up the White Man's burden—
Have done with childish days—
The lightly proffered laurel,
The easy, ungrudged praise.
Comes now, to search your manhood
Through all the thankless years,
Cold-edged with dear-bought wisdom,
The judgment of your peers!

Βρε σε ρωτώ τι καταλαβαίνεις στο ποίημα. Το έφερες ως απόδειξη ποιου πράγματος;

[Sid Vicious]

Αν αποκαλείς "φιλοσοφία" τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά του έργα, τότε ναι.
Πχ. αν αποκαλείς φιλοσοφία το "τάδε έφη Ζαρατούστρας" τότε μάλλον δεν έχεις αίσθηση της λογοτεχνίας.


Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τον Νίτσε.
Παράγει φανταστικούς χαρακτήρες πχ. "Ζαρατούστρας" και τους ντύνει με εξίσου φανταστικές ιστορίες.

Από την άλλη όλο το πρώτο μέρος του έργου "Πέρα από το καλό και το κακό" είναι μία επίθεση εναντίον της φιλοσοφίας.

Εγω το ειπα οτι σε λιγο θα τον βγαλεις ζωγραφο.
Να σε ρωτησω, απο τον τροπο που γράφεις, μηπως εισαι χορευτης;

Καλό το τρολάρισμα, αλλά καλά θα κάνετε να διαβάσετε και λίγο. Όχι μόνο wikipedia.

O μονος που αποδεδειγμένα δεν εχει διαβασει εσαι εσυ ρε τρολ

[Αρχέλαος]

Σ' αυτή τη "δημοκρατία", στο τέλος το μόνο που θα μπορούμε να επιλέξουμε θα είναι το αγαπημένο μας χρώμα.

Πρακτικά δεν πιστεύω πως θα προχωρήσει κάποιος περιορισμός

Αναδρομή στο παρελθόν και στον τεράστιο Frank Zappa.

Ο Frank Zappa όμως πάλεψε όσο λίγοι άλλοι καλλιτέχνες και για την ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης. Δεν του έφτανε ότι έβαζε πάντα ο ίδιος την καλλιτεχνική του ελευθερία περισσότερο από την εμπορική του επιτυχία. Αγωνιζόταν και για τα δικαιώματα των άλλων. Υπερασπίστηκε την ελευθερία έκφρασης για τους καλλιτέχνες - και γενικά για όλους - σε μια εποχή που οι ελευθερίες αυτές απειλούνταν. Προσωπικά ο ίδιος είχε σκοπό, ακόμη και στιχουργικά, να σπάσει κάθε στερεότυπο, καταφέρνοντας να προσβάλει με αυτόν τον τρόπο μια μεγάλη γκάμα ανθρώπων. Έτσι πολλές γυναίκες γινόταν έξαλλες για το τραγούδι "Titties and Beer", οι γονείς ήταν τρομοκρατημένοι από διάφορους στίχους του (π.χ. βλέπε “Don't Eat the Yellow Snow”) ενώ οι ομοφυλόφιλοι ήταν εξοργισμένοι π.χ. για το "He's So Gay". Έτσι, την δεκαετία του ΄80 είχε σχηματιστεί μια επιτροπή, η λεγόμενη PMRC, απαρτιζόμενη κυρίως από γονείς, συζύγους πολιτικών και “ απηυδισμένους”, με τα όρια των στίχων, πολίτες, που είχε ιδρυθεί για να αντιμετωπιστεί το ζήτημα των στίχων με σατανικό, προσβλητικό, ρατσιστικό και σεξουαλικό περιεχόμενο. Όπως ήταν φυσικό, μεταξύ των άλλων εγκάλεσαν και τον ίδιο τον Zappa. Εκείνος ως ακμαίος, πολιτικός ακτιβιστής, το 1985, κατέθεσε ενώπιον της επιτροπής και της Γερουσίας, επιτιθέμενος μάλιστα στις κατηγορίες. Υποστήριξε ότι όλα αυτά τα παιχνίδια αποσκοπούν στην απόλυτη λογοκρισία της τέχνης. Όπως είπε, οι βολεμένες και βαριεστημένες νοικοκυρές της Ουάσινγκτον είχαν σκοπό να σπιλώσουν όλους τους συνθέτες και τους ερμηνευτές λόγω μερικών στίχων. Πρότεινε ότι οι δισκογραφικές εταιρείες προσπαθούσαν να περάσουν γρήγορα ύποπτα νομοσχέδια μέσω επιτροπών κι επεσήμανε επίσης ότι όλα ήταν προς όφελος ορισμένων μόνο εκλεκτών στη μουσική βιομηχανία. Γενικότερα ένιωθε πως δεν του επιτρέπεται να εκφραστεί όπως θέλει και, επειδή δε εισακούστηκε η διαμαρτυρία του, οι στίχοι του έγιναν ακόμα πιο χυδαίοι τα τελευταία χρόνια του. Λόγω των προστριβών του με την τότε κυβέρνηση, έφτασε στο σημείο να ανακοινώσει την υποψηφιότητά του για Πρόεδρος!

https://apotis4stis5.com/news-f/38009-f ... satirist-2

[stavmanr]

Ο Νίτσε ήταν φιλόσοφος, ο Καζαντζάκης ήταν λογοτέχνης.

Αν αποκαλείς "φιλοσοφία" τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά του έργα, τότε ναι.
Πχ. αν αποκαλείς φιλοσοφία το "τάδε έφη Ζαρατούστρας" τότε μάλλον δεν έχεις αίσθηση της λογοτεχνίας.

Και πέρα από την Ασκητική, που παίζει σε παραλλαγή του "Τάδε έφη Ζαρατούστρα", τα υπόλοιπα γνωστά έργα του είναι μυθιστορήματα, αυτοβιογραφικές αναφορές και μεταφράσεις.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τον Νίτσε.
Παράγει φανταστικούς χαρακτήρες πχ. "Ζαρατούστρας" και τους ντύνει με εξίσου φανταστικές ιστορίες.

Από την άλλη όλο το πρώτο μέρος του έργου "Πέρα από το καλό και το κακό" είναι μία επίθεση εναντίον της φιλοσοφίας.

Δεν συνεχίζω.

Αν έγραφες τόσες λέξεις όσες φατσούλες θα κινδύνευες να γράψεις ολοκληρωμένη πρόταση.

[stavmanr]

Εγω το ειπα οτι σε λιγο θα τον βγαλεις ζωγραφο.
Να σε ρωτησω, απο τον τροπο που γράφεις, μηπως εισαι χορευτης;

Καλό το τρολάρισμα, αλλά καλά θα κάνετε να διαβάσετε και λίγο. Όχι μόνο wikipedia.

O μονος που αποδεδειγμένα δεν εχει διαβασει εσαι εσυ ρε τρολ

Εννοείς ρε συ σοβαρέ, ότι ο Ζαρατούστρας ήταν υπαρκτό πρόσωπο που πήρε έναν νεκρό ακροβάτη στην πλάτη του κι έκοβε βόλτες δεξιά κι αριστερά;
Σοβαρευτείτε, κάποιοι, επιτέλους.