να ποιοι ΔΕΝ εκαναν την επανασταση του 1821

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

...

[nostromos]

Το Μιντγουέι.
Γι αυτό δεν έγραψες;

αν μιλας για αυτο η νικη τους εκατσε αυτο εννοω ... παγιδα στησανε αλλα αν αντι για 4 τα Ιαπωνικα αεροπλανοφορα ηταν 6 οπως επρεπε δεν θα μπορουσανε να νικησουνε ...αυτη ειναι μια μονο απο τις συγκυριες που ευνοησανε τις ΗΠΑ στη μαχη αυτη

Μπορεί.
Αν κι εγώ θεωρώ καθοριστικό για την έκβαση ότι οι Αμερικανοί εντόπισαν πρώτοι τους Ιάπωνες κι όχι τον αριθμό των αεροπλανοφόρων των Ιαπώνων.

Όπως είπα σε άλλο ποστ όμως ακόμα κι αν νικούσαν εκεί οι Ιάπωνες θα έπαιρναν παράταση ζωής γιατί ήταν αδύνατο να επικρατήσουν τελικά της Αμερικής.

αν τα Ιαπωνικα αεροπλανοφορα ηταν 6 αντι για 4 οι Αμερικανοι θα χανανε σχεδον σιγουρα και τα 3 που ειχανε ...αυτο ειναι το πιο πιθανο με βαση τις δυναμεις που ειχανε
οι Ιαπωνες βιαζοτανε να τσακισουνε το ναυτικο των ΗΠΑ προτου προλαβει η Αμερικανικη βιομηχανια να παραγει σε βιομηχανικη κλιμακα τεραστιους αριθμους σε οπλα καθε ειδους ...με το Μιντγουει αυτο εγινε αδυνατο με τη γνωστη συνεχεια

[Yochanan]

Το κείμενο ,ειδικά στην αρχή, ακούγεται σαν γκέι φαντασίωση. Είμαι σίγουρος ότι ο συγγραφέας ίδρωσε λίγο καθώς έγραφε για τα αγριωπά θεριά με τα ξεχειλωμένα ρούχα

[Μπίστης]

οι ΗΠΑ αν δεν τους καθοτανε το Μιντγουει τωρα θα ηταν υπο Ιαπωνικη κυριαρχια ... τα πυρηνικα ηρθανε μετα

Τυχαία τους έκατσε;

Βοήθησε και η ιαπωνική υπεροψία όσο η αμερικανική συστηματικότητα και ψυχραιμία αλλά βλέποντας τα ντοκυμανταίρ σου μένει εντύπωση πως ήταν ... ΚΑΙ κωλοφαρδοι !

[Μπίστης]

Το κείμενο ,ειδικά στην αρχή, ακούγεται σαν γκέι φαντασίωση. Είμαι σίγουρος ότι ο συγγραφέας ίδρωσε λίγο καθώς έγραφε για τα αγριωπά θεριά με τα ξεχειλωμένα ρούχα

Κι εμείς έχουμε την εντύπωση πως κάθεσαι πάνω σε στραπόνι όταν μας γράφεις ...

[Yochanan]

Μαλακιούλες, ναι μεν οι εν λόγω ήταν στην πρώτη γραμμή της μάχης αλλά πίσω τους χρειάζονται υποστήριξη, διπλωματία και λεφτά, και αυτά δεν επιτυγχάνονται με το απαλό άγγιγμα της ακονισμένης χαντζάρας του νταβραντισμένου ορεσίβιου μουστακαλή.

οι τυποι εχουν εντελως αναποδη αναγνωση απο τη σωστη.

οι φιλικοι ηταν εμποροι μασωνοι, ο υψηλαντης αριστοκρατης οθωμανος, τα λεφτα απο αγγλια τα εξασφαλισαν οι διασυνδεσεις των φαναριωτων και λοιπων γραμμαιτζουμενων και αυτα εξασφαλισαν τη στηριξη των δυτικων (οι οποιοι με τα φλωρικα τεχνολογικα μεσα τους ξεκώλιασαν τους τουρκ)

[nostromos]

οι ΗΠΑ αν δεν τους καθοτανε το Μιντγουει τωρα θα ηταν υπο Ιαπωνικη κυριαρχια ... τα πυρηνικα ηρθανε μετα

Τυχαία τους έκατσε;

Βοήθησε και η ιαπωνική υπεροψία όσο η αμερικανική συστηματικότητα και ψυχραιμία αλλά βλέποντας τα ντοκυμανταίρ σου μένει εντύπωση πως ήταν ... ΚΑΙ κωλοφαρδοι !

φυσικα και ηταν κωλοφαρδοι ... ως τοτε οι Ιαπωνες ηταν σχεδον ανικητοι στη θαλασσα ... οι ΗΠΑ για να μπορεσουνε να βγαλουνε και το 3ο αεροπλανοφορο στη μαχη το επιδιορθωνανε καθ οδον για το Μιντγουει

[Μπίστης]

αν οι Γερμανοί δεν είχαν αναγκάσει Εβραίους επιστήμονες να γίνουν πρόσφυγες.

Ναι, σίγουρα, δεν βασίστηκαν σε γερμανικά επιτεύγματα οι γιάνκηδες

[Kauldron]

Μαλακιούλες, ναι μεν οι εν λόγω ήταν στην πρώτη γραμμή της μάχης αλλά πίσω τους χρειάζονται υποστήριξη, διπλωματία και λεφτά, και αυτά δεν επιτυγχάνονται με το απαλό άγγιγμα της ακονισμένης χαντζάρας του νταβραντισμένου ορεσίβιου μουστακαλή.

οι τυποι εχουν εντελως αναποδη αναγνωση απο τη σωστη.

οι φιλικοι ηταν εμποροι μασωνοι, ο υψηλαντης αριστοκρατης οθωμανος, τα λεφτα απο αγγλια τα εξασφαλισαν οι διασυνδεσεις των φαναριωτων και λοιπων γραμμαιτζουμενων και αυτα εξασφαλισαν τη στηριξη των δυτικων (οι οποιοι με τα φλωρικα τεχνολογικα μεσα τους ξεκώλιασαν τους τουρκ)

Ρε μάν, στο πεδίο της μάχης σου λέει ποιοί ήταν. Γιατί καλά τα λεφτά, αλλά κάποιος πρέπει να πάρει και τα κουμπούρια.
Ο καθένας βοηθούσε απ' το μετερίζι του, τότε. Δυστυχώς τώρα μας κυβερνάνε οι απόγονοι αυτών που ΔΕΝ έκαναν επανάσταση (γιατί υπήρχαν και τέτοιοι). Και ο νηματοθέτης τους ψηφίζει.

[πατησιωτης]

Μαλακιούλες, ναι μεν οι εν λόγω ήταν στην πρώτη γραμμή της μάχης αλλά πίσω τους χρειάζονται υποστήριξη, διπλωματία και λεφτά, και αυτά δεν επιτυγχάνονται με το απαλό άγγιγμα της ακονισμένης χαντζάρας του νταβραντισμένου ορεσίβιου μουστακαλή.

οι τυποι εχουν εντελως αναποδη αναγνωση απο τη σωστη.

οι φιλικοι ηταν εμποροι μασωνοι, ο υψηλαντης αριστοκρατης οθωμανος, τα λεφτα απο αγγλια τα εξασφαλισαν οι διασυνδεσεις των φαναριωτων και λοιπων γραμμαιτζουμενων και αυτα εξασφαλισαν τη στηριξη των δυτικων (οι οποιοι με τα φλωρικα τεχνολογικα μεσα τους ξεκώλιασαν τους τουρκ)

Επίσης για τα πυρομαχικά της επανάστασης υπήρχε ολόκληρο εργοστάσιο κατασκευής στη Δημητσάνα,τα πλοία είχαν δημιουργηθεί από την εμπορική ναυτιλία της προηγούμενης εποχής - μάλιστα οι ναύτες πληρώνονταν για να πολεμήσουν από τους πλοιοκτήτες,κάτι που αποφεύγεται να λεχθεί γιατί δεν συμφέρει ούτε τους εθνικιστές τζαμπατζήδες ούτε τους λαικούς αντικαπιταλιστές αγωνιστές της σημερινής Ελλάδος.

[Μπίστης]

Επίσης για τα πυρομαχικά της επανάστασης υπήρχε ολόκληρο εργοστάσιο κατασκευής στη Δημητσάνα,τα πλοία είχαν δημιουργηθεί από την εμπορική ναυτιλία της προηγούμενης εποχής - μάλιστα οι ναύτες πληρώνονταν για να πολεμήσουν από τους πλοιοκτήτες,κάτι που αποφεύγεται να λεχθεί γιατί δεν συμφέρει ούτε τους εθνικιστές τζαμπατζήδες ούτε τους λαικούς αντικαπιταλιστές αγωνιστές της σημερινής Ελλάδος.

Ο Μαυροκορδάτος και οι Κουντουριώτες μπορούσαν να νικήσουν τους τούρκους από το pc του γραφείου τους. Εννοώ δεν χρειαζόσαντε καν το Ανάπλι γιά έδρα, μπορούσαν να στήσουν τα πισιά σε κάποιο πλοίο.


Και εννοείται όλοι οι ΑΛΛΟΙ πολιτικοί πρόσφεραν τα πάντα, ο ατάλαντος Καποδίστριας μόνο το κερασάκι έβαλε στο τούρτα, όλα θα γίνονταν και χωρίς αυτόν

[πατησιωτης]

Και εννοείται όλοι οι ΑΛΛΟΙ πολιτικοί πρόσφεραν τα πάντα, ο ατάλαντος Καποδίστριας μόνο το κερασάκι έβαλε στο τούρτα, όλα θα γίνονταν και χωρίς αυτόν

Τον Καποδίστρια δηλαδή τον βάζεις στο στρατόπεδο των άξεστων αγριωπων με το γιαταγάνι;
δεν υπήρχαν αυτά τα πράγματα στα συνέδρια της Ιεράς Συμμαχίας όπου προσέφερε τις υπηρεσίες του στις συνομιλίες μεταξύ των χοροεσπερίδων.

[Daje]

εχεις φαντασιωσεις να σε πιπωνουν αντρες; σου ανεβαζει το ηθικο;

Εσύ άμα έπρεπε να διαλέξεις τι θα προτιμούσες; Να πας να πολεμήσεις ή να πιπώνεις;

γω ειμαι πιο μαχιμος απο 10 δηθεν του πληκτρολογιου, αλλα δεν ειμαι ηλιθιος.

ξερω οτι για να ειμαι μαχιμος, πρεπει πισω μου να δουλευουν 10 μη-μαχιμοι, για να εχω εξοπλισμο, τροφη, ιατρικη περιθαλψη... και τρεφω ιδιο σεβασμο σε οσους μαχονται διπλα μου με οσους τους υποστηριζουν.

Χρειαζεται και καποιος ν'απασχολει τις ΜΟΥΝΑΡΕΣ που θα μεινουν πισω!

[Μπίστης]

Και εννοείται όλοι οι ΑΛΛΟΙ πολιτικοί πρόσφεραν τα πάντα, ο ατάλαντος Καποδίστριας μόνο το κερασάκι έβαλε στο τούρτα, όλα θα γίνονταν και χωρίς αυτόν

Τον Καποδίστρια δηλαδή τον βάζεις στο στρατόπεδο των άξεστων αγριωπων με το γιαταγάνι;

Όχι ρε, δεν κατάλαβες, τον βάζω στα κόμπλεξ σας.

Δεν τον αναφέρετε ποτέ, νομίζετε πως χωρίς την Ρωσία και τον Καποδίστρια οι Άγγλοι θα μας άφηναν να κρατήσουμε κάτι παραπάνω από τον Μοριά ...

[Στρακαστρουκας]

https://www.defence-point.gr/news/mia-a ... pothetisis

Τον Ξεσηκωμό δεν τον έκαναν λευκοντυμένα ευγενικά τσολιαδάκια που άκουγαν Μότσαρτ και Μπετόβεν· που χόρευαν λεπτεπίλεπτα βαλς σε σαλόνια με αφράτες πολυθρόνες και πολύχρωμες μεταξωτές ταπετσαρίες στους τοίχους. Τον κάμανε αγριάνθρωποι μουστακαλήδες, που φορούσαν λερή φουστανέλα και τρύπια τσαρούχια, αποφασισμένοι για ζωή και θάνατο. Χόρευαν τον πρωτόγονο πυρρίχιο χορό τους, τον “τσάμικο”, με γκρινιάρηδες ζουρνάδες και πολεμικά σκληρόηχα νταούλια που αντηχούσαν βαριά, πέρα ως πέρα στα πέτρινα χωριά τους. Αρχέγονοι ρυθμοί και μελωδίες που ήχησαν άλλοτε σε χαροκόπι και άλλοτε σαν πολεμιστήριο σάλπισμα και χορός στρατολόγησης πολεμιστών (Γραβιά, 1821).

Του συγγραφέα Θεόδωρου Γιαννακόπουλου*

Άνθρωποι-θεριά, που το μάτι τους γυάλιζε από την φλογερή επιθυμία για “μιας ώρας ελεύθερη ζωή” (Ρήγας, 1797), σαν εκείνη που απολάμβαναν οι αητοί κι οι πέρδικες στα πετρωτά και δασωμένα βουνά τους (Κατσαντώνης). Παλληκαράδες αληθινοί, που προκαλούσαν τούς πανικόβλητους οθωμανούς “σταθήτε ωρέ περσιάνοι να μετρηθούμε !” (Νικηταράς).

Που από την κορφή του λόφου σήκωναν προς τον σαστισμένο εχθρό περιπαικτικά/υποτιμητικά τη φουστανέλα τους και του έδειχναν ποιον είχαν διορίσει στρατηγικό συμβουλάτορά τους (Καραϊσκάκης, 1827). Που σαν άλλοι Λεωνίδες, ευρισκόμενοι στην πιο δεινή θέση, ειρωνεύονταν τους μουρτάτες πως “τα κλειδιά της πόλης είναι κρεμασμένα στις μπούκες των κανονιών μας” (Μεσολόγγι, 1826). Ψημένοι πολεμιστάδες, που βάζαν τούς δεκάχρονους υιούς τους να ματώσουν για πρώτη φορά στην μάχη τ´ άρματα και να τα τιμήσουν (Καστάνιτσα, 1780).

Τον Ξεσηκωμό, δεν τον έκαναν κυριλέδες νησιώτες “έμποροι”, που κάτεχαν από διεθνείς συναλλαγές, ναυτικό δίκαιο και χρηματοπιστωτικές αξίες. Τον έκαμαν θαλασσοδαρμένοι πειρατές, που έσπαγαν με τη ναυτοσύνη τους αποκλεισμούς της θαλασσοκράτειρας Αγγλίας για να μπουν στα λιμάνια, γιατί δεν κάτεχαν κανέναν αξιώτερο από τον εαυτό τους να τους δίδει διαταγές.

Με θράσος, αν και αιχμάλωτοι, κοίταξαν κατάματα τον ναύαρχο Νέλσωνα και τόλμησαν να του πουν “αν σε είχα στα χέρια μου,θα σε κρεμούσα απ´ το κατάρτι !” (Μιαούλης, 1802). Τον έκαναν τα καταδρομικά “Μαύρα Καράβια” του Γιάννη Σταθά, που πρώτα σήκωσαν την σύγχρονη γαλανόλευκη κι έκαναν “το πέλαο να κοκκινήσει” (Σκιάθος, 1808).

Τον Ξεσηκωμό, δεν τον έκαναν ξιπασμένες φεμινίστριες. Τον έκαναν αντρογυναίκες-καπετάνισσες που τίμησαν το οικογενειακό τους όνομα, που διέθεσαν την περιουσία τους και τους γιους τους στον Αγώνα, σαν την μάνα Υψηλάντισσα και την Μαυρογένους ή που καβάλησαν τα καράβια των αντρών τους, σαν την Μπουμπουλίνα και που βρόντηξαν τα άρματα των αντρών τους, σαν την Δέσπω ή που ντύθηκαν αντρικά μόνο και μόνο για να μπουν στον Αγώνα (τραγούδι της Αρκαδιανής).

Τον έκαναν οι σκληρές νοικοκυρές του χωριού, που ζύμωναν για τα παλληκάρια, που φύλαγαν στο πόστο των αντρών για να ξαποστάσουν κι εκείνοι μια στάλα, που γέμιζαν τα τουφέκια των σκοπευτών στον λίγο χρόνο ανάμεσα σε δυο βολές. Οι γυναίκες και τα μωρά τους, που έφτιαχναν μπαρουτόβολα στους μύλους της Δημητσάνας. Οι γυναίκες και τα πιτσιρίκια, που ξυπόλητοι ή με τα γαϊδουράκια τους ανέβαιναν τα βουνά σαν μαντατοφόροι κι εφοδιαστές.

Τον Ξεσηκωμό, δεν τον έκαναν άεθνοι προλετάριοι. Τον έκαναν νοικοκυραίοι και απλοί χωριάτες, οι φορείς ενός πολιτισμού με τις ρίζες του στο άμεσο ιστορικό παρελθόν μας, που αναγνώριζαν πως ο Βασιλιάς μας εσκοτώθη και καμιά συνθήκη δεν έκαμε με τους Τούρκους (Κολοκοτρώνης προς τον Άμιλτον).

Τον Ξεσηκωμό, δεν τον έκαναν άεργοι ρεμπεσκέδες επειδή δεν είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν. Ήταν ο ανθός της ελληνικής νεολαίας, που διαβιούσε στις ακμάζουσες ελληνικές παροικίες της Ρωσίας, της Κεντρικής Ευρώπης και της Ιταλίας, που σπούδαζε στα πανεπιστήμιά τους. Τα εικοσάχρονα αυτά παιδιά, προέλασαν και πέθαναν στα Βαλκάνια εμπνεόμενα, όχι από το αόριστο γι αυτούς και ξένο κίνημα του Διαφωτισμού, αλλά από τη δόξα και πολεμική ισχύ της Αρχαίας Θήβας. Εμπνεόμενα από το πολίτευμα του Τίμιου Σταυρού που αποτύπωσαν στην Πολεμική τους Σημαία με την βυζαντινή επιγραφή ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ (Δραγατσάνι, 1821).

Τον Ξεσηκωμό, δεν τον έκαναν διορισμένοι “άριστοι”. Τον έκαναν μπαρουτοκαπνισμένοι βετεράνοι, που την στρατηγία τους την επιβεβαίωναν στη μάχη και τα αριστεία τα ελάμβαναν μετά την έκβασή της (Κεφαλόβρυσο, 1823). Οι στρατιώτες που δεν ξέρανε από ασκήσεις “ακριβείας” και “πυκνής τάξεως”, αλλά καταλάβαιναν άριστα τα παραγγέλματα “φωτιά Έλληνες !”, “κώλο με κώλο, ρεεεε !” (Μάχη της Γράνας, 1821).

Τον Ξεσηκωμό τον έκαναν οι παπάδες του χωριού, που με το ένα χέρι έβαναν ευλογητό και με το άλλο έπαιρναν ανελέητα κεφάλια. Που στάθηκαν ανδροπρεπώς στα ταμπούρια τους μπροστά σε τακτικό στρατό και δεν καταδέχθηκαν να μαζέψουν τα καρφοπέταλα του Μπραΐμη (Μανιάκι, 1825).

Κι όσο θρασείς κι ατρόμητοι αν ήσαν μπροστά στους ανθρώπους, όσο παράτολμοι καταδρομείς κι αν ήσαν στη μάχη, με τόση ταπεινότητα έκαναν την ενδοσκόπησή τους, και μονολόγησαν στην προσευχή τους πριν τη μάχη “Κωσταντή, σήμερα θα πεθάνεις” (Κανάρης, 1822). Με τόση αποφασιστικότητα πριν το μαρτύριο ομολόγησαν Πατρίδα και Πίστη “Γραικός γεννήθηκα, γραικός θέ να πεθάνω” (Διάκος, 1821).

Στην Επανάσταση, δεν ρίξαμε γαρύφαλα κι αγάπες, ρόδα κι αμφιβολίες. Ρίξαμε μπαρούτι και μολύβι, φωτιά και θειάφι. Σύραμε με σιγουριά τα γιαταγάνια. Ξεσκίσαμε -κυριολεκτικά- κόσμο και κοσμάκη. Σφάξαμε ανελέητα κάθε μουσλίμι που βρέθηκε στον δρόμο μας, με κάθε πρόσφορο και βάρβαρο τρόπο, από το Δραγατσάνι ως την Κύπρο, γιατί ο πόλεμος δε συγχωρεί ευαισθησίες. Τ´ αγαρηνά κορμιά στρώθηκαν στους δρόμους και τα άλογά μας δεν πάταγαν καλντερίμι πια (Τριπολιτσά, 1821). Με τα κεφάλια τους κι ασβέστη, χτίσαμε πυραμίδες μακάβριες (Τρίκορφα 1779, Αράχωβα 1826), τρόπαια φοβερά για να σκιάζονται παντοτινά οι οχτροί.

Κάναμε “μάνες δίχως γιους, γυναίκες δίχως άνδρες, μωρά παιδιά δίχως μανάδες”. Ταΐσαμε όλα τα μαυροπούλια του Μωριά, της Ρούμελης και της Ηπείρου με τούρκικο κρέας. Κλαίγαν στην Τουρκιά τα χάνια γι’ άλογα και τα τζαμιά γι’ αγάδες (Δερβενάκια, 1822). Ήμασταν οι φοβεροί τουρκομάχοι, που βαφτιστήκαμε σαν Χριστιανοί μία φορά με το λάδι και σαν Έλληνες μία με το αίμα των εχθρών μας για την ελευθερία της Πατρίδος (Βαλτέτσι, 1821). Και τύψεις δεν είχαμε· ούτε μετανιώσαμε ποτέ· ούτε απολογηθήκαμε για τα πολεμικά, τρομερά αλλά τίμια, έργα μας. Μόνο κουράγιο δίναμε στον αποκαμωμένο εαυτό μας, σφίγγαμε τα δόντια μέσα στη φρίκη της σφαγής, για να συνεχίσουμε να σφάζουμε : “κουράγιο Νικήτα, τούρκους σφάζεις !” (Δερβενάκια, 1822) .

Η λύσσα, το μίσος, η θέληση για αποτίναξη της Οθωμανικής τυραννίας ήταν η κινητήριος δύναμή μας κι ο όλεθρος το αποτέλεσμά της. Μείναμε πιστοί στον όρκο “τούρκος μη μείνει στον Μωριά, μηδέ στον κόσμον όλον”. Τους πολεμήσαμε, κάναμε το αίμα τους να τρέξει με ό,τι όπλα διαθέταμε. Και τ’ άκουγε απ’ απέναντι ο ποιητής: κούφια ντουφέκια, σμίξιμο σπαθιών, ξύλα, πελέκια, τρίξιμο δοντιών! ” (Ύμνος εις την Ελευθερίαν, 1823).

Και φανήκαμε πρόθυμοι να πάρουμε το ρίσκο του πολέμου. Να βιώσουμε χωρίς δισταγμό τον Θάνατο, αν δεν μπορούμε να έχουμε Ελευθερία. Να μετρηθούμε στα ίσα με τον Χάροντα στα αιώνια Μαρμαρένια Αλώνια του Διγενή και του Μεσολογγιού.

Μας έσφαξαν κι εκείνοι, όπου μας βρήκαν, με τον πιο απάνθρωπο τρόπο για να μας λυγίσουν. 800.000 νεκρούς θρηνήσαμε στον Αγώνα. Σφαγμένους και εξαναποδισμένους (Ψαρρά, Χίος, Κρήτη, Κύπρος, Κωνσταντινούπολη, Μικρά Ασία), καμμένους (Κάσσος), πεσόντες στις μάχες, λιμοκτονήσαντες (Μεσολόγγι), ανυπότακτους αυτόχειρες (Κούγκι, Ζάλογγο, Μονή Σέκου, Μεσολόγγι, Νάουσα), τιμωρημένους αυτόμολους, θύματα των εμφυλίων πολέμων, πυρπολημένα χωριά, ισοπεδωμένες περιουσίες, κομμένα καρποφόρα δέντρα.

Αλλά θαρρετά τους μηνύσαμε πως πέτρα απάνω στην πέτρα να μην αφήσουν, έστω κι ένας από εμάς να μείνει όρθιος, θα τους πολεμούμε· να βγάλουν απ´το νου τους το προσκύνημα (Κολοκοτρώνης, 1827).

“Το Ελληνικόν Εθνος, το υπό την φρικώδη Οθωμανικήν δυναστείαν, μη δυνάμενον να φέρη τον βαρύτατον και απαραδειγμάτιστον ζυγόν της τυραννίας, και αποσείσαν αυτόν με μεγάλας θυσίας, κηρύττει σήμερον, διά των νομίμων Παραστατών του, εις Εθνικήν συνηγμένων Συνέλευσιν, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, την πολιτικήν αυτού ύπαρξιν και Ανεξαρτησίαν” (Προοίμιο Συντάγματος. Επίδαυρος, 1822).

Η Επανάσταση, ο Ξεσηκωμός του Γένους, ήταν ολοκληρωτικός ΠΟΛΕΜΟΣ.
Όλα τα άλλα γεγονότα της περιόδου είναι απλές υποσημειώσεις σε αυτόν.

*Το διαβάσαμε στο ειδησεογραφικό μπλογκ “ΦΩΝΑΚΛΑΣ“
Tags: ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

ενταξ κνιτες συριζαιοι σιμιτισταν και παν ανθελληνικον δεσποζει στην ελλαδα τα τελευταια τριαντα χρονια χρονια ακραιου ανθεληνισμου απο τον πολιτικο κοσμο απο καθηγηταδες πανεπιστημιων και λοιπης εκπαιδευσης

Ετσι για να στην σπασω, ο Κολοκοτρωνης εχει περισσοτερα κοινα με το ΚΚΕ παρα με τους δεξιους της εποχης