ΓΑΛΗ έγραψε: 24 Ιαν 2021, 11:24
John Brown Gun Club έγραψε: 22 Ιαν 2021, 22:02
Δεν υπαρχει κατι το εκπληκτικο εδω, αντιθετα, η εκλογικευση και η μεταβιβαση της ευθυνης ειναι τυπικο χαρακτηριστικο της ψυχολογιας των βιαστων παιδιων. Οι εκλογικευσεις περιστρεφονται γυρω απο τα ιδια μοτιβα, οπως η επιρριψη των ευθυνων σε καποια εξωτερικη αιτια οπως στις εξαρτησεις, στις ορμονες, σε μια δυστυχισμενη παιδικη ηλικια, στη καταθλιψη, στον Θεο, η διεκδικηση του βιασμου ως δικαιωμα που η κοινωνια δεν ειναι ακομα ετοιμη να δεχτει ή που καποτε ηταν αλλα εξαιτιας της πολιτικης ορθοτητας δεν ειναι πια, η υποτιθεμενη εγνοια τους που τους εμποδισε να κακοποιησουν "κανονικα" το παιδι (μεχρι και οτι δεν αιμοραγησε εχει ακουστει ως δικαιολογια απο βιαστη),
ο εξωφρενικος ισχυρισμος πως το παιδι οχι μονο συναινεσε αλλα εξεδηλωσε πρωτο σεξουαλικο ενδιαφερον και πως κατα βαθος συνδεονται με μια σχεση αγαπης, ακομα και οταν ειναι προφανες πως το παιδι υποφερει.
Ρε ευαισθητοποιημένοι τρεντοκάγκουρες, πάρτε και κάποιον ηλεκτρολόγο της προκοπής γιατί από τον πολύ διαφωτισμό, κάηκαν όλα σας τα λαμπάκια.
Ένα βιβλίο μας έφερε λίγα χρόνια πίσω, όταν οι πιο διάσημοι Γάλλοι διανοούμενοι προωθούσαν την παιδεραστία. Και αυτό σημαίνει ήττα της σκέψης.
Η Βανέσα Σπρινγκορά είναι σήμερα διευθύντρια εκδοτικού οίκου. Στο έργο της “Συναίνεση“, το οποίο κυκλοφόρησε στις 2 Ιανουαρίου, γράφει για τη σεξουαλική επιρροή που είχε πάνω της (14 ετών τότε) ο συγγραφέας Γκαμπριέλ Ματζνέφ [πενηντάρης τότε]. Κάποιες που έχουν βιώσει την ίδια εμπειρία, δεν διστάζουν να καταφεύγουν στη δικαιοσύνη. Η Βανέσα Σπρινγκορά την έκανε βιβλίο. Καλύτερα έτσι.
Στα χρόνια αυτά ο Γκαμπριέλ Μαντζνέφ εξηγούσε στον Μπερνάρ Πιβό* στην εκπομπή “Apostrophes” [1990] την ηδονή που βίωνε αποπλανώντας σεξουαλικά ανήλικα κορίτσια. Στα ίδια αυτά χρόνια, ο Κον-Μπεντίτ εξηγούσε, πάντοτε στον Πιβό [1982], την ευχάριστη εμπειρία του ως παρουσιαστής σε ένα «εναλλακτικό» νηπιαγωγείο: «όταν ένα μικρό κορίτσι σας ξεντύνει ζείτε ένα φανταστικό ερωτικο – μανιακό παιχνίδι». Παρακολουθήστε την εκπομπή με τα επιδοκιμαστικά γέλια, εκτός από της μυθιστοριογράφου του Κεμπέκ Ντενίζ Μπομπαρντριέρ, αηδιασμένης στο έπακρο.
Τα χρόνια αυτά, τρεις άνδρες καταδικάστηκαν για “προσβολή της αιδούς ανηλίκων ηλικίας κάτω των 15 ετών”. Ενα μεγάλο μέρος της γαλλικής διανόησης έκρινε αυτή τη δίκη ως επίθεση κατά της ελευθερίας … Η αγανάκτηση τους έλαβε τη μορφή μιας έκκλησης που δημοσιεύθηκε το 1977 στην Liberation και αναδημοσιεύτηκε στη Le Monde: η έκκληση ζητούσε την αποποινικοποίηση της παιδεραστίας.
Για αυτούς τους διανοούμενους, η σεξουαλικότητα των παιδιών έπρεπε να αναδειχθεί με τη βοήθεια ειδικών ενηλίκων. Υπέγραψαν περισσότεροι από 70: Σαρτρ [φιλόσοφος, ιδρυτής της Λιμπερασιόν (1973)], Αραγκόν [ποιητής, μέλος του ΚΚ Γαλλίας], Σιμόν ντε Μπωβουάρ [συγγραφέας, προεξάρχουσα του φεμινισμού], Σολέρ [συγγραφέας, μαοϊστής], Σερώ [σκηνοθέτης, κινηματογραφιστής], Ντεριντά [φιλόσοφος, εισηγητής της αποδόμησης], Μπαρτ [φιλόσοφος, γλωσσολόγος, ομοφυλόφιλος], Γκαταρί [φιλόσοφος, ψυχίατρος, ιδρυτής του Κέντρου πρωτοβουλίας για καινούριους χώρους ελευθερίας], Ντελέζ [φιλόσοφος, ακαδημαϊκός], Ρομπ-Γκριγέ [συγγραφέας, εισηγητής του Νέου μυθιστορήματος] και άλλοι με λιγότερη φήμη. Ο Κον-Μπεντίτ δεν υπέγραψε την έκκληση, προφανώς επειδή δεν ήταν διανοούμενος. Αλλά λέγεται ότι αυτός ήταν ο συντάκτης της.
Από το 1968, οι εν λόγω διανοούμενοι υιοθέτησαν δύο συνθήματα: “απαγορεύεται η απαγόρευση” και “απολαύσεις χωρίς εμπόδια”.
Περισσότερα εδώ.
https://www.anixneuseis.gr/%CF%80%CE%B1 ... %84%CE%B9/
Κι εδώ
https://www.protagon.gr/themata/flashba ... 4341616922
Οκ, κάποια τάγματα από τις ευαισθητοποιημένες αντισεξιστικές λεγεώνες είναι απλώς χαζοπίθηκες που αναμασάνε ρήσεις και κλισεδιές των εν λόγω διανοητών, σε όλα τα θέματα. Μηδενική κρίση.
Αλλά υπάρχουν και μιτομπουλουμπουτζήδες στρατηγοί, που τα ξέρουν. Και το βουλώνουν με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό του κάθε κακομοίρη που φοβάται να μιλήσει για το βιασμό του παιδιού του και τον ανέχεται για να μην εκθέσει την οικογένεια ή την ιδεολογία του στον καλό κόζμο.
Οι μοιραίοι τρεντοκακομοιραίοι.
Οι διανοούμενοι στο κοτέτσι της κωλοπετεινίτσας.
Τα σκοτεινά παπάρια του έρωτα.