deCaritaine έγραψε: 05 Σεπ 2018, 14:51
Chainis έγραψε: 05 Σεπ 2018, 00:50
Κι επειδή αναφέρθηκε από κάποιον (Καρυτινός νομίζω) ότι η διακυβέρνηση του Βενιζέλου το 1917-20 ήταν στυγνή δικτατορία, καλο είναι να ξέρουμε τι προηγήθηκε αυτής της διακυβέρνησης.
H επέμβαση των γαλλικών δυνάμεων το Νοέμβριο του 1916 και ο βομβαρδισμός περιοχών της Αθήνας γύρω από το Στάδιο και κοντά στα Ανάκτορα, εξαγρίωσε τους αντιβενιζελικούς, που κατηγόρησαν τους αντιπάλους τους ως προδότες. «Ο φονεύων βενιζελικόν δεν φονεύει άνθρωπον», διακήρυτταν. Κύμα τρομοκρατίας κατά των βενιζελικών ξεσπά στην Αθήνα. Η επιτροπή που ανέλαβε αργότερα να ερευνήσει τις καταγγελίες των θυμάτων της βίας, επιβεβαίωσε 35 φόνους, 922 παράνομες φυλακίσεις, 503 περιπτώσεις λεηλασίας και 31 αναστολές κυκλοφορίας εφημερίδων.
Από τον Εθνικό Διχασμό δεν ξέφυγε και η Εκκλησία της Ελλάδος. Οι μητροπολίτες της λεγόμενης Παλαιάς Ελλάδας υπό τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Θεόκλητο (οι περιοχές που είχαν ελευθερωθεί πριν από το 1912), συντάσσονται με τον Κωνσταντίνο, ενώ οι μητροπολίτες των «Νέων Χωρών» με τον Βενιζέλο.
Μέσα στο κλίμα αυτό, διοργανώνεται ογκώδης αντιβενιζελική πορεία στις 12 Δεκεμβρίου 1916. Με επικεφαλής την Ιερά Σύνοδο, οι διαδηλωτές κατευθύνονται στο Πεδίο του Άρεως για να αναθεματίσουν τον «σατανά» της πολιτικής ζωής του τόπου Ελευθέριο Βενιζέλο. Οι πέτρες του Αναθέματος έφθασαν στην Αθήνα και ρίχτηκαν στο Πεδίον του Άρεως.
Εκεί, όπου σήμερα βρίσκεται το άγαλμα της Αθηνάς, ο κάθε διαδηλωτής ρίχνει μία πέτρα και επαναλαμβάνει την κατάρα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, Θεόκλητου: «Κατά Ελευθερίου Βενιζέλου φυλακίσαντος αρχιερείς και επιβουλευθέντος την βασιλείαν και την πατρίδαν, ανάθεμα έστω». Μια καθαρά συμβολική πράξη, δηλωτική όμως της έντασης των παθών που επικρατούσε εκείνη την εποχή στη χώρα μας.
https://www.sansimera.gr/articles/3
Κοίταξε σίγουρα ακραίες εκδηλώσεις αλλά ήταν εν καιρώ πολέμου κατόπιν πρόκλησης, έχει προηγηθεί ναυτικός αποκλεισμός και πείνα, διάσπαση της χώρας από επίορκο πολιτικό κόμμα με τη βοήθεια ξένων δυνάμεων (=εσχάτη προδοσία) και βομβαρδισμός της πρωτεύουσας. Επίσης πρέπει να μπεις και στις πολιτικές αντιλήψεις της εποχής, ο π/θ Βενιζέλος ο αγεεθα Μεταξάς ο ένας ο άλλος υπέβαλλαν παραίτηση και άντε γεια, ο Βασιλιάς δεν μπορεί να παραιτηθεί και να βγάλει την ουρίτσα του έξω έπρεπε να συναποφασίσει με βάση τις συμβουλές που λάμβανε από την κυβέρνηση του με πλειοψηφία στο κοινοβούλιο. Είχε ευθύνες και ρίσκα να πάρει ο ίδιος παίζοντας το κεφάλι του (ο Βενιζέλος έχασε εκλογές όταν τον έπιασαν οι δημοκρατικες ευαισθησίες την κοπάνησε για να ξανάρθει, ή ξεκινούσε πόλεμο και έβαζε και τον διάδοχο αρχιστράτηγο win-win χάσουμε κερδίσουμε νικητής ο Βενιζέλος). Επίσης ο κόσμος της Παλιάς Ελλάδας είχε μεγαλώσει έτσι εκατό χρονια με τον θρόνο σαν σύμβολο εθνικής ενότητας και με θεμελιωμένα συνταγματικά τότε δικαιώματα παρέμβασης όπως προβλεπόταν από το Σύνταγμα. Ο συγκεκριμένος βασιλιάς δε είχε μυθοποιηθεί στους Βαλκανικούς Πολέμους και ήταν και κουμπάρος με το στράτευμα δηλαδή όλες σχεδόν τις συντηρητικές παλαιοελλαδιτικες οικογένεις (γεννηθηκε η μικρή κόρη του στο μέτωπο και έστειλε ημερήσια διαταγή). Οπότε όταν πας να εξευτελίσεις και να εκθρονίσεις με τέτοιον τρόπο τον Κωνσταντίνο τη στιγμή που είχε 90% δημοφιλία έχεις παρόμοια αποτελέσματα αντίδρασης. Και η πολιτεία του Βενιζέλου υποδαύλισε αυτήν την αντίδραση των Παλαιοελλαδιτών, ακόμα και το 1923 αν δεν έκανε ο Μεταξάς (δηλ οι αντιβενιζελικοί που δεν ενεπλάκησαν στην Μικρασιατική Καταστροφή) το βλακώδες κίνημα οι αντιβενιζελικοί θα είχαν πάρει και αυτές τις εκλογές όπως του 1920.
Ο Βενιζέλος συναίνεσε να αποβιβαστούν συμμαχικά στρατεύματα στην Θεσσαλονίκη για να κόψουν τον δρόμο στους Βουλγάρους προς την Θεσσαλονίκη - κεντρική και δυτική Μακεδονία, όπως και έγινε, κι όχι να αποκλειστεί ο Πειραιάς και να πεινάσει και μετά να βομβαρδιστεί η Αθήνα.
Οι της ΑΝΤΑΝΤ θα έκαναν ακριβώς τα ίδια για τα συμφέροντα τους κι αν ακόμα ο Βενιζέλος είχε την πολιτική του Κωνσταντίνου.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που απέκλεισαν ξένες δυνάμεις τον Πειραιά για να επιβάλλουν την πολιτική τους οι "σύμμαχοι".
Η όλη κατάσταση ήταν πολιτικαντισμός του βασιλιά και των φιλοβασιλικών, έβλεπαν το 1916 τα αποτελέσματα της πολιτικής τους στην Αν.Μακεδονία και έπρεπε να βρεθεί "ο κακός που φταίει γι' αυτό".
Καλλιεργήθηκε από το παλάτι ο διχασμός για να καλυφθεί η ανεπάρκεια της πολιτικής του και ξεκίνησε το πογκρόμ κατά των Βενιζελικών.
Για τους λόγους που είπες βρήκε πρόσφορο έδαφος αλλά το 90% βασιλικοί είναι υπερβολή, από το ίδιο 90% κέρδιζε πριν τις εκλογές ο Βενιζέλος.
Ο Βενιζέλος δεν έχασε εκλογές το 15, δεν κατέβηκε στις τελευταίες γιατί αφού είχε παραιτηθεί δυο φορές είδε την αδυναμία συνεννόησης και το μάταιο της προσπάθειας του.
Με κυβέρνηση του Βασιλιά μπήκαν οι Βούλγαροι στην Μακεδονία το 16 και παραδόθηκαν στους Βούλγαρους το Ρούπελ και το Δ.ΣΣ.
Κι αυτούς ο Βενιζέλος θα τους κάλεσε μάλλον, δεν ξέρω τι έλεγαν οι βασιλικοί τότε για το θέμα.
Ο Βενιζέλος παρακαλούσε τον βασιλιά να υπογράψει επιστράτευση (όσο ήταν πρωθυπουργός) και ο βασιλιάς συναίνεσε να επιστρατευτούν 18.000 άνδρες για να καλύψουν την Αν.Μακεδονία (κοροϊδία μπροστά στις 300.000 του Βουλγάρικου στρατού) και οι οποίοι δεν έφτασαν ποτέ εκεί με αποτέλεσμα το Δ ΣΣ να είναι ξεβράκωτο με 4.500 άνδρες.
Ξανελέω ότι είπα και στον Ταϋγέτη, καλές οι επιστολές και η παραφιλολογία που βγαίνουν μέσα από πολιτικές συμπάθειες και αντιπάθειες αλλά τα γεγονότα είναι καλύτερα αν μιλάμε για ιστορία, αλλιώς γυρνάμε την κουβέντα σε επίπεδο Κανέλλου και Θοδωράκη.