Έτσι ταπεινώσαμε την ειδωλολατρεία.

[Papa John]

Ο Βλάσης Ρασσιάς δεν είναι που έβγαζε το fanzine Ανοιχτή Πόλη,στα 80ς ;

[Λοξίας]

Ας μην ξεχνιόμαστε, μέρες που 'ναι...

Ως είδωλα χαρακτηρίζονται έργα μέσω των οποίων λατρεύονται υπάρξεις- ενέργειες ενδοσυμπαντικές.
Έργα ή αντικείμενα μέσω των οποίων λατρεύονται εξωσυμπαντικές υπάρξεις (Θεός, Αγ.Τριάδα,Χριστός) δεν χαρακτηρίζονται ως είδωλα.
ΠΡΟΣΚΉΝΥΣΗ
Υφίσταται προσκήνυση δύο ειδών: 1. Ως λατρευτική εκδήλωση (εξωσυμπαντικές οντότητες)και 2. Ως τιμητική (κλίση κεφαλής) ενδοσυμπαντικών (εντός του χώρου της πίστης χαρητόβρυτων) οντοτήτων.

Χμμ...ενδιαφέρον.

"Είδωλα χαρακτηρίζονται έργα μέσω των οποίων λατρεύονται υπάρξεις- ενέργειες ενδοσυμπαντικές"...πολύ ενδιαφέρον...

Μπορείς να μας φέρεις σε ποιό λεξικό υπάρχει αυτή η ερμηνεία για την λέξη είδωλο;

Θα μας πεις το λεξικό για να το αγοράσω;

[bluerose]

O jay pap τα λέει σωστά

[bluerose]

Spoiler

Ή κουλτούρα ως είδωλο ανήκει στις μέρες μας στα πιο τυφλά είδωλα. Απορρίπτοντας το Θεό πού είναι ό μοναδικός εμπνευστής και υποκινητής του πλέον ευγενούς πολιτισμού τόσο της ψυχής όσο και του σώματος, οι αθεϊστές άρχισαν να λατρεύουν τα έργα και τις κατασκευές τους τα όποια ονομάζουν με μία λέξη - κουλτούρα. Όμως το να λατρεύεις τα ανθρώπινα έργα είναι το πλέον μισητό πράγμα ενώπιον του Θεού. Αφού ό Θεός στις εντολές Του απαγόρευσε αυστηρά στους ανθρώπους να λατρεύουν τα έργα και την κτίση Του, από τα όποια και το πλέον ασήμαντο είναι τελειότερο από την τελειότερη ανθρώπινη κουλτούρα. Και εφόσον ο πολιτισμός τοποθετήθηκε σε εξάρτηση με τα υπόλοιπα είδωλα πού αναφέραμε εδώ, ιδιαίτερα με τα υλικά αγαθά, είναι επειδή κι αυτός υπηρετεί δυναμικά την κουλτούρα των πολεμικών μικροβίων πού πριν ή μετά οδηγούν στη γέννηση της πολεμικής ανάφλεξης.

Από αυτά τα πέντε είδωλα τα δύο μπορούν να ονομαστούν ανόητα και τα τρία υποκριτικά. Ανόητα είναι ο εθνικισμός και ή κουλτούρα, επειδή πολλοί φωνάζουν και αύτοδηλώνονται, ενώ υποκριτικοί είναι ό υλισμός, ό ιμπεριαλισμός και ό εγωισμός, αφού κρύβονται και ψεύδονται παρουσιαζόμενοι κάτω από άλλα ονόματα. Όλα αυτά τα είδωλα θα μπορούσαν να αποκαλεστούν στη γλώσσα τού Ντοστογιέφσκι μανιακά.

Φυσικά αυτά και τα πέντε κάποτε αποτελούσαν πραγματικές άξιες και πάλι θα μπορούσαν να γίνουν. Αυτές είναι πραγματικές άξιες, όταν φωτίζονται από την πίστη στο Θεό, τον Έναν και Ζώντα και όταν βρίσκονται υπό το νόμο τού Θεού, με μία λέξη, όταν τελούν στήν απόλυτη υπεξουσιότητα τού Θεού και υπηρετούν τη δόξα τού ονόματος τού Θεού. Ή όλη προέρχεται από το Θεό και δόθηκε στους ανθρώπους για να τούς υπηρετεί και όχι για να κυριαρχεί στις ψυχές τους. Αυτοκρατορίες παρέχει ό Θεός σε κάποιους χαρισματικούς λαούς πού ως δυνατότεροι αδελφοί υπηρετούν τούς πιο αδύναμους και λιγότερο χαρισματικούς λαούς, όπως ό δυνατότερος αδελφός τον ασθενέστερο. Το έθνος είναι ένα περιορισμένο, αλλά εξαιρετικά όμορφο και ορθό πεδίο υπηρεσίας πρός το Θεό και τούς ανθρώπους. Το πρόσωπο (το εγώ) είναι δηλαδή μία λογική ψυχή, το δώρισε ό Θεός σε κάθε άνθρωπο ώστε με τη διακονία και την αγάπη να το υψώσει στο καθ’ ομοίωση μ’ Αυτόν, το δημιουργό του. Την κουλτούρα ό Θεός την εμπνέει, ώστε μέσω αυτής ή ανθρώπινη ψυχή να εκφράσει την κυριαρχία της πάνω στον υλικό κόσμο και την υποταγή της στήν υπηρεσία του Θεού. Και τα πέντε αυτό λαμβάνουν αγγελικό πρόσωπο μέσω της διακονίας και της αγάπης όπως διευθέτησε και πρόσταξε ό Κύριος Χριστός. Αλλά όμως, όπως το σεραφείμ πού έπεσε από το Θεό, κάποτε ονομαζόταν Εωσφόρος και μεταμορφώθηκε ακαριαία σε διάβολο, έτσι κι όλες αυτές οι πέντε άξιες αποκομμένες από το Θεό καθίστανται είδωλα και μανίες.

Προσέξτε τώρα πώς ό σχετικός κορεσμός αυτών των πέντε ειδώλων οδηγεί τούς ανθρώπους ως την οκνηρία, την αλλοίωση, τη σήψη και την απέχθεια πρός όλα, την ανοησία και την αυτοκτονία (όπως και λίγο πριν το τέλος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας). Μα όμως αυτή ή αδηφαγία οδηγεί τούς ανθρώπους μέχρι τα έσχατα της πικρίας, της ζήλιας, της μεμψιμοιρίας, της ασυνειδησίας και της κάθε είδους βίας και πάλι στήν αυτοκτονία. Και στις δύο περιπτώσεις όλα τα είδωλα αποπνέουν μίσος και περιφρόνηση για τον πράο και αγαθό Κύριο Χριστό και συνεπώς οδηγούν τούς ανθρώπους στον πόλεμο.


Καλύτερα να μην εισέρθουμε στήν απαρίθμηση όλων των βαριών τραυμάτων πού άνοιξε στον οργανισμό της Ευρώπης και της Αμερικής αύτή ή πενταπλή ειδωλολατρία, γιατί θα επαναλαμβάναμε μέρα με τη μέρα αυτό πού επαναλαμβάνεται στις στήλες εγκλημάτων και εγκλημάτων, καθώς και σε άλλες στήλες πού θα μπορούσαν να αποκαλεστούν: αδιαφορία για το Χριστό και τις εντολές Του. Είναι σαφές από όσα μέχρι τώρα είπαμε, ότι οι χριστιανικοί λαοί οι όποιοι βρίσκονταν σε πνευματικό γάμο με το Χριστό, απίστησαν και παραδόθηκαν σε χαμηλούς δεσμούς με τη μηδαμινότητα, με τη σκόνη, με τις στάχτες και τις σκιές. Όμως καθένας πού απιστεί δε ζει άραγε υπό συνεχή φόβο και στην ανησυχία για την υπεράσπιση και την εξασφάλιση της ζωής του; Αύτή είναι ή εικόνα και ό καρπός της σύγχρονης ειδωλολατρίας - ό φόβος, και λόγω τού φόβου ό ακραίος εγωισμός, ή σπασμωδική προσκόλληση στήν όλη και ή αρπαγή των υλικών αγαθών. Και επειδή για το ένα και το ίδιο υλικό ανταγωνίζονται πολλοί αυτό αναπόφευκτα σημαίνει σύγκρουση και πόλεμο.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΒΙΒΛΟΣ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΡΡΗΣΙΑ

[jey_pap]

O jay pap τα λέει σωστά

Θα χρειαστεί να κάνετε copy - paste κάτω από το ανωτέρω μέχρι να βαρεθούν. Δεν προέρχεται από ενδιαφέρον αγλνωστικιστικό η αναζήτηση λεξικού. Ο "Μπαντάς" εντόπισε τη μια άκρη τέτοιων ...παρεμβάσεων.
Η άλλη έχει να κάνει με το τέχνασμα 2 του Σοπενχάουερ "The art of always being right"
Με αυτό προσδίδει ο αντίπαλος σε μια θέση μας μια ορισμένη έννοια που, πέρα από τη λεκτική ομοιότητα ή είναι τελείως άσχετη, ή έχει μικρή ομοιότητα -σχέση μετο επίμαχο ζήτημα. Σκοπός του είναι να καταρρίψει τη συγκεκριμμένη έννοια θριαμβευτικά, κι έτσι να ισχυρισθεί πως κατέρριψε και την αρχική θέση μας.
Από τη δική μου πλευρά διακρίνω το κίνητρο συχνής παρουσίας από τη μια και "πχωρουμαστυνόμευσης" από την άλλη.

[bluerose]

Ο καθένας έχει τις απόψεις και τις εμπειρίες του και σεβαστές
Δε προσπαθουμε να πεισουμε ο ένας τον άλλο αυτό δε γίνεται
Τουλάχιστον ας είναι σεβαστές ολονων

[tanipteros]

ζείτε στο σκοτάδι...!!!

[The Rebel]

ζείτε στο σκοτάδι...!!!

[Λοξίας]

O jay pap τα λέει σωστά

Όχι. Τα λέει εντελώς λάθος.
Αν μας φέρει από ΠΟΙΟ λεξικό αντέγραψε την ερμηνεία της λέξης είδωλο, θα το διαπιστώσεις.

[Λοξίας]

O jay pap τα λέει σωστά

Θα χρειαστεί να κάνετε copy - paste κάτω από το ανωτέρω μέχρι να βαρεθούν. Δεν προέρχεται από ενδιαφέρον αγλνωστικιστικό η αναζήτηση λεξικού. Ο "Μπαντάς" εντόπισε τη μια άκρη τέτοιων ...παρεμβάσεων.
Η άλλη έχει να κάνει με το τέχνασμα 2 του Σοπενχάουερ "The art of always being right"
Με αυτό προσδίδει ο αντίπαλος σε μια θέση μας μια ορισμένη έννοια που, πέρα από τη λεκτική ομοιότητα ή είναι τελείως άσχετη, ή έχει μικρή ομοιότητα -σχέση μετο επίμαχο ζήτημα. Σκοπός του είναι να καταρρίψει τη συγκεκριμμένη έννοια θριαμβευτικά, κι έτσι να ισχυρισθεί πως κατέρριψε και την αρχική θέση μας.
Από τη δική μου πλευρά διακρίνω το κίνητρο συχνής παρουσίας από τη μια και "πχωρουμαστυνόμευσης" από την άλλη.

Από την δική σου πλευρά, δεν μπορείς να διακρίνεις τις παπαριές που γράφεις. Στο έχω έχω αποδείξει πολλάκις αυτό.
Και πάλι γράφεις "παπαριές Μαρίτσα μ"...
Όταν δηλώνεις πως η λέξη είδωλο έχει αυτήν ερμηνεία που εσύ ισχυρίζεσαι, οφείλεις να το τεκμηριώσεις.
Αλλιώς, και εγώ μπορώ να ισχυριστώ πως η λέξη είδωλο σημαίνει τα προσκυνήματα των χριστιανών.
Θα το δεχθείς;

[jey_pap]

ζείτε στο σκοτάδι...!!!

[Λοξίας]

"κικιρίκου το κοκόρι..
κο κο κο κάνει κι η κότα"...

Έγραφε ο μακαρίτης ο Τσιστάνης...

Δεν αλλάζεις το νικ σου σε jey_kotoula;

[jey_pap]

"κικιρίκου το κοκόρι..
κο κο κο κάνει κι η κότα"...

Έγραφε ο μακαρίτης ο Τσιστάνης...

Δεν αλλάζεις το νικ σου σε jey_kotoula;

https://mondrian.mashable.com/uploads%2 ... zonaws.com

[Λοξίας]

κο κο κο κάνει κι η κότα...

[jey_pap]

...
"
Το τελευτσίο τέχνασμα" Σοπενχαουερ

Ενα τελευταίο τέχνασμα είναι να επιχειρήσει προσωπική επίθεση, να γίνει προσβλητικός και αγενής μόλις αντιληφθεί πως έχουμε μείνει ψύχραιμοι και ότι δε θα βρει αυτό που επιδιώκει.
Του συνιστά (ο Σοπενχάουερ) στο να περάσει από το θέμα της διαμάχης, όπου χάνει το παιχνίδι (της σύγχυσης), και να μας επιτεθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε προσωπικό επίπεδο. Θα μπορούσε να γίνει λόγος για ένα argumentum ad personam, προκειμένου να το διαχωρίσουμε από άλλα επιχειρήματα...
Εδώ οι πνευματικές δυνάμεις επικαλούνται τις ροπές και ακόμη και ζωώδη ένστικτα του σώματος.
Πρόκειται για ένα τέχνασμα πολύ δημοφιλές, αφού ο καθένας μπορεί να το χρησιμοποιήσει, και εφαρμόζεται τακτικά.