ειλικρίνεια

[nowhere]

Για σένα, για μένα μπορεί να ήταν προσβλητικό το ότι ξαφνικά μου λέει ο άλλος ότι δεν μπορώ να διαχειριστώ το άγχος μου. ΟΚ πες δεν ήταν άγχος και ήταν κατάθλιψη.

το χεις ακούσει σε μορφή βρισιάς "ίσα μωρή καταθλιπτικιά"?

[Γενιά της Αμαρτίας]

Ειλικρίνεια ειλικρίνεια ειλικρίνεια
Θα σου γράψω ένα ποίημα

[nowhere]

Πολλές φορές ναι. Αφήνεις το πρόβλημα να υπάρχει και το αγνοείς, "θα δούμε", επειδή όταν το σκέφτεσαι σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα. Ξέρω περίπτωση πολύ παχύσαρκου ατόμου που οι φίλες της δεν της λένε τίποτα για να μην την αγχώνουν ή της λένε όλα είναι οκ κλπ. Αυτό είναι τοξικό. Για μένα ο φίλος πρέπει να της μιλάει ειλικρινά, αν θες να βοηθήσεις (χωρίς να προσβάλλεις εννοείται). Προτείνεις να αρχίσετε μαζί ένα περπάτημα καθημερινό/διατροφή κάτι. Οπότε ναι ακόμα και αν νομίζεις ότι ξέρεις τη κατάσταση σου ένας φίλος μπορεί να κάνει τη διαφορά μεταξύ του συνεχίζω και τρώω και αναβάλω την λύση του προβλήματος και του ξεκινάω αύριο με παρέα να κινούμαι.

αυτό που περιγράφεις μοιάζει με "σε παιρνω απο το χεράκι και κάνουμε πράγματα" όχι με ειλικρινεία

[Cecily Anne]

Για σένα, για μένα μπορεί να ήταν προσβλητικό το ότι ξαφνικά μου λέει ο άλλος ότι δεν μπορώ να διαχειριστώ το άγχος μου. ΟΚ πες δεν ήταν άγχος και ήταν κατάθλιψη.

το χεις ακούσει σε μορφή βρισιάς "ίσα μωρή καταθλιπτικά"?

Η κατάθλιψη συνεπάγεται με ψυχίατρο που συνεπάγεται με τρελό και έχω ακούσει εκατομμύρια φορές τον συλλογισμό αυτό, ναι.

[Winston Smith]

δλδ ένας που είναι υπέρβαρος περιμενει τους άλλους να του ανοίξουν τα μάτια,νομίζει ότι είναι ελαφάκι

Πολλές φορές ναι. Αφήνεις το πρόβλημα να υπάρχει και το αγνοείς, "θα δούμε", επειδή όταν το σκέφτεσαι σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα. Ξέρω περίπτωση πολύ παχύσαρκου ατόμου που οι φίλες της δεν της λένε τίποτα για να μην την αγχώνουν ή της λένε όλα είναι οκ κλπ. Αυτό είναι τοξικό. Για μένα ο φίλος πρέπει να της μιλάει ειλικρινά, αν θες να βοηθήσεις (χωρίς να προσβάλλεις εννοείται). Προτείνεις να αρχίσετε μαζί ένα περπάτημα καθημερινό/διατροφή κάτι. Οπότε ναι ακόμα και αν νομίζεις ότι ξέρεις τη κατάσταση σου ένας φίλος μπορεί να κάνει τη διαφορά μεταξύ του συνεχίζω και τρώω και αναβάλω την λύση του προβλήματος και του ξεκινάω αύριο με παρέα να κινούμαι.

Λοιπόν, όχι. Έχω παιδική φίλη παχύσαρκη με σοβαρά προβλήματα υγείας. Ξέρει ότι έχει θέμα. Δεν ξέρω, αν έχεις παρακολουθήσει ποστς μου γενικά, αλλά είμαι η πρώτη που μιλάω για κιλά κλπ. και πόσο επικίνδυνα είναι. Αν στην φίλη μου, πάω να της πιάσω κουβέντα, επειδή την ξέρω πώς διαχειρίζεται τα θέματα, ξέρεις τι θα καταφέρω; Θα κλαίει και μετά θα νιώθει άσχημα. Ξέρει ότι πρέπει να χάσει, έχουμε άπειρες φορές συζητήσει το θέμα της υγείας της και ότι χρειάζεται απώλεια κιλών, τί δηλαδή πρέπει να της πω που δεν ξέρει ήδη, που δεν της έχει πει ο γιατρός της και που δεν βλέπει κάθε μέρα στον καθρέφτη. Ξέρεις τί έχω αποφασίσει να κάνω; Δεν έχω δεχτεί ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΝΑ ΠΑΩ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΝΑ ΦΑΜΕ έξω. Δε θα είμαι εγώ αυτή που θα συμβάλλει σε αυτό. Όποτε πάνε για φαί, διότι δεν περνάει το δικό μου, παίρνω έναν καφέ και τους κοιτάζω και κάνω ότι δεν πεινάω και λέω ότι θα φάω σπίτι. Της έχω πει διακόσιες φορές να πάμε για περπάτημα, να κάνει πιλάτες ή αερόβια, δεν έχει νόημα, διότι το συνδέει με τα κιλά και στενοχωριέται. Καμιά φορά, θα πρέπει να ξεχωρίζετε πού σας παίρνει να μιλάτε και που όχι. Τί είναι προτιμότερο; Να σε βγάλει από τη ζωή του ή να σε κρατήσει και να προσπαθείς με τον όποιο άλλο τρόπο να βοηθάς;

Και ξέρεις πώς πήρα αυτή την απόφαση; Με έπιασε η μάνα της κλαίγοντας και μου ζήτησε να μην την βγάζουμε έξω για ξεκοιλιάσματα. Της εξήγησα ότι από εμένα, δεν έχει πάρει ΟΥΤΕ ΕΝΑ ερέθισμα φαγητού στα 30 χρόνια φιλίας μας και ούτε πρόκειται να πάρει.

Εάν της έχεις μιλήσει όπως λες, της έχεις προτείνει να τη βοηθήσεις στη πράξη, δείχνεις με το τρόπο σου ότι δεν θες να συνεισφέρεις στο πρόβλημα (πχ με το καφέ) κλπ τότε δεν έχεις να κάνεις κάτι άλλο, τις επιλογές της τις έκανε. Δεν μιλάω γι'αυτό στο δικό μου ποστ. Μιλάω για άτομα που ποτε δεν ενδιαφέρθηκαν πραγματικά να τη βοηθήσουν, γιατί δίνουν τόσο βάση στα συναισθήματα (μην την κάνουμε να νιώσει άσχημα, γιατί να πω εγώ κάτι και να φανώ η κακιά) που ζούνε μέσα στο ψέμα μόνιμα. Άλλη περίπτωση.

[Winston Smith]

Πολλές φορές ναι. Αφήνεις το πρόβλημα να υπάρχει και το αγνοείς, "θα δούμε", επειδή όταν το σκέφτεσαι σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα. Ξέρω περίπτωση πολύ παχύσαρκου ατόμου που οι φίλες της δεν της λένε τίποτα για να μην την αγχώνουν ή της λένε όλα είναι οκ κλπ. Αυτό είναι τοξικό. Για μένα ο φίλος πρέπει να της μιλάει ειλικρινά, αν θες να βοηθήσεις (χωρίς να προσβάλλεις εννοείται). Προτείνεις να αρχίσετε μαζί ένα περπάτημα καθημερινό/διατροφή κάτι. Οπότε ναι ακόμα και αν νομίζεις ότι ξέρεις τη κατάσταση σου ένας φίλος μπορεί να κάνει τη διαφορά μεταξύ του συνεχίζω και τρώω και αναβάλω την λύση του προβλήματος και του ξεκινάω αύριο με παρέα να κινούμαι.

αυτό που περιγράφεις μοιάζει με "σε παιρνω απο το χεράκι και κάνουμε πράγματα" όχι με ειλικρινεία

Απο την ειλικρίνια ξεκινάνε όλα: να λέμε το πρόβλημα, πρόβλημα. Το να βοηθήσεις κάποιον να ξεκινήσει μια καλή συνήθεια έρχεται μετά. Μόνοι μας είναι πιο δύσκολο πολλές φορές, το κοινωνικό κομμάτι βοηθάει.

[Cecily Anne]

Εάν της έχεις μιλήσει όπως λες, της έχεις προτείνει να τη βοηθήσεις στη πράξη, δείχνεις με το τρόπο σου ότι δεν θες να συνεισφέρεις στο πρόβλημα (πχ με το καφέ) κλπ τότε δεν έχεις να κάνεις κάτι άλλο, τις επιλογές της της έκανε. Δεν μιλάω γι'αυτό στο δικό μου ποστ. Μιλάω για άτομα που ποτε δεν ενδιαφέρθηκαν πραγματικά να τη βοηθήσουν, γιατί δίνουν τόσο βάση στα συναισθήματα (μην την κάνουμε να νιώσει άσχημα, γιατί να πω εγώ κάτι και να φανώ η κακιά) που ζούνε μέσα στο ψέμα μόνιμα. Άλλη περίπτωση.

Το να πιάσεις έναν άγνωστο και να του λες για τα κιλά του είναι μαλακία, ΟΚ; Διότι δεν ξέρεις τί παίζει, ώστε να ανακατευτείς, από ορμονοθεραπεία, μέχρι αυτοάνοσο/κορτιζόνες/κλπ. Εγώ έκανα κοπλιμέντο σε έναν κύριο που αδυνάτισε κάποτε και 3 μήνες μετά πέθανε από καρκίνο. Είχε αδυνατίσει, γιατί ήταν άρρωστος, οπότε είναι ΣΑΦΕΣ ότι δεν πρέπει να ανακατευτείς.

Το να είναι δικός σου άνθρωπος και να μην μιλάς "ευθέως", είναι εξίσου σαφές για μένα ότι δεν το κάνεις, διότι ξέρεις ότι δεν θα τον ωφελήσεις σε κάτι. Ξαναλέω, πρέπει να γνωρίζεις απόλυτα που λες τί. Το να έρθει η κολλητή μου να μου πει "μωρή έγινες σαν τη μποχλάδα, κάνε κάτι", έχει το ελεύθερο, διότι της το έχω δώσει εγώ. Αν έρθει μία άλλη οποιαδήποτε φίλη που δεν της έχω δώσει ανάλογο δικαίωμα, θα την πάρει ο διάολος και θα την σηκώσει. Τα κιλά είναι συνήθως συνυφασμένα με τη ψυχική μας κατάσταση, δεν είναι απλά "έφαγα". Η υπερφαγία συσχετίζεται σε μεγαλό ποσοστό με ασθένειες σωματικές, αλλά ακόμα μεγάλο και με ασθένειες ψυχικές. Θέλουν ΠΟΛΛΗ προσοχή ο χρόνος και ο τρόπος της τοποθέτησης.

[nowhere]

τα είχα πολύ απλά οργανωμένα στο κεφάλι μου "ειλικρίνεια-καλή" αλλά τελικά είναι πιο σύνθετος ο κανόνας όταν ο καθένας εννοεί διαφορετικά πράγματα

[stavmanr]

Απο την ειλικρίνια ξεκινάνε όλα: να λέμε το πρόβλημα, πρόβλημα.

Η ειλικρίνεια δεν είναι αντικειμενική συνθήκη. Είναι υποκειμενική στάση.
Είσαι ειλικρινής όταν λες και κάνεις αυτό που νιώθεις, αυτό που σκέφτεσαι πραγματικά.
Άσχετα με το πόσο σωστό ή λάθος ή περίεργο ή όμορφο είναι αυτό.

Κι όπως έχω ήδη ομολογήσει κι εγώ: όλοι οι ειλικρινείς μαζευτήκαμε εδώ μέσα, στο άσυλο της ειλικρίνειας.

[Winston Smith]

Εάν της έχεις μιλήσει όπως λες, της έχεις προτείνει να τη βοηθήσεις στη πράξη, δείχνεις με το τρόπο σου ότι δεν θες να συνεισφέρεις στο πρόβλημα (πχ με το καφέ) κλπ τότε δεν έχεις να κάνεις κάτι άλλο, τις επιλογές της της έκανε. Δεν μιλάω γι'αυτό στο δικό μου ποστ. Μιλάω για άτομα που ποτε δεν ενδιαφέρθηκαν πραγματικά να τη βοηθήσουν, γιατί δίνουν τόσο βάση στα συναισθήματα (μην την κάνουμε να νιώσει άσχημα, γιατί να πω εγώ κάτι και να φανώ η κακιά) που ζούνε μέσα στο ψέμα μόνιμα. Άλλη περίπτωση.

Το να πιάσεις έναν άγνωστο και να του λες για τα κιλά του είναι μαλακία, ΟΚ; Διότι δεν ξέρεις τί παίζει, ώστε να ανακατευτείς, από ορμονοθεραπεία, μέχρι αυτοάνοσο/κορτιζόνες/κλπ. Εγώ έκανα κοπλιμέντο σε έναν κύριο που αδυνάτισε κάποτε και 3 μήνες μετά πέθανε από καρκίνο. Είχε αδυνατίσει, γιατί ήταν άρρωστος, οπότε είναι ΣΑΦΕΣ ότι δεν πρέπει να ανακατευτείς.

Το να είναι δικός σου άνθρωπος και να μην μιλάς "ευθέως", είναι εξίσου σαφές για μένα ότι δεν το κάνεις, διότι ξέρεις ότι δεν θα τον ωφελήσεις σε κάτι. Ξαναλέω, πρέπει να γνωρίζεις απόλυτα που λες τί. Το να έρθει η κολλητή μου να μου πει "μωρή έγινες σαν τη μποχλάδα, κάνε κάτι", έχει το ελεύθερο, διότι της το έχω δώσει εγώ. Αν έρθει μία άλλη οποιαδήποτε φίλη που δεν της έχω δώσει ανάλογο δικαίωμα, θα την πάρει ο διάολος και θα την σηκώσει. Τα κιλά είναι συνήθως συνυφασμένα με τη ψυχική μας κατάσταση, δεν είναι απλά "έφαγα". Η υπερφαγία συσχετίζεται σε μεγαλό ποσοστό με ασθένειες σωματικές, αλλά ακόμα μεγάλο και με ασθένειες ψυχικές. Θέλουν ΠΟΛΛΗ προσοχή ο χρόνος και ο τρόπος της τοποθέτησης.

2 ποστ πριν είπα για το πότε είναι χρήσιμο να μιλάμε και το ότι δεν είναι χρήσιμο σε αγνώστους. Από που έβγαλες το συμπέρασμα ότι πρέπει να πηγαίνουμε σε αγνώστους και να κάνουμε υποδείξεις; Ότι θέλει προσοχή το που λες τι συμφωνώ. Δεν κατάλαβα σε τι ακριβώς διαφωνείς. Αλλά ψέμματα του στυλ "είσαι μια χαρά, μην αγχώνεσαι" είναι τοξικά, σίγουρα δεν βοηθούν καλύτερα σιώπησε.

Τώρα το πόσο μεγάλο ποσοστό έχει να κάνει με ασθένειες εγώ το αμφισβητώ (αν και υπαρκτό). Θεωρώ ότι η συντριπτική πλειοψηφία είναι λάιφσταιλ του 21ου αιώνα, φαγητό, έλλειψη άσκησης, το οποίο και λύνεται άμεσα.

[nowhere]

Είσαι ειλικρινής όταν λες και κάνεις αυτό που νιώθεις, αυτό που σκέφτεσαι πραγματικά.
Άσχετα με το πόσο σωστό ή λάθος ή περίεργο ή όμορφο είναι αυτό.

αυτιστικός λέγεται αυτό

[Cecily Anne]

Τώρα το πόσο μεγάλο ποσοστό έχει να κάνει με ασθένειες εγώ το αμφισβητώ (αν και υπαρκτό). Θεωρώ ότι η συντριπτική πλειοψηφία είναι λάιφσταιλ του 21ου αιώνα, φαγητό, έλλειψη άσκησης, το οποίο και λύνεται άμεσα.

Τα προηγούμενα αναφέρονταν στα σχόλια του φίλου, γιατί φίλος δε σημαίνει ότι σου αφήνει το "ελεύθερο" σε όλα, γι'αυτό το τόνισα. Τώρα σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο που με ενδιαφέρει πιο πολύ, όχι, είσαι λάθος. Το λαιφ στάιλ και το καθισιό, θα σε κάνει απλά παχουλούλη, από αυτούς που έρχεται το καλοκαίρι και το ράβουν, για να μπουν στο τζιν. Η υπερφαγία και τα BMI 32άρια, γιατί εφόσον θα το κάνεις θέμα στον άλλον, το κάνεις, γιατί είναι obese και όχι chubby, ε αυτά δεν είναι αποτέλεσμα του ενός μπέργκερ. Δεν είναι τυχαίο που σε όλες τις σοβαρές κλινικές για θέματα κιλών (από όποιο φάσμα) είσαι με team ψυχιάτρων από πίσω.

[Winston Smith]

Τώρα το πόσο μεγάλο ποσοστό έχει να κάνει με ασθένειες εγώ το αμφισβητώ (αν και υπαρκτό). Θεωρώ ότι η συντριπτική πλειοψηφία είναι λάιφσταιλ του 21ου αιώνα, φαγητό, έλλειψη άσκησης, το οποίο και λύνεται άμεσα.

Τα προηγούμενα αναφέρονταν στα σχόλια του φίλου, γιατί φίλος δε σημαίνει ότι σου αφήνει το "ελεύθερο" σε όλα, γι'αυτό το τόνισα. Τώρα σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο που με ενδιαφέρει πιο πολύ, όχι, είσαι λάθος. Το λαιφ στάιλ και το καθισιό, θα σε κάνει απλά παχουλούλη. Η υπερφαγία και τα BMI 32άρια, δεν είναι αποτέλεσμα του ενός μπέργκερ. Δεν είναι τυχαίο που σε όλες τις σοβαρές κλινικές για θέματα κιλών (από όποιο φάσμα) είσαι με team ψυχιάτρων από πίσω.

Έχουμε ποσοστά επί του πληθυσμού πριν βγάλουμε συμπέρασμα ποιος είναι σωστός και ποιος λάθος;

[stavmanr]

Είσαι ειλικρινής όταν λες και κάνεις αυτό που νιώθεις, αυτό που σκέφτεσαι πραγματικά.
Άσχετα με το πόσο σωστό ή λάθος ή περίεργο ή όμορφο είναι αυτό.

αυτιστικός λέγεται αυτό

https://el.wikipedia.org/wiki/Αυτισμός

[Cecily Anne]

Τώρα το πόσο μεγάλο ποσοστό έχει να κάνει με ασθένειες εγώ το αμφισβητώ (αν και υπαρκτό). Θεωρώ ότι η συντριπτική πλειοψηφία είναι λάιφσταιλ του 21ου αιώνα, φαγητό, έλλειψη άσκησης, το οποίο και λύνεται άμεσα.

Τα προηγούμενα αναφέρονταν στα σχόλια του φίλου, γιατί φίλος δε σημαίνει ότι σου αφήνει το "ελεύθερο" σε όλα, γι'αυτό το τόνισα. Τώρα σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο που με ενδιαφέρει πιο πολύ, όχι, είσαι λάθος. Το λαιφ στάιλ και το καθισιό, θα σε κάνει απλά παχουλούλη. Η υπερφαγία και τα BMI 32άρια, δεν είναι αποτέλεσμα του ενός μπέργκερ. Δεν είναι τυχαίο που σε όλες τις σοβαρές κλινικές για θέματα κιλών (από όποιο φάσμα) είσαι με team ψυχιάτρων από πίσω.

Έχουμε ποσοστά επί του πληθυσμού πριν βγάλουμε συμπέρασμα ποιος είναι σωστός και ποιος λάθος;

Τι ποσοστά θέλεις ακριβώς, ανθρώπων που παρακολουθούνται ψυχικά για θέματα διατροφής; Μπες στο γκουγκλ. Δεν θα βάλω στην ίδια κατηγορία το "έφαγα ένα κουβά παγωτό και είδα τιβί και τώρα δεν μου κουμπώνει το τζιν" με το έχω γίνει 140 κιλά.



496 adolescent girls for 8 years, until they were 20:
5.2% of the girls met criteria for DSM5 anorexia, bulimia, or binge eating disorder.
When the researchers included nonspecific eating disorder symptoms, a total of 13.2% of the girls had suffered from a DSM-5 eating disorder by age 20.
Stice E, Marti CN, Shaw H, and Jaconis M. (2010). An 8-year longitudinal study of the natural history of threshold, subthreshold, and partial eating disorders from a community sample of adolescents. Journal of Abnormal Psychology, 118(3):587-97. doi: 10.1037/a0016481.