Μπεκατώρου & Μπικοφ

[Rocco Siffredi]

Πάντοτε στην ελληνική κοινωνία ο βιασμός ή η σεξουαλική παρενόχληση γυναικών ήταν κατάπτυστα, και μιλάμε για μια δεκαετία που το καθημερινό αστυνομικό δελτίο από συλλήψεις βιαστών δολοφόνων και κατα συρροή δολοφόνων ήταν πάμπλουτο.

Βασικά αυτό που λες είναι εξωφρενικό. Ούτε δέκα χρόνια δεν έχουν περάσει που ο κατά συρροήν βιαστής αλλοδαπών τουριστριών έπεσε στα μαλακά με το επιχείρημα ότι αφού τους έδινε χάπι βιασμού και δε θυμόντουσαν τίποτα παναπεί δεν έζησαν κάτι κακό. Αυτή ήταν η ελληνική κοινωνία μέχρι πάρα πολύ πρόσφατα και η υποκρισία "εμείς πάντα καταδικάζαμε το βιασμό αρκεί να ήταν όντως βιασμός και όχι μια πουτάνα που τα ήθελε και τώρα ζητάει τα ρέστα" πήγαινε πακετάκι.

Το σημείο καμπής για μένα ήταν η υπόθεση Τοπαλούδη. Τακτικές ρουτίνας όπως η ηθική εξόντωση του θύματος εκ μέρους των δικηγόρων και η πλήρης κάλυψη του θύτη από οικογένεια και φίλους αντί για αθώωση προς τεράστια έκπληξη της μεριάς των κατηγορουμένων οδήγησαν σε ένα ιστορικό χέσιμο από την εισαγγελέα το οποίο στη συνέχεια προς ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη των απανταχού χασοδικών αντί για κακοδικία οδήγησε σε ισόβια κάθειρξη των δύο αληταράδων.

Είναι ΚΑΤΙ παραπάνω από φανερό ότι έχουν αλλάξει τα πράγματα.

Για τη σεξουαλική παρενόχληση και το συζυγικό βιασμό δεν το συζητάμε. Οι περισσότεροι θύτες δεν αισθάνονται καν ότι κάνουν κάτι κακό.

οι ποινες γενικα φταινε οχι η ελληνικη κοινωνια
ποιος νορμαλ ανθρωπος ειναι υπερ του βιασμου;
και αρχιδια ισοβια θα κανουν της τοπαλουδη σε 10 χρονια μπορει να λεω και πολλα εξω θαναι

[Cecily Anne]

Σέσι, συμφωνώ 100% σε ό,τι γράφεις. Και ναι, η ετεροχρονισμένη κατηγορία πάντα εμπεριέχει και το στοιχείο της συνενοχής και συμμετοχής. Και φυσικά εμπεριέχει τη συναίνεση στο δούναι και λαβείν εκείνης της περιόδου, κάτι σαν άτυπη συμφωνία. Οπότε, όσο κυνικό κι αν εκλαμβάνεται αυτό που λέω, για μένα δεν ισχύει το "έκατσα γιατί χειραγωγήθηκα ψυχολογικά" αλλά το "έκατσα γιατί είχα κάτι να κερδίσω". Κι αυτό δεν το λέω ως κατηγορία αλλά το αντιμετωπίζω όπως τους πολλούς συμβιβασμούς που κάνουν όλοι οι άνθρωποι για να επιβιώσουν στο χ ή ψ περιβάλλον (επαγγελματικό, οικογενειακό, πολιτικό).

Στη συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν, ο λόγος που πήρα από την αρχή θέση υπέρ της Μπεκατώρου και θεωρώ θετικό αυτό που έγινε, δεν αφορούσε στο στοιχείο του βιασμού αλλά το ότι η κατηγορία είχε ως αποδέκτη μία ομοσπονδία, που είναι ένας θεσμικός φορέας. Σαφώς και δεν θα αλλάξει κάτι και επίσης σαφώς είναι σχεδόν γελοία η πανηγυρική μάζωξη από δηλώσεις αποτροπιασμού των επώνυμων άμωμων -θεσμικών και μη- γι' αυτά τα απαράδεκτα πράγματα που αμαυρώνουν το κύρος και το ήθος της δημοκρατίας μας.

Αλλά βρίσκω ένα θετικό στο στοιχείο του ετεροχρονισμού. Απλώς γιατί ο κάθε πατσοκοιλιάς που την είδε αλώβητος επιβήτωρ σήμερα, μπορεί να υποθέσει ότι η χαμιλόμισθη που χουφτώνει σήμερα ίσως μη γίνει ολυμπιονίκης αλλά με τόσα ριάλιτι που παίζουν, με τόσα σελέμπριτις από το πουθενά που εμφανίζονται, με τόσους δαιμόνιους δημοσιογράφους, μπορεί να γίνει βουλευτής. Και άντε να βγάλει δίσκο "ελεήστε τον οικογενειάρχη, για τα παιδιά και τα εγγόνια μου καλιεεεεέ" στα γεράματα.

Ναι είναι χίλια τα ερωτηματικά στο γιατί τώρα. Το μόνο που σκέφτομαι είναι μήπως έχει ξεφύγει η κατάσταση εκεί μέσα, έχουν πρόσφατο γεγονός που γνωρίζουν και δεν μιλάει και πάνε να σπρώξουν την κατάσταση οι άλλες, να βγει στα φόρα και να σταθεί σοβαρή υπόθεση στο δικαστήριο. Απλά κακώς τόσο αργά.

[Ασέβαστος]

Ε ναι, το θύμα θέλει ξύλο, one way or another.

καταρχην ο θυτης θελει κρεμασμα.

επειτα, το θυμα θελει "ξυλο" απο τα επομενα θυματα.

ειναι υποχρεωση καθε πολιτη να δρασει οταν ερχεται αντιμετωπος με εγκληματικες δραστηριοτητες. καπου ειδα και οτι το το ειπε στον τοτε συντροφο της.
αλλος καθικης κι αυτος, ακομη κι αν δεν ηθελε να μιλησει σε εισαγγελεα, μπορουσε τουλαχιστον του σπασει τα ποδαρια.

καποτε οι βιασμενες ντρεπονταν να μιλησουν, για να μην τις κακοχαρακτηρισει ο κοσμος.

αλλαζει αυτο, και πρεπει να αλλαξει. πρεπει να φοβουνται οτι αν ΔΕΝ μιλησουν θα τις κακοχαρακτηρισει ο κοσμος. πρεπει να το θεωρουν ιερη υποχρεωση να καταστραφει ο βιαστης με καθε τροπο, και να το φορανε σαν παρασημο το οτι τον εβγαλαν απο την κυκλοφορια και προστατεψαν τις επομενες.

Όχι ακόμα έτσι είναι. Ο κόσμος κοιτάει να βρει ελαφρυντικά στον θύτη. Πάρε παράδειγμα εδώ μέσα. Διάβασε το άλλο νήμα του ΤΑΥΓΕΤΗ. Επίσης για να νιώθει το θύμα "άνετα" να μιλήσει θα πρέπει να υπάρχει στην κοινωνία η αποδοχή ότι το θύμα δεν έχει ευθύνη.

εδω ειναι πχορουμ, δεν ειναι η κοινωνια, ουτε μικρογραφια αυτης. ειναι παρκαμιακο καφενειο.
στον εξω κοσμο αντε να υπαρχει ενας ζαβος στους χιλιους, που να ψαχνει για ελαφρυντικα στον βιαστη, και ποιος του δινει σημασια;

[Στύγιος]

https://www.periodista.gr/athlhtika-par ... mpekatorou

αδεκαστος (πλην του αφεντικου του ) μοντελοπνιχτης τσακιζει την φεμινιστικη παρανοια

Στύγιος

[Ασέβαστος]

δεν ξέρω αν μπήκε.
η ολυμπιονίκης Νίκη Μπακογιάννη κατήγγειλε επίσης παρενόχληση , οταν ήταν 29 ετών.

λέω πως ένας παράγων της πρότεινε να βγουνε για καφέ. δεν είχε κάποια σωματική επαφή μαζί της, ούτε και της έκανε κάποια πρόταση. μόνο υπονοούμενα.
αλλά ήταν πολύ μεγαλύτερός της.





https://www.newsit.gr/athlitika/apokaly ... a/3202709/

ενταξει τωρα, να τσιμπησει κι αυτη λιγη δημοσιοτητα. υπονοουμενα λεει, σε 30 χρονω γαιδαρα.

[foscilis]

ποιος νορμαλ ανθρωπος ειναι υπερ του βιασμου;

Δεν έχει ίδια στάνταρντς για τον βιασμό η ελληνική κοινωνία ή τουλάχιστον μεγάλο μέρος της με αυτά που έχει ξερωγω η Σουηδική. Να θυμίσουμε απλά ότι λίγες δεκαετίες πριν δεν έλεγαν "βιασμός", έλεγαν "ατίμωση" και ήταν κάτι που μπορούσε να το κάνει μόνο σε παρθένα και σαν βασικό αποτέλεσμα είχε να χάσει την τιμή της όχι να πάθει κάτι η δικιά σου τιμή. Δεν θεωρείται βιασμός αν ήταν μεθυσμένη, αν πήγε σπίτι του, αν είναι παντρεμένοι, αν ντυνόταν προκλητικά, αν δεν αντιστάθηκε με όλη της τη δύναμη κλπ. Κι ακόμα κι αυτοί που θεωρούν αυτά τα πράγματα βιασμό είναι εξαιρετικά πρόθυμοι να πιστέψουν τον θύτη και όχι το θύμα, ιδιαίτερα όταν το θύμα είναι outsider. Γι' αυτό στην υπόθεση Τοπαλούδη έπαιξε ΤΕΡΑΣΤΙΟ ρόλο ότι δικάστηκαν στην Αθήνα και όχι στη Ρόδο.

Αντίστοιχα πολλοί άνθρωποι που δε θα πείραζαν ούτε μύγα αλλάζει η στάση τους όταν πρόκειται για τον Γρηγορόπουλο ή τον Ζακ, όταν το έγκλημα γίνεται αντιληπτό σαν "ένας από εμάς vs ένας από τους άλλους".

Οπότε ο ισχυρισμός ότι η ελληνική κοινωνία καταδικάζει τον βιασμό είναι κενός περιεχομένου.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

δεν ξέρω αν μπήκε.
η ολυμπιονίκης Νίκη Μπακογιάννη κατήγγειλε επίσης παρενόχληση , οταν ήταν 29 ετών.

λέω πως ένας παράγων της πρότεινε να βγουνε για καφέ. δεν είχε κάποια σωματική επαφή μαζί της, ούτε και της έκανε κάποια πρόταση. μόνο υπονοούμενα.
αλλά ήταν πολύ μεγαλύτερός της.





https://www.newsit.gr/athlitika/apokaly ... a/3202709/

Καλά για την Μπεκατώρου, αλλά αν κατάλαβα καλά η Μπακογιάννη βγήκε για καφέ με κάποιον 50 χρόνια μεγαλύτερο της (όταν ήταν αυτή 29, όχι παιδί) εκείνος της την έπεσε (με υποννοούμενα), του έριξε άκυρο και εκείνος δεν την ξαναενόχλησε. Το πέσιμο δηλαδή τώρα έγινε παρενόχληση;

Ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημα
Και ένα απλό φλερτ που είχες κάνει πριν είκοσι χρόνια μπορεί να σου δημιουργήσει σήμερα πρόβλημα
Να δεχθείς καταγγελια για σεξουαλική παρενόχληση

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Οι λέξεις βιασμός και σεξουαλική παρενόχληση έχουν γίνει λάστιχο από πλευράς "ερμηνείας,"

[Ασέβαστος]

Λυπάμαι, αλλά το να μιλήσεις 200 χρόνια μετά στα μάτια τα δικά μου σε κάνει συνένοχο σε κάθε βιασμό που ήξερες ότι έγινε, διότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΕΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑ. Καταλαβαίνω τον "φόβο" και εννοείται συμφωνώ 1000% στο να μιλάνε και τις στηρίζω, αλλά διαφωνώ στο "πότε" αυτό πρέπει να γίνεται. Όχι, δεν έχεις δικαίωμα να αποκρύπτεις στοιχεία, διότι δεν υποφέρεις μόνο εσύ. Αν όλες/όλοι μίλαγαν, όταν έπρεπε, θα γλίτωναν πολλές ζωές. Η διάσημη με το μετάλλιο, η ηθοποιός, κλπ. έχουν τα γκάφρα να σέρνουν από πίσω τους ένα επιτελείο ψυχιάτρων και να το αντιμετωπίσουν. Τα κοριτσάκια της διπλανής πόρτας είναι πραγματικά στο έλεος του κάθε αδίστακτου. Οπότε κατά τη γνώμη μου αυτό που είναι σημαντικό είναι να γίνεται η καταγγελία και να υπάρχει αρχείο, ακόμα κι αν δεν βγάλει κάτι, γιατί θα υπάρξει επόμενη. Πάντα υπάρχει επόμενη.

και να, μια γυναικα που λεει ακριβως τα ιδια με εμενα.

κοινη λογικη.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

ποιος νορμαλ ανθρωπος ειναι υπερ του βιασμου;

Δεν έχει ίδια στάνταρντς για τον βιασμό η ελληνική κοινωνία ή τουλάχιστον μεγάλο μέρος της με αυτά που έχει ξερωγω η Σουηδική. Να θυμίσουμε απλά ότι λίγες δεκαετίες πριν δεν έλεγαν "βιασμός", έλεγαν "ατίμωση" και ήταν κάτι που μπορούσε να το κάνει μόνο σε παρθένα και σαν βασικό αποτέλεσμα είχε να χάσει την τιμή της όχι να πάθει κάτι η δικιά σου τιμή. Δεν θεωρείται βιασμός αν ήταν μεθυσμένη, αν πήγε σπίτι του, αν είναι παντρεμένοι, αν ντυνόταν προκλητικά, αν δεν αντιστάθηκε με όλη της τη δύναμη κλπ. Κι ακόμα κι αυτοί που θεωρούν αυτά τα πράγματα βιασμό είναι εξαιρετικά πρόθυμοι να πιστέψουν τον θύτη και όχι το θύμα, ιδιαίτερα όταν το θύμα είναι outsider. Γι' αυτό στην υπόθεση Τοπαλούδη έπαιξε ΤΕΡΑΣΤΙΟ ρόλο ότι δικάστηκαν στην Αθήνα και όχι στη Ρόδο.

Αντίστοιχα πολλοί άνθρωποι που δε θα πείραζαν ούτε μύγα αλλάζει η στάση τους όταν πρόκειται για τον Γρηγορόπουλο ή τον Ζακ, όταν το έγκλημα γίνεται αντιληπτό σαν "ένας από εμάς vs ένας από τους άλλους".

Οπότε ο ισχυρισμός ότι η ελληνική κοινωνία καταδικάζει τον βιασμό είναι κενός περιεχομένου.

Εκεί που ενδεχομένως να συμφωνήσω μαζί σου είναι στο το θεωρεί ως βιασμό η σεξουαλική παρενόχληση η κάθε κοινωνία σε κάθε λαό και εποχή
Ενδεχομένως η ελληνική κοινωνία να ορίζε διαφορετικά τον βιασμό πριν πενήντα χρόνια από σήμερα

Η κάθε κοινωνία έχει τον δικό της κώδικα ερωτικής η σεξουαλικής συμπεριφοράς ο οποίος διαμορφώνεται από τις συνθήκες μέσα στις οποίες ζει

[Ασέβαστος]

Το χειροκρότημα είναι εύκολο. Η ουσιαστική υποστήριξη είναι το δύσκολο κομμάτι. Γιατί σ' αυτές τις περιπτώσεις, ο υπερασπιστής έρχεται αντιμέτωπος με όλους τους ισχυρούς παράγοντες που εμποδίζουν το θύμα να μιλήσει. Κι επειδή οι βιαστές δεν έχουν κέρατα αλλά είναι συνήθως άνθρωποι του διπλανού γραφείου ή πόρτας, αναρωτηθείτε για πόσους θα ήταν εύκολο να καταγγείλουν για οικονομική ή ερωτική ατασθαλία κάποιον προϊστάμενο, φίλο ή συγγενή τους. Εκτός αν όλοι ζούνε σε περιβάλλον αγγέλων.

Είναι άλλο πράγμα ο εν ψυχρώ βιασμός (πχ από άγνωστο στον δρόμο) και άλλο ο βιασμός που εμπεριέχει και το στοιχείο του εκβιασμού.
Στη δεύτερη μετράει η ισχύς του εκβιασμού και όχι η σωματική ισχύς του βιαστή. Η φάση δηλαδή όπου το θύμα μπορεί να αντιδράσει αλλά φοβάται τις επιπτώσεις. Και είναι η πλειοψηφική κατηγορία.

Όταν το στοιχείο του εκβιασμού δεν υφίσταται, το πράγμα γίνεται πιο θολό γιατί μπαίνουμε στο θολό πεδίο της πρόκλησης/συναίνεσης κλπ και είναι το πεδίο όπου θύματα μπορούν να γίνουν οι άντρες.

Καταρχάς, καλώς ήρθες.

Επί του θέματος, συμφωνώ με όσα λες, αλλά θέλω να προσθέσω κάτι πάνω σε αυτό, από την αντίθετη πλευρά. Σε αρκετές περιπτώσεις, πχ με το σκάνδαλο των ηθοποιών που θυμήθηκαν μετά από χτισμένη καριέρα η κάθε μία και αρκετά μύρια στην τράπεζα, να μιλήσουν, θέλω να προσθέσω το εξής. Για κάθε μία από αυτές που δεν μίλησε ποτέ, γιατί φοβόταν μη χάσει την καριέρα και τα μύρια, σκέψου πόσες assistants και χαμηλόμισθες υπέφεραν και δεν μπορούσαν να κάνουν καταγγελία, γιατί δε θα ξανάβρισκαν δουλειά ή γιατί δεν είχαν την οικονομική άνεση να τα βάλουν με τα θηρία. Στην περίπτωση του αθλητισμού τα ίδια. Σκέψου πόσα κοριτσάκια του αθλητισμού β',γ' επιπέδου υπέφεραν, γιατί τα χρυσά μετάλλια το βούλωναν.

Λυπάμαι, αλλά το να μιλήσεις 200 χρόνια μετά στα μάτια τα δικά μου σε κάνει συνένοχο σε κάθε βιασμό που ήξερες ότι έγινε, διότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΕΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑ. Καταλαβαίνω τον "φόβο" και εννοείται συμφωνώ 1000% στο να μιλάνε και τις στηρίζω, αλλά διαφωνώ στο "πότε" αυτό πρέπει να γίνεται. Όχι, δεν έχεις δικαίωμα να αποκρύπτεις στοιχεία, διότι δεν υποφέρεις μόνο εσύ. Αν όλες/όλοι μίλαγαν, όταν έπρεπε, θα γλίτωναν πολλές ζωές. Η διάσημη με το μετάλλιο, η ηθοποιός, κλπ. έχουν τα γκάφρα να σέρνουν από πίσω τους ένα επιτελείο ψυχιάτρων και να το αντιμετωπίσουν. Τα κοριτσάκια της διπλανής πόρτας είναι πραγματικά στο έλεος του κάθε αδίστακτου. Οπότε κατά τη γνώμη μου αυτό που είναι σημαντικό είναι να γίνεται η καταγγελία και να υπάρχει αρχείο, ακόμα κι αν δεν βγάλει κάτι, γιατί θα υπάρξει επόμενη. Πάντα υπάρχει επόμενη.

Σέσι, συμφωνώ 100% σε ό,τι γράφεις. Και ναι, η ετεροχρονισμένη κατηγορία πάντα εμπεριέχει και το στοιχείο της συνενοχής και συμμετοχής. Και φυσικά εμπεριέχει τη συναίνεση στο δούναι και λαβείν εκείνης της περιόδου, κάτι σαν άτυπη συμφωνία. Οπότε, όσο κυνικό κι αν εκλαμβάνεται αυτό που λέω, για μένα δεν ισχύει το "έκατσα γιατί χειραγωγήθηκα ψυχολογικά" αλλά το "έκατσα γιατί είχα κάτι να κερδίσω". Κι αυτό δεν το λέω ως κατηγορία αλλά το αντιμετωπίζω όπως τους πολλούς συμβιβασμούς που κάνουν όλοι οι άνθρωποι για να επιβιώσουν στο χ ή ψ περιβάλλον (επαγγελματικό, οικογενειακό, πολιτικό).

Στη συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν, ο λόγος που πήρα από την αρχή θέση υπέρ της Μπεκατώρου και θεωρώ θετικό αυτό που έγινε, δεν αφορούσε στο στοιχείο του βιασμού αλλά το ότι η κατηγορία είχε ως αποδέκτη μία ομοσπονδία, που είναι ένας θεσμικός φορέας. Σαφώς και δεν θα αλλάξει κάτι και επίσης σαφώς είναι σχεδόν γελοία η πανηγυρική μάζωξη από δηλώσεις αποτροπιασμού των επώνυμων άμωμων -θεσμικών και μη- γι' αυτά τα απαράδεκτα πράγματα που αμαυρώνουν το κύρος και το ήθος της δημοκρατίας μας.

Αλλά βρίσκω ένα θετικό στο στοιχείο του ετεροχρονισμού. Απλώς γιατί ο κάθε πατσοκοιλιάς που την είδε αλώβητος επιβήτωρ σήμερα, μπορεί να υποθέσει ότι η χαμιλόμισθη που χουφτώνει σήμερα ίσως μη γίνει ολυμπιονίκης αλλά με τόσα ριάλιτι που παίζουν, με τόσα σελέμπριτις από το πουθενά που εμφανίζονται, με τόσους δαιμόνιους δημοσιογράφους, μπορεί να γίνει βουλευτής. Και άντε να βγάλει δίσκο "ελεήστε τον οικογενειάρχη, για τα παιδιά και τα εγγόνια μου καλιεεεεέ" στα γεράματα.

μπραβο και για τη δικη σου λογικη, αλλα μενει να δουμε την καταληξη.

γιατι η τελευταια σου παραγραφος, το θετικο του ετεροχρονισμου, μπορει να βγει μια χαρα αρνητικο αν ο πατσοκοιλιας κανει μυνηση και την καταδικασει για συκοφαντια.

[Parrot]

Πάντοτε στην ελληνική κοινωνία ο βιασμός ή η σεξουαλική παρενόχληση γυναικών ήταν κατάπτυστα, και μιλάμε για μια δεκαετία που το καθημερινό αστυνομικό δελτίο από συλλήψεις βιαστών δολοφόνων και κατα συρροή δολοφόνων ήταν πάμπλουτο.

Βασικά αυτό που λες είναι εξωφρενικό. Ούτε δέκα χρόνια δεν έχουν περάσει που ο κατά συρροήν βιαστής αλλοδαπών τουριστριών έπεσε στα μαλακά με το επιχείρημα ότι αφού τους έδινε χάπι βιασμού και δε θυμόντουσαν τίποτα παναπεί δεν έζησαν κάτι κακό. Αυτή ήταν η ελληνική κοινωνία μέχρι πάρα πολύ πρόσφατα και η υποκρισία "εμείς πάντα καταδικάζαμε το βιασμό αρκεί να ήταν όντως βιασμός και όχι μια πουτάνα που τα ήθελε και τώρα ζητάει τα ρέστα" πήγαινε πακετάκι.

Το σημείο καμπής για μένα ήταν η υπόθεση Τοπαλούδη. Τακτικές ρουτίνας όπως η ηθική εξόντωση του θύματος εκ μέρους των δικηγόρων και η πλήρης κάλυψη του θύτη από οικογένεια και φίλους αντί για αθώωση προς τεράστια έκπληξη της μεριάς των κατηγορουμένων οδήγησαν σε ένα ιστορικό χέσιμο από την εισαγγελέα το οποίο στη συνέχεια προς ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη των απανταχού χασοδικών αντί για κακοδικία οδήγησε σε ισόβια κάθειρξη των δύο αληταράδων.

Είναι ΚΑΤΙ παραπάνω από φανερό ότι έχουν αλλάξει τα πράγματα.

Για τη σεξουαλική παρενόχληση και το συζυγικό βιασμό δεν το συζητάμε. Οι περισσότεροι θύτες δεν αισθάνονται καν ότι κάνουν κάτι κακό.

Αυτά που λες εσύ είναι εξωφρενικά.
Ποιό είναι το ποσοστό των υποθέσεων βιασμού που έχει χρησιμοποιηθεί "χάπι βιασμού";
Δεύτερον, άλλο η αντιμετώπιση της δικαιοσύνης στους θύτες που είναι όντως σκανδαλωδώς χαλαρή, όπως και σε πολλά άλλα αδικήματα,
και άλλο η "λαϊκή αντίδραση", η οποία είναι και ο στόχος της καταγγελίας της αθλήτριας και όλου του φεμινιστικού κινήματος του #metoo (το λένε και οι ίδιοι).
Στήσιμο ομιχλώδων υποθέσεων με όχι και τόσο ξεκάθαρη καταγγελτέα πράξη (λίγο βιασμός, λίγο παρενόχληση, λίγο αποπλάνηση, λίγο ήθελα, λίγο δεν ήθελα, λίγο θάλασσα κλπ) με απώτερες πολιτικές σκοπιμότητες, καταστροφή και στοχοποίηση αντιπάλων και προώθηση αριστερών και φεμινιστικών ατζεντών.
Άλλο, δεν υπάρχει κανένα σημείο καμπής, στην ελληνική δικαιοσύνη το μεγαλύτερο ποσοστό των εισαγγελέων και των δικαστών είναι γυναίκες.
Να σου θυμήσω κάπου εδώ την υπόθεση Ζαχόπουλου, όπου εκεί είχαν πάει να την στήσουν στον Ζαχόπουλο ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και με ντιβιντι κιόλας. Ευτυχώς η δικαιοσύνη κινήθηκε ταχύτατα και η πλεκτάνη ακυρώθηκε τελευταία στιγμή, ίσως έπαιξε ρόλο και η απόπειρα αυτοκτονίας.
Και όλα αυτά γιατί δεν είναι ξεκάθαρο ποιός έχει δικαίωμα να υπερβαίνει τα όρια και ποιός μπορεί να χρησιμοποιεί τα θέλγητρα του για να κερδίζει προσωπικά.
Σεξουαλική παρενόχληση εντός γάμου δεν μπορεί να υπάρξει. Βιασμός ναι.

[foscilis]

Αυτά που λες εσύ είναι εξωφρενικά.
Ποιό είναι το ποσοστό των υποθέσεων βιασμού που έχει χρησιμοποιηθεί "χάπι βιασμού";

Δεν ξέρω τι ποσοστό είναι αλλά και μόνο ότι η χρήση χαπιού βιασμού οδήγησε σε επιτυχημένη αναγνώριση ελαφρυντικού για το δράστη λέει πάρα πολλά.

Δεύτερον, άλλο η αντιμετώπιση της δικαιοσύνης στους θύτες που είναι όντως σκανδαλωδώς χαλαρή, όπως και σε πολλά άλλα αδικήματα,
και άλλο η "λαϊκή αντίδραση", η οποία είναι και ο στόχος της καταγγελίας της αθλήτριας και όλου του φεμινιστικού κινήματος του #metoo (το λένε και οι ίδιοι).

Καθόλου άλλο όταν η δίκη είναι "ξένη" εναντίον "παιδιών από καλή οικογένεια της πόλης" και τόσο οι ένορκοι όσο και οι δικαστές είναι συμπολίτες των θυτών. Αμάρυνθος. Ξάνθη. Η δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη από το κοινό περί δικαίου αίσθημα.

Τώρα λοιπόν το κοινό περί δικαίου αίσθημα έχει στραφεί περισσότερο προς τη μεριά του θύματος. Και καλά κάνει.

Η διαφωνία μου ήταν με τον ισχυρισμό ότι αυτό ίσχυε πάντα. Ούτε καν πριν 10 χρόνια δεν ίσχυε. Και για πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας δεν ισχύει ούτε τώρα.

[Ασέβαστος]

ποιος νορμαλ ανθρωπος ειναι υπερ του βιασμου;

Δεν έχει ίδια στάνταρντς για τον βιασμό η ελληνική κοινωνία ή τουλάχιστον μεγάλο μέρος της με αυτά που έχει ξερωγω η Σουηδική. Να θυμίσουμε απλά ότι λίγες δεκαετίες πριν δεν έλεγαν "βιασμός", έλεγαν "ατίμωση" και ήταν κάτι που μπορούσε να το κάνει μόνο σε παρθένα και σαν βασικό αποτέλεσμα είχε να χάσει την τιμή της όχι να πάθει κάτι η δικιά σου τιμή. Δεν θεωρείται βιασμός αν ήταν μεθυσμένη, αν πήγε σπίτι του, αν είναι παντρεμένοι, αν ντυνόταν προκλητικά, αν δεν αντιστάθηκε με όλη της τη δύναμη κλπ. Κι ακόμα κι αυτοί που θεωρούν αυτά τα πράγματα βιασμό είναι εξαιρετικά πρόθυμοι να πιστέψουν τον θύτη και όχι το θύμα, ιδιαίτερα όταν το θύμα είναι outsider. Γι' αυτό στην υπόθεση Τοπαλούδη έπαιξε ΤΕΡΑΣΤΙΟ ρόλο ότι δικάστηκαν στην Αθήνα και όχι στη Ρόδο.

Αντίστοιχα πολλοί άνθρωποι που δε θα πείραζαν ούτε μύγα αλλάζει η στάση τους όταν πρόκειται για τον Γρηγορόπουλο ή τον Ζακ, όταν το έγκλημα γίνεται αντιληπτό σαν "ένας από εμάς vs ένας από τους άλλους".

Οπότε ο ισχυρισμός ότι η ελληνική κοινωνία καταδικάζει τον βιασμό είναι κενός περιεχομένου.

το γαμησες και ψοφησε.

ποτε δεν ειμασταν ιδανικη κοινωνια, και περιμενουμε απο σενα να ριχνεις και καμποση φορουμικη υπερβολη, αλλα εδω το παρακανες.


να μην ξεχναμε οτι λιγες 10ετιες πριν, η ποινη οχι για βιασμο, αλλα για συναινετικο σεξ, ηταν ισοβια δεσμα (shotgun wedding) σε φυλακες υψιστης ασφαλειας (το σπιτι των πεθερικων)

[πατησιωτης]

Γραφικές δικηγορικές καταστάσεις.


https://www.tanea.gr/2021/01/18/sports/ ... ntopoulou/

Ο Βαρουφάκης πρότεινε για πρόεδρο Δημοκρατίας τη μητέρα του Φύσσα χωρίς να το γνωρίζει και η Ζωή ανέλαβε υπεράσπιση της Μπεκατώρου αυτοβούλως.