Ασέβαστος έγραψε: 08 Ιαν 2021, 08:07
rednick έγραψε: 08 Ιαν 2021, 06:04
ας υποθεσουμε οτι και στον σοσιαλισμο-κομμουνισμο ειναι εκμεταλευση [συνειδητη εργασια ειναι] τοτε εχουμε το εξης , στο μεν καπιταλισμο το αποτελεσμα της εκμεταλευσης γινεται ιδιωτικο νησακι- πισινα -καταθεσεις στην ελβετια, στον δε σοσιαλισμο-κομμουνισμο γινεται σχολεια- δρομοι- κεντρα υγειας κ,λ,π,
οχι. στον καπιταλισμο υπαρχει μεγαλη παραγωγη, η οποια γινεται και νησακια, και κοτερα, και σχολεια, και δρομοι...
στον σοσιαλισμο, υπαρχει ελαχιστη παραγωγη, που γινεται ψωμακι ισα για να μην πειναει ο κοσμος, σπαταλαται σε αστυνομευση και ρουφιανια, και περισσευουν και αρκετα για να ζουν μες στη χλιδη τα κορυφαια κομματικα στελεχη.
Εξαρτάται. Πάντως στην Βόρεια Κορέα όλα είναι για το φαίνεσθαι. Στην Πιονγκ Γιανγκ όλα φαίνονται τέλεια επειδή την επισκέπτονται (σπάνια) ξένοι ,κυρίως Κινέζοι, Ρώσοι κ.τ.λ.Στις υπόλοιπες πόλεις δράμα . Δεν έχω ζήσει στην Βόρεια Κορέα για να έχω προσωπική άποψη οπότε οι απολογητές του κομμουνισμού θα πούνε ότι αυτά τα λένε οι τραπεζίτες , οι εφοπλιστές επειδή η Βόρεια Κορέα αποτελεί τρανό παράδειγμα πολιτικής οργάνωσης του προλεταριάτου. Ούτε και στην Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατικών έχω ζήσει αλλά έχω ακούσει μαρτυρίες από ανθρώπους που έζησαν εκεί.Για να είμαι αντικειμενικός , κανένας δεν παραπονέθηκε ότι τους έλειπε η εργασία το φαγητό κ.τ.λ. Αυτά που έλεγαν ήταν πως δεν μπορούσαν να μιλήσουν ,πως στα σχολεία έπεφταν καρπαζιές από τους δασκάλους αλλά δεν τους ένοιαζε. Σαν αυτή την κατάσταση που περιγράφουν οι νοσταλγοί του απριλιανού καθεστώτους ότι άμα δεν μίλαγες δεν σε πείραζε κανείς στην χούντα. Έτσι ήταν μάλλον και στην ΕΣΣΔ.Νοσταλγοί της Χούντας υπάρχουν στην Ελλάδα νοσταλγοί του υπαρκτού σοσιαλισμού υπάρχουν στην ΕΣΣΔ.Ποια η διαφορά; Ο μέσος Σοβιετικός πολίτης είχε μήπως κάποιο ενδιαφέρον για ταξική πάλη ,ιμπεριαλισμό,διαλεκτικό υλισμό κ.ο.κ.; Άσε που εκείνην την περίοδο από την μια στιγμή στην άλλη το κόμμα μπορεί να σε χαρακτήριζε προδότη αλλά να σε είχε αποκαταστήσει μετά θάνατον.
Εξάλλου το είχε πει και ο Λένιν πως από τα εκατό μέλη του κόμματος , οι πενήντα είναι αφελείς , οι σαρανταενιά είναι αγύρτες και μόνο ένας είναι πραγματικός μπολσεβίκος