Αρίστος έγραψε: 04 Ιαν 2021, 03:41
Θεωρω οτι ο συνδυασμος του αρθρου 5.5 με τη Συνθηκη του Οβιεδο ειναι ακαταμαχητος και δεν μπορει να ανατραπει απο κανενα νομο. Ο νομοθετης του συνταγματος προφανως γνωριζε την περιπτωση της επιδημιας κι ωστοσο δεν διστασε να τοποθετησει το ατομικο δικαιωμα ψηλοτερα, εκτιμω γιατι μπορει να θεωρησε πως το αντιθετο μπορει να εξελιχθει σε πρακτικη ολοκληρωτικων καθεστωτων (οπως και εγινε στις ανατολικες χωρες επι Ψυχρου Πολεμου). Επιπλεον θεωρω οτι δεν απειλειται το συνολο της κοινωνιας απο αρνηση καποιων μελων της και θα γραψω και αρθρο γι' αυτο προσεχως (7 λογους εχω εντοπισει κατα της -ολοκληρωτικής- θεσης οτι κινδυνευει η κοινωνια).
.
Όχι δεν ισχύουν αυτά που λες. Ας το δούμε λίγο νομικά λοιπόν.
Ο Νόμος για την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού υπάρχει και είναι ο Νόμος 4675/2020, ο οποίος ορίζει ρητά τον υποχρεωτικό εμβολιασμό στο άρθρο 4 παρ. 3, Α (iii) β:
Σε περιπτώσεις εμφάνισης κινδύνου διάδοσης μεταδοτικού νοσήματος, που ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, μπορεί να επιβάλλεται, με απόφαση του Υπουργού Υγείας, μετά από γνώμη της ΕΕΔΥ, υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού με σκοπό την αποτροπή της διάδοσης της νόσου. Με την ανωτέρω απόφαση ορίζονται η ομάδα του πληθυσμού ως προς την οποία καθίσταται υποχρεωτικός ο εμβολιασμός με καθορισμένο εμβόλιο, η τυχόν καθορισμένη περιοχή υπαγωγής στην υποχρεωτικότητα, το χρονικό διάστημα ισχύος της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, το οποίο πρέπει πάντοτε να αποφασίζεται ως έκτακτο και προσωρινό μέτρο προστασίας της δημόσιας υγείας για συγκεκριμένη ομάδα του πληθυσμού, η ρύθμιση της διαδικασίας του εμβολιασμού και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια.
Ο Νόμος αυτός, πατάει σε Συνταγματικό πλαίσιο και δεν είναι αυθαίρετος έναντι του Συντάγματος. Το πλαίσιο αυτό είναι το εξής:
Στο άρθρο 5Σ παρ 1 (το άρθρο που επικαλείσαι) αναφέρει:
Kαθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Xώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.
Που τι σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει ότι η δική σου ελεύθερη άσκηση δικαιωμάτων (ελεύθερη μετακίνηση, συγκεντρώσεις κλπ) μεταδίδουν τον ιό και θέτουν σε κίνδυνο την υγεία ακόμα και την ζωή συνανθρώπων σου. Για να έχει κάποιος δικαιώματα και να τα απολαμβάνει ελεύθερα, πρέπει πρώτα να είναι εν ζωή και υγιής, με την ελεύθερη άσκηση των δικών σου δικαιωμάτων δυναμιτίζεις αυτή την βασική προϋπόθεση των άλλων και επομένως προσβάλεις τα δικαιώματα τους, κάτι το οποίο είναι ανεπίτρεπτο σύμφωνα με αυτό το άρθρο. Εδώ να πω ότι επικαλείσαι την παρ 5 του ιδίου άρθρου και παραβλέπεις ότι είναι με επιφύλαξη Νόμου και ο Νόμος υπάρχει όπως είπα πιο πριν.
Παράλληλα, το κράτος είναι Συνταγματικά υποχρεωμένο να λάβει μέτρα για να προστατέψει την υγεία των πολιτών του σύμφωνα με το άρθρο 21 Σ παρ 3
Tο Kράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων.
Ανάμεσα στα μέτρα που μπορεί να λάβει είναι και να σε υποχρεώσει να επιδείξεις κοινωνική αλληλεγγύη, την οποία το Σύνταγμα σου την αναγνωρίζει ως χρέος σύμφωνα με το άρθρο 25Σ παρ 4
Tο Kράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης.
Τέλος για την Ελληνική έννομη τάξη, έχουμε και την απόφαση του ΣτΕ 2387/2020 η οποία λέει:
Το μέτρο του εμβολιασμού, καθ’ εαυτό, συνιστά σοβαρή μεν παρέμβαση στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και στην ιδιωτική ζωή του ατόμου και δη στη σωματική και ψυχική ακεραιότητα αυτού, πλην όμως συνταγματικώς ανεκτή, υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις: α) ότι προβλέπεται από ειδική νομοθεσία, υιοθετούσα πλήρως τα έγκυρα και τεκμηριωμένα επιστημονικά, ιατρικά και επιδημιολογικά πορίσματα στον αντίστοιχο τομέα και β) ότι παρέχεται δυνατότητα εξαίρεσης από τον εμβολιασμό σε ειδικές ατομικές περιπτώσεις, για τις οποίες αυτός αντενδείκνυται. Η ως άνω παρέμβαση, εφόσον κρίνεται, σύμφωνα με τεκμηριωμένα επιστημονικά δεδομένα, αναγκαία και πρόσφορη για την προστασία της υγείας τόσο των ίδιων των εμβολιαζομένων όσο και τρίτων (λ.χ. βρεφών που δεν έχουν ακόμη εμβολιασθεί, ατόμων που δεν επιτρέπεται για ιατρικούς λόγους να εμβολιασθούν) δεν είναι δυσανάλογη για την επίτευξη του προμνημονευθέντος συνταγματικού δημοσίου σκοπού.
Εξάλλου, η θέσπιση του επίμαχου μέτρου δεν παραβιάζει την αρχή της ισότητας, δεδομένου ότι σε εμβολιασμό υπόκεινται όλα ανεξαιρέτως τα νήπια και παιδιά, πλην εκείνων που τελούν ατομικώς σε ειδικές διαφορετικές συνθήκες, δεν επιτρέπεται δηλαδή για λόγους υγείας να εμβολιαστούν.
Αντιθέτως, θα αντέκειτο στην αρχή της ισότητας η αξίωση προσώπου να μην εμβολιαστεί, επικαλούμενο ότι δεν διατρέχει ατομικό κίνδυνο, εφόσον διαβιώνει σε ασφαλές περιβάλλον οφειλόμενο στο γεγονός ότι τα άλλα πρόσωπα του περιβάλλοντός του έχουν εμβολιαστεί.
Άλλωστε, η εμφάνιση σε στατιστικώς πολύ μικρό αριθμό περιπτώσεων σοβαρών παρενεργειών ορισμένων εμβολίων δεν καθιστά συνταγματικώς ανεπίτρεπτη τη νομοθετική πρόβλεψη του εμβολιασμού νηπίων και παιδιών και είναι πάντως ανεκτή χάριν του δημοσίου συμφέροντος, υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι οι σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις ερείδονται επί εγκύρων και τεκμηριωμένων επιστημονικών δεδομένων κατά τα προεκτεθέντα.
Και τούτο, ανεξαρτήτως του ότι, ενδεχομένως και κατά τις περιστάσεις, δύναται να συντρέχει περίπτωση αποζημίωσης των παθόντων από τις παρενέργειες αυτές για ζημία προκληθείσα όχι από παράνομη αλλά από νόμιμη ενέργεια του Δημοσίου.
Συνεπώς, δεδομένου ότι δεν προβάλλεται ότι ο εμβολιασμός των νηπίων για τις συγκεκριμένες ασθένειες δεν ερείδεται επί εγκύρων και τεκμηριωμένων επιστημονικών δεδομένων, ούτε προβάλλονται συγκεκριμένοι ισχυρισμοί σχετικά με την εξ αυτού στατιστική πιθανότητα εμφάνισης δυσανάλογου αριθμού σοβαρών παρενεργειών, οι παρατιθέμενοι ανωτέρω λόγοι ακυρώσεως περί παραβίασης του δικαιώματος στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και στην συμμετοχή στην κοινωνική ζωή της χώρας, του δικαιώματος σε προστασία της ιδιωτικής ζωής, της αρχής της ισότητας, της αρχής του κοινωνικού κράτους δικαίου και της αρχής της αναλογικότητας, όπως αυτά κατοχυρώνονται στις διατάξεις των άρθρων 5 παρ. 1 του Συντάγματος και 8 της ΕΣΔΑ, 4 παρ. 1 και 2 και 25 παρ. 1 του Συντάγματος είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι, καθ’ ό δε μέρος γίνεται επίκληση των άρθρων 9 και 10 της ΕΣΔΑ οι λόγοι ακυρώσεως είναι απορριπτέοι προεχόντως ως όλως αορίστως προβαλλόμενοι.
https://www.lawspot.gr/nomika-nea/ste-s ... ko-stathmo
Επομένως, που καταλήγουμε; Οτι στην Ελληνική έννομη τάξη δεν θα βρεις το δίκιο σου σε αυτό το θέμα. Τα νομικά εργαλεία (Σύνταγμα, Νόμος και Νομολογία) υπάρχουν και ΑΝ και μόνο ΑΝ το κράτος θελήσει να τα χρησιμοποιήσει, μπορεί κάλλιστα να το κάνει όταν δεν θα βλέπει να πιάνει το 75% σε σύντομο χρονικό διάστημα και δεν θα έχει φυσικά άλλη επιλογή (Αρχή της Αναλογικότητας) που να το αποτρέψει από κάτι τέτοιο, εξαιτίας της ύπαρξης του άρθρου 5Σ παρ 5 θα πρέπει ο υποχρεωτικός εμβολιασμός να είναι η ύστατη επιλογή αντιμετώπισης της πανδημίας.
Συνεχίζω σε άλλο ποστ για Οβιέδο που ανέφερες.
«Μνημείο περιβαλλοντικού χάους, αρρώστιας και ανθρώπινου πόνου».
Για τον ΧΥΤΑ ΦΥΛΗΣ η Επιτροπη Αναφορων του Ευρωπαικου Κοινοβουλιου.