Ο Πανικος της «Cancel Culture» είναι ένα άλλο παράδειγμα ψυχολογικης προβολής της Δεξιάς.
Το Ρεπουμπλικανικο Εθνικο Συνέδριο φέτος ανακηρυξε την πάλη εναντια στην Cancel Culture σε προτεραιότητα για το κόμμα. Ο πρώην Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Orrin Hatch έγραψε στο Wall Street Journal ( 7/27/20 ) ότι η Cancel Culture ήταν στην καρδιά της κρίσης που αντιμετώπιζε η ακαδημαϊκή ελευθερία. Άλλοι δεξιοί σχολιαστές εγραψαν το ίδιο στους Washington Times ( 8/10/20 ), και οι οικοδεσπότες της Fox News όπως ο Tucker Carlson ( Real Clear Politics , 7/3/20 ) μιλούν συνεχώς για το θέμα.
Το μήνυμα είναι ότι η Cancel Culture είναι μια απειλή που καραδοκεί ενάντια σε οποιονδήποτε καθηγητή ή συγγραφέα. Γραψτε ένα τρανσφοβικό σχόλιο, ένα ελαφρώς σεξιστικό αστείο, κατι που μπορει εστω και να εκληφθει ως ενάντιο σε μια καταπιεσμένη ομάδα και ετοιμαστειτε να αντιμετωπισετε δεκάδες, εκατοντάδες ή χιλιάδες SJW του Twitter να συσπειρώνονται με σκοπό την διακοπή της συμβασης εργασίας σας.
Αυτός είναι ο νέος Mακαρθισμος, λενε οι επικριτες της Cancel Culture: Ένας όχλος πολιτικά ορθών πολεμιστών μπορεί να καταστειλλει τον συντηρητικο πολιτικο λογο χρησιμοποιώντας τη δύναμη της οργής στο Διαδίκτυο για να επιβάλει φιλελεύθερους κωδικούς ομιλίας σχετικά με τη φυλή, το φύλο κ.λπ. Εαν λοιπον είσαι ένας λευκός, ετεροφυλόφιλος, σις άντρας - απέχεις ελαχιστα από το να ακυρωθείς.
Δεν είναι ομως μόνο μια σταυροφορια των συντηρητικών μέσων. Οι New York Times δημοσίευσαν αρκετά θέματα σχετικά με το θέμα. Το περασμένο καλοκαίρι στο Harper's ( 7/7/20), μια ομάδα γνωστών συγγραφέων και ακαδημαϊκών κατήγγειλε τη στάση των χρηστών των κοινωνικών μέσων ( FAIR.org , 8/1/20 ).
Ο φόβος ομως ότι οι liberal κηνσορες θα καταστρέψουν την ελεύθερη έρευνα στην πανεπιστημιούπολη και αλλού δεν είναι καινούργιος. Ο Ακαδημαϊκός Paul Berman στο εργο του Debating PC και ο εκλιπων δημοσιογράφος του Village Voice Nat Hentoff στο Free Speech for Me—but Not for Thee διερευνησαν αυτά τα ζητηματα το 1995 και το 1992, αντίστοιχα.
Όμως ο σημερινός ηθικός πανικός ως απάντηση στον συλλογικό φιλελευθερισμό και στο διαδικτυακό σχολιασμό έχει φτάσει σε σημείο που ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών αισθάνθηκε συγκινημένος για να κάνει την καταπολέμηση αυτής της κοινωνικής πανώλης μέρος της εκλογικής εκστρατείας του (USA Today, 9/3/20 ).
Η αντιθεση στην Cancel Culture έχει δημιουργήσει τη δική της βιομηχανία μέσων. Ο Tory Broadcaster Piers Morgan έχει ένα νέο βιβλίο για το θέμα. Η Judy Gold ( Jewish Insider , 7/28/20 ) και ο Adam Carolla ( The Hill , 11/20/19 ) είναι από τους πολλους κωμικους που έχουν κανει σκετσακια για να επιτεθούν στις ευαισθησίες της liberal κουλτουρας. Υπάρχει ακόμη και ένα podcast ,το Blocked and Reported , το οποίο παρέχει «μια ξενάγηση στο τι αναστατώνει τους woke και προκαλεί αντίδρασεις μεταξύ των «extremely online» κάθε εβδομάδα» (Reason , 8/7/20 )
Ποιος ομως ειναι αυτος που στην πραγματικότητα «ακυρώνεται» στα πανεπιστήμια;
Ο Steven Salaita, του οποίου τα φιλο-Παλαιστινιακά σχόλια θεωρηθηκαν μη αρεστα στους Εβραίους (π.χ. «Αν είναι αντισημιτικό να αποδοκιμάζει κανεις τον αποικισμό, την κλοπή γης και τη δολοφονία παιδιών, τότε ποια επιλογή έχει κάποιος με συνείδηση;» Twitter, 7/19/14), ειδε την προσφορά εργασίας του Πανεπιστήμιου του Ιλινόις να αποσυρεται το 2015.
Ο πολιτικός θεωρητικός George Ciccariello-Maher, ένας ακλόνητος ακτιβιστής ενάντια στην λευκή υπεροχή, υποχρεωθηκε να αποχωρήσει από τη θεση του στο Πανεπιστήμιο Drexel το 2018 μετά απο ανάρτηση του στο Twitter που κοροϊδευε την γελοία ιδέα της «λευκής γενοκτονίας» η οποια παρερμήνευθηκε ως ρατσισμός εναντιον των λευκων.
Πιο πρόσφατα, τον Σεπτέμβριο του 2020, η πανταχού παρούσα εφαρμογή που χρησιμοποιείται για τη διεξαγωγή απομακρυσμένων συσκέψεων και φόρουμ το Zoom ακύρωσε την προβολή της ομιλίας της Leila Khaled στο κρατικό πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο της οποίας η συνεργασία με το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης δυσαρεστησε τις ομαδες υπέρ του Ισραήλ.
Το 2018, αρκετές ομάδες έγραψαν σε σχεδόν 300 πανεπιστήμια απαιτώντας προστασία του λόγου για τις κοινότητες των πανεπιστημίων, οι οποίες, σύμφωνα με ακτιβιστές, δέχτηκαν επίθεση από εξωπανεπιστημιακες ομάδες υπέρ του Ισραήλ - η επιστολή τους ζητουσε οι διοικήσεις να καταδικάσουν
Χιλιάδες συντηρητικοί ακτιβιστές τον Δεκέμβριο του 2016 πίεσαν το Hunter College για να απολύσουν τον καθηγητή πολιτικής επιστημης Matthew Lasner, επειδή ο σύζυγός του φέρεται να ήταν αγενής με την Ιβάνκα Τραμπ, κόρη του τότε εκλεγμένου προέδρου, κατα τη διαρκεια μιας πτησης με αεροπλάνο.τις οργανωσεις Canary Mission, το David Horowitz Freedom Center και άλλες ομάδες που ασκουν δυσφημιστικες τακτικες εκφοβισμου και μαύρης λίστας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που καταπολεμουν την υπερασπιση των δικαιωματων των Παλαιστινιων στην πανεπιστημιούπολη.
Ο καθηγητής νομικής του Χάρβαρντ, Alan Dershowitz, μια από τις μεγαλύτερους μαζορέτες του Trump στην ακαδημαϊκή κοινότητα, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να αναγκάσει το Πανεπιστήμιο DePaul να διώξει τον πολιτικό επιστήμονα Norman Finkelstein, επικριτή του Ισραήλ (και του Dershowitz), το 2007.
Ωστόσο, αυτα δεν είναι ακριβώς αυτα που πολεμουν οι φανατικοί αντι-Cancel Culture.
Ο Bari Weiss, πρώην συντηρητικός συντάκτης της New York Times και ένας από τους υπογράφοντες τη δήλωση του Harper , είχε πολεμήσει εναντίον καθηγητών που θεωρούνταν πολύ επικριτικοί για το Ισραήλ. Ένας άλλος υπογράφων, η Cary Nelson, υποστήριξε την απολυση του Salaita.
Δεν είναι υποκρισία. Είναι κάτι χειρότερο.
Πρώτον, εάν υποθέσουμε ότι οι ακαδημαϊκοί και οι δημοσιογράφοι κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους λόγω των αμφιλεγόμενων απόψεών τους, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχει έλλειψη δέουσας διαδικασίας και προστασίας των συνδικάτων για αυτούς τους εργαζόμενους. Εάν θέλουμε να προστατεύσουμε αυτούς τους εργαζόμενους από την απειλή του τερματισμού, η απάντηση δεν είναι να πεις στους ακτιβιστές του Twitter να αυτο λογοκριθούν κάθε φορά που βλέπουν κάτι προσβλητικό, αλλά να σταματήσουμε την επισφαλεια που κυριαρχει στην κατά βούληση απασχόληση στα μέσα πανεπιστήμια και στα μεσα. Αλλά δεν ακούμε πάρα πολλά γι 'αυτό από τους αντι-Cancel Culture πολεμιστές - παρόλο που οι συνδικαλισμένοι εργαζομενοι στο New Yorker έληξαν την κατά βούληση συμβαση εκεί, κερδίζοντας μια πρόβλεψη «δίκαιης αιτίας απολυσης» στη συλλογική τους συμφωνία διαπραγμάτευσης (CNN, 8/5/20).
Να κατηγορεις τον αντιπαλο ότι κάνει αυτό που κάνεις - σε αυτήν την περίπτωση, οι δεξιές οργανώσεις ακυρώνουν τους αριστερούς ακαδημαϊκούς και, στη συνέχεια, ισχυρίζονται ότι οι liberals καλλιεργουν την Cancel Culture - είναι μια μορφή παραμορφωσης της πραγματικοτητας που φανατιζει την δεξιά εναντίον των διανοούμενων, και στέλνει επίσης το κωδικοποιημένο μήνυμα ότι το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα θα κάνει ό, τι μπορεί για να σιγήσει τους αριστερούς κριτικούς.
Ακολουθεί μια εικόνα: Ο συντηρητικός αρθρογράφος των New York Times Bret Stephens ( 7/3/20 ) έγραψε ότι η μεγαλύτερη απειλή για την ελεύθερη ομιλία είναι οι φιλελεύθεροι που επιδιώκουν να περιορίσουν την έκφραση εκείνων που δεν υποστηρίζουν τον φιλελευθερισμό της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αλλά ο Stephens είχε παραπονεθεί στον καθηγητή του Πανεπιστημίου George Washington, David Karpf, αφού ο Karpf αστειεύτηκε στο Twitter ότι ο Stephens ήταν «κοροϊδεύω». Ο Karpf ( LA Times , 28/8/19 ) έγραψε:
Ο Stephens είναι ο Cancel Culture Warrior, όχι το θύμα. Το μήνυμα ομως που έστειλε ο Stephens, ξεκάθαρα, είναι ότιη Cancel Culture είναι ενάντια στην ελευθερία του λόγου μονον όταν οι liberals εκφραζουν εντονα τις αντιρρήσεις τους για τις παλιές ιεραρχίες και το status quo, αλλά είναι ένα απολύτως αποδεκτό εργαλείο που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι συντηρητικοί εναντίον της αριστεράς ή των επικριτών του συντηρητισμου.Αυτό δεν είναι έκκληση για ευγενικό, πολιτικό, νηφαλιο λόγο. Είναι μια άσκηση εξουσίας. Ήθελε εγώ και ο εργοδότης μου να συνειδητοποιήσουν ότι είχα προσβάλει μια σημαντική φωνή.
Δεν είναι η μόνη φορά που η Δεξια τοποθετείται ως θύμα όταν είναι στην πραγματικότητα ο δράστης. Ας αναλογιστουμε, για παράδειγμα, πώς μίλουσε η ακροδεξιά για τον φόβο των “jack-booted government thugs” που υποτιθεται θα έρχονται να βάλουν τους Χριστιανούς Αμερικανούς σε στρατόπεδα της FEMA τη δεκαετία του 1990. Όταν ομως η κυβέρνηση Τραμπ ανέπτυξε ομοσπονδιακούς πράκτορες χωρις διακριτικα για να καταστειλει τους διαδηλωτές του Black Lives Matter απαγαγοντας τους με ενοικιαζομενα φορτηγακια ή όταν το ομοσπονδιακο ICE χωρισε παιδιά μεταναστων απο τους γονεις τους και τα εκλεισε σε εγκαταστασεις που μπορουν ανετα να χαρακτηριστουν στρατόπεδα συγκέντρωσης , η υποκρισία των δεξιων που υποτιθεται πως οπλιζονται για να αμυνθουν εναντια σε μια τυρανικη κυβερνηση εγινε αποκρουστικα εμφανης οταν εδωσαν το χερι στην ομοσπονδιακή αστυνομία, ενωμενοι με το ιδιο μισος εναντίον μεταναστών ή BLM.
Αντί ομως για υποκρισία, αυτοί οι φόβοι ήταν μια δήλωση προθέσεων. Ο φόβος των δεξιων για το τι θα μπορούσε να συμβει σε αυτούς ειναι στην πραγματικοτητα μια έκφραση αυτων που επιθυμουν να κάνουν σε άλλους.
Η δεξιά υστερία σχετικά με την Cancel Culture είναι παρόμοια. Η κυβέρνηση Τραμπ, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και τα δεξιά μέσα ενημέρωσης (που υποστηρίζονται και από τα κύρια μέσα ενημέρωσης) λένε στη βάση τους, ως μια εμμεση δήλωση μιας δεξιας συντηρητικης και αντιδραστικης πολιτιστικής αντεπανάστασης: Ναι, θα κάνουμε τους λιμπεραλ καθηγητές να φοβούνται να απολυθούν και θα χρησιμοποιήσουμε την «Cancel Culture» για να καταστείλουμε την ελευθερια του λογου και την ακαδημαϊκή έρευνα που θεωρουμε δυσάρεστη ή επικίνδυνη.
Τα μέσα ενημέρωσης θα οφειλουν πλεον να είναι πιο ειλικρινη και διαυγη σχετικά με αυτό το πολυ σημαντικο πολιτικο ζητημα, το οποιο θα συνεχισει να διογκωνεται.
----------------------------------------------------------------------------------------------------
