Ο εθναπόστολος Κοσμάς ο Αιτωλός

[Ζαποτέκος]

Φιαμέγγος = Φλαμανδός

Ποιοι είναι αυτοί οι Κριβιτσιώτες και οι Καραντάνοι που αναφέρει ο Φαλμεράυερ;

«Αν έκανε κανείς τον κόπο να εξετάσει κατά οικογένειες όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους του Μοριά και της Ρούμελης, από τις Θερμοπύλες μέχρι το ακρωτήρι Ματαπά, συμπεριλαμβάνοντας τα παρακείμενα νησιά Σπέτσες, Ύδρα, Πόρο, Σαλαμίνα και ενμέρει την Εύβοια, την Άνδρο και την Αίγινα, θα ανακάλυπτε ότι ακόμη κι αυτή τη στιγμή περισσότεροι από τους μισούς δεν ανήκουν πια στη σαρματο-ελληνική ούτε -πολύ περισσότερο- στην αρχαιοελληνική φυλή, αλλά στη γενναία φυλή των Σκιπετάρων, και μιλούν τη δική τους μητρική γλώσσα. Αν, απ’ όσους απομένουν, αφαιρεθούν οι εξελληνισμένοι Αρναούτηδες του Μοριά, μετά οι σκηνίτες Βλάχοι της βόρειας Λοκρίδας, οι αγρότες Βλάχοι όλων των επαρχιών, οι μόνιμα εγκατεστημένοι τσιγγάνοι της Αιτωλίας και οι οργανωμένες ορδές των ζητιάνων στα Κράβαρα, ύστερα οι απόγονοι των Βουλγάρων, των Κριβιτσιωτών και των Σλάβων του Ταΰγετου, των Καραντάνων και των Σαρματών κάθε φυλής, των Ιταλών, Ισπανών, Προβηγκιανών, Βαλόνων και Αράβων της Αιγύπτου, η εγκατάσταση και επιμιξία των οποίων στην Ελλάδα έχει αποδειχθεί ιστορικά και ομολογείται ακόμη και στα βυζαντινά κείμενα του ΙΕ΄ αιώνα, τότε ρωτάμε: Θα είχε κανείς το κουράγιο να θεωρήσει την πολλαπλή οικογένεια του βασιλείου αρχαιοελληνική;»

Krivichs
https://en.wikipedia.org/wiki/Krivichs

Το "Καραντάνοι" μου κάνει τούρκικο. Καραγκούνηδες ή Σαρακατσάνοι υποθέτω.

[Ζαποτέκος]

Ποιοι είναι αυτοί οι Καραντάνοι που αναφέρει ο Φαλμεράυερ;

Σλάβοι τελικά και αυτοί. https://el.wikipedia.org/wiki/Καραντανία

[Giorgos 574]

Ποιοι είναι αυτοί οι Καραντάνοι που αναφέρει ο Φαλμεράυερ;

Σλάβοι τελικά και αυτοί. https://el.wikipedia.org/wiki/

[Ζαποτέκος]

Ο Παλαιολόγος έπεσε ως Ενωτικός,κάτι που ο σημερινός Ιερός Κλήρος αποφεύγει να το λέει.

Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, αν και ανθενωτικός …


Ο ιστορικός της Αλώσεως Δούκας, γράφει σαφώς ότι για την ένωση, "και αυτός ο βασιλεύς πεπλασμένως κατένευσεν" (Michaelis Ducae nepotis (Δούκας Μιχαήλ), Historia byzantina, CSHB, Bonnae 1834, 253.16). Επίσης, όταν ο Κων/νος ζήτησε την συνδρομή της Δύσης για την υπεράσπιση της απειλούμενης Πόλης, ο ίδιος ο πάπας Νικόλαος Ε΄ (1447-1455), του έγραψε απειλητικά: "Όποιος ευρίσκεται έξω από την εκκλησιαστική ενότητα με τον Πάπα τιμωρείται σκληρά" (Φούγιας Γ. Μεθόδιος, Έλληνες και Λατίνοι, έκδ. 2η, Αποστολική Διακονία, Αθήνα 1994, σελ. 418). Σχολιάζοντας την επιστολή του Πάπα, ο ιστορικός Σπυρίδων Λάμπρος γράφει: "Εκ της απαντήσεως ταύτης του πάπα, ην δυνάμεθα να ονομάσωμεν τελεσίγραφον της Δύσεως προς το Βυζάντιον, γίνεται καταδηλότατον, ότι ο Κωνσταντίνος ουδαμώς είχε προσχωρήσει εις τας αξιώσεις της Ρώμης" (Λάμπρος Σπυρίδων, Ιστορία της Ελλάδος μετ' εικόνων, τόμ. 6, εκδ. Κάρολος Μπέκ, εν Αθήναις 1908, σελ. 911). Κατά συνέπεια, σύμφωνα με τις πηγές ο Κω/νος Παλαιολόγος ήταν Ανθενωτικός, έπραξε όμως ό,τι θεωρούσε απαραίτητο για τη σωτηρία της Πόλης.


https://el.wikipedia.org/wiki/Λουκάς_Νο ... ite_note-1

[Ζαποτέκος]

Η περιπέτεια του Τέρπου το 1724 όπως την αφηγείται ο ίδιος :

Το λοιπόν, τι ανάγκην σωματικήν είχα εγώ πέρυσι, εις τους αψκδ', Δεκεμβρίου κε', να πηγένω εις ξένην επαρχίαν του Αλμπασανίου εις χωρίον Τραγότι; Και εμπαίνωντας εγώ εις την Εκκλησίαν του Χριστού ηύρηκα τον Παπά με ως εκατόν είκοσι γυναίκες, και άνδρες ως δέκα πέντε, και πολλά επικράθηκα διά την ολιγότητα των ανδρών. Και είχα ρωτήση προτήτερα, και μου είπαν, πως οι επίλοιποι άνδρες (φευ) όλοι ετούρκεψαν. Και εγώ είπα τους εκείνα οπού ο Θεός με εφώτισεν. Ύστερον δε το έμαθαν δύο αδέλφια Αγαρηνοί, οι οποίοι ήσαν σουπασάδες, το πώς εκήρυξα ομολογώντας τον Χριστόν Θεόν αληθινόν, και την Θεοτόκον Μητέρα και Παρθένον, τον δε Μωάμεθ ψεύστην και πλάνον, και έναν πρώτον μαθητήν του αντιχρίστου. Ήλθαν και με ηύραν εις το σπήτι του Παπά, και είχεν ο καθ' ένας από ένα κοντόξυλον από γλατζινά, και κτυπώντες απάνω μου ανελεήμονα, δεν εκοίταζε ένας τον άλλον πώς και πού να βαρούν, αλλά του κάκου με έδερναν όπου έφθανε καθ' ένας. Του Παύλου είναι άμετρα τα βάσανα και θλίψες, οπού έπαθε δια τον Χριστόν, και μίαν φοράν εδέχθηκε ραβδιαίς παρά μίαν σαράντα, αλλά λογιάζω αυταίς να ήταν με τάξιν, μα ετούταις αι ξυλιαίς ήτον ως είκοσι πέντε, τρελαίς και πικρόταταις. Διατί τόσον συχνά με έκρουξαν, ώστε και τα ξύλα εξεφλουδίσθηκαν με το να τύχουν χλωρά. Εις όλα τα μέρη με εβάρεσαν. Αλλού το κορμί μου εκοκκίνισε, και εις περισσότερους τόπους εμαύρισε. Και ό,τι έκαμαν η βεντούζαις και τα κέρατα, και χάριτι Χριστού ιατρεύθηκα, όμως το ζερβόν μου μπράτζο εμεινε βλαμμένο, και ποτέ δεν ημπορώ να αναπαυθώ εις αυτό το μέρος. Και οπόταν εγώ ήμουν εις τα χέρια εκείνων των δύο τυράννων, ο ιεροδιάκονος του Μοναστηρίου μας κυρ Νικηφόρος εσυκώθη να μου βοηθήση, και η παπαδιά με ταις άλλαις γυναίκες δεν τον άφηκαν, και εις τούτο καλά έκαμαν διά το σκάνδαλον, αλλά έστεκε μακρόθεν, και με εκοίταζεν, και έκλαιε πικρώς δια τα βάσανά μου. Και τούτο δεν το γράφω διά έπαινον, αλλά δια να έχη τινάς κάποιον θάρρος και υπομονήν εις ταις θλίψες. Και πολλοί φιλόχριστοι φίλοι μου μου είπαν να κάμουν την εκδίκησιν εις αυτουνούς, και εγώ δεν ηθέλησα, δια να έχω κάποιον μισθόν ψυχικόν.

http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/t ... hesia.html

[Ζαποτέκος]

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός για τους προεστούς :

- Οἱ προεστοὶ ὁποὺ εἶσθε εἰς χωρία, ἂν θέλετε νὰ σωθῆτε, πρέπει νὰ ἀγαπᾶτε ὅλους τοὺς χριστιανοὺς καθὼς καὶ τὰ παιδιά σας, καὶ νὰ ρίχνετε τὰ χρέη κατὰ δύναμιν ἑκάστου, καὶ νὰ μὴ κάμνετε φιλοπροσωπείαν. Ὁμοίως καὶ σεῖς οἱ κατώτεροι νὰ τιμᾶτε τοὺς μεγαλυτέρους σας.

- Διατί, ἅγιοι ἱερεῖς καὶ τίμιοι προεστῶτες, δὲν ἑρμηνεύετε τὰ εὐλογημένα μας ἀδέλφια νὰ στερεώνωσι καὶ νὰ βάνωσιν εἰς κάθε χωρίον σχολεῖον, νὰ μανθάνουν τὰ παιδιὰ γράμματα, νὰ γνωρίζουν τὸ καλὸν καὶ τὸ κακόν; Ὅτι καὶ ἐγὼ ἀπὸ τὸ σχολεῖον ἔμαθα τὰ εἰκοσιτέσσαρα γράμματα, μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Χριστοῦ μας.

- Καὶ νὰ παρακαλῆτε ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, νὰ ζοῦν πολὺν καιρὸν οἱ προεστοὶ τῆς χώρας σας, νὰ τοὺς φωτίση ὁ Θεὸς νὰ σᾶς κοιτάζουν καλά, ὅτι ὁ προεστὼς εἶνε ὡσὰν πατέρας· καὶ νὰ τιμᾶτε τοὺς ἱερεῖς σας καὶ τοὺς τρανητέρους σας.

- Ο,τι χρεία τύχη της χώρας, τους προεστούς γυρεύουν [ οι Τούρκοι ] και σεις [ = ο λαός ] κοιμάστε ξέγνοιαστοι.


http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/t ... idaxai.htm
http://www.diakonima.gr/2014/10/22/%CE% ... %83%CE%BC/

[Ζαποτέκος]

Αγαθάγγελος και Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Ένα μικρό βιβλιαράκι τυπώνεται, ανώνυμα, στη Λειψία γύρω στα 1751, ο Χρησμός ήτοι Προφητεία του μακαρίου ιερομονάχου Αγαθαγγέλου. Έντυπο αινιγματικό, που δηλώνει ως τοποχρονολογίες έκδοσης την Αγαθόπολη το 1359 και το Μιλάνο το 1555. Το κείμενο έχει προσγραφεί στον ιερομόναχο Θεόκλητο Πολυείδη (τέλη 17ου αιώνα – π. 1754/1759), που είχε έρθει σε επαφή με τέτοιου είδους προφητείες κατά την παραμονή του στο Άγιον Όρος, είχε ταξιδέψει σε ευρωπαϊκές χώρες (Ιταλία, Ισπανία, Μινόρκα των Βαλεαρίδων, Γερμανία, Ρωσία) στις δεκαετίες 1720-1750 και είχε αποκτήσει γνώση των γεγονότων της διεθνούς πολιτικής σκηνής (Κεχαγιόγλου, 1999, Τόμ. Β1, σσ. 434-442).

Ως αφηγητής φέρεται κάποιος ορθόδοξος κληρικός, ο ιερομόναχος Αγαθάγγελος, που βλέπει ένα όραμα το 1279 στη Μεσσήνη της Σικελίας. Πρόκειται προφανώς για πρόσωπα πλασματικά και ψευδεπίγραφες τοποχρονολογίες. Η θεόσταλτη οραματική-αποκαλυπτική εμπειρία που βίωσε ο αφηγητής προέβλεπε την πτώση του Βυζαντίου και την ανάστασή του στις αρχές του 19ου αιώνα με τη συνδρομή του «ξανθού γένους». Το κείμενο, γραμμένο σε αρχαϊστική γλώσσα, διακρίνεται από μυστικό, θρησκευτικό συμβολισμό, έλλειψη ειρμού, ευκρίνειας και λογικής, δυσνόητο ύφος, στοιχεία που του προσέδωσαν με τον καιρό μαγική διάσταση.

Ο Αγαθάγγελος προσέλκυσε την προσοχή πολλών λογίων της εποχής, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγεται και ο Ρήγας. Η πρώτη σωζόμενη έκδοσή του στη Βιέννη το 1790 πραγματοποιήθηκε με δική του επιμέλεια .

Με τις προφητικές αυτές εκδηλώσεις φαίνεται να ήρθε σε επαφή ο μοναχός και λαϊκός ιεροκήρυκας Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779), στο περιβάλλον της Αθωνιάδας (γύρω στα 1750). Με τις ευλογίες διαδοχικών πατριαρχών της Κωνσταντινούπολης, κυρίως ρωσόφιλων, στράφηκε στην ιεραποστολική δράση και στην εξυπηρέτηση της ρωσικής προπαγάνδας. Μέσα στα χρόνια 1761-1779 πραγματοποίησε τρεις περιοδείες, επισκεπτόμενος ολόκληρη σχεδόν τη νότια Βαλκανική. Στα κηρύγματά του συμπεριλάμβανε και χρησμούς του Αγαθαγγέλου, συμβάλλοντας έτσι στην προφορική τους διάδοση.

Απόσπασμα :

Προφητεία του μακαρίου ιερομονάχου Αγαθαγγέλου

Κεφάλαιον α΄

Ο δούλος του Ιησού Χριστού, του αληθινού Θεού και σωτήρος του ανθρωπίνου γένους, εγώ ο Ιερώνυμος Αγαθάγγελος, ομολογητής ιερομόναχος της του Μεγάλου Βασιλείου τάξεως, γεγεννημένος εν Ρόδω της Ροδονήσου, εις το οθ΄ της ηλικίας μου και να΄ της εν κοινοβίω ιεράς θείας τάξεως του Μεγάλου Βασιλείου μοναδικής πολιτείας μου, εν ημέρα Κυριακή του Μαρτίου μηνός επονομαζόμενη η αγία Κυριακή της Ορθοδοξίας, ήτις εστίν η α΄ της Τεσσαρακοστής, εν έτει ͵ασοθ΄, εν Μεσσήνη της Σικέλιας, ευρισκόμενος πολλάκις παρενοχλημένος από πολλών και διαφόρων νυκτερινών οπτασιών, τέλος πάντων εις αυτήν την αγίαν Κυριακήν ημέραν προς την αυγήν ήκουσα μίαν τρομερώδην φωνήν, ερχομένην εκ μέρους της Ανατολής, εξερχομένην ως από λυπηράς και φρικτής σάλπιγγος θαλασσινής· εγερθείς εκ ταύτης της τρομεράς φωνής και τρέμων όλος έκπληκτος, εκατάλαβα τον εαυτόν μου αδύναμον και, πεσών έμπροσθεν της εικόνος του εσταυρωμένου και νομίσας ότι ήδη έφθασε το φοβερόν τελευταίον κριτήριον, εζήτουν την εξ ύψους βοήθειαν.
Ανελθών όμως πάλιν εις εμαυτόν και ενδυναμωθείς, ήκουσα άλλης, γλυκυτέρας φωνής, ήτις έλεγέ μοι καθαρώς τα τοιαύτα: «Ιερώνυμε Αγαθάγγελε, μη φοβού, αλλ’ έξελθε του ταμείου και ύπαγε εις τον παραθαλάσσιον κήπον και, ό,τι αν σοι αποκαλυφθεί, γράψον αυτό επί πίνακος και πάντα καταλεπτώς εγχάραξον και μη εάσεις ουδεμίαν ιώτα, ίνα μη εξαλειφθεί το όνομά σου εκ της βίβλου της αιωνίου ζωής!».
Εξήλθον ευθύς από του κελίου μου, ενωτιζόμενος το επίταγμα, απήλθον εις το περιβόλιον κατά την προσταγήν και εν τω άμα —ω!— είδον ότι έπιπτον από τον ουρανόν κεραυνοί και σαΐται πύργοι, και έσταξαν ανθρώπινον αίμα, έπεσον καταγής και έκρυβον το πρόσωπόν μου, διότι ο φόβος και τρόμος τοσούτον κατέλαβε τας ζωτικάς δυνάμεις μου, τόσον ουκ ηδυνάμην εις εμαυτόν ελθείν, επιπλέον και να υποφέρω, έως ότου πάλιν εξ άλλης, τερπνοτέρας μιας φωνής έγνων τον εαυτόν μου ενδυναμούμενον, ήτις έλεγέ μου ούτως: «Υιέ ανθρώπου, εγέρθητι και βλέψον κατά Ανατολάς, Δυσμάς, Μεσημβρίαν και Άρκτον και, ό,τι αν σοι αποκαλυφθεί, γράψον πιστώς εις ενθύμησην των μετά ταύτα πιστών!». Ηγέρθην ορθός και, αναβλέψας κατά Ανατολάς, ιδού είδον μορφήν ενός λεονταρίου θυμωμένου και ημικειμένου επάνω ευμορφοτάτων χόρτων, και από της μεγαλοπρεπούς θεωρίας έθετο φόβον και σέβας. Και εκράτει εν τη χειρί διπλωμένην περγαμήνον εκ δέρματος προβάτου, δωρική διαλέκτω και χαρακτήρι γεγραμμένην, εις κατανόησην των ανθρώπων. Και, ως παραπλησίασα εγώ προς τον λέοντα και έκλινα τα γόνατά μου καταγής, του αναγνώσαι, τότε ο λέων πραέως έφη μοι: «υιέ ανθρώπου, ανάμενε, και ύπαγε πρώτον εις την θάλασσαν, έκπλυνε το σώμα σου, έπειτα στρέψον και ανάγνωθι, ότι υπέρ σου εφυλάττετο η ανάγνωσις ταύτης της δέλτου! Αλλά πρέπει πρώτον να πλυθείς και να καθαρισθείς, όπως μη εκλείψει από σου η ενθύμησις».
Απήλθον και έπλυνα το σώμα μου εις την θάλασσαν και ευθύς έστρεψα εις τον λέοντα, όστις άπλωσε την περγαμήνον καταγής και είπε μοι: «Ανάγνωθι, ανάγνωθι γουν, υιέ του ανθρώπου, την κατά της αμαρτίας του λαού του Χριστού, του εξαγορασθέντος πολυτίμως από του υιού του Θεού, θείαν κρίσην, και σύνες ακριβώς ότι η αμαρτία ενός τοιούτου λαού αγνώμονος βοά ενώπιον του θρόνου του Θεού, ης ένεκα βιάζεται ο Θεός αυτόν κολάσαι!». Ανέγνων την γεγραμμένην βίβλον, και εμπεριείχε τα ακόλουθα λόγια: «Κωνσταντίνος άρχισε, και Κωνσταντίνος απολέσει το βυζαντινόν της Ανατολής βασίλειον. Υιέ ανθρώπου, αρίθμησον από του α΄ Κωνσταντίνου έως του δωδεκάτου αριθμού του ομοίου ονόματος, και συναπαντήσεις τον αριθμόν εφ’ ω μέλλει συμβήναι εκείνο το οποίον ο Θεός αποφάσισε! Και η ορισθείσα θεία βουλή αμετάθετος έσται· πληρωθήσεται δε κατά την τετάρτην εκατοντάδα του πεντηκοστού δευτέρου έως του τρίτου, εφ’ ω έτει εκπεσείται το υπέρογκον βασίλειον εις χείρας των σαρακηνών, έσονται δε αι οικίαι διεφθαρμέναι, οι ιεροί ναοί μεμιασμένοι και οι πιστοί καταδιωγμένοι, έως της ογδόης εκατοντάδος αποφασιστικώς. Επειδή θέλει ο Θεός όπως γνωρίσει ο λαός την δικαιοσύνην του και αισθανθεί το βάρος της παντοδυνάμου αυτού χειρός και μετανοήσει και αναδράμει προς αυτόν και ευδόκιμος μετά ταύτα και ευπρόσδεκτος γένηται. Αλλ’ όμως, υιέ ανθρώπου, μη φοβού! Επιστραφήσεται νεόθεν εις την χάρην και έσται μάλλον της προτέρας ενδοξότερος, και, υπ’ αυτό το του κόσμου κράτος, το οποίον μέλλει να διαφθαρθεί, μέλλει ο Θεός να υποτάξει εκ καινουργόθεν νεαρά άπειρα γένη και των προτέρων περισσότερα. Και, καθάπερ ευρίσκετο ο ισραηλιτικός λαός υποτεταγμένος τω Ναβουχοδονόσορ, ούτως έσται ο λαός ούτος υποτεταγμένος τοις ασεβέσιν αγαρηνοίς έως του διορισμένου καιρού, και διαμένει αιχμάλωτος υπό τον ζυγόν έως τετάρτης ολοκλήρου σχεδόν εκατοντάδος».


Νεοελληνική γραμματεία 1670-1830 , Στέση Αθήνη και Γιάννης Ξούριας , 2015 ,σελ. 239 - 240 , 269 - 270

α) Γνωρίζει κάποιος τι πάει να πει το δωρική διαλέκτω που αναφέρεται παραπάνω ;

β) Τι αποδείξεις υπάρχουν πως ο Πατροκοσμάς στράφηκε στην εξυπηρέτηση της ρωσικής προπαγάνδας ;

[Ζαποτέκος]

«Αὐτὸ μιὰ μέρα θὰ γίνῃ Ρωμαίικο καὶ καλότυχος ὅποιος ζήση σὲ ἐκεῖνο τὸ βασίλειο».

(Συνήθιζε νὰ λέγη εἰς διάφορα μέρη τῆς ὑποδούλου Ἑλλάδος, τὰ ὁποῖα μετὰ ταῦτα ἀπηλευθηρώθησαν).

http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/t ... hteiai.htm

[Λοξίας]

Κατά την γνώμη μου, αυτό που, πρωτίστως, πρέπει να σε ενδιαφέρει είναι το κατά ποσον οι αποδιδόμενες στον Πατροκοσμά "προφητείες" είναι πραγματικές. Δηλαδή αν έχουν πράγματι ειπωθεί από αυτόν.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει το παραμικρό τεκμήριο για να υποστηριχθεί σοβαρά (και όχι παπαδίστικα) κάτι τέτοιο.
Αντιθέτως, οι "λαθροχειρίες" και οι παντελώς αστήριχτες φήμες, ακόμα και βιβλία, ενισχύουν κατά πολύ την υπόθεση της απάτης.
Σε κανένα από τα σωζώμενα ιδιόχειρα γραπτά του Πατροκοσμά δεν υπάρχει η παραμικρή μνεία σε κάποια από τις προφητείες που του αποδίδονται.
Μετά τον θάνατό του άρχισαν να καταγράφουν τις ομιλίες που είχε κάνει σε διάφορα μέρη. Ευκολάκι να προσθέσουν ό,τι συνέφερε προς "ενδυνάμωση" της πίστης.
Μήπως το ίδιο δεν έχει γίνει και με τον Παΐσιο; Τα περισσότερα από αυτά που του αποδίδοντα, δεν τα είχε πει ποτε!


Από την άλλη, το περίφημο βιβλίο του Καντιώτη, στηρίζεται μόνο σε μια μαρτυρία του ιδίου για ένα χειρόγραφο που τάχα μου ανακάλυψε σε ένα σπίτι στην Αλβανία, ένας αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και του το παρέδωσε. Το χειρόγραφο αυτό, που ο Καντιώτης το αποδίδει ως γραμμένο από τον ίδιο τον Πατροκοσμά, δεν το είδε ποτέ κανείς, δεν το εξέτασε ποτέ κανείς και κανείς δεν ξέρει που βρίσκεται.
Επί πλέον, ο αξιωματικός αυτός, ήταν πνευματικοπαίδι του Καντιώτη!
Χώρια που η πρώτη έκδοση του βιβλίου αυτού είναι κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 1970, αν θυμάμαι καλά.

Οπότε, τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;
Πάντως όχι κροκόδειλος...

[Ζαποτέκος]

Κατά την γνώμη μου, αυτό που, πρωτίστως, πρέπει να σε ενδιαφέρει είναι το κατά ποσον οι αποδιδόμενες στον Πατροκοσμά "προφητείες" είναι πραγματικές. Δηλαδή αν έχουν πράγματι ειπωθεί από αυτόν.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει το παραμικρό τεκμήριο για να υποστηριχθεί σοβαρά (και όχι παπαδίστικα) κάτι τέτοιο.
Αντιθέτως, οι "λαθροχειρίες" και οι παντελώς αστήριχτες φήμες, ακόμα και βιβλία, ενισχύουν κατά πολύ την υπόθεση της απάτης.
Σε κανένα από τα σωζώμενα ιδιόχειρα γραπτά του Πατροκοσμά δεν υπάρχει η παραμικρή μνεία σε κάποια από τις προφητείες που του αποδίδονται.
Μετά τον θάνατό του άρχισαν να καταγράφουν τις ομιλίες που είχε κάνει σε διάφορα μέρη. Ευκολάκι να προσθέσουν ό,τι συνέφερε προς "ενδυνάμωση" της πίστης.
Μήπως το ίδιο δεν έχει γίνει και με τον Παΐσιο; Τα περισσότερα από αυτά που του αποδίδοντα, δεν τα είχε πει ποτε!


Από την άλλη, το περίφημο βιβλίο του Καντιώτη, στηρίζεται μόνο σε μια μαρτυρία του ιδίου για ένα χειρόγραφο που τάχα μου ανακάλυψε σε ένα σπίτι στην Αλβανία, ένας αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και του το παρέδωσε. Το χειρόγραφο αυτό, που ο Καντιώτης το αποδίδει ως γραμμένο από τον ίδιο τον Πατροκοσμά, δεν το είδε ποτέ κανείς, δεν το εξέτασε ποτέ κανείς και κανείς δεν ξέρει που βρίσκεται.
Επί πλέον, ο αξιωματικός αυτός, ήταν πνευματικοπαίδι του Καντιώτη!
Χώρια που η πρώτη έκδοση του βιβλίου αυτού είναι κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 1970, αν θυμάμαι καλά.

Οπότε, τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;
Πάντως όχι κροκόδειλος...

Δεν το έβαλα τόσο για να πω "Κοιτάχτε τι προφήτεψε ο Πατροκοσμάς". Ασχέτως αν είναι δικό του ή όχι το έβαλα σαν άλλη μια λαϊκή μαρτυρία για την λέξη "Ρωμαίικο" που σήμαινε την απελευθέρωση και την ανασύσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Π.χ.

Γεώργιος Γαζής :

Ρωμαίικον. Στις ψυχές όλων των απλών Χριστιανών, που ήταν υποτελείς στο κράτος της Τουρκίας εδώ και τέσσερις αιώνες (αφότου δηλαδή κυριεύτηκε από τους Τούρκους η λεγόμενη Ευρωπαϊκή Τουρκία και έπειτα η ίδια η Κωνσταντινούπολη) διαφυλασσόταν η ιδέα και η ελπίδα της απελευθέρωσης και ανάκτησης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας με το όνομα "ρωμαίικον". Έλαβε την ονομασία αυτή από τους Ρωμαίους αυτοκράτορες της Κωνσταντινούπολης, από τους οποίους ονομάστηκε και ολόκληρη η Βυζαντινή Αυτοκρατορία Ρωμαϊκό Κράτος ή και απλώς "Ρωμαίικον", το οποίο ισοδυναμεί με τη λέξη "ελευθερία" για τους χριστιανούς υπόδουλους της Τουρκίας. Αυτή λοιπόν η ιδέα, "ρωμαίικον" έμεινε ριζωμένη στις καρδιές των χριστιανών Ελλήνων και ομοθρήσκων...

Μακρυγιάννης :

Αυτείνοι δεν πίστευαν τίποτας απ᾿ όσα τους έλεγα, αλλά τον ήθελαν νικητή να τους λευτερώση, αυτός ο τύραγνος να φέρη το Ρωμαίγικον και την λευτεριά της πατρίδος -και αν έβγαινε αυτός, δεν θ᾿ άφινε μήτε ρουθούνι από ᾿μάς. (…) Μου λέγει «Τι στοχάζεσαι, αυτό το Ρωμαίγικο θα κάμη άργητα να γένη; Θα κοιμηθούμε με τους Τούρκους και θα ξυπνήσουμε με τους Ρωμαίγους». (…)Τους είπανε τα δικά-μας τα τρέχοντα κι᾿ ότι θα χαθή η Τουρκιά τους σκοτώσαμεν δια το Ρωμαίικο και τους βαφτίσαμεν. (…)Κι᾿ από τότε βλέποντας αυτείνη την αρετή, σιχάθηκα το Ρωμαίικον, ότ᾿ είμαστε ανθρωποφάγοι. (…)-Τι ᾿ναι αυτείνοι, τους λέγω, οπού θα γυμνώσουμε, Τούρκοι; Αυτείνοι είναι Έλληνες, συναγωνισταί μας, κι᾿ αν πορευτούμε τοιούτως, τι Ρωμαίικον θα κάμωμε; (…)Τότε σιχάθηκα όλως-διόλου το Ρωμαίικο, ότι μάθαμε όλοι την ληστείαν γενικώς. (…)

Κολοκοτρώνης :

ὁ δὲ Γενναῖος ἐπέστρεψεν εἰς τὴν Δίβρη διὰ νὰ τιμωρήσει τοὺς προσκυνημένους καὶ νὰ τοὺς γυρίσει εἰς τὸ ρωμαίϊκο, καθὼς καὶ ἐπέστρεψαν εἰς τὸ ἔθνος καὶ αὐτοὶ καὶ ὅλα τὰ πέριξ χωρία.

[Ζαποτέκος]

Ένα ακόμη Ρωμαίικο. Από επιστολή του Καραϊσκάκη στον Στορνάρη και τον Τζαβέλα το 1823 :



https://books.google.gr/books?id=ugnzBg ... &q&f=false

[Pertinax]

Ένα ακόμη Ρωμαίικο. Από επιστολή του Καραϊσκάκη στον Στορνάρη και τον Τζαβέλα το 1823 :

Ενδιαφέρον!

Το ερώτημα είναι γιατί ο Καραϊσκάκης λέει πως αν χτυπήσει τους Σουλιώτες θα προδώσει την πίστη και όχι την πατρίδα/έθνος;

1) γιατί θεωρούσε την πίστη ως πρωταρχικό στοιχείο του έθνους;
2) γιατί θεωρούσε τους Αρβανίτες Σουλιώτες ομόθρησκους, αλλά όχι εθνοτικά Έλληνες;

Ενώ ο γραμματικός του Καραϊσκάκη, ο Γεώργιος Γαζής, όριζε το Ρωμαίικο θρησκευτικά ("πόθος των χριστιανών Ελλήνων και των ομοθρήσκων") δεν είμαι βέβαιος αν το έβλεπε έτσι και ο Καραϊσκάκης.

[Ζαποτέκος]

Ένα ακόμη Ρωμαίικο. Από επιστολή του Καραϊσκάκη στον Στορνάρη και τον Τζαβέλα το 1823 :

Ενδιαφέρον!

Το ερώτημα είναι γιατί ο Καραϊσκάκης λέει πως αν χτυπήσει τους Σουλιώτες θα προδώσει την πίστη και όχι την πατρίδα/έθνος;

1) γιατί θεωρούσε την πίστη ως πρωταρχικό στοιχείο του έθνους;
2) γιατί θεωρούσε τους Αρβανίτες Σουλιώτες ομόθρησκους, αλλά όχι εθνοτικά Έλληνες;

Ενώ ο γραμματικός του Καραϊσκάκη, ο Γεώργιος Γαζής, όριζε το Ρωμαίικο θρησκευτικά ("πόθος των χριστιανών Ελλήνων και των ομοθρήσκων") δεν είμαι βέβαιος αν το έβλεπε έτσι και ο Καραϊσκάκης.

Οι Σουλιώτες στάλθηκαν σε εκστρατεία μέσω Αγράφων κατά των Τούρκων απ' την Γερουσία της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας - ουσιαστικά τον Μαυροκορδάτο . Ο Καραϊσκάκης διοικούσε την επαρχία Αγράφων και είχε καπάκια με τους Τούρκους. Σκοπός λοιπόν του Μαυροκορδάτου ήταν να προκαλέσει τον Καραϊσκάκη . Είτε θα συνεργαζόταν με τους Σουλιώτες και θα ήταν εκτεθειμένος στους Τούρκους , είτε θα χτυπούσε τους Σουλιώτες και θα ήταν εκτεθειμένος στους Έλληνες. Οι Σουλιώτες σκότωσαν ένα πρωτοπαλίκαρό του στην μάχη. Βάρεσε και αυτός τους Σουλιώτες και έστειλε στους πασάδες της Λάρισας ένα σουλιώτικο κεφάλι και έναν Σουλιώτη αιχμάλωτο ως ένδειξη της υπακοής του στην Υψηλή Πύλη. Δεν πέτυχε τον σκοπό του. Οι Σουλιώτες τον κατηγόρησαν ως τουρκολάτρη. Οι Τούρκοι θεώρησαν πως ήταν ομόγνωμος με τους επαναστατημένους Έλληνες και εισέβαλαν στα Άγραφα . Ο Καραϊσκάκης αυτή την φορά προσπάθησε να αντιμετωπίσει τους Τούρκους για λογαριασμό της ελληνικής διοίκησης ( και για δικό του βέβαια λογαριασμό ), αλλά δεν τα κατάφερε.

Για τα υπόλοιπα δεν γνωρίζω. Απ' την επιστολή που τους έστειλε πάντως φαίνεται να γνωρίζουν καλά οι Σουλιώτες τι πάει να πει "Ρωμαίικο" . Αλλιώς δεν θα τους το ανέφερε.

[Ζαποτέκος]

Καμιά φορά το χριστιανός χρησιμοποιούταν με την έννοια του Έλληνα ή του μη Τούρκου. Λέει ο Σπυρίδων Τρικούπης σε επιστολή του το 1826 προς τον Γεώργιο Κουντουριώτη :

... αφ’ ου δεν ημπόρεσε [ ο Καραϊσκάκης ] να καταπείση τον Κιουταγήν δια να του δώση το αρματολίκι των Αγράφων, απεφάσισε να μείνη Χριστιανός ...

Spoiler

Αργότερα Κιουταχής και Καραϊσκάκης συναντήθηκαν στη φρεγάτα του Γάλλου ναυάρχου Δεριγνύ, και ο Κιουταχής υποσχέθηκε να του δώσει το <<λαμπρότερον καπιτανάτον>>, αν προσκυνούσε:<<Ότε σ’ εζήτησα, απεκρίθη ο Καραϊσκάκης, καπιτανάτον δεν εισηκούσθην· έκτοτε απεφάσισα να το κερδίσω δια της σπάθης μου και Θεού θέλοντος θα το κερδίσω>>. ( Σπυρίδων Τρικούπης , Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τόμος 4 )

( Δημήτρης Τσιάμαλος , Οι Αρματολοί της Ρούμελης )

[Ζαποτέκος]

Ένα ρωμαίικο απ' τον Αμβρόσιο Φραντζή. Αναφέρεται στον μητροπολίτη Ανανία.

https://books.google.gr/books?redir_esc ... BD&f=false