ΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΙ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

[wooded glade]

Η πρώτη μεγάλη προσπάθεια των κομμουνιστών για την κατάκτηση της Ελλάδος ήταν τα Δεκεμβριανά του 1944.
Έφτασαν αρκετά κοντά. Ουσιαστικώς ηττήθησαν από τον στρατηγό Σκόμπυ, με τις συμβουλές και του στρατηγού Αλεξάντερ. Το κρίσιμο σημείο ήταν η επέμβαση των Βρεταννικών αρμάτων μάχης για να λύσουν την πολιορκία του στρατοπέδου Μακρυγιάννη. Εκεί άλλαξε πορεία η μάχη. Το στρατόπεδο Μακρυγιάννη ημύνετο ηρωϊκώς και είχε προξενήσει μεγάλες απώλειες στον εχθρό αλλά μέχρι να εμφανιστούν τα άρματα μάχης, αι επιδρομαί των κομμουνιστών ήταν συνεχείς και με αυξανομένην έντασιν. Γιατί δεν ενεπλάκησαν τα άρματα από την αρχή ; Ίσως επειδή τις πρωτες μέρες οι Άγγλοι ήταν ουδέτεροι, ίσως επειδή περίμεναν να έρθουν ενισχύσεις από τον Πειραιά πριν αναλάβουν δράση.

Η δεύτερη προσπάθεια με τον εμφύλιο δεν είχε τόσο μεγάλη τύχη. Ωστόσο προκάλεσε κι αυτή πολυάριθμα θύματα και καταστροφές και πήγε να εξελιχθεί σε war of attrition, μέχρι να συντριβούν ολοκληρωτικώς οι κομμουνιστοσυμμορίτες στο Γράμμο και στο Βίτσι.

Τρίτη προσπάθεια μπορεί να θεωρηθεί η ταραχώδης διετία 1965-67.
Βέβαια ακόμα δεν ξέρουμε τι ακριβώς έγινε.
Ακόμα και ο Παπαδόπουλος που σήμερα δεν θα τον θεωρούσαμε σαν έγκυρη ιστορική πηγή δεν μας είπε τίποτα (τα αμνήστευσε όλα).
Αν έγινε κάτι τότε πρέπει να ήταν μία προσπάθεια να αποκτήσει επιρροή ο κομμουνισμός στην Ελλάδα μέσω proxy, όχι κατάκτηση. Το Αραβικό καθεστώς ΑΣΠΙΔΑ δηλαδή.
Το αφήνω αυτό στους ιστορικούς του μέλλοντος να το ερμηνεύσουν -αν υπάρξουν ιστορικοί του μέλλοντος που θα δώσουν μία ακριβή ερμηνεία.
Αλλά αν υπήρχε κάτι που εξηγούσε τα γεγονότα εκείνα, ήταν αυτό που περιγράφω. Κάτι άλλο δεν τα εξηγεί.

Τέταρτη προσπάθεια το 1989.
Εδώ η ιστορία ήταν κάπως μπερδεμένη, διότι ούτε και ο ίδιος ο Γκορμπατσώφ είχε την παραμικρά όρεξη τότε για νέες κατακτήσεις.
Την προηγούμενη χρονιά, 1988, τα πασοκοκουμούνια έλεγαν "θα κάνουμε συμμαχία για να στείλουμε τη Νέα Δημοκρατία στο χρονοντούλαπο".
Το πασόκ σίγουρα είχε χάσει την πρώτη θέση αλλά επεννόησε τον εκλογικό νόμο Μένιου για να σωθεί.
Ήταν μία εποχή φλου. Θυμάμαι μία χαρακτηριστική στιχομύθια μου με έναν πασόκο που του έλεγα ότι "οι συμφωνίες μεταξύ Μπους-Γκορμπατσώφ που γίνονται είναι ιστορικής σημασίας - σημαίνουν το τέλος του ψυχρού πολέμου και την ειρηνική συνύπαρξη ανατολής-δύσης από δω και μπρος". Ο πασόκος δεν κατάλαβε ότι αυτό δεν τα έλεγε καλά για μία εκκολαπτόμενη συνεργασία πασόκ-ΚΚΕ και είπε για μένα "να ένα παιδί με φωτεινό μυαλό επιτέλους που βλέπει μακρυά".
Μιλάμε αυτά τις μέρες λίγο πριν την ταμπειάδα, με τον Ολυμπιακό των Γιάτσεκ-Λάγιος να είναι το ακλόνητο φαβορί για το πρωτάθλημα.
Μετά όμως χάλασε η μουσταλευριά. Είδαν οι του ΚΚΕ τα καλά του Τσεαουσέσκου, είπαν "να μένει το βύσσινο".
Προκλήθηκε μεγάλη απογοήτευση στο στρατόπεδο του Ταύρου, ακούσαμε για "κόττερα" και άλλα πολλά και διάφορα αλλά η υπόθεση αυτή ενταφιάσθηκε.

Πέμπτη προσπάθεια το 2015 με το μνημόνιο και τον Σύριζα.
Ήταν κουτσουρεμένη γιατί δεν υπήρχε μεγάλος σύμμαχος και το Πεκίνο είναι μακρυά.
Ήταν κουτσουρεμένη και επειδή δεν υπήρχε ένοπλη συνιστώσα.
Αλλά τελεσφόρησε, με τη βοήθεια και του ψεκαστικού τόξου.
Δεν τελεσφόρησε όμως μέχρι τέλους γιατί ειπώθηκε το ιστορικό "ρε παιδιά και χαβιάρι τώρα ;".


Αυτές ήταν οι πέντε μεγάλες προσπάθειες.
Έκτη ;
Είναι δύσκολο έως αδύνατο να σσγηνεύσει πάλι το λαό η αριστερά και η συνοδοιπορική κεντροαριστερά.
Ένας νέος Πάμπλο Πικάσσο, ένας νέος Πάμπλο Νερούντα,ένας νέος Μαξ Χορκχάϊμερ δεν πρόκειται να βγει.
Καταληψίες διάφοροι ναι, θα βγουν, αλλά ένας καινούριος ήλιος της διανόησης δεν θα βγεί.
Να μας πει τι ;

Αλλά υπάρχουν κι άλλα.
Ένα είναι ο μετακομμουνισμός.
Το 2020 ο πλήρης έλεγχος του χρήματος έχει επιτευχθεί.
Το όραμα των Μαρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν έχει επιτευχθεί.
Δεν θα πω "πρόθεση για φτωχοποίηση". Θα βγουν και θα μου πουν ότι "ο Αλέκσοις δεν έχει πρόθεση να κάνει φτωχοποίηση" και επίσης "η Νέα Δημοκρατία δεν έχει σκοπό να κάνει φτωχοποίηση".
Άστο λοιπόν.
Θα συμφωνήσουμε όμως ότι ο πλήρης έλεγχος έχει επιτευχθεί, διότι δεν έχει νόημα και να μην συμφωνήσουμε.
Τα ΜΑΤ του Αρκουδέα στο σπίτι σας, τα ΜΑΤ του Αρκουδέα στο τραπέζι σας.

Σαν περίπτωση κλασικής νίκης της αριστεράς όμως τι υπάρχει ;
Αυτό που υπάρχει σ' εμάς τουλάχιστον είναι να διαλυθεί η ΕΕ.
Το 2014-15 οι αριστεροί μας με αρκετή δόση φιλαρέσκειας μας έλεγαν ότι ... συντρίβουν την ΕΕ των μονοπωλείων. Την "συνέτριβαν" με τον σκύλο λουκάνικο και με την αλυσοδεμένη Ζωή Κωνσταντοπούλο στην καγκελόπορτα της ΕΡΤ.
Αλλά πέραν αυτών, τα σφυριά χτύπαγαν αλλού - μπρέξι, Τραμπ.
Άντεξε η ΕΕ ο Τραμπ μας χαιρέτησε αλλά σε πέντε-δέκα χρόνια τι άλλο μπορεί να προκύψει ;
Σ' αυτό λοιπόν το ενδεχόμενο ποντάρει η αριστερά για να πετύχει την οριστική υποδούλωση της Ελλάδος.

[Γενιά της Αμαρτίας]

Τριπ.

[wooded glade]

Τριπ.

Σε ποιό σημείο είμαι ανακριβής ;