Πόσο πραγματικός είναι ο κόσμος που ζούμε ?

[ksk]

Δεν χρειάζεται να διαβάζεις κάποιον σε συγκεκριμένα θέματα για να τον "γνωρίσεις"...
Αρκεί να τον διαβάζεις!

[relativer777]

Δεν χρειάζεται να διαβάζεις κάποιον σε συγκεκριμένα θέματα για να τον "γνωρίσεις"...
Αρκεί να τον διαβάζεις!

Θεωρητικά ναί έχεις δίκιο.
Στην πράξη Εάν δεν έχουν κοινό επίπεδο κατάρτισης στην θεματολογία, απλά είναι αδύνατη η κατανόηση.
Το να διαβάζει κάποιος δεν σημαίνει ότι καταλαβαίνει
τί διαβάζει. Είναι σαν να προσπαθεί να καταλάβει μία γλώσσα που δεν γνωρίζει. Παράδειγμα:


理论上是的，你是对的。
实际上，如果他们在主题方面没有共同的培训水平，那就简直是无法理解。
阅读并不意味着一个人能理解
他读什么。 这就像尝试理解您不懂的语言一样。 例：

Είναι σαν να προσπαθείς να καταλάβεις τί γράφω στα Κινέζικα. Το ίδιο αποτέλεσμα και στα Ελληνικά.

[anax81]

Δεν χρειάζεται να διαβάζεις κάποιον σε συγκεκριμένα θέματα για να τον "γνωρίσεις"...
Αρκεί να τον διαβάζεις!

Θεωρητικά ναί έχεις δίκιο.
Στην πράξη Εάν δεν έχουν κοινό επίπεδο κατάρτισης στην θεματολογία, απλά είναι αδύνατη η κατανόηση.
Το να διαβάζει κάποιος δεν σημαίνει ότι καταλαβαίνει
τί διαβάζει. Είναι σαν να προσπαθεί να καταλάβει μία γλώσσα που δεν γνωρίζει. Παράδειγμα:


理论上是的，你是对的。
实际上，如果他们在主题方面没有共同的培训水平，那就简直是无法理解。
阅读并不意味着一个人能理解
他读什么。 这就像尝试理解您不懂的语言一样。 例：

Είναι σαν να προσπαθείς να καταλάβεις τί γράφω στα Κινέζικα. Το ίδιο αποτέλεσμα και στα Ελληνικά.

Είναι απλό το πράγμα, όταν κάποιος θέλει να θεμελιώσει μια άποψη, το κάνει με τη βοήθεια της βιβλιογραφίας και των πηγών έτσι ώστε να υπάρχει ένα στέρεο έδαφος στην επικοινωνία και να αίρονται κάποιες παρανοήσεις. Προσπαθεί επίσης να το κάνει σε απλή γλώσσα και να δίνει ερμηνείες, ώστε να προσελκύσει περισσότερους ενδιαφερόμενους. Εκτός αν θεωρεί ότι η σκέψη του είναι πρωτότυπη αλλά και πάλι πρέπει να προϊδεάζει το κοινό βρίσκοντας τον λεπτό συνδετικό κρίκο μεταξύ της νέας σκέψης και των άλλων απόψεων που έχουν γραφτεί. Διαφορετικά κάνει επιστήμη που απλά εκφράζεται λογοτεχνικά και απευθύνεται μόνο σε μυημένους

[Λοξίας]

Χμ... κάπως έτσι έχουν τα πράγματα, αλλά είναι πολύ πιο σύνθετα από την υπόθεση που έκανε ο Λοξίας και που υπεραπλούστευσες Εσύ.
Τα παραδείγματα είναι άτοπα, διότι εάν κάποιος από εμάς, αντιλαμβάνονταν διαφορετικά τα βιώματα της αντιληπτή πραγματικότητας, θα άλλαζε αυτομάτως ολόκληρη η ανθρώπινη Ιστορία, και θα διαφοροποιούσε τα δεδομένα των πληροφοριών που είναι καταχωρημένα στα σύμπαντα.

Θα μείνω σε αυτήν σου την παρατήρηση.
Να υποθέσω λοιπόν ότι συμφωνείς πως ποτέ και κανείς δεν έχει αντιληφθεί τα βιώματα της αντιληπτής πραγματικότητας διαφορετικά από ότι την έχουν αντιληφθεί ολοι οι άλλοι.
Σωστά;

[relativer777]

Χμ... κάπως έτσι έχουν τα πράγματα, αλλά είναι πολύ πιο σύνθετα από την υπόθεση που έκανε ο Λοξίας και που υπεραπλούστευσες Εσύ.
Τα παραδείγματα είναι άτοπα, διότι εάν κάποιος από εμάς, αντιλαμβάνονταν διαφορετικά τα βιώματα της αντιληπτή πραγματικότητας, θα άλλαζε αυτομάτως ολόκληρη η ανθρώπινη Ιστορία, και θα διαφοροποιούσε τα δεδομένα των πληροφοριών που είναι καταχωρημένα στα σύμπαντα.

Θα μείνω σε αυτήν σου την παρατήρηση.
Να υποθέσω λοιπόν ότι συμφωνείς πως ποτέ και κανείς δεν έχει αντιληφθεί τα βιώματα της αντιληπτής πραγματικότητας διαφορετικά από ότι την έχουν αντιληφθεί ολοι οι άλλοι.
Σωστά;

Όχι ακριβώς, διότι όλοι θέλουν παρουσίαση άλλων πηγών, χωρίς να κατανοούν ότι δεν μπορούν να βρεθούν άλλες πηγές, όταν πρόκειται για εντελώς προσωπικά βιώματα. Βλέπεις τα προσωπικά βιώματα, δεν βιόνωνται από κοινού με άλλους ανθρώπους. Οπότε εκεί δημιουργείται φράγμα επικοινωνίας από έλλειψη κατανόησης.
Πολλοί είναι αυτοί που βιώνουν
Πτυχές της πραγματικότητας που ο υπόλοιπος κόσμος δεν τις βιώνει. Οπότε η σκέψη σου δεν είναι ο απαράβατος κανόνας, γιατί υπάρχουν η εξαιρέσεις.
Εάν αντιλαμβανόμασταν όλοι ακριβώς το ίδιο την πραγματικότητα που ζούμε δεν θα χρειαζόμασταν καμία εξήγηση ο ένας θα καταλάβαινα απόλυτα τον άλλο.
Η μη κατανόηση των μέν από τους τους δε, οφείλεται στο ότι Ζούμε την πραγματικότητα με κάποιες υπερβολικά μικρές διαφορές και έτσι την αντιλαμβανόμαστε κάποιοι από τα βιώματά τους και κάποιοι άλλοι όχι Διότι δεν έχουν βιώσει τα ίδια ώστε να μπορούν να τα κατανοήσουν και να τα αντιληφθούν.

[Λοξίας]

Όχι ακριβώς,...

Όχι ακριβώς, στο δικό σου "όχι ακριβώς"...
Διότι δεν μιλάμε για προσωπικά βιώματα. Τα προσωπικά βιώματα (του είδους που υπονοείς), δεν μπορούν να αντιστοιχηθούν στην "κοινή" πραγματικότητα.
Δεν μιλάμε για το τι κρύβεται στο μυαλό του καθενός, ούτε για το τι παιχνίδια μπορεί να παίξει το μυαλό του καθενός. Δεν μιλάμε για κάποιου είδους φαντασιακής πραγματικότητας. Αν αυτό γινόταν, τότε η φαντασιακή πραγματικότητα που τυχόν αντιλαμβάνεται ένας σχιζοφρενής, θα ήταν προσιτή σε όλους.
Μιλάμε για γεγονότα που μπορούν να γίνουν αντιληπτά από όλους. Γεγονότα που "μπορείς να τα πιάσεις με το χέρι"...
Όπως στο παράδειγμα που έφερα και το θεώρησες απλουστευμένο.

Μας αρέσει ή όχι, αυτή είναι και η μόνη "κοινή" πραγματικότητα που μπορει να είναι προσιτή σε όλους.

Λοιπόν;
Έχει υπάρξει άνθρωπος που στην αντιληπτή για αυτόν πραγματικότητα, η οπόια συνορεύει με αυτήν των υπολοίπων, ο Τζών Κένεντι τελείωσε κανονικά την θητεία του ως πρόεδρος των ΗΠΑ, χωρίς να έχει δολοφονηθεί;

[Chris31]

Υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα που βοηθούν σε συγκρίσεις:

πόσο πραγματικός μπορεί να είναι ο κόσμος για έναν άνθρωπο που περνάει όλη την παραγωγική του ζωή επάνω από τον υπολογιστή και πιο συγκεκριμένα μέσα σε virtual περιβάλλοντα; όλοι εμείς οι γύρω του θα τον λέγαμε "καμένο", κατεστραμμένο, άχρηστο, προβληματικό.

Πόσο πραγματικός είναι ο κόσμος για έναν άνθρωπο που βρίσκεται στη φυλακή; Δυστυχώς πολύ πιο πραγματικός υποθέτω από τον κόσμο του προηγούμενου εγκεφαλικά φυτού.

Ή, σε ένα άλλο άκρο, πόσο πραγματικός είναι ο κόσμος για έναν πλούσιο άνθρωπο που περνάει τη ζωή του ταξιδεύοντας από τόπο σε τόπο και περνώντας από απόλαυση σε απόλαυση; Πολύ πραγματικός, θέλω να νομίζω πάντα.

Ένα σοβαρό πρόβλημα που δημιουργείται εδώ είναι πως ο καθένας από τους παραπάνω δεν είναι ακριβώς σε απόλυτη θέση να γνωρίζει πόσο πραγματικός είναι ο κόσμος του παρά μόνο μέσα από το αποτέλεσμα των αισθητηριακών του προσλήψεων και του αποτελέσματος αυτών στην επιτυχή επικοινωνία με το περιβάλλον, - πόσο μάλλον του άλλου.

[relativer777]

Υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα που βοηθούν σε συγκρίσεις:

πόσο πραγματικός μπορεί να είναι ο κόσμος για έναν άνθρωπο που περνάει όλη την παραγωγική του ζωή επάνω από τον υπολογιστή και πιο συγκεκριμένα μέσα σε virtual περιβάλλοντα; όλοι εμείς οι γύρω του θα τον λέγαμε "καμένο", κατεστραμμένο, άχρηστο, προβληματικό.

Πόσο πραγματικός είναι ο κόσμος για έναν άνθρωπο που βρίσκεται στη φυλακή; Δυστυχώς πολύ πιο πραγματικός υποθέτω από τον κόσμο του προηγούμενου εγκεφαλικά φυτού.

Ή, σε ένα άλλο άκρο, πόσο πραγματικός είναι ο κόσμος για έναν πλούσιο άνθρωπο που περνάει τη ζωή του ταξιδεύοντας από τόπο σε τόπο και περνώντας από απόλαυση σε απόλαυση; Πολύ πραγματικός, θέλω να νομίζω πάντα.

Ένα σοβαρό πρόβλημα που δημιουργείται εδώ είναι πως ο καθένας από τους παραπάνω δεν είναι ακριβώς σε απόλυτη θέση να γνωρίζει πόσο πραγματικός είναι ο κόσμος του παρά μόνο μέσα από το αποτέλεσμα των αισθητηριακών του προσλήψεων και του αποτελέσματος αυτών στην επιτυχή επικοινωνία με το περιβάλλον, - πόσο μάλλον του άλλου.

Απολύτως σωστά !
Απλώς αναφέρθηκα σε καταστάσεις αντίληψης μιάς ομάδας ανθρώπων και όχι γενικά για όλους τους ανθρώπους.
Σε απόλυτη θέση δεν βρίσκεται κανένας. Το θέμα είναι ότι με τα κοινά μας αισθητήρια όργανα έχουμε όλοι την ίδια αίσθηση αντίληψης της πραγματικότητας που βιώνουμε. Αυτή είναι όμως η φυσική λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου. Όταν αναφερόμαστε για μεταφυσικές καταστάσεις αντιληπτότιτας, μιλάμε για αφύσικη αίσθηση της πραγματικότητας.
Μιλάμε δηλαδή για μια διαφορετική αίσθηση μιάς άλλης πραγματικότητας. Σε σπάνιες περιπτώσεις
Έχουν βρεθεί περισσότεροι του ενός σε άλλη αίσθηση πραγματικότητας, έχοντας την ίδια αντίληψη στο ίδιο χώρο, την ίδια στιγμή και στο ίδιο περιστατικό.

[relativer777]

Όχι ακριβώς,...

Όχι ακριβώς, στο δικό σου "όχι ακριβώς"...
Διότι δεν μιλάμε για προσωπικά βιώματα. Τα προσωπικά βιώματα (του είδους που υπονοείς), δεν μπορούν να αντιστοιχηθούν στην "κοινή" πραγματικότητα.
Δεν μιλάμε για το τι κρύβεται στο μυαλό του καθενός, ούτε για το τι παιχνίδια μπορεί να παίξει το μυαλό του καθενός. Δεν μιλάμε για κάποιου είδους φαντασιακής πραγματικότητας. Αν αυτό γινόταν, τότε η φαντασιακή πραγματικότητα που τυχόν αντιλαμβάνεται ένας σχιζοφρενής, θα ήταν προσιτή σε όλους.
Μιλάμε για γεγονότα που μπορούν να γίνουν αντιληπτά από όλους. Γεγονότα που "μπορείς να τα πιάσεις με το χέρι"...
Όπως στο παράδειγμα που έφερα και το θεώρησες απλουστευμένο.

Μας αρέσει ή όχι, αυτή είναι και η μόνη "κοινή" πραγματικότητα που μπορει να είναι προσιτή σε όλους.

Λοιπόν;
Έχει υπάρξει άνθρωπος που στην αντιληπτή για αυτόν πραγματικότητα, η οπόια συνορεύει με αυτήν των υπολοίπων, ο Τζών Κένεντι τελείωσε κανονικά την θητεία του ως πρόεδρος των ΗΠΑ, χωρίς να έχει δολοφονηθεί;

Φίλε μου Λοξία στην ερώτησή σου, η απάντηση είναι ένα μεγάλο Όχι.
Εάν σου έλεγα πως ναί Θα ήμουν παράφρονας.
Πιστέυωπως δεν είμαι.

[αλασκα15++]

Θα ξεχάσω για λίγο το "μακρόκοσμο" δηλ. το σύμπαν και θα συγκεντρωθώ στον κόσμο τον ανθρώπων . Αν δεχτώ πως αυτό που βιώνω είναι ψευδαίσθηση , τότε θα μπορούσα να μανουβράρω τα βιώματά μου, ώστε να μην έρχομαι σε σύγκρουση με άλλους . Ποια αξία έχουν όλα αυτά συναισθήματα(αισθήματα ) που έχω ; Χαρά , αγάπη, λύπη, πόνος .... Γιατί να τα έχω; Σε τι μου χρησιμεύουν ; Γιατί αντιδράνε οι άλλοι (ένας , τρεις , πιο πολλοί ) στις συγκεκριμμένες μου πράξεις , μερικοί με τον ίδιο τρόπο , μερικοί με διαφορετικό ; Αλλά αντιδράνε . Ακόμα και αν δεν πούνε τίποτα . Έστω μια γκριμάτσα . Τι μου χρησιμεύουν όλα αυτά , αν δεχτώ ότι ζω σε ένα ψεύτικο κόσμο ;
Σε τι μου χρησιμεύουν η λογική μου, η φαντασία μου , οι σκέψεις μου, τα συναισθήματά μου ; Γιατί υπάρχουν; Τι τα θέλω σε έναν μη πραγματικό ανθρώπινο κόσμο ;

[Chris31]

Σε σχέση με ομάδες ανθρώπων σου απάντησε ο Λοξίας.

Το παράδειγμα της δολοφονίας του Κέννεντυ ήταν πολύ επιτυχημένο.

[Esperos]

Πιά είναι Η δική σου άποψη ?
Πολύ συγκεχυμένη θεματολογία.
Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι άνθρωποι που
αμφισβητούν
ολικώς ή μερικώς την πραγματικότητα που βιώνουμε.
Ποιό θεωρητικό ποσοστό να είναι αληθές
και πιό πλάνη ?

42 - 58%

Εγώ προτιμώ την άποψη του Κωστή Ραπτόπουλου 55%-65%

[relativer777]

Σε σχέση με ομάδες ανθρώπων σου απάντησε ο Λοξίας.

Το παράδειγμα της δολοφονίας του Κέννεντυ ήταν πολύ επιτυχημένο.

Ήταν σάν να με ρώταγες για τον Γκάντι !
Η απάντηση θα ήταν ακριβώς η ίδια.
Όντως πολύ πετυχημένο !!!

[relativer777]

Πιά είναι Η δική σου άποψη ?
Πολύ συγκεχυμένη θεματολογία.
Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι άνθρωποι που
αμφισβητούν
ολικώς ή μερικώς την πραγματικότητα που βιώνουμε.
Ποιό θεωρητικό ποσοστό να είναι αληθές
και πιό πλάνη ?

42 - 58%

Εγώ προτιμώ την άποψη του Κωστή Ραπτόπουλου 55%-65%

Χμ... Ούτε σε αυτό συμφωνούμε. Η δική μου γνώμη είναι 75- 25.

[Chris31]

Και του Γκάντι, και του Χίτλερ... και του R. Ramirez (σ άλλη χροιά), κτλ.

Ο Λοξίας βοήθησε να γίνει κατανοητό βλέπω.