Ελληνοτουρκικά: Κίνδυνος στρατηγικού αδιεξόδου για τη χώρα

[Maspoli]

Το άρθρο μπαίνει ως ένδειξη ότι οι "παραινέσεις" από πλευράς σημαντικών τμημάτων της αστικής τάκης προς την κατεύθυνση επίτευξης εθνικής ομοψυχίας και κάποιου είδους πολιτικής συνεννόησης επί του εδάφους της απογοήτευσης που έχει προκαλέσει η συνολική διαχείριση της κυβέρνησης της ΝΔ, αρχίζουν να πολλαπλασιαζονται με κάθε αφορμή (ίσως και να αποκτούν βάθος).

Ελληνοτουρκικά: Κίνδυνος στρατηγικού αδιεξόδου για τη χώρα
Ο χρόνος για δικαιολογίες και άρνηση της πραγματικότητας τελειώνει. Η Γαλλία κάνει πίσω, η ΕΕ κωλυσιεργεί, το ΝΑΤΟ αδιαφορεί. Η Τουρκία επιβάλλει τη θέση της: Η Ελλάδα πρέπει να δώσει κι εκείνη έχει λαμβάνειν! Και η κυβέρνηση μιλά περί… ικανοποίησης!

«Αν η πραγματικότητα δεν μας βολεύει, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα». Η ρήση αυτή φαίνεται να ταιριάζει «γάντι» στα φληναφήματα περί ικανοποίησης που ψελλίζει προς το εσωτερικό ακροατήριο η κυβέρνηση. Με βάση τα όσα είχαν προηγηθεί τους μήνες που πέρασαν, δύσκολο να φανταστεί κάποιος χειρότερο αποτέλεσμα για τα ελληνικά συμφέροντα, στη χθεσινή Σύνοδο Κορυφής. Κι αυτό παρά το «μικρό καλάθι» που όλοι κρατούσαμε!

Καμία απόφαση για κυρώσεις, καμία αναφορά ούτε καν της λέξης «κυρώσεις» στο επίσημο κείμενο, αναβολή (ξανά) χωρίς καμία δέσμευση έως τον Μάρτιο και με την υποκριτική δικαιολογία (που αναιρεί το όποιο κύρος της ΕΕ) ότι τότε θα υπάρχει εικόνα για το πώς διαμορφώνεται η… αμερικανική πολιτική επί του θέματος Τουρκία!

Αξιοσημείωτα επίσης είναι δύο γεγονότα που διαμορφώθηκαν στη Σύνοδο: Γαλλία και Αυστρία, που φάνηκαν να δίνουν ισχυρή στήριξη στην Ελλάδα, ανέκρουσαν πρύμνα, προφανώς υπό την πίεση Γερμανίας και άλλων, ενώ στην πλειονότητά τους οι χώρες που έχουν ακτογραμμή και συμφέροντα στη Μεσόγειο (Ισπανία, Ιταλία και Μάλτα) πρακτικά βρέθηκαν στην αντίθετη από εμάς πλευρά! Ελλάδα και (λιγότερο) Κύπρος βρέθηκαν ουσιαστικά μόνες.

Το σχέδιο Ερντογάν είναι σε πλήρη εξέλιξη και «γράφει» επιτυχίες
Στο μεταξύ, βεβαίως, η Τουρκία του Ερντογάν έχει σχεδόν ολοκληρώσει τους στόχους της, «γκριζάροντας» με τις βόλτες του Oruc Reis επί μήνες την ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, αλλά και βάζοντας πρακτικά στο τραπέζι ενός ενδεχόμενου διαλόγου όλη την ατζέντα των διεκδικήσεών της, από τον εναέριο χώρο έως την αποστρατικοποίηση των νήσων, σε βαθμό που να δημιουργεί την αίσθηση ότι κρατά ακόμη και τη Θράκη σε «εφεδρεία», θέμα επί του οποίου συνεχίζει να εθελοτυφλεί -επί δεκαετία- η ελληνική πλευρά.

Σε πείσμα διάφορων ανοήτων (να με συγχωρέσετε για τις οξυμένες εκφράσεις, αλλά το θέμα είναι πολύ σοβαρό) που έγραφαν πομφόλυγες περί του αντιθέτου, η ισχυρή ανάμειξη της Τουρκίας στη σύρραξη του Ναγκόρνο-Καραμπάχ αποτέλεσε ξεκάθαρη νίκη, αναβαθμίζοντας τον ρόλο της σε όλη την περιοχή του Καύκασου, με την ανοχή της Ρωσίας, που την αποδέχθηκε ως ισότιμο συνομιλητή. Κι αυτή η εξέλιξη έρχεται να προστεθεί στις διόλου αποτυχημένες έως στιγμής παρεμβάσεις της, από τη Συρία έως και τη Λιβύη.

Έχουμε φτάσει στο σημείο Δύση και Ρωσία να ερίζουν για την εύνοια του Ερντογάν, ανοίγοντας περαιτέρω την όρεξή του, κι εμείς προσπαθούμε να αγνοήσουμε ότι, είτε μας αρέσει είτε όχι, η Τουρκία έχει αναχθεί σε περιφερειακή δύναμη κι ότι ήδη κτίζει προνομιακή σχέση και με την Κίνα, την ανερχόμενη δεύτερη παγκόσμια υπερδύναμη, που αργότερα ή γρηγορότερα, θα αναμειχθεί γεωπολιτικά και στη Μεσόγειο!

Εν ολίγοις, για λόγους οικονομικούς, μεταναστευτικούς, θρησκευτικούς, αλλά κυριότερα για λόγους γεωπολιτικούς και στρατιωτικούς, παρά την πίεση στην οικονομία της, η στρατηγική σημασία της Τουρκίας διαρκώς αναβαθμίζεται, σε ένα περιβάλλον που γίνεται ολοένα και πιο βίαιο και αβέβαιο, την ώρα που εμείς συνεχίζουμε να ερμηνεύουμε (ή να κάνουμε ότι ερμηνεύουμε ως… καλά παιδιά) τις διεθνείς σχέσεις, με τα δεδομένα του προηγούμενα αιώνα και επικλήσεις στο «διεθνές δίκαιο».

Ο κίνδυνος του στρατηγικού αδιεξόδου για την Ελλάδα είναι πλέον, μετά από χρόνια επιτηδευμένης αδράνειάς μας, απόλυτα ορατός!

Οι ελπίδες για τον Μπάιντεν και η προειδοποίηση Βενιζέλου
Όσοι, δε, εναποθέτουν τις ελπίδες τους στη «Άι Βασίλη» Μπάιντεν, καλά θα κάνουν να διαβάσουν προσεκτικά το πρόσφατο άρθρο του Ευάγγελου Βενιζέλου (που πρώτος και σε ανύποπτο χρόνο προειδοποίησε ότι έρχεται η ώρα των αποφάσεων στα ελληνοτουρκικά) στο World Review, για το ποιο είναι το «καλό σενάριο».

Εμείς παραθέτουμε απλώς την κατακλείδα, διατυπωμένη με τον λόγιο και διπλωματικό του λόγο, εύκολα όμως κατανοήσιμη ως προς τη σημασία της:

«Μια παρόμοια (σ.σ. θετική) αλλαγή στην αμερικανική προσέγγιση θα θέσει με πιο επιτακτικό τρόπο το ερώτημα για την ετοιμότητα της ελληνικής πλευράς να μετάσχει σε έναν διάλογο με την Τουρκία, στο πλαίσιο πάντα των βασικών μας επιλογών. Έναν διάλογο επιβεβλημένο από το διεθνές δίκαιο για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, με κατάληξη τη συμφωνημένη προσφυγή στη διεθνή δικαιοσύνη, η απόφαση της οποίας θα γίνει αποδεκτή. Έναν διάλογο για σοβαρά και εφαρμόσιμα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Έναν διάλογο για τη συνύπαρξη στο ΝΑΤΟ με σεβασμό στις αρχές της Συμμαχίας.

Το ερώτημα περί ετοιμότητας αφορά βεβαίως και την ελληνοκυπριακή πλευρά, ιδίως τώρα που η Τουρκία εκτίθεται, καθώς έσπευσε να απομακρυνθεί και ρητορικά από το σχήμα της δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας και θέτει ευθέως και επισήμως ζήτημα λύσης "δύο κρατών".

Η περίοδος που διανύουμε, είναι γεμάτη από προκλήσεις και αβεβαιότητες. Είναι συνεπώς ανοιχτή σε στρατηγικού χαρακτήρα επαναξιολογήσεις, που δεν γίνονται με γενικόλογες κοινοτοπίες, υπεκφυγές ή επανάληψη στερεοτύπων. Όλα φυσικά εκκινούν από το εσωτερικό μέτωπο. Από την ικανότητα του κράτους να λειτουργεί αποτελεσματικά και να διαχειρίζεται κρίσεις. Από την ενδυνάμωση όλων των παραμέτρων της εθνικής ισχύος, από την ανάκαμψη της οικονομίας και την ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων και της αμυντικής και αποτρεπτικής ικανότητας της χώρας, μέχρι το κοινωνικό κλίμα, τον πολιτικό πολιτισμό, το εθνικό φρόνημα.

Η πολυεπίπεδη αυτή πρόκληση μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε μια πραγματική άσκηση εθνικής αυτογνωσίας και να γιορτάσουμε με ουσιαστικό τρόπο τη μεγάλη επέτειο των 200 ετών από την έναρξη της Επανάστασης της Ανεξαρτησίας».

Εάν όμως θέσουμε το θέμα πιο «ωμά», τα πράγματα γίνονται πολύ πιο απλά αλλά και ευδιάκριτα σοβαρά. Με βάση τις διατυπωμένες θέσεις της χώρας μας στα ελληνοτουρκικά, το «βρείτε τα» των Ευρωπαίων και η διαιτητική στάση που στην καλύτερη περίπτωση θα κρατήσουν οι ΗΠΑ, οδηγούν σε ένα διάλογο εφ' όλης της ύλης, στο πλαίσιο του οποίου θα κληθούμε να αποφασίσουμε τι θα δώσουμε εμείς στην Τουρκία, σε σχέση με τα όσα υποστηρίζουμε (ορθώς ή λανθασμένα, αυτό είναι άλλη συζήτηση) επί δεκαετίες!

Το χειρότερο όμως είναι ότι οδεύουμε προς τις συμπληγάδες, χωρίς σχέδιο και στρατηγική, χωρίς εθνική ομοψυχία, χωρίς στοιχειώδη έστω συναίνεση.

Αν συνεχίσουμε έτσι, θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά.

Γιώργος Παπανικολάου
gpap@euro2day.gr

https://www.euro2day.gr/news/politics/a ... y-gia.html

[Green Dragon]

Τα πράγματα δείχνουν άσχημα και το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει λύση. Η Ελλάδα περιμένει απλά μπας και η Τουρκία εκνευρίσει τόσο πολύ και αυτονομηθεί τόσο ξεκάθαρα από τις παλιές της συμμαχίες που ν' αναγκαστούν να την περιορίσουν.

Οι διμερείς συμφωνίες πρέπει οπωσδήποτε να περιέχουν στρατιωτική συνδρομή, ίσως αυτή να είναι η μόνη λύση αυτήν την στιγμή. Μπορεί να είναι όμως ανέφικτη, δεν έχω πειστεί ότι πχ η Γαλλία είχε προτείνει όντως κάτι τέτοιο παρά την φημολογία.

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

Λύση υπάρχει. Λύση που να ικανοποιεί όλους δεν υπάρχει

[Green Dragon]

Λύση υπάρχει. Λύση που να ικανοποιεί όλους δεν υπάρχει

Μόνο θεωρητικές λύσεις υπάρχουν και λέω θεωρητικές γιατί καμία δεν εξαρτάται μόνο από εμάς, πρέπει να συμφωνήσουν κι άλλοι. Και δεν ξέρεις αν θα το κάνουν και πως θα το κάνουν.

Αυτήν την στιγμή που μιλάμε εικάζω (γιατί, όπως έχω ξαναπεί δεν είμαι γνώστης αμυντικών θεμάτων) ότι είμαστε ξεκρέμαστοι στρατιωτικά. Οι εξοπλισμοί έχουν μείνει πολύ πίσω.

[independent_44]

Καταφέραμε να τα χαλάσουμε και με τη Γαλλία...

[jimdenin]

Λύση του να συζητηθούν κυριαρχικά δικαιώματα είναι αυτή που θέλουν να δρομολογηθεί. Δεν φαίνεται που είναι η δυσκολία να προχωρήσουν σε αυτή την κατεύθυνση.

Άλλη εναλλακτική μόνο η στρατιωτική σύγκρουση σε χρονικό ορίζοντα ίσως μικρότερο της δεκαετίας.

[Green Dragon]

Καταφέραμε να τα χαλάσουμε και με τη Γαλλία...

Πολλά λέγονται αλλά παραμένω επιφυλακτικός σχετικά με το τι ισχύει πραγματικά. Έχουμε κάποια απόδειξη ότι η Γαλλία μας έκανε πρόταση που περιλάμβανε στρατιωτική συνδρομή; Οι δημοσιογράφοι μπορεί να λένε διάφορα και να κάνουν την τρίχα τριχιά αλλά έχουμε κάποιο επίσημο έγγραφο; Αν δεν ξέρουμε ακριβώς την πρόταση δεν μπορούμε να κρίνουμε.

Σίγουρα βέβαια μπορούμε να κρίνουμε τους Γερμανούς, είναι εμφανής ο ρόλος τους.

Who is The 4th man εσύ που το έχεις ξεσκονίσει το θέμα, υπάρχει κάποια επιβεβαίωση ότι έγινε τέτοια πρόταση ή και η πρόταση συνολικά για να δούμε τους όρους;

[panos291]

Καταφέραμε να τα χαλάσουμε και με τη Γαλλία...

Πως το καταφέραμε αυτό? Τους δώσαμε μόνο 2 δις?

[Scouser]

Λύση υπάρχει. Λύση που να ικανοποιεί όλους δεν υπάρχει

Έχεις δίκιο σε αυτό. Αλλά τι έχεις στο μυαλό σου;

[πατησιωτης]

Λύση υπάρχει. Λύση που να ικανοποιεί όλους δεν υπάρχει

Έχεις δίκιο σε αυτό. Αλλά τι έχεις στο μυαλό σου;

Μπράιζα.

viewtopic.php?f=30&t=27283#p1662613

Και μπορεί να το δεις και από τον Μπάιντεν.Ξεχνάτε ότι με το Καστελόριζο θα κλείσετε την Τουρκία στα παράλιά της και ξεχνάει και αυτή το τουρκολιβυκό μνημόνιο.Αν κάνετε σκόντο στο Καστελόριζο θα ισχύσει η ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία δυτικά του 28ου παραλλήλου.
Φυσικά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι η Τουρκία θα δεχθεί αυτά που λέει ακόμη και ο Μπράιζα αλλά τότε θα έχει να κάνει με όλο τον δυτικό κόσμο.

[Leporello]

Λύση υπάρχει. Λύση που να ικανοποιεί όλους δεν υπάρχει

Έχεις δίκιο σε αυτό. Αλλά τι έχεις στο μυαλό σου;

Μπράιζα.

viewtopic.php?f=30&t=27283#p1662613

Και μπορεί να το δεις και από τον Μπάιντεν.Ξεχνάτε ότι με το Καστελόριζο θα κλείσετε την Τουρκία στα παράλιά της και ξεχνάει και αυτή το τουρκολιβυκό μνημόνιο.Αν κάνετε σκόντο στο Καστελόριζο θα ισχύσει η ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία δυτικά του 28ου παραλλήλου.
Φυσικά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι η Τουρκία θα δεχθεί αυτά που λέει ακόμη και ο Μπράιζα αλλά τότε θα έχει να κάνει με όλο τον δυτικό κόσμο.

Αν υπήρχε τέτοιο πράγμα στο τραπέζι, θα έπρεπε να το αρπάξουμε όσο μπορούμε. Φοβάμαι όμως ότι δεν υπάρχει. Εχω την γνώμη ότι κάποια τέτοια συμφωνία ήδη διαμηνύθηκε στην Τουρκία τον Ιούνιο που μας πέρασε, από τον Ιταλό υπουργό εξωτερικών και προς στιγμή φάνηκε ότι η Τουρκία ίσως το δεχόταν, αλλά γρήγορα φάνηκε ότι ζητάει περισσότερα. Βέβαια, τότε δεν υπήρχε ελληνοαιγυπτιακή οριοθέτηση και μάλιστα με Αμερικάνικη ευλογία και η Τουρκία ίσως δεν αισθανόταν καμμία πίεση.

Φυσικά, αν υπάρξει τέτοια λύση, θα πρόκειται γιά μεγάλη επιτυχία τής ελληνικής διπλωματίας, γιατί θα δώσουμε κάτι που ποτέ δεν θα μπορούσαμε να κερδίσουμε και θα πάρουμε κάτι που επίσης δεν στέκει σε λογική, αλλά υπήρχε περίπτωση η Τουρκία να διεκδικήσει με τα όπλα. Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία θα έχει κάνει όλη αυτή την φασαρία, θα έχει έλθη σε σύγκρουση με διάφορες χώρες και θα έχει βάλει άλλες να ξανασκέφτονται τις σχέσεις τους μαζί της, γιά κάτι που θα μπορούσε να εξασφαλίσει μέσω του δικαστηρίου τής Χάγης.

[run]

Καταφέραμε να τα χαλάσουμε και με τη Γαλλία...

μαζεψε το σιμιτισταν και τα κανανε φουτανα

[Eθνικοκοινωνιστης]

δεν ανησυχω με την κουλαινα,πηξτε ζαιοι

[Eθνικοκοινωνιστης]

Τα πράγματα δείχνουν άσχημα και το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει λύση. Η Ελλάδα περιμένει απλά μπας και η Τουρκία εκνευρίσει τόσο πολύ και αυτονομηθεί τόσο ξεκάθαρα από τις παλιές της συμμαχίες που ν' αναγκαστούν να την περιορίσουν.

Οι διμερείς συμφωνίες πρέπει οπωσδήποτε να περιέχουν στρατιωτική συνδρομή, ίσως αυτή να είναι η μόνη λύση αυτήν την στιγμή. Μπορεί να είναι όμως ανέφικτη, δεν έχω πειστεί ότι πχ η Γαλλία είχε προτείνει όντως κάτι τέτοιο παρά την φημολογία.

ετσι ειναι οταν ετεροπροσδιοριζεσαι

[independent_44]

Καταφέραμε να τα χαλάσουμε και με τη Γαλλία...

Πως το καταφέραμε αυτό? Τους δώσαμε μόνο 2 δις?

Γιατί λέει συζητάγαμε 1 χρόνο τις Μπελάρα, μετά αλλάξαμε γνώμη κι είπαμε για Fremm και τελικά τις ακυρώνουμε κι αυτές για να πάρουμε αμερικάνικες.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ακριβώς είχε συζητηθεί αλλά η αμυντική συνδρομή δεν είναι κάτι στο οποίο μπορεί να βασίζεται κάποιος.