Ο πατέρας όλων των μπούμερ

[ΟΥΤΙΣ]

Πείτε μας λιγάκι τι έξοδα είχαν στην εποχή τους οι μπούμερς; Τι κόστος ζωής είχαν; Τι Εφορία πλήρωναν; ΦΠΑ; Ενοίκια;

Τι επιτόκια προσέφεραν στους καταθέτες οι τράπεζες; Τι δάνεια έδιναν οι τράπεζες;

Και αφού όλοι τοποθετείστε με περιπτωσιολογίες να πω κι εγώ ότι έχω αναζητήσει πάρα πολλές φορές δουλειά εκτός του αντικειμένου μου και δεν βρήκα τίποτε.

Σε βενζινάδικα έστειλα βιογραφικά. Σε πάρκινγκ, επίσης. Σε αποθήκες. Σε σε σε. Δεν μου τηλεφώνησαν καν. Γιατί; Διότι όλοι ήθελαν προϋπηρεσία(εδώ γελάμε δυνατά όλοι μαζί) και διότι προφανώς έχω πτυχίο, πράγμα που με καθιστά πρώτο υποψήφιο για παραίτηση σύμφωνα με το φτωχό τους το μυαλό. Το ενδεχόμενο να με έχουν ικανοποιημένο για να μην σκεφτώ να αποχωρήσω δεν περνά από το μυαλό τους, φυσικά.

[ST48410]

Πείτε μας λιγάκι τι έξοδα είχαν στην εποχή τους οι μπούμερς; Τι κόστος ζωής είχαν; Τι Εφορία πλήρωναν; ΦΠΑ; Ενοίκια;

Τι επιτόκια προσέφεραν στους καταθέτες οι τράπεζες; Τι δάνεια έδιναν οι τράπεζες;

Εφορία μηδαμινή. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια πολύ μεγάλο μέρος των χρημάτων πάνε στο κράτος και ελάχιστοι άνθρωποι είναι αυτοί που μπορούν να αποταμιεύσουν. Ωστόσο το βιωτικό επίπεδο έχει ανεβεί σημαντικά. Δεν θα ήθελες να ζεις όπως τη δεκαετία του 80 (βασικά δεν θα μπορούσες πλέον πχ χωρίς κινητό) και να αποταμιεύεις.

Σε βενζινάδικα έστειλα βιογραφικά. Σε πάρκινγκ, επίσης. Σε αποθήκες. Σε σε σε. Δεν μου τηλεφώνησαν καν. Γιατί; Διότι όλοι ήθελαν προϋπηρεσία(εδώ γελάμε δυνατά όλοι μαζί) και διότι προφανώς έχω πτυχίο, πράγμα που με καθιστά πρώτο υποψήφιο για παραίτηση σύμφωνα με το φτωχό τους το μυαλό. Το ενδεχόμενο να με έχουν ικανοποιημένο για να μην σκεφτώ να αποχωρήσω δεν περνά από το μυαλό τους, φυσικά.

Το ότι έχει κάποιος μια μικροεπιχείρηση δεν σημαίνει ότι μπορεί να έχει περιθώριο για ικανοποιημένους υπαλλήλους. Αρκετοί είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Το λέω γιατί έχω πλέον αρκετά παραδείγματα φίλων που πήγαιναν "με το σταυρό στο χέρι" (πλήρωναν στην ώρα τους και κάτι παραπάνω από το μίνιμουμ) και έκλεισαν.

Για την προϋπηρεσία και για τα άλλα που λες φυσικά συμφωνώ.

[sys3x]

30.

Αλλά 26 όταν άρχισα να ζω σαν παντρεμένος. Και 18.5 όταν ξεκίνησε η σχέση.

Και πόσο όταν ξεκίνησες να ζεις σαν παντρεμένος σε μπουμερικο σιτκομ, δηλαδή να ψαχνεσαι με συναδέλφους, μαμαδες, κλπ;

sys3x παραδέξου το, αυτό ήταν καλό

καλό είναι να μη παίζουμε με το πόνο του άλλου.

[Καραμελίτσα]

Ξέχασε το votes Biden---votes Trump εδώ.

Και παρεμπιμπτόντως, σε ότι αφορά το Αμέρικα.

In 2013, the unemployment rate for Americans whose terminal degree was a bachelor’s degree in a humanities discipline was 5.4 percent. That is slightly higher than the 4.6 percent unemployment rate for bachelor’s degree holders across all disciplines that year. But it’s significantly lower than the 9 percent unemployment rate for those with only a high school diploma or equivalent.

The median salary fοr those with a terminal bachelor’s degree in the humanities was $50,000 in 2013—a little lower than the median salary for all bachelor’s degree holders ($57,000), but still much higher than the median salary for those with just a high school diploma ($35,000).

https://philosophyisagreatmajor.com/201 ... ies-major/

[ΟΥΤΙΣ]

Πείτε μας λιγάκι τι έξοδα είχαν στην εποχή τους οι μπούμερς; Τι κόστος ζωής είχαν; Τι Εφορία πλήρωναν; ΦΠΑ; Ενοίκια;

Τι επιτόκια προσέφεραν στους καταθέτες οι τράπεζες; Τι δάνεια έδιναν οι τράπεζες;

Εφορία μηδαμινή. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια πολύ μεγάλο μέρος των χρημάτων πάνε στο κράτος και ελάχιστοι άνθρωποι είναι αυτοί που μπορούν να αποταμιεύσουν. Ωστόσο το βιωτικό επίπεδο έχει ανεβεί σημαντικά. Δεν θα ήθελες να ζεις όπως τη δεκαετία του 80 (βασικά δεν θα μπορούσες πλέον πχ χωρίς κινητό) και να αποταμιεύεις.

Σε βενζινάδικα έστειλα βιογραφικά. Σε πάρκινγκ, επίσης. Σε αποθήκες. Σε σε σε. Δεν μου τηλεφώνησαν καν. Γιατί; Διότι όλοι ήθελαν προϋπηρεσία(εδώ γελάμε δυνατά όλοι μαζί) και διότι προφανώς έχω πτυχίο, πράγμα που με καθιστά πρώτο υποψήφιο για παραίτηση σύμφωνα με το φτωχό τους το μυαλό. Το ενδεχόμενο να με έχουν ικανοποιημένο για να μην σκεφτώ να αποχωρήσω δεν περνά από το μυαλό τους, φυσικά.

Το ότι έχει κάποιος μια μικροεπιχείρηση δεν σημαίνει ότι μπορεί να έχει περιθώριο για ικανοποιημένους υπαλλήλους. Αρκετοί είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Το λέω γιατί έχω πλέον αρκετά παραδείγματα φίλων που πήγαιναν "με το σταυρό στο χέρι" (πλήρωναν στην ώρα τους και κάτι παραπάνω από το μίνιμουμ) και έκλεισαν.

Για την προϋπηρεσία και για τα άλλα που λες φυσικά συμφωνώ.

Μα δεν μπορείς να ζεις όπως την δεκαετία του 80 και να είσαι καλός επαγγελματίας. Ή να βρεις σύντροφο. Ή να έχεις φίλους. Φυσικά και να θέλεις να αποταμιεύεις δεν μπορείς, αλλά και να μπορείς, δεν νομίζω ότι υπάρχει καμιά τράπεζα που να σου δώσει τα επιτόκια εκείνης της εποχής.

Όποιος έχει μικροεπιχείρηση και δεν μπορεί να έχει ικανοποιημένο τον υπάλληλο του, ας την δουλέψει μόνος του ή ας την κλείσει. Έχει κανένα λεφτόδεντρο ο εργαζόμενος για να ζήσει ή δικαιολογούμε τον μπαχτασισμό;

Προσωπικά, από την προηγούμενη δουλειά μου χρωστάνε 2100 και από την τρέχουσα μου χρωστάνε ήδη 800!

[talaipwros]

εδιτ

[CRWH]

Πείτε μας λιγάκι τι έξοδα είχαν στην εποχή τους οι μπούμερς; Τι κόστος ζωής είχαν; Τι Εφορία πλήρωναν; ΦΠΑ; Ενοίκια;

Τι επιτόκια προσέφεραν στους καταθέτες οι τράπεζες; Τι δάνεια έδιναν οι τράπεζες;

Εφορία μηδαμινή. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια πολύ μεγάλο μέρος των χρημάτων πάνε στο κράτος και ελάχιστοι άνθρωποι είναι αυτοί που μπορούν να αποταμιεύσουν. Ωστόσο το βιωτικό επίπεδο έχει ανεβεί σημαντικά. Δεν θα ήθελες να ζεις όπως τη δεκαετία του 80 (βασικά δεν θα μπορούσες πλέον πχ χωρίς κινητό) και να αποταμιεύεις.

Σε βενζινάδικα έστειλα βιογραφικά. Σε πάρκινγκ, επίσης. Σε αποθήκες. Σε σε σε. Δεν μου τηλεφώνησαν καν. Γιατί; Διότι όλοι ήθελαν προϋπηρεσία(εδώ γελάμε δυνατά όλοι μαζί) και διότι προφανώς έχω πτυχίο, πράγμα που με καθιστά πρώτο υποψήφιο για παραίτηση σύμφωνα με το φτωχό τους το μυαλό. Το ενδεχόμενο να με έχουν ικανοποιημένο για να μην σκεφτώ να αποχωρήσω δεν περνά από το μυαλό τους, φυσικά.

Το ότι έχει κάποιος μια μικροεπιχείρηση δεν σημαίνει ότι μπορεί να έχει περιθώριο για ικανοποιημένους υπαλλήλους. Αρκετοί είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Το λέω γιατί έχω πλέον αρκετά παραδείγματα φίλων που πήγαιναν "με το σταυρό στο χέρι" (πλήρωναν στην ώρα τους και κάτι παραπάνω από το μίνιμουμ) και έκλεισαν.

Για την προϋπηρεσία και για τα άλλα που λες φυσικά συμφωνώ.

Μα δεν μπορείς να ζεις όπως την δεκαετία του 80 και να είσαι καλός επαγγελματίας. Ή να βρεις σύντροφο. Ή να έχεις φίλους. Φυσικά και να θέλεις να αποταμιεύεις δεν μπορείς, αλλά και να μπορείς, δεν νομίζω ότι υπάρχει καμιά τράπεζα που να σου δώσει τα επιτόκια εκείνης της εποχής.

Όποιος έχει μικροεπιχείρηση και δεν μπορεί να έχει ικανοποιημένο τον υπάλληλο του, ας την δουλέψει μόνος του ή ας την κλείσει. Έχει κανένα λεφτόδεντρο ο εργαζόμενος για να ζήσει ή δικαιολογούμε τον μπαχτασισμό;

Προσωπικά, από την προηγούμενη δουλειά μου χρωστάνε 2100 και από την τρέχουσα μου χρωστάνε ήδη 800!

Πως γινεται να σου χρωστανε;
Βαρεσαν κανονι η δουλευες μαυρα;

[ΟΥΤΙΣ]

Εφορία μηδαμινή. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια πολύ μεγάλο μέρος των χρημάτων πάνε στο κράτος και ελάχιστοι άνθρωποι είναι αυτοί που μπορούν να αποταμιεύσουν. Ωστόσο το βιωτικό επίπεδο έχει ανεβεί σημαντικά. Δεν θα ήθελες να ζεις όπως τη δεκαετία του 80 (βασικά δεν θα μπορούσες πλέον πχ χωρίς κινητό) και να αποταμιεύεις.


Το ότι έχει κάποιος μια μικροεπιχείρηση δεν σημαίνει ότι μπορεί να έχει περιθώριο για ικανοποιημένους υπαλλήλους. Αρκετοί είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Το λέω γιατί έχω πλέον αρκετά παραδείγματα φίλων που πήγαιναν "με το σταυρό στο χέρι" (πλήρωναν στην ώρα τους και κάτι παραπάνω από το μίνιμουμ) και έκλεισαν.

Για την προϋπηρεσία και για τα άλλα που λες φυσικά συμφωνώ.

Μα δεν μπορείς να ζεις όπως την δεκαετία του 80 και να είσαι καλός επαγγελματίας. Ή να βρεις σύντροφο. Ή να έχεις φίλους. Φυσικά και να θέλεις να αποταμιεύεις δεν μπορείς, αλλά και να μπορείς, δεν νομίζω ότι υπάρχει καμιά τράπεζα που να σου δώσει τα επιτόκια εκείνης της εποχής.

Όποιος έχει μικροεπιχείρηση και δεν μπορεί να έχει ικανοποιημένο τον υπάλληλο του, ας την δουλέψει μόνος του ή ας την κλείσει. Έχει κανένα λεφτόδεντρο ο εργαζόμενος για να ζήσει ή δικαιολογούμε τον μπαχτασισμό;

Προσωπικά, από την προηγούμενη δουλειά μου χρωστάνε 2100 και από την τρέχουσα μου χρωστάνε ήδη 800!

Πως γινεται να σου χρωστανε;
Βαρεσαν κανονι η δουλευες μαυρα;

Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Δηλωμένος κανονικότατα.

Απλά είναι κακοπληρωτές και δεν τους ενδιαφέρει τίποτε. Γνωστά πράγματα αυτά στον χώρο μου. Κοινός τόπος.

Για να καταλάβεις τον τρόπο σκέψης τους, στην πρώτη καραντίνα, όταν είχαμε πρωτοβγεί σε αναστολή, μας είπαν, "Είστε τυχεροί που σας δηλώνουμε και θα πάρετε το επίδομα!" Φυσικά αυτά ειπώθηκαν διότι ήδη μας χρωστούσαν λεφτά και προκειμένου να κόψουν κάθε συζήτηση είπαν και αυτό! Εκείνη η μέρα ήταν για μένα ψυχολογικά η τελευταία. Παραιτήθηκα λίγες μέρες αργότερα ύστερα από έξι χρόνια.

[ST48410]

Μα δεν μπορείς να ζεις όπως την δεκαετία του 80 και να είσαι καλός επαγγελματίας. Ή να βρεις σύντροφο. Ή να έχεις φίλους. Φυσικά και να θέλεις να αποταμιεύεις δεν μπορείς, αλλά και να μπορείς, δεν νομίζω ότι υπάρχει καμιά τράπεζα που να σου δώσει τα επιτόκια εκείνης της εποχής.

Σωστά τα παραπάνω με την υποσημείωση του μεγάλου πληθωρισμού

Όποιος έχει μικροεπιχείρηση και δεν μπορεί να έχει ικανοποιημένο τον υπάλληλο του, ας την δουλέψει μόνος του ή ας την κλείσει. Έχει κανένα λεφτόδεντρο ο εργαζόμενος για να ζήσει ή δικαιολογούμε τον μπαχτασισμό;

Εδώ δεν ξέρω τι θα ήταν καλύτερο. Κάποιες επιχειρήσεις έχουν ορισμένο μίνιμουμ προσωπικό από το νόμο. Ο φίλος που σου έλεγα έκλεισε με πενταψήφιες ζημιές αφού αποζημίωσε κανονικά το προσωπικό (4+ άτομα). Αν αυτοί μείνουν μακροχρόνια άνεργοι, δεν ξέρω κατά πόσο δεν θα προτιμούσαν να συνέχιζαν να εργάζονται για λιγότερα λεφτά στην ίδια δουλειά. Δηλαδή και το όποιος δεν μπορεί να κλείσει, δεν είναι λύση.

Προσωπικά, από την προηγούμενη δουλειά μου χρωστάνε 2100 και από την τρέχουσα μου χρωστάνε ήδη 800!

Σε καταλαβαίνω περισσότερο από όσο μπορείς να φανταστείς.

[ST48410]

Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Δηλωμένος κανονικότατα.

Απλά είναι κακοπληρωτές και δεν τους ενδιαφέρει τίποτε. Γνωστά πράγματα αυτά στον χώρο μου. Κοινός τόπος.

Δεν είναι θέμα του δικού σου χώρου μόνο. Είναι γενικευμένο φαινόμενο.

[CRWH]

Μα δεν μπορείς να ζεις όπως την δεκαετία του 80 και να είσαι καλός επαγγελματίας. Ή να βρεις σύντροφο. Ή να έχεις φίλους. Φυσικά και να θέλεις να αποταμιεύεις δεν μπορείς, αλλά και να μπορείς, δεν νομίζω ότι υπάρχει καμιά τράπεζα που να σου δώσει τα επιτόκια εκείνης της εποχής.

Όποιος έχει μικροεπιχείρηση και δεν μπορεί να έχει ικανοποιημένο τον υπάλληλο του, ας την δουλέψει μόνος του ή ας την κλείσει. Έχει κανένα λεφτόδεντρο ο εργαζόμενος για να ζήσει ή δικαιολογούμε τον μπαχτασισμό;

Προσωπικά, από την προηγούμενη δουλειά μου χρωστάνε 2100 και από την τρέχουσα μου χρωστάνε ήδη 800!

Πως γινεται να σου χρωστανε;
Βαρεσαν κανονι η δουλευες μαυρα;

Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Δηλωμένος κανονικότατα.

Απλά είναι κακοπληρωτές και δεν τους ενδιαφέρει τίποτε. Γνωστά πράγματα αυτά στον χώρο μου. Κοινός τόπος.

Για να καταλάβεις τον τρόπο σκέψης τους, στην πρώτη καραντίνα, όταν είχαμε πρωτοβγεί σε αναστολή, μας είπαν, "Είστε τυχεροί που σας δηλώνουμε και θα πάρετε το επίδομα!" Φυσικά αυτά ειπώθηκαν διότι ήδη μας χρωστούσαν λεφτά και προκειμένου να κόψουν κάθε συζήτηση είπαν και αυτό! Εκείνη η μέρα ήταν για μένα ψυχολογικά η τελευταία. Παραιτήθηκα λίγες μέρες αργότερα ύστερα από έξι χρόνια.

Μου κανει εντυπωση γιατι το προστιμο αν τους καταγγειλεις θα ειναι σιγουρα μεγαλυτερο απο το να σε πληρωναν η να σε απολυσουν.
Μηπως οντως δεν παιζει μια;

[ΟΥΤΙΣ]

Πως γινεται να σου χρωστανε;
Βαρεσαν κανονι η δουλευες μαυρα;

Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Δηλωμένος κανονικότατα.

Απλά είναι κακοπληρωτές και δεν τους ενδιαφέρει τίποτε. Γνωστά πράγματα αυτά στον χώρο μου. Κοινός τόπος.

Για να καταλάβεις τον τρόπο σκέψης τους, στην πρώτη καραντίνα, όταν είχαμε πρωτοβγεί σε αναστολή, μας είπαν, "Είστε τυχεροί που σας δηλώνουμε και θα πάρετε το επίδομα!" Φυσικά αυτά ειπώθηκαν διότι ήδη μας χρωστούσαν λεφτά και προκειμένου να κόψουν κάθε συζήτηση είπαν και αυτό! Εκείνη η μέρα ήταν για μένα ψυχολογικά η τελευταία. Παραιτήθηκα λίγες μέρες αργότερα ύστερα από έξι χρόνια.

Μου κανει εντυπωση γιατι το προστιμο αν τους καταγγειλεις θα ειναι σιγουρα μεγαλυτερο απο το να σε πληρωναν η να σε απολυσουν.
Μηπως οντως δεν παιζει μια;

Το αποκλείω. Απλά το ρισκάρουνε. Κάθε χρόνο υπάρχουν ανάλογες περιπτώσεις με την δική μου.

[ST48410]

Μου κανει εντυπωση γιατι το προστιμο αν τους καταγγειλεις θα ειναι σιγουρα μεγαλυτερο απο το να σε πληρωναν η να σε απολυσουν.
Μηπως οντως δεν παιζει μια;

Μπορεί και να μη παίζει μία μπορεί και να σταθμίζει το γεγονός ο εργαζόμενος ότι πιθανότητα τους κλείνει και πάει τ. ανεργίας.

Το να μην υπάρχει επαρκής προσφορά εργασίας έχει πολλαπλές συνέπειες.

[zoltan]

Και αφού όλοι τοποθετείστε με περιπτωσιολογίες να πω κι εγώ ότι έχω αναζητήσει πάρα πολλές φορές δουλειά εκτός του αντικειμένου μου και δεν βρήκα τίποτε.

Σε βενζινάδικα έστειλα βιογραφικά. Σε πάρκινγκ, επίσης. Σε αποθήκες. Σε σε σε. Δεν μου τηλεφώνησαν καν. Γιατί; Διότι όλοι ήθελαν προϋπηρεσία(εδώ γελάμε δυνατά όλοι μαζί) και διότι προφανώς έχω πτυχίο, πράγμα που με καθιστά πρώτο υποψήφιο για παραίτηση σύμφωνα με το φτωχό τους το μυαλό. Το ενδεχόμενο να με έχουν ικανοποιημένο για να μην σκεφτώ να αποχωρήσω δεν περνά από το μυαλό τους, φυσικά.

Συμφωνώ.
Για όσους λένε ότι οι σημερινοί Έλληνες νέοι είναι τεμπέληδες και δεν θέλουν να γίνουν πχ υδραυλικοί έχω να πω το εξής: εγω δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να ψάξω χειρονακτική εργασία στην Ελλάδα (το έκανα όμως στο εξωτερικό, άλλη κουβέντα), αλλά από το στρατό ήξερα πολλά παιδιά, 19 χρονών τότε, χωρίς πτυχία ή τίποτα, από ΕΠΑΛ κατά βάση, που ψάχνονταν με τέτοιες δουλειές. ΟΑΕΔ, μερεμέτια κλπ. Κάποιοι αρκετοί (βόρεια Ελλάδα γαρ) λέγανε θα φύγουν Γερμανία και πολλοί όντως το κάνανε. Να δουλέψουν τεχνικοί σε συνεργεία κλπ. Συνάντησα σε κάποια φάση τυχαία στη Θεσσαλονίκη έναν στρατιώτη περίπου 2 χρόνια αφού απολυθήκαμε, που ήταν πολύ καλός ως στρατιώτης, και αφού χαιρετηθήκαμε και τα σχετικά, μου είπε "ρε συ, μήπως έχεις καμιά δουλειά για μένα, τίποτα βαψίματα ή ο,τιδήποτε;". Ήταν και ένας άλλος, ψιλοταγάρι, που όταν ακόμα υπηρετούσαμε με προσέγγισε και μου είπε ότι επειδή εγώ θα ξέρω (ΣΣ. γιατί;) πώς μπορεί να γίνει ΟΒΑ γιατί είναι απελπισμένος. Δυστυχώς για αυτόν δεν πέρνανε τότε ΟΒΑ στο στρατό.
Επίσης σχετικά με τα καράβια είχαμε κάποιους που είχαν βγάλει τη σχολή εμπορικού ναυτικού στη Μηχανιώνα. Κάποιοι από,τι βλέπω στο φέισμπουκ πράγματι έχουνε μπαρκάρει. Αλλά ήταν ένας δόκιμος με τον οποίο είχα μιλήσει και μου λεγε ότι δεν μπορείς να βρεις εύκολα πλοίο να μπαρκάρεις, και ο ίδιος τελικά ακολούθησε άλλη δουλειά, νομίζω σε ασφαλιστική εταιρεία.
Σχετικά με τη δική μου εμπειρία, έχω φάει απόρριψη μετά από συνέντευξη σε εταιρεία στην Ολλανδία γιατί ήμουν overqualified. Ο μάνατζερ που μου έπαιρνε τη συνέντεξη μου είπε "θα βαρεθείς και θα φύγεις σε λίγα χρόνια, εδώ κι εγώ έχω βαρεθεί, this job is too simple for you"

[Paris]

Βενζινάδικα και παρκινγκ μιας και αναφέρθηκαν .αναζητουν αγωνιωδως εργαζομένους και δεν βρίσκουν.
οι πτυχιούχοι ανεξάρτητα το αντικείμενο των σπουδών τους είναι προβληματικοι και καθόλου αποδοτικοί. σε τέτοιου τύπου εργασίες.