Άρχισε να μου κάνει νερά το 13033. Στέλνω χτες βράδυ sms στις 23:35 για να βγάλω τα σκυλιά βόλτα. Νόμισα ότι θα μου απαντούσαν αμέσως, όπως γίνεται συνήθως και δεν έλεγξα το κινητό να δω αν όντως ήρθε η έγκριση. Όταν όμως επιστρέψαμε σπίτι, πρόσεξα ότι δε μου είχαν απαντήσει. Τέλος πάντων, σήμερα το πρωί ξαναστέλνω στις 10:43, περιμένω δύο λεπτά, βλέπω ότι αργούν να απαντήσουν, ξαναστέλνω στις 10:45, πάλι δεν απαντούν. Στέλνω τρίτο μήνυμα στις 10:47, τίποτα ξανά. Τι να κάνω, σιγά μην περιμένω πότε θα φιλοτιμηθούν να απαντήσουν σκέφτηκα και βγήκαμε έξω χωρίς να περιμένω απάντηση. Μάλιστα στον δρόμο συνάντησα και περιπολικό της αστυνομίας (μόλις η δεύτερη φορά στις τόσες βόλτες που πέτυχα περιπολικό επί δεύτερης καραντίνας) αλλά ευτυχώς δε σταμάτησε να με ελέγξει (εντάξει, με ξέρουν κιόλας γιατί με έχουν δει αρκετές φορές και προ καραντίνας αλλά και στην πρώτη καραντίνα).
Και τελικά γύρω στις πέντε και τέταρτο το απόγευμα κι ενώ ετοιμαζόμασταν να βγούμε για την απογευματινή βόλτα, είδα στο κινητό ότι μόλις πριν κανένα εικοσάλεπτο μου είχαν έρθει μαζεμένες 4 εγκρίσεις για τα sms που είχα στείλει κάτι ώρες πριν!
Τουλάχιστον δε χρειάστηκε να στείλω νέο sms για την απογευματινή βόλτα, αφού είχα 4 εγκρίσεις με ώρα 16:53!
Μοιρίδιοι κλωστῆρες, πανάφυκτον ἀνάγκῃ ζεῦγμ’ ἐπὶ δυστήνοις παισὶ βροτῶν θέμενοι, ἠγάγετο με ποτέ ἱμερτοῦ πρὸς φάος ἠελίου.
) 