Ticket έγραψε: 19 Νοέμ 2020, 23:29
Έχετε παρασυρθεί από τον κομμουνισμό ;
ενίοτε και περιοδικώς. Μονο όταν μας προσμένει καποια άοκνη αγωνίστρια - διαμορφώτρια του καημού της εργατικής τάξης σε αγώνα συνειδητό και ενιαίο ώστε να την οδηγήσει στη φυσική και αναγκαία αποστολή της, στα τέσσερα, σε κρεβατι με μπεζ σεντονι και παραστασεις απο τα γυμνασιακα χρόνια του Χαρούν αλ Ρασίντ. Φωτισμός, ό,τι νάναι. Για μετά, ρετσίνα. Γι' αυτήν, ντύσου.
Ειναι υπέροχο να εχεις μια μπολσεβίκα στα τεσσερα και να πυρ κατά βούληση, χωρις μάλιστα πολλές σκέψεις και σκοτούρες για την επιλογη της οπής.
Εγώ σ' αυτό το επίπεδο την έχω πατήσει δίπαξ.
Τη μία ήταν το 1982. Είχα ένα England T shirt που η Αγγλία τότε φόραγε άσπρο, μπλε λαιμό και κόκκινα μανίκια (το μουντιάλ Ισπανίας που είχε γίνει).
Το φόραγα λοιπόν αυτό αλλά ήταν όπως καταλαβαίνετε φάτσα-κάρτα με τα χρώματα της Νέας Δημοκρατίας, η οποία είχε Ευάγγελο Αβέρωφ τότε.
Εμένα μου άρεσε και έλεγα τι ωραίο είναι αλλά το βλέπει λοιπόν η τύπισσα και με κάνει ξεπαρεούεν. Δεν δικαιολογείτο - εκτός πάλι και αν το κατάλαβε ότι ήταν England T shirt και δεν της άρεσε λόγω Σκόμπυ. Χάθηκε ένα πράσινο ;
Την άλλη προχωράγαμε με την άλλην μπροστά από το "Ιντεάλ" και έπαιζε "ο άνθρωπος με το Γαρύφαλλο". Λέει αυτή "α τι ωραίο έργο, θέλω να το δω" και εγώ μάλλον δεν έδωσα σημασία και είπα "έλα μωρέ, του εξ είναι". Πάει κι αυτή μετά.