Ωραίος ως Έλλην...

[perseus]

Τον εκτιμώ τον Giannis αλλα δεν ειναι ΜΕΓΑΛΟΣ παικτης Έλληνας ειδικά στο μπάσκετ
Για μενα κανεις δεν μπορει να ξεπεράσει 3 Έλληνες παικτες σε αυτο το άθλημα


[img]https://i.postimg.cc/CLZ3xrCr/upl5 ... .jpg[/img]

Ειπα και εγω μια μαλακια επιτρεπεται (να βαλεις φωτο του σπανουλη) μετα ομως το συνεχισες με τον ντονσιτς...

[stavmanr]

Κανείς δεν έχει την απαίτηση από έναν αθλητή να θέσει την υγεία/καριέρα του σε κίνδυνο, να αγωνιστεί ενώ έχει υποστεί τραυματισμό.
Αν τελικά ο ΙΔΙΟΣ αποφασίσει να σφίξει τα δόντια (και πάλι δεν μιλάμε για νοοτροπία “Listen lad, you MUST take one for the TEAM”), αναγνωρίζεται από τον φίλαθλο κόσμο και μάλιστα αποκτά «κάβα» σε ενδεχόμενες μέτριες/κακές εμφανίσεις της ομάδας.
«Δεν ήταν σε καλή μέρα ο τάδε, είχε όμως σκυλιάσει/δεν τα παρατούσε με τίποτα/την μάτωσε τη φανέλα» κ.λπ.
Όλοι κρίνονται κατά περίσταση, όλα μπαίνουν στη ζυγαριά.
Η ντροπή της Καισαριανής, Στέλλα Γιαννακοπούλου κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας (και όλοι γνωρίζουμε πόσο βαρύ πέφτει το φανταριλίκι στους Έλληνες celebrities ) έκανε κόνξες και αρνούνταν να συμμετάσχει σε αγώνα της Εθνικής Ενόπλων Δυνάμεων (ένταση αγώνα ανάλογη με αυτή φιλικής αναμέτρησης/πιθανότητα τραυματισμού ελάχιστη έως μηδενική)

Δεν ασχολούμαι με τη «σπυριάρα», καλά-καλά δεν βλέπω τα ματς της Εθνικής.
Σε αυτούς τους λίγους αγώνες που έχω παρακολουθήσει όμως, θυμάμαι τους μασονοδημοσιογράφους να ΤΟΝΙΖΟΥΝ την συμπεριφορά φτασμένων NBAers όπως ο Dirk Nowitzki που έδιναν κάθε, μα ΚΑΘΕ φορά το παρών στα εθνικά συγκροτήματα. Κάποιες φορές δε, πηγαίνοντας κόντρα στις οδηγίες (επιφόρτιση λόγω πρόσθετων αγώνων, αυξημένη πιθανότητα τραυματισμού κ.λπ.) των συλλόγων τους.
Των ομάδων που τους ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ - Για να μην ξεχνιόμαστε...
Αν θυμάμαι καλά, ο άλλος μπασκετμπολίστας για τον οποίο γινόταν συχνή αναφορά, ήταν ο Ισπανός/Καταλανός/ΣΤ’ ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ ΚΙΟΛΑΣ για την καταγωγή του, Gasol.

Bottom line:
Η αφοσίωση (γενικώς) ως αξία ΕΚΤΙΜΑΤΑΙ & ΜΝΗΜΟΝΕΥΕΤΑΙ.
Όταν ο προπονητής δίνει εντολή για λήξη της προπόνησης κι εσύ μένεις στο χορτάρι/παρκέ για να βελτιώσεις τις χ,ψ αδυναμίες σου, επίσης.
Καταλαβαίνετε το σκεπτικό.
Θυμάμαι π.χ. τους βάζελους να εκφράζουν κάποια -ήπια, είναι η αλήθεια- παράπονα προς τον Γιώργο Καραγκούνη, θεωρώντας πως έδινε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ στην Εθνική, σε σχέση με τον Παναθηναϊκό. Συμβαίνει λοιπόν (πολύ πιο σπάνια) και το αντίθετο. Ή έτσι τουλάχιστον το αξιολόγησαν οι οπαδοί του ΠΑΟ.

Ένα άλλο παράδειγμα «βάλε με να παίξω, ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ τι θα γίνει με το πόδι μου/χέρι μου/πούτσο μου» ήταν αυτό του Thémistocle στην Πορτογαλία το 2004:
Ο Ντέμης είχε αποφασίσει πως θα κρεμούσε τα παπούτσια μετά το Euro και δεν τον ενδιέφερε ιδιαίτερα αν θα στρεσάριζε τον ήδη καταπονημένο οργανισμό του.
Βρίσκει λοιπόν τον γιατρό (του εθνικού συγκροτήματος ή τον προσωπικό του, δεν θυμάμαι) και του λέει:
- Μάστορα, πονάω.
- Ξέρεις Thémistocle μπορώ να σου χτυπήσω 2-3 ενεσούλες για να μπορέσεις να αποδώσεις στο 100% των δυνατοτήτων σου στη διοργάνωση, στο μέλλον όμως μπορεί να αποκτήσεις πρόβλημα.
- That’s OK doc, δεν σκοπεύω να συνεχίσω να παίζω ποδόσφαιρο επαγγελματικά. Για την ακρίβεια, αναλαμβάνω πρόεδρος στην ΑΕΚάρα. Shoot away!
- Ε, αφού είναι έτσι...
Συμπέρασμα:
Δεν θα κάνουμε αγιογραφία του Ντέμη για ΑΥΤΗ την περίπτωση γιατί πολύ απλά, θα τερμάτιζε την καριέρα του, δεν ρίσκαρε κάτι.
Αν όμως ήταν 25 αντί για 31 και δεν είχε εξασφαλίσει το οικονομικό μέλλον του ίδιου και της οικογένειάς του κι έλεγε στον Όθωνα «πονάω»;
Θα τον αποκαλούσαμε ρίψασπι;
Ούτε κατά διάνοια.

Όπως ανέφερα και παραπάνω, δεν υπάρχει ΕΝΑΣ άτεγκτος «κανόνας». Κρίνουμε -και κρινόμαστε- κατά περίσταση.

Υ.Γ. Με αφορμή το σχόλιο του Πατησιώτη για τον Johan Cruyff: Why did Cruyff not play at Argentina 1978?

Σωστές οι παρατηρήσεις.
Πρόσεξε γιατί δεν πρέπει να αναγκάζεις αθλητή να παίξει όταν δηλώνει πρόβλημα υγείας:
https://menshouse.gr/istories/76590/20- ... o-tou-1998

[Planis]

https://www.tanea.gr/2020/10/29/sports/ ... ai-tainia/

Θα του κάνει και ταινία λέει η Disney.